Nalula si Laarni sa dami ng tao dito sa Mall of the East Arena. Dito gaganapin ang final game one nila ngayon. Di nakapagtataka na halos three fourth ng mga tao na nandito ay fans ng kabilang team na siyang makakalaban nila Laarni ngayon, ang Dela Torre University. Depending champion ang University na ito kaya di nakapagtataka na maraming fans ang mga ito. Samantalang ang team naman nila ay kapwa estudyante ang nandito o kaya naman ang pamilya ng bawat team nila para suportahan sila.
Speaking of family, nilibot ni Laarni ang paningin upang hanapin kung nandito na ba ang magulang niya. As usual, magkatabi na naman ang mga ito. Ang sweet na naman nilang nag-uusap na akala mag-asawa pa. Napailing na lang si Laarni at natatawa dahil sa mga kalokohan ng magulang niya.Ngunit natuon ang paningin ni Laarni sa isang matangkad na lalaking lumapit sa pwesto ng mommy at daddy niya. Magiliw na nakipag kamay ang daddy niya dito ganun din ang mommy. Pagkatapos ay itinuro ng daddy niya ang pwesto ni Laarni, marahil ay pinialam dito ang dahilan kung bakit sila nandito.Parang mag-slow motion ang paligid ng humarap kay Laarni ang matangkad na lalaki dahil sa angking kagwapuhan nito. Stand out ang kagwapuhan niya sa lahat ng lalaking narito. Sa hula ni Laarni ay nasa sampung taon ang tanda nito sa kanya. Ganon pa ay di mahalata ang edad niya kung ang kagwapuhan ang pagbabasihan. Nakabalik sa realidad si Laarni ng pitikin siya ni coach Kerby."Aray, coach. Masakit yon ah?" kunwari ay reklamo ni Laarni sa coach niya."Natulala ka na kasi. Baka di pa tapos ang first set ay uuwi na tayo. Nakakahiya kapag nangyari yon," sabi naman nito."At bakit naman, coach?" tanong ni Laarni sa kanya."Nahimatay ang setter dahil sa katititig ng isang gwapong nilalang na nasa becher." Nakapamewang na sabi ng coach kay Laarni. Natawa naman ang huli sa ainabi nito."Mabuti na lang at nahimatay lang coach, paano na lang kung inatake edi mas nakakahiya yon," pagsakay ni Laarni sa biro ng coach."Ewan ko sayo. Puro ka kalokohan. Balik kana nga sa pwesto mo," nakataas ang kilay niyang sermon sa player niya.."Wait lang coach, lapitan ko muna sina mommy. Kailangan ko ng inspiration," Paalam ni Laarni dito. Akmang puntahan niya ang magulang ng pigilan siya ng coach. "Why, coach?""Paki-regards din doon sa gwapong kasama nila mommy mo. Kailangan ko din ng inspiration para ganahan akong mag-coaching sa inyo," sabi nito sa kanya sabay kindat.Napatingin ang lahat kay Laarni dahil sa lakas ng tawa niya. Ikaw ba naman makarinig sa mga sinabi ng coach talagang matatawa ka. Oo, binabae ang coach nila Laarni. Lalaki lang itong tingnan sa labas ngunit babae ang puso nito. Upang mawala sa kanya ang atensyon ng lahat ay pinili na lang ni Laarni ang lapitan ang magulang sa becher."Hi, mom. Hello, dad. Buti nakarating kayo?" bati ni Laarni sa kanila saka humalik sa mommy Ethel at yumakap sa daddy Ramon niya. "I miss you, dad."" I miss you too, hija," sagot ng daddy ni Laarni sa kanya."Sige, mom, dad. Balik na po ako sa court. Magsisimula na ang laro." paalam agad ni Laarni sa kanila."Sige, anak. Good luck sa laro mo. Hingan natin ng one million ang daddy mo kapag manalo kayo sa laro ngayon," biro ni Ethel sa anak."Dad, oh? One million daw sabi ni mommy kapag manalo kami," kunwari sumbong ni Laarni sa daddy nito."Gawin ko pang two million kapag manalo kayo," nagtawanan sila sa sinabi ng daddy ni Laarni"No. Make I make it ten Million. Just win this game," sabi ng lalaking katabi lang daddy ng ni Laarni sa malamig na tinig. Natigilan silang tatlo sa sinabi nito."Mr. Mendoza, nagbiruan lang kami," Sabi naman ni Ramon dito."I'm serious," malamig na sabi nito."Sir-" di ko natapos ang sasabihin ko nang magsalita muli siya."Win or I pull out my investment in your dad's company when you lost," malamig pa ring sabi niya. Namutla pareho ang mag-ama dahil sa sinabi niya. Pareho silang di makapagsalita."Sige na, anak. Balik ka na sa court," si Ethel na ang nagsasalita dahil parang nawalan sila ng hininga.Pinatalikod niya si Laarni upang bumalik sa court. Lumingon naman si Laarni sa daddy Ramon niya habang naglalakad pabalik sa court. Tumango lang ang huli kay Laarni na parang sinasabi na okay lang sa kanya kung anuman ang magiging resulta ng laro. Napabaling ang tingin ni Laarni kay Mr. Mendoza. This time, nakikita niya ang kapilyuhan nito dahil ngising nakikita niya sa labi ng huli na naging dahilan upang makaramdam si Laarni ng kaba."Hoy, okay lang? Akala ko ba inspiration ang pinunta mo doon? Bakit parang na-engkanto ka doon?" pang-aalaska ni coach Kerby kay Laarni."Kung alam mo lang, coach. Migraine ang napala ko doon. Migraine!" sabi ni Laarni at ni iyugyog pa siya. Binatukan naman ni coach Kirby si Laarni."Gagi, mag-warm up kana na nga doon. Malapit magsisimula ang laro. Wala kapang warm up dahil sa kakahanap mo ng inspiration kuno," utos ni Kirby sa player niya.Irap lang ang isinagot ni Laarni saka iniwan ang coach upang mapupuntahan ang ka-teammate niya. Sumunod naman ang coach sa kanya. Ito ang gusto ni Laarni kay coach Kirby, laging good vibes ang dala. Hindi pini- pressure ang mga manlalaro. Di tulad noong una nilang coach na halos patayin sila sa training. Dumaan ilang minuto at magsisimula na ang laro. Pumupwesto na silai at isa-isang tinawag ang mga first sex na maglalaro ng bawat team.Nagsisimula na silang maglaro sa first set. Aminado si Laarni na hirap nilang labanan ang Dela Torre University. Lahat sila magaling kaya di nakapagtataka champion sila. Naalala niya na talo sila noong unang laro nila sa elimination round kaya sinikap nilang aralin ang mga moves nila."Jen!" Sigaw ni Laarni kay Jen ng e-set niya ang bola sa huli.Pinalo yon ni Jen ng malakas at na-block ng kalaban ngunit tumalsik palabas ng court. Viola! Pasok ang bola! Napasigaw sila dahil unang puntos nila yon laban sa kabila. 5-1 na ang tali ng scores, syempre lamang ang kalaban nila. Ganun pa man, maari pa nilang maabutan kung sakali. Malayo pa ang set point kaya may chance pa. Ika nga nila, hanggat hindi pa tapos ang laban may pag-asa pa. Dahil nasa team nila Laarni ang puntos, sa kanila din ang bola para e-serve at dahil si Laarni ang setter, siya ang unang mag-serve ng bola. Habang dini-drible niya ang bola biglang pumasok sa isip niya ang sinabi ni Mr. Mendoza.'Win or I pull out my investment in your dad's company when you lost.' Napailing na lang si Laarni sa naisip. Wala sa sariling napalo niya ang bola. "Shit!" sabi na lang ni Laarni.Kinakabahan siya, baka hindi yon umabot sa net. Mabuti na lang at saktong-sakto lang upang makatawid sa kabila ang serve niya at yon ang hindi napaghandaan ng kabilang team kaya nang maglanding ang bola, puntos sa panig nila Laarni. Service ace ang resulta. Napatalon si Laarni sa tuwa. Nagyakapan naman sila ng team niya. Nagpatuloy ang laro hanggang sa mapantayan ng team ni Laarni ang score ng kabilang team. Hiyawan ng mga manunuod ang narinig nila. Nag timeout si coach Kirby kaya may ilang minuto silang pahinga habang nagpinag sabihan sila ng coach kung saan dapat ilanding ang bola."Guys, aralin nyo ang movement ng kalaban nyo. Yung frontline nila magaling mang-block ng bola. Kaya kung papalo kayo, Jen, Shama, Pearl," tukoy niya sa mga spiker. "Lakasan nyo para in case, ma-block nila may chance ma-out or kapag hindi, ikaw, Maris nakatambay sa likod," tukoy niya sa libero ng team."Yes, coach," sagot naman ng apat."Ikaw, Lani, e-set mo ang bola doon sa spiker na hindi masyadong binabantayan ng kalaban. Nakuha mo ba?" Seryusong sabi ni coach Kirby sa kay Laarni."Yes, coach," sagot naman ni Laarni sa kanya. Saktong tapos na ang time out kaya bumalik kami sa court.Sobrang higpit ng labanan nila dahil walang gustong magpapatalo. Nakailang balik na sa kanila ang bola ngunit di parin ito nag landing. Kaya ng ipasa ni Maris kay Laarni ang bola ay sa halip na e-set niya ang bola kina Shamma or Jen, diretso niya yon sa side ng kalaban. At dahil hindi nag handaan ng kalaban naglanding ang bola. Hiyawan ng grupo nila Laarni ang nangingibabaw dahil panalo sila sa unang set ng laro."Nice one. Lani!" puri sa ng mga ka team ni Laarni sa laro. Nagyakapan muna sila bago bumalik sa bech kung saan ang mga ka-team nila Laarni."Good job, Lan," puri ni coach Kerby kay Laarni."Thank you, coach," sagot naman ng huli."Good job, girls," Bati ni coach Kirby sa mga players niya."Magaling lang talagang mag set tong setter natin," sabi ni Shamma, ang team captain ng team nila."Anong ako? Ako ba pumalo?" kontra naman ni Laarni naman sa kanila."Sus, pa humble pa to," sabi naman ni Pearl. Nagtatawanan sila dahil doon.Ngunit ang kasayahan nila ay naglaho nang di na sila hinayaan ng kabilang team na maka-set point pa sa tatlong magkasunod na set ng laro. Kaya naman talo sila sa unang game ng laro. Kapag matalo ulit sila sa susunod na game, mawawalan na sila ng pag-asang mag-champion sa laro. Nakapaghinayang naman if ganon ang mangyari. Last game na yon ni Laarni as a volleyball varsity player dahil gagraduate na siya sa taon ito. Bagsak ang balikat ni Laarni nagpapaalam sa mga kasamahan niya. Matapos kasi ng game ay bumalik pa silai ng school upang makapag wash up man lang."Guys, una na ako sa inyo. Nasa labas na yata sina mommy at daddy," sabi ni Laarni sa kanila, although, di siya sure kung nandoon nga ba ang magulang niya kasi wala pa siyang na received na text mula sa mommy niya. Pero ang usapan nila kahapon ay sunduin nila siya sa school.Nang nasa labas na si Laarni sa school ay wala asiyang nakitang senyales na nandito na ang magulang dahil wala ang sasakyan nino man sa kanila ng daddy. Hinugot ni Laarni ang cellphone niya mula sa jacket upang tawagan ang mommy ngunit di pa nakapag-dial ay may humintong sasakyan sa harap niya.Lumabas mula sa driver's seat ang isang matangkad at pinakagwapong nilalang na akala mo galing sa mount Olympus. Nakakasilaw ang kagwapuhan niya. Ang nilalang na iyon ay walang iba kundi si Mr. Mendoza na siyang katabi ng daddy niya kanina sa becher habang naglalaro sila."A-anong g-ginagawa mo, d-dito?" Nauutal na tanong ni Laarni sa bagong dating."Are you ready to lost your father's company?" Bungad na tanong agad ng lalaki kay Laarni."Ano?" Naguguluhan na tanong niya sa lalaki. Saka lang niya naalala ang kasunduan nila ng lalaki kanina bago siya naglaro. "N-no. Not my father's company, please…""Or be my playmate, Miss Villegas.""Ano? Gusto mo akong kalaro?" Pagkaklaro ni Laarni sa kanya. Tumango lang siya bilang sagot. Kaya naman ay tinapon ni Laarni sa kanya ang bolang hawak nito. May dala kasi siyang bola dahil balak niyang mag practice sa bahay mamaya. "Tara, punta tayong court, doon tayo maglaro tayo," sabi naman ni Laarni sa lalaki. Buong akala ni Laarni ay susunod ito sa kanya. Nagulat na lang siya nang bigla na lang siyang hinila ng lalaki at kinaladkad patungong sasakyan nito. "Hoy, saan mo ako dadalhin?!" Nagpumiglas si Laarni habang hawak ito ni Mr. Mendoza. "Sabi mo, maglaro tayo. Shit!" Pinasan lang naman ng lalaki si Laarni at deniposito sa passenger's seat ng sasakyan niya. Ang gara naman ng sasakyan niya naka-Porsche pa. Umikot naman ito at sumakay sa driver's seat. "Akala ko ba maglaro tayo? Bakit mo ako kinadkad dito?" Pabalang na tanong ni Laarni sa kanya."When I say playmate, it's not literally playmate," pa-misteryosong sabi niya. "Eh, ano pala? Paki-explain po," sabi naman ni La
Habang kumakain sila ay na-open up ang usapan tungkol sa nalalapit na pagtatapos ni Laarni. Kung anong plano after niya kapag graduate na siya. Kahit na kasama pa nila si Kyre ay tuloy-tuloy ang usapan. Hindi alintana ang presensya ng binata."Ahm, I have an offer po sa isang company to play pro under their team po. Kaya if ever, ipagpatuloy ko na lang ang paglalaro after ko maka-graduate po," sagot ni Laarni"Wala kang plan mag trabaho sa company natin, anak?" tanong ni Ethel sa anak. "Gusto ko pang maglaro mommy. Pwede po yon?" pakiusap ni Laarni sa ina. "Pag okay sa daddy mo. Sige pagbigyan kita," sagot naman ni Ethel."Daddy, okay naman sayo diba?" Lambing naman ni Laarni sa ama. "Sige, anak. Bata ka pa naman. Basta kung gusto mo ng magtrabaho, sabihan mo lang mag-retire ako. Ibibigay ko sayo position ko," biro ni Ramon sa anak. "Daddy naman, ang bata mo para mag retire kaya n'yo pa nga akong bigyan ng kapatid eh," ganteng biro ni Laarni sa kanila."Magtigil ka, Laarni. Paglu
Nasa school bus na lahat ng teammates ni Laarni patungo sa Mall of East Arena para sa Game 2 ng final game nila. Ang ingay nila sa loob ng bus. May nagkakantahan, nagbiruan, may naglaro pa nga sa loob ng bus. Parang di dumaan sa pagkatalo noong unang game nila versus Dela Torre University. Natahimik lang sila ng sunod-sunod na pumasok ang mga coaches ng team. "Ready na for the game 2, girls?" tanong ni coach Kerby sa mga players. "Ready na coach! Ready na matalo," lahat sila napatawa sa sagot ni Shamma sa coach nila. "Ai, talo agad? Di pa nga nagsimula ang game 2, pinaghinaan na kayo ng loob?" pagpapagaan ni coach Kerby sa mga players niya. Ayaw niyang panghinaan Ng loob ang mga ito. Aminado naman talaga sila na mahirap kalabanin ang Dela Torre University. Mabuti nga at naka one set pa sila last game versus sa kanila. Hindi sila madaling kalaban sa totoo lang. "Eh, coach, ano bang gawin namin para manalo kami sa kanila? Hindi effective yong pa tumbling-tumbling at pa swimming-sw
Nagsimula na ang set 3, kabado na ang grupo ni Laarni. Ganon pa man naging kalmado pa rin siya. Ayaw niyang masira ang concentration niya. Naging seryoso ang laban lalo pa at walang sinuman ang gustong magpatalo. Kung nakakapuntos sila sa serve na ito, di naman magpapalamang ang kabila talagang papantay din ang mga ito sa score nila, kaya sobrang higpit ng labanan. "Lani!" Sigaw ni Maris sa Kay Laarni habang pinapasa ang bola. Sini-set niya kay Jen ang bola. Ang buong akala ng kabila ay papaluin ni Jen ng malakas ang bola kaya yung iba sa kabila umatras para maghanda sa pagsalo ng bola. Ngunit tinalon lang ni Jen ang set ni Laarni at parang inabot lang sa kabilang net ang bola. Dahilan upang maglanding ito nang di naabutan ng kalaban ang bola. Sigawan ng team nila Laarni dahil puntos yon sa team. "Nice one!" sabay-sabay nilang sigaw at nagyakapan pa sila. Tumalon-talon pa sila dahil lumalamang na ng dalawang puntos. 18-20 ang scores panig nila ang lamang. "Great job, Jen,” sab
Pababa si Laarni sa hagdan nila nang mamataan niya ang daddy Ramon sa sala. Himala at nandito siya sa bahay ngayon. Nagmamadali siyang bumaba upang makausap ito. "Daddy!" sigaw niya sa kanya ama habang patakbo na bumaba. Natataranta na naman si Ramon nang makita ang anak na patakbong pababa. "My princess, wag kang tatakbo baka mahulog ka!" sigaw niya sa kay Laarni na tinawanan lang ng huli. Sinalubong naman niya ito sa huling baitang ng hagdan. "Hi, daddy. I missed you," lambing ni Laarni dito at niyakap siya. "Ang sweet naman ng anak ko. May kailangan ka siguro noh?" pang-aalaska ni Ramon sa anak. "Wala noh. Porte't naglambing ako may kailangan na agad? Hmmp," sabi ni Laarni saka nagmarcha papuntang kusina kunwari nagtatampo siya. "Ito naman nag tampo agad. Ano bang gusto ng baby ko. Hmmm?" lambing din ni Ramon kay Laarni habang nakasunod sa sa huli papuntang kusina. Napangiti naman si Laarni ng lihim. "Talaga, dad? " Kumikislap ang mga mata niyang humarap sa ama. "Ahuh,
Ang inakala ni Laarni ma-bored si Kyre habang hinihintay siyang matapos ang training sila sa volleyball ay hindi nangyari. Nag-enjoy ito makipag-usap sa mga coach nila. Kahit si coach Kerby ay na bato-balani sa kanya. Sa halip na siya ang nangunguna sa pag-train sa kanila ni Laarni ayon nag-enjoy ding makipag-usap kay Kyre. Napasigaw si Laarni ng matamaan siya ng bola. Bigla namang napatayo si Kyre sa kinauupuan niyang marinig ang sigaw ni Laarni. "Ouch!" reklamo ni Laarni. Masakit kasi ang pagkalagapak ng bola sa ulo niya."Sorry, best," hinging paumanhin ni Jen na s’yang nakatama sa kanya. Aksidenteng kay Laarni napunta ang palo niya ng mag-practice siyang pumalo. Si Jen ay gagraduate din ngayong taon. Tatlo silang magpapaalam sa varsity ngayong taon, si Laarni, si Jen, at si Shamma. Kaya naman ginawa talaga ginawa nila ang best upang mabigyan ng magandang laro ang school. Kung hindi silapalarin na mag-champion at least may maiuwi silang medalya para sa university. "Okay
"Manong, ito po bayad ko sa lahat ng kinain namin," sabi ni Laarni dito. Baka mamaya totohanin ni Kyre ang sinabi niyang siya ang magbayad. Magkakaroon pa siya ng utang na loob sa kanya. Naku, ayaw pa naman na masumbatan dahil lang doon. "Naku, ma'am, wala akong panukli dyan," reklamo ni manong tindero. "Keep na change nalang po, manong," sabi pa ni Laarni. "Sigurado ka ma'am? " panini guro ni manong sa kanya. "Opo," nakangiting sagot ni Laari sa tindero. Akmang kukunin ni manong yon nang pigilan ni Kyre ang kamay ni Laarni. "What?" "Akong magbayad di ba?" tanong nito sa kanya. "May barya ka ba?" balik tanong ni Laarni kay Kyre. Nagdadalawang isip pa si Laarni kung may pera nga ito sa wallet niya."Wala, pero may debit card ako dito, " confident na sagot niya. "May nakikita kabang counter dito?" pilosopong tanong ni Laarni sa lalaki. Napatingin naman siya kay Manong tindero at nang ma-realize na di pala pwede ang debit card dito ay para itong napahiya. Namula ang mukha nito se
Sini-set ni Lani kay Jen ang bola. Sa lakas ng palo niya, tumalbog ang bola papunta doon sa benchers ng mga audience matapos itong ma-block ng kalaban nila. Tudo hingi naman ng sorry si Jen doon sa isang audience na natamaan ng bola. Hiyawan naman ng ibang manonood dahil score yon sa panig nila Laarni. Kung nagtataka kayo kung nasaan sila Laarni ngayon ay nandito ulit sila sa Mall of the East Arena kung saan ginanap ang 3rd game for championship sa pagitan ng University nila at ng Dela Torre University. At nasa set 5 na sila ng laro. Grabe ang buwis buhay na ginawa ng ka-team nila Laarni para makaabot sila sa set na ito. Panalo ang kalaban sa first two sets ng laro kaya halos mawalan sila ng pag-asa na mananalo pa. Mabuti na lang nasa momentum maglaro si Maris nong nasa 3rd set na. Grabe yong digs at receive niya mahabol lang ang bola. "Great job, guys," sigaw ni coach Kerby sa gilid ng court."Nice one, Jen," sabi naman ni Laarni sa kaibigan saka niyakap ng mahigpit. Nakiyakap nam
Pagpasok ni Kyre sa silid ay tulog na ang asawa. Pansin niyang nasa kama pa ang bowl na nilagyan ng crackers at ubos na Ang gatas na nasa bedside table lang. Napailing na kinuha na lang niya ang bowl at itinabi sa baso saka tumabi sa asawa. Patagilid siyang humiga at ipinatong ulo sa kamay niya habang pinagmasdan ang asawa.“Such a beautiful face,” puri ni Kyre sa natutulog na asawa. Hinawakan pa niya ng marahan ang mukha nito. “Hmmm,” ungol ni Laarni at tumagilid paharap sa kanya. Itinanday pa nito ang isang kamay nito sa baywang niya. Pinaglaruan ni Kyre ang buhok ng asawa habang inamoy-amoy ito. Ang bango talaga ng asawa niya kahit wala naman itong ginagamit na kung ano. Ngayon lang din niya napansin na hindi talaga mahilig sa mga beauty products ang asawa niya. Talagang natural na natural ang kinis at mukha nito. Dahil na rin siguro athlete ito at mabilis pagpawisan kaya hindi na nag-abalang maglagay ng kung ano-ano. “What are you thinking?” nagulat pa si Kyre nang marinig a
“Anak, gabing-gabi na bakit nandito kayo?” Tanong ni Ethel sa anak ng salubungin niyya ang mag-asawa sa entrance ng bahay nila. “Bawal na ba akong pumunta dito?” balik tanong ni Laarni sa ina. “Ito naman, parang nagtatanong lang,” depensa naman ni Ethel. “Pasok nga kayo. Ipaganda ko kayo ng makakain.” Tumango lang si Laarni at kumapit sa ina tapos ay sabay na silang pumasok sa loob. Sumunod naman sa kanila si Kyre matapos i-park ng maayos ang sasakyan. “Daddy? Nandito ka rin?” Nagtatakang napatingin si Laarni sa ina matapos makita ang daddy Ramon niya nang makapasok sila sa sala. “Yes, anak. Wala na kasing kasama ang mommy mo kaya dito na rin ko for the meantime,” patay malisya na sagot ni Ramon sa anak. Napahawak pa to sa batok niya habang sinasabi yon. “Mommy?” binalingan naman ni Laarni ang ina na para bang hindi hindi nagustuhan ang nangyari ngunit kalaunan ay tinutukso-tukso na niya ang ina. “Ayeee, mommy, ha?” “Tse! Tigilan mo nga ako, Lani. Di ko gusto yang nasa isip mo,
“Hooh! Let’s go, M & Berries!” Halos napapaos na si Laarni sa kakasigaw ng pangalan ng team nila. Sumabay pa sa kakasigaw ng fans nila kaya sobrang ingay ng Arena lalo sa banda nila. “Sweetie, relax. Baka kung ano pang mangyari sa dinadala mo,” saway sa kanya ni Kyre. “Pinagbawalan mo akong e-cheer ang mga ka-teammates ko?!” sikmat ni Laarni kay Kyre.“No, sweetie. I’m just telling you to calm down,” pagpaintindi ni Kyre sa asawa.“Calm down my ass,” nakaismid na wika ni Laarni. “Bakit ba nandito? Di ba may trabaho ka?”“It’s because you said that we’ll going to watch,” sagot ni Kyre na parang Napipilitan lang. “So kasalanan ko na nandito ka ngayon?” Naasar na tanong ni Laarni. “No, it’s not, sweetie,” sagot naman ni Kyre. “Alis ka nga, naalibadbaran ako sa pagmumukha mo,” sabi naman ni Laarni.“Sweetie naman,” sabi na lang ni Kyre. Hindi na pinansin ni Laarni ang asawa dahil nawili na siya sa kaka-cheer sa ka-team niya lalo na at lamang na sila ngayon. Sobrang energetic niya
Sarap na sarap si Laarni habang kumakain ng mangga na may bagoong. Hindi talaga siya nagsasawa na kainin to kahit mag-isang linggo na matapos siyang magpabili nito sa kaibigan niya. Nagrereklamo na nga si Kyre dahil nangangamoy bagoong ang buong condo nila. Oo, nakalabas na sila ng ospital at kasalukuyang nagpapahinga sa condo na sila. Ang pinagtataka rin ni Laarni ay kung bakit nasa condo pa rin ang asawa kahit na alam niyang trabaho ito at may Vivoree pa. Mag-isang linggo na rin na di niya pinapansin ang asawa. “Sweetie, hindi ka pa ba nagsasawa sa bagoong na yan? Noong isang linggo ka pa kumakain niyan. Pwede bang iba naman?” suggestion ni Kyre. “Hmmmm,” sabi ni Laarni. “Gusto kong sampaloc yong hindi masyadong hilaw, hindi rin hinog. Gawin mong juice yon. Parang masarap inumin ang sampaloc.”Napailing na lang si Kyre sa mga gusto ng asawa. Ayaw niyang sundin ngunit sinasabi ng doctor nito na kung may hingin ang asawa ay dapat pagbigyan dahil parte ng paglilihi. “Alright, I
Nagising si Laarni sa sinag ng araw na tumama sa mukha niya. Kaya napataas siya ang kamay upang matakpan ang liwanag. Nang maka-adjust ay saka pa lang niya inilbot ang paningin. “Nasaan ako?” tanong niya sa sarili. “Thank God. You’re awake, sweetie,” narining ni Laarni na sagot mula sa bintana kung saan nagmula ang liwanag. Saka lang ni Laarni napagtanto kung nasaan siya dahil sa amoy at room arrangement ng silid. Pati na rin ang suot niyang hospital gown. “Bakit ako nandito?” tanong niya sa kasama niya sa loob na walang iba kundi ang asawa niyang si Kyre. “You, pass out, sweetie. Naabutan kitang walang malay sa carpet,” sagot ni Kyre. “Kumusta ang pakiramdam mo, sweetie?” “Kailangan ko nang umuwi,” sabi ni Laarni. “No. The doctor said you need to have best rest for at least 1 week,” pagtanggi ni Kyre sa nais niya. “Wala akong sakit para magpahinga ng ganon kahaba,” giit ni Laarni. “Yes, but the baby inside your womb need rest,” sabi naman ni Kyre. Biglang
Palabas na si Kyre lobby ng kompanya kasama ang ilan sa mga executive ng nakasalubong nila si Mr. Fuentabella na galit na galit. Napatigil sila sa paglalakad. Galit na humarap sa kanila si Mr. Fuentabella.“What’s the matter?” tanong ni Kyre sa bagong dating.“What’s the matter?” may pang-uuyam na balik tanong ni Fuentabella. “You matter! Why did you pull out your investment at my company?” Saktong pagdating ni Vivoree na humahangos pa. Marahil ay sinundan ang ama. “Dad, please, calm down.”“Calm down? How would I? Do you know how much he shares in our company? It’s twenty percent, you idiot!”“What?” hindi makapaniwala na tanong ni Vivoree sa ama. “Right.” Biglang wika ni Kyre habang hinarapp si Vivoree. “That’s the consequence of your action, Miss Vivoree. Have you realized it now?”Nanginginig na humarap si Vivoree kay Kyre. Mukhang nakuha na nito kun ano ang puno’t-dulo sa kaganapan. “I’m sorry. But, still hindi kasama ang company naminn.”“You messed up with me! You messed up
“Coach, sorry sa nangyari noong nakaraang laro,” hinging paumanhin ni Laarni nang nasa training na sila kinabukasan.“Sorry din kung nasigawan. Hindi ko lang ini-expect ganun ang laro mo noong araw,” hinging paumanhin din ni Coach Johny. “Nawala rin kasi ako sa focus. Kasalanan ko rin,” nakayuko wika ni Laarni.“It's okay. Nextime, focus. Okay?” paalala ng coach niya. “Opo,” sagot ni Laarni. “Sige, go. Mag-training kana doon,” sabi pa ng coach niya. “Sige po,” sagot ni Laarni at tumalikod para makapunta sa mga ka-team niya na nag warm-up. Hindi pa man siya nakabot sa mga kasama niya ay nakaramdam na naman siya ang hilo kaya naman ay napakapit siya sa sinomang nasa malapit niya. Ipinikit pa niya ang mga mata para maibsan ang hilong nararamdaman. “Are you okay?” narinig niya mga tanong ni Gwen sa kanya. Nagasilapitan naman ang lahat ng kasamahan niya. “Are you really okay, Laarni?” tanong ni Coach Johnny. Umiling si Laarni. “Nahihilo ako coach.”“Here, kainis mo to,” concer
Napa buga ng hangin si Laarni ng nasa harap na siya ng hotel room na nakasulat sa text ni Gwen sa kanya. Oo, nasa hotel siya. Hindi siya mapakali. Ayaw siyang patahimikin ng isip niya. Kahit anong sabi niya na walang ginawa ang asawa niya ay ayaw na magpaawat ang isip niya. Kaya ito siya ngayon nasa harap ng hotel room. Akmang kakatok siya nang mapansin na bukas ang sinadora ng pinto. Napakunot ang noo niya. Ang reckless ng sinumang nasa loob. Hindi talaga nagsara ang pinto. Tahimik siyang pumasok sa loob. Dalangin niyang wala siyang makitang hindi kanais-nais. Ngunit para di yata dininig ang panalangin niya nang makitang may mga damit na nagkalat sa carpet. Oo, with carpet pa talaga ang room. Ito siguro ang pinaka mahal na room sa buong hotel dahil malaki at parang nasa bahay na na rin. Nilibot niya ang paningin at nakita niya ang isa pang pinto. Nagdadalawang isip siyang lapitan ito ngunit mas nanaig ang curiosity niya kaya naman ay nilapitan niya ito at sumilip sa pinto. D
“Best, sabay ka na sa amin. Ihahatid ka namin,” pag aya ni Jen sa kaibigan.“Hindi na, best. Hintayin ko si Kyre,” sagot ni Laarni.“Sigurado ka? Alas diyes na kaya,” sabi pa ni Jen.“Sige lang. Hintayin ko lang siya. Nangako naman siya na susunduin niya ako,” sagot ni Laarni.“Sige. Basta, sigurado ka ha? Kapag wala pa rin, tawagan mo ako balikan ka namin,” nag-alalang wika ni Jen. “Sige, Ingat kayo,” sabi ni Laarni sa kaibigan. Tumango lang si Jen at Racho at magkahawak kamay na umalis para makauwi na. Napa buga na lang ng hangin si Laarni. Kinuha niya ang cellphone niya para tawagan ang asawa. Ngunit nakailang ring na ay wala pa ring sumagot. Umupo na lang si Laarni sa bench na nakikita niya sa harap ng Arena. Muli niyang tinawagan ang asawa baka sa pagkakataong ito ay sumagot na.“Kyre, asan ka na ba?” tanong ni Laarni kahit wala namang sumagot sa kabilang linya. Napaiyak na lang ng lihim si Laarni. Kung kailan kailangan niya ang asawa para may mag-comfort sa kanya ay saka n