Hello, mga Mare, Salamat sa pag-add kina Laarni At Kyre. Sana suportahan sila hanggang sa matapos sila. Thank you po💖🤧💖
Ang inakala ni Laarni ma-bored si Kyre habang hinihintay siyang matapos ang training sila sa volleyball ay hindi nangyari. Nag-enjoy ito makipag-usap sa mga coach nila. Kahit si coach Kerby ay na bato-balani sa kanya. Sa halip na siya ang nangunguna sa pag-train sa kanila ni Laarni ayon nag-enjoy ding makipag-usap kay Kyre. Napasigaw si Laarni ng matamaan siya ng bola. Bigla namang napatayo si Kyre sa kinauupuan niyang marinig ang sigaw ni Laarni. "Ouch!" reklamo ni Laarni. Masakit kasi ang pagkalagapak ng bola sa ulo niya."Sorry, best," hinging paumanhin ni Jen na s’yang nakatama sa kanya. Aksidenteng kay Laarni napunta ang palo niya ng mag-practice siyang pumalo. Si Jen ay gagraduate din ngayong taon. Tatlo silang magpapaalam sa varsity ngayong taon, si Laarni, si Jen, at si Shamma. Kaya naman ginawa talaga ginawa nila ang best upang mabigyan ng magandang laro ang school. Kung hindi silapalarin na mag-champion at least may maiuwi silang medalya para sa university. "Okay
"Manong, ito po bayad ko sa lahat ng kinain namin," sabi ni Laarni dito. Baka mamaya totohanin ni Kyre ang sinabi niyang siya ang magbayad. Magkakaroon pa siya ng utang na loob sa kanya. Naku, ayaw pa naman na masumbatan dahil lang doon. "Naku, ma'am, wala akong panukli dyan," reklamo ni manong tindero. "Keep na change nalang po, manong," sabi pa ni Laarni. "Sigurado ka ma'am? " panini guro ni manong sa kanya. "Opo," nakangiting sagot ni Laari sa tindero. Akmang kukunin ni manong yon nang pigilan ni Kyre ang kamay ni Laarni. "What?" "Akong magbayad di ba?" tanong nito sa kanya. "May barya ka ba?" balik tanong ni Laarni kay Kyre. Nagdadalawang isip pa si Laarni kung may pera nga ito sa wallet niya."Wala, pero may debit card ako dito, " confident na sagot niya. "May nakikita kabang counter dito?" pilosopong tanong ni Laarni sa lalaki. Napatingin naman siya kay Manong tindero at nang ma-realize na di pala pwede ang debit card dito ay para itong napahiya. Namula ang mukha nito se
Sini-set ni Lani kay Jen ang bola. Sa lakas ng palo niya, tumalbog ang bola papunta doon sa benchers ng mga audience matapos itong ma-block ng kalaban nila. Tudo hingi naman ng sorry si Jen doon sa isang audience na natamaan ng bola. Hiyawan naman ng ibang manonood dahil score yon sa panig nila Laarni. Kung nagtataka kayo kung nasaan sila Laarni ngayon ay nandito ulit sila sa Mall of the East Arena kung saan ginanap ang 3rd game for championship sa pagitan ng University nila at ng Dela Torre University. At nasa set 5 na sila ng laro. Grabe ang buwis buhay na ginawa ng ka-team nila Laarni para makaabot sila sa set na ito. Panalo ang kalaban sa first two sets ng laro kaya halos mawalan sila ng pag-asa na mananalo pa. Mabuti na lang nasa momentum maglaro si Maris nong nasa 3rd set na. Grabe yong digs at receive niya mahabol lang ang bola. "Great job, guys," sigaw ni coach Kerby sa gilid ng court."Nice one, Jen," sabi naman ni Laarni sa kaibigan saka niyakap ng mahigpit. Nakiyakap nam
Mabilis namang bumalik si Laarni sa pwesto niya sa front row nang makita niya na-dig ng maayos sa kabila at ipinasa sa setter nila. Sine-set naman nila ito sa outside spiker nila. Sabay na tumalon sina Aiza at Laarni upang e-block yon. Si Laarni ang naka-block ng bola at gumulong ito paibaba matapos niyang ma-block ito. Hindi na nakuha pa ng kalaban ang bola kahit tatlo pa silang sumubok upang iligtas ang bola. Tuluyang naglanding ang bola na naging dahilan ng pagkapanalo nila Laarni. "Yessssss!" sigaw si ni Laarni at napaupo sa sahig ng court. Dinambahan si Laarni ng mga kasamahan niya. Kaya na out of balance siya. Muntik pa siyang mapahiga kung hindi siya nahawakan ni Shamma sa likod. Napasubsub si Laarni sa mga tuhod niya dahil naiiyak siya sa resulta ng laro nila. Rinig na rinig niya ang mga nagsisigawang mga audience at ang putok ng caffiti na bumubuga ng mga maliit na papel. "Congratulations to the newest champion for this season. The University of San Rafael lady warriors!"
Palinga-linga si Laarni dito sa loob ng restaurant. Di niya makita ang mommy at daddy niya. Wala rin siyang nakitang mga magulang ng mga ka-team niya dito. Tanging mga kasamahan niya ang kasama at ang ilan na may mga kasintahan at coaches lang ang narito. Kaya nakakunot ang noo ni Laarni. "What's with the frown?" tanong ni Kyre sa kanya. "Where is mom and dad?" balik tanong niya sa lalaki. "Ah, them? They decided not to come here since nandito naman daw ako kasama mom" sagot ni Kyre sa kanya."Wow. Sana all pinagkatiwalaan," sabi na lang ni Laarni."Of course. Mapagkakatiwalaan naman talaga ako,” sabi naman niya. "Edi, wow," wika ni Laarni at uminom ng strawberry juice. Matapos nilang kumain sa restaurant ay nagpasyahan na ng lahat na pumunta ng exclusive bar bilang part two ng victory party nila kanina lang. Sa pangunguna ni coach Kerby. Will, bata pa naman si coach nasa thirty plus pa lang at binata pa. Yong nga lang babae ang puso kaya talagang alam na alam din nito ang mga
Masakit ang ulo ni Laarni ng magising siya Kinapa niya ang katabing si Jen. Ngunit wala man lang siyang nakapa. Kaya tuluyan niyang minulat ang mata. Napatingin si Laarni sa wall clock na nasa taas ng pinto ng kwarto niya. Mag-alas diyes na nang umaga. Tuluyan na siyang bumangon. Kahit na masakit ang ulo ay pinilit niya pa rin. Saan kaya napunta ang kaibigan niyang iyon. Wag niya lang talagang malaman na umalis yon ng walang paalam sa kanya kundi malilintikan talaga to sa kanya. Friendship over talaga sila kapag mangyari yon. Joke. Takot niya lang mawalan ng kaibigan. Minabuti niyang pumasok muna sa banyo upang makaligo. Baka sakaling maibsan ang sakit ng ulo niya. Naparami yata ang inom niya kagabi kaya ito ang naging resulta. Kasalanan niya naman kasi hinayaan niya ang mga ka team members niya na bigyan siya ng nakakalasing na inumin. Matapos maligo ay pinatuyo niya ang sarili at nagbibihis ng damit pambahay. Simpleng shorts at sando na pink ang suot niya. Ganito talaga si
Mabuti na lang at busy ang mommy sa kakatampal sa daddy niya kaya hindi nito nakita ang ginawang paghalik sa akin ni Kyre. Ngunit kung nakaligtas siya sa mapanuring tingin ng mommy at daddy niya, hindi kay Jen. Kita niya ang pag ngiti nito ng tumingin siya sa gawi nito.Pinalakihan niya ito ng mata ngunit patay malisya lang itong tumayo at pumunta sa ref at kumuha ng juice saka baso at sinalinan niya ito at diretsong ininom. Feel at home ang bruha sa pamamahay nila.Hinampas niya ng malakas si Kyre.“Ouch! Ang sakit non, sweetie. Wala naman ginawang masama ah,” sabi niya at muling yumuko. Akala niya ay muli siya nitong hahalikan ngunit may ibubulong lang pala. "I really like kissing you every time I got a chance."Muling pinamulahan ng mukha si Laarbiuiu dahil sa sinabi niya. Tumayo na lang siya at lumapit kay Jen na hawak pa rin ang petcher ng juice. Kinuha niya ito baso nito na may laman pang juice at diretso niya itong ininom. Sinamaan naman siya ng tingin si Jen na hanggang ngayo
Ito na ang araw na hinintay ni Laarni, it’s their graduation day. Sa hinaba-haba ng panahon sa wakas naabot niya na rin ang inaasam-asam niyang mangyari. Sa wakas, mawawalan na din sila ng sakit sa ulo mula sa mga school works, term papers, mid- final exam, theses, defence, practical exam and soon and so forth. Plus OJT pa. Napaka-hassle talaga lalo na sa mga tulad nila na varsity players. Kahit naman kasi mga representative sila tuwing may mga school games ay hindi sila exempted sa mga ganong school works. May inaalagaan din silang grades para ma-maintain pa rin nila ang pagiging varsity scholar. Kaya hindi lang katawan nila ang napagod pati na rin ang isip nila dahil lagi silang naghahabol ng deadlines. Nakapwesto na sila sa mga assigned seats nila. Katatapos lang ng nag-march para sa prossisonal march ng mga graduating students. Tatlo sila ni Shamma at Jen ang gagraduate mula sa varsity team nila kaya tudo iyak ang ibang mga ka-teammates nila noong araw na pormal nilang i
Pagpasok ni Kyre sa silid ay tulog na ang asawa. Pansin niyang nasa kama pa ang bowl na nilagyan ng crackers at ubos na Ang gatas na nasa bedside table lang. Napailing na kinuha na lang niya ang bowl at itinabi sa baso saka tumabi sa asawa. Patagilid siyang humiga at ipinatong ulo sa kamay niya habang pinagmasdan ang asawa.“Such a beautiful face,” puri ni Kyre sa natutulog na asawa. Hinawakan pa niya ng marahan ang mukha nito. “Hmmm,” ungol ni Laarni at tumagilid paharap sa kanya. Itinanday pa nito ang isang kamay nito sa baywang niya. Pinaglaruan ni Kyre ang buhok ng asawa habang inamoy-amoy ito. Ang bango talaga ng asawa niya kahit wala naman itong ginagamit na kung ano. Ngayon lang din niya napansin na hindi talaga mahilig sa mga beauty products ang asawa niya. Talagang natural na natural ang kinis at mukha nito. Dahil na rin siguro athlete ito at mabilis pagpawisan kaya hindi na nag-abalang maglagay ng kung ano-ano. “What are you thinking?” nagulat pa si Kyre nang marinig a
“Anak, gabing-gabi na bakit nandito kayo?” Tanong ni Ethel sa anak ng salubungin niyya ang mag-asawa sa entrance ng bahay nila. “Bawal na ba akong pumunta dito?” balik tanong ni Laarni sa ina. “Ito naman, parang nagtatanong lang,” depensa naman ni Ethel. “Pasok nga kayo. Ipaganda ko kayo ng makakain.” Tumango lang si Laarni at kumapit sa ina tapos ay sabay na silang pumasok sa loob. Sumunod naman sa kanila si Kyre matapos i-park ng maayos ang sasakyan. “Daddy? Nandito ka rin?” Nagtatakang napatingin si Laarni sa ina matapos makita ang daddy Ramon niya nang makapasok sila sa sala. “Yes, anak. Wala na kasing kasama ang mommy mo kaya dito na rin ko for the meantime,” patay malisya na sagot ni Ramon sa anak. Napahawak pa to sa batok niya habang sinasabi yon. “Mommy?” binalingan naman ni Laarni ang ina na para bang hindi hindi nagustuhan ang nangyari ngunit kalaunan ay tinutukso-tukso na niya ang ina. “Ayeee, mommy, ha?” “Tse! Tigilan mo nga ako, Lani. Di ko gusto yang nasa isip mo,
“Hooh! Let’s go, M & Berries!” Halos napapaos na si Laarni sa kakasigaw ng pangalan ng team nila. Sumabay pa sa kakasigaw ng fans nila kaya sobrang ingay ng Arena lalo sa banda nila. “Sweetie, relax. Baka kung ano pang mangyari sa dinadala mo,” saway sa kanya ni Kyre. “Pinagbawalan mo akong e-cheer ang mga ka-teammates ko?!” sikmat ni Laarni kay Kyre.“No, sweetie. I’m just telling you to calm down,” pagpaintindi ni Kyre sa asawa.“Calm down my ass,” nakaismid na wika ni Laarni. “Bakit ba nandito? Di ba may trabaho ka?”“It’s because you said that we’ll going to watch,” sagot ni Kyre na parang Napipilitan lang. “So kasalanan ko na nandito ka ngayon?” Naasar na tanong ni Laarni. “No, it’s not, sweetie,” sagot naman ni Kyre. “Alis ka nga, naalibadbaran ako sa pagmumukha mo,” sabi naman ni Laarni.“Sweetie naman,” sabi na lang ni Kyre. Hindi na pinansin ni Laarni ang asawa dahil nawili na siya sa kaka-cheer sa ka-team niya lalo na at lamang na sila ngayon. Sobrang energetic niya
Sarap na sarap si Laarni habang kumakain ng mangga na may bagoong. Hindi talaga siya nagsasawa na kainin to kahit mag-isang linggo na matapos siyang magpabili nito sa kaibigan niya. Nagrereklamo na nga si Kyre dahil nangangamoy bagoong ang buong condo nila. Oo, nakalabas na sila ng ospital at kasalukuyang nagpapahinga sa condo na sila. Ang pinagtataka rin ni Laarni ay kung bakit nasa condo pa rin ang asawa kahit na alam niyang trabaho ito at may Vivoree pa. Mag-isang linggo na rin na di niya pinapansin ang asawa. “Sweetie, hindi ka pa ba nagsasawa sa bagoong na yan? Noong isang linggo ka pa kumakain niyan. Pwede bang iba naman?” suggestion ni Kyre. “Hmmmm,” sabi ni Laarni. “Gusto kong sampaloc yong hindi masyadong hilaw, hindi rin hinog. Gawin mong juice yon. Parang masarap inumin ang sampaloc.”Napailing na lang si Kyre sa mga gusto ng asawa. Ayaw niyang sundin ngunit sinasabi ng doctor nito na kung may hingin ang asawa ay dapat pagbigyan dahil parte ng paglilihi. “Alright, I
Nagising si Laarni sa sinag ng araw na tumama sa mukha niya. Kaya napataas siya ang kamay upang matakpan ang liwanag. Nang maka-adjust ay saka pa lang niya inilbot ang paningin. “Nasaan ako?” tanong niya sa sarili. “Thank God. You’re awake, sweetie,” narining ni Laarni na sagot mula sa bintana kung saan nagmula ang liwanag. Saka lang ni Laarni napagtanto kung nasaan siya dahil sa amoy at room arrangement ng silid. Pati na rin ang suot niyang hospital gown. “Bakit ako nandito?” tanong niya sa kasama niya sa loob na walang iba kundi ang asawa niyang si Kyre. “You, pass out, sweetie. Naabutan kitang walang malay sa carpet,” sagot ni Kyre. “Kumusta ang pakiramdam mo, sweetie?” “Kailangan ko nang umuwi,” sabi ni Laarni. “No. The doctor said you need to have best rest for at least 1 week,” pagtanggi ni Kyre sa nais niya. “Wala akong sakit para magpahinga ng ganon kahaba,” giit ni Laarni. “Yes, but the baby inside your womb need rest,” sabi naman ni Kyre. Biglang
Palabas na si Kyre lobby ng kompanya kasama ang ilan sa mga executive ng nakasalubong nila si Mr. Fuentabella na galit na galit. Napatigil sila sa paglalakad. Galit na humarap sa kanila si Mr. Fuentabella.“What’s the matter?” tanong ni Kyre sa bagong dating.“What’s the matter?” may pang-uuyam na balik tanong ni Fuentabella. “You matter! Why did you pull out your investment at my company?” Saktong pagdating ni Vivoree na humahangos pa. Marahil ay sinundan ang ama. “Dad, please, calm down.”“Calm down? How would I? Do you know how much he shares in our company? It’s twenty percent, you idiot!”“What?” hindi makapaniwala na tanong ni Vivoree sa ama. “Right.” Biglang wika ni Kyre habang hinarapp si Vivoree. “That’s the consequence of your action, Miss Vivoree. Have you realized it now?”Nanginginig na humarap si Vivoree kay Kyre. Mukhang nakuha na nito kun ano ang puno’t-dulo sa kaganapan. “I’m sorry. But, still hindi kasama ang company naminn.”“You messed up with me! You messed up
“Coach, sorry sa nangyari noong nakaraang laro,” hinging paumanhin ni Laarni nang nasa training na sila kinabukasan.“Sorry din kung nasigawan. Hindi ko lang ini-expect ganun ang laro mo noong araw,” hinging paumanhin din ni Coach Johny. “Nawala rin kasi ako sa focus. Kasalanan ko rin,” nakayuko wika ni Laarni.“It's okay. Nextime, focus. Okay?” paalala ng coach niya. “Opo,” sagot ni Laarni. “Sige, go. Mag-training kana doon,” sabi pa ng coach niya. “Sige po,” sagot ni Laarni at tumalikod para makapunta sa mga ka-team niya na nag warm-up. Hindi pa man siya nakabot sa mga kasama niya ay nakaramdam na naman siya ang hilo kaya naman ay napakapit siya sa sinomang nasa malapit niya. Ipinikit pa niya ang mga mata para maibsan ang hilong nararamdaman. “Are you okay?” narinig niya mga tanong ni Gwen sa kanya. Nagasilapitan naman ang lahat ng kasamahan niya. “Are you really okay, Laarni?” tanong ni Coach Johnny. Umiling si Laarni. “Nahihilo ako coach.”“Here, kainis mo to,” concer
Napa buga ng hangin si Laarni ng nasa harap na siya ng hotel room na nakasulat sa text ni Gwen sa kanya. Oo, nasa hotel siya. Hindi siya mapakali. Ayaw siyang patahimikin ng isip niya. Kahit anong sabi niya na walang ginawa ang asawa niya ay ayaw na magpaawat ang isip niya. Kaya ito siya ngayon nasa harap ng hotel room. Akmang kakatok siya nang mapansin na bukas ang sinadora ng pinto. Napakunot ang noo niya. Ang reckless ng sinumang nasa loob. Hindi talaga nagsara ang pinto. Tahimik siyang pumasok sa loob. Dalangin niyang wala siyang makitang hindi kanais-nais. Ngunit para di yata dininig ang panalangin niya nang makitang may mga damit na nagkalat sa carpet. Oo, with carpet pa talaga ang room. Ito siguro ang pinaka mahal na room sa buong hotel dahil malaki at parang nasa bahay na na rin. Nilibot niya ang paningin at nakita niya ang isa pang pinto. Nagdadalawang isip siyang lapitan ito ngunit mas nanaig ang curiosity niya kaya naman ay nilapitan niya ito at sumilip sa pinto. D
“Best, sabay ka na sa amin. Ihahatid ka namin,” pag aya ni Jen sa kaibigan.“Hindi na, best. Hintayin ko si Kyre,” sagot ni Laarni.“Sigurado ka? Alas diyes na kaya,” sabi pa ni Jen.“Sige lang. Hintayin ko lang siya. Nangako naman siya na susunduin niya ako,” sagot ni Laarni.“Sige. Basta, sigurado ka ha? Kapag wala pa rin, tawagan mo ako balikan ka namin,” nag-alalang wika ni Jen. “Sige, Ingat kayo,” sabi ni Laarni sa kaibigan. Tumango lang si Jen at Racho at magkahawak kamay na umalis para makauwi na. Napa buga na lang ng hangin si Laarni. Kinuha niya ang cellphone niya para tawagan ang asawa. Ngunit nakailang ring na ay wala pa ring sumagot. Umupo na lang si Laarni sa bench na nakikita niya sa harap ng Arena. Muli niyang tinawagan ang asawa baka sa pagkakataong ito ay sumagot na.“Kyre, asan ka na ba?” tanong ni Laarni kahit wala namang sumagot sa kabilang linya. Napaiyak na lang ng lihim si Laarni. Kung kailan kailangan niya ang asawa para may mag-comfort sa kanya ay saka n