Mabuti na lang at busy ang mommy sa kakatampal sa daddy niya kaya hindi nito nakita ang ginawang paghalik sa akin ni Kyre. Ngunit kung nakaligtas siya sa mapanuring tingin ng mommy at daddy niya, hindi kay Jen. Kita niya ang pag ngiti nito ng tumingin siya sa gawi nito.Pinalakihan niya ito ng mata ngunit patay malisya lang itong tumayo at pumunta sa ref at kumuha ng juice saka baso at sinalinan niya ito at diretsong ininom. Feel at home ang bruha sa pamamahay nila.Hinampas niya ng malakas si Kyre.“Ouch! Ang sakit non, sweetie. Wala naman ginawang masama ah,” sabi niya at muling yumuko. Akala niya ay muli siya nitong hahalikan ngunit may ibubulong lang pala. "I really like kissing you every time I got a chance."Muling pinamulahan ng mukha si Laarbiuiu dahil sa sinabi niya. Tumayo na lang siya at lumapit kay Jen na hawak pa rin ang petcher ng juice. Kinuha niya ito baso nito na may laman pang juice at diretso niya itong ininom. Sinamaan naman siya ng tingin si Jen na hanggang ngayo
Ito na ang araw na hinintay ni Laarni, it’s their graduation day. Sa hinaba-haba ng panahon sa wakas naabot niya na rin ang inaasam-asam niyang mangyari. Sa wakas, mawawalan na din sila ng sakit sa ulo mula sa mga school works, term papers, mid- final exam, theses, defence, practical exam and soon and so forth. Plus OJT pa. Napaka-hassle talaga lalo na sa mga tulad nila na varsity players. Kahit naman kasi mga representative sila tuwing may mga school games ay hindi sila exempted sa mga ganong school works. May inaalagaan din silang grades para ma-maintain pa rin nila ang pagiging varsity scholar. Kaya hindi lang katawan nila ang napagod pati na rin ang isip nila dahil lagi silang naghahabol ng deadlines. Nakapwesto na sila sa mga assigned seats nila. Katatapos lang ng nag-march para sa prossisonal march ng mga graduating students. Tatlo sila ni Shamma at Jen ang gagraduate mula sa varsity team nila kaya tudo iyak ang ibang mga ka-teammates nila noong araw na pormal nilang i
“Wala ba ang papents mo Jen?” tanong ni Ramon kay Jen.“Wala po, walang pamasahe kaya di na sila nakapunta. Naintindihan ko naman yon.”“Nasa nagsabi ka, nanghiram sana tayo ng private plane ni Kyre,” sabi naman ni Ethel sabay tawa. Di sure si Laarni kung nagbibiro lang ba tong mommy niyao hindi. “Hindi po akin yon, tita. Kay Mr. Tamahashi po yon. Pero pwede nating hiramin kung nanaisin natin,” sagot ni Kyre."Sige, sige. Hiramin natin yon kapag naisipan umuwi sa probinsya ni Jen," wika ni Ethel. "Nakakahiya naman po. Kahit wag na po," singit ni Jen sa usapan nila. Natigil ang topic nila tungkol sa eroplano ng makarating sila restaurant kanya-kanyang silang baba. Napansin niyang parang nagdadalawang-isip Jen na pumasok. Kaya naman hinila ito ni Laarni papasok. Nasa isang Japanese restaurant sila ngayon. Feeling ni Laarni si Kyre ang may alam nito kaya kami nandito. Pagdating nila sa loob ay agad silang inasikaso ng mga waitress. First come first serve pala ang restaurant na ito k
Dahil bakasyon at di pa nagsisimula ang season para sa pro volleyball ay naisip ni Laarni na magbakasyon sa probinsya ng kaibigang si Jen.Tumanggi noong una si Jen dahil nakakahiya daw sa probinsya nila ngunit naging mapilit si Laarni.“Wala namang ka-espesyal doon, best. Ma-bored ka lang,” sabi ni Jen kay Laarni.“Okay lang yan, best. Gusto kung makita ang probinsya n’yo and besides, I want to breath fresh air. Masyado ng polluted ang Maynila,” sabi ni Laarni sa kaibigan. Kaya walang nagawa ang huli kundi ang pumayag sa gusto ng kaibigan. Tuwang-tuwa naman si Laarni sa desisyon ni Laarni. Agad silang nag-plano kung anong gagawin nila pagdating doon. Binayaan lang ni Jen ang kaibigang si Laarni sa gusto niya. Sagot ni Laarni ang pamasahe ni Jen kaya naman ay tuwang-tuwa ang huli. Napayakap naman ang huli sa kaibigan. “Thank you, best,” naluluhang sabi ni Jen kay Laarni. “You’re welcome, best,” sagot ni Laarni at niyakap pabalik ang kaibigan. Ang totoo, gustong-gusto ni Jen na
Nasa mall sina Laarni at Jen kasama sina Kyre at Rancho na lagi lang nakasunod sa kanila. Para silang mga bata na nakawala sa halwa dahil ang bilis ng mga lakad nila.Napailing na lang na sumunod sa kanila sina Kyre na dala ang mga pinamili nilang pasalubong para sa pamilya ni Jen sa Negros. Kung saan-saan lang kasi pumasok ang dalawang babae. Halos lahat ng apparel section sa mall ay napasukan nila. At bago sila lalabas sa stall ay hindi pwedeng wala silang bitbit mula doon. “Ang dami na nating pinamili, best,” sabi ni Jen kay Laarni. “Nakakahiya na. Wala naman akong binayaran kahit peso.”“Okay lang yan, best. Same lang naman tayong walang binayaran,” napa hagikhik na wika ni Laarni.“Ikaw talaga. Inabuso mo ang pagiging galante noong dalawa,” sabi na lang ni Jen.“Hayaan mo na, sila naman may gusto noon,” sagot ni Laarni sa kaibigan. Ang totoo, Si Kyre ang nagbayad ng pinamili ni Laarni, samantalang si Rancho naman ang nagbayad ng kay Jen. Nahiya pa si Jen noong una na mamili
SLIGHT SPG!!!Matapos magluto ni Kyre ay agad silang kumain. Nakaramdam agad si Laarni ng gutom dahil ang sarap ng luto ni Kyre. Amoy pa lang nakakatakam na. “Anong klaseng luto to?” tanong ni Laarni sa lalaki. “Spanish style pork menudo,” may pagmamalaki na sagot ni Kyre. Tumango-tango naman si Laarni. “Masarap,” sabi niya at muling sumandok ng kanin na may ulam. Napangiti naman si Kyre habang pinagmasdan ang dalaga na sarap na sarap sa pagkain. Hindi sa pagmamayabang pero may alam naman talaga siya sa pagluluto. Thanks to his friend Rancho na palagi siyang pinapahiram ng kusina nito sa tuwing nasa bahay siya nito. “Saan mo natutunan to?” tanong ni Laarni kay Kyre. “Nabasa ko lang sa recipe, then, I try to cook it on my own,” sagot ni Kyre.“Okay,” sabi naman ni Laarni at pinagpatuloy ang pagkain. Saka lang niya napansin na hindi naman kumain ang kaharap naiya. “Kain ka na rin. Baka maubos ko pa ito.”“Ipagluto ulit kita kapag naubos mo yan,” sagot naman ni Kyre sa kanya. Hind
Ang usapan na apat silang mag-bakasyon sa probinsya ni Jen ay hindi nangyari. Nagmistulang third wheel si Laarni sa bakasyon nilang ito. Hindi natuloy si Kyre na sumama sa kanila dahil may biglang conference ito sa ibang bansa. Ewan lang kung totoong may confirience nga ito o iniiwasan lang siya dahil sa nangyari sa kanila noong nagdaang gabi.Tanging si Rancho lang ang natuloy na siyang nagmamaneho ng sinakyan nilang helicopter. May kasama pa silang isa pang piloto na siyang magmaneho nito pabalik ng Manila.Ganon pa man ay nag-enjoy si Laarni sa bakasyon nilang ito dahil super approachable ng pamilya ni Jen. Lalo na ang nanay nito na masyadong maraming baon na kwento. “Best, halika, kain tayo ng mangga. Sobrang hinog at matamis,” aya ni Jen sa kaibigan na kakalabas lang sa kwarto nila. “Thank you, best. Sige, pahingi ng isa,” sabi naman ni Laarni. “Saglit. Hiwain ko muna,” sabi ni Jen sa kumuha ng kutsilyo para sana hiwain ang mangga ngunit inagaw ito ni Rancho. “Ako na. Baka
Dahil maghapon na nakatulog si Laarni ay hindi kaagad siya dinalaw ng antok. Naisipan niyang magpahangin sa labas. Baka sakaling dalawin siya ng antok. Wala kasi ang kaibigan niyang i Jen dahil dinala ni Rancho. Kung saan sila pumunta ay yun ang hindi niya alam. Nasa tamang edad na rin naman ang kaibigan niya. Alam na nito kung ano ang ginagawa. Napa buntong hininga si Laarni nang maalala si Kyre. Ano na kayang balita sa lalaking yon. Hindi man lang nagparamdam kahit simpleng text man lang. Napa Kurap-kurap siya sa naisip. Bakit naman siy ma ite-text ng lalaking yon? Kung wala namang sila. For sure, nagpakasaya na yon sa piling ng iba. Hindi nito aakasyahin ang panahon sa isang katulad niya na isang balibolista lamang. Baka nga nagsisi na ito na pinatulan pa siya.Napabuga ulit siya ng hangin.“Ang lalim naman ng iniisip mo, hija,” sabi ni Tita Soledad mula sa likuran ni Laarni. Napalingon naman siya sa likod niya. “Tita, ikaw pala,” bati niya rito. “Kape muna, hija. Pampaantok
Pagpasok ni Kyre sa silid ay tulog na ang asawa. Pansin niyang nasa kama pa ang bowl na nilagyan ng crackers at ubos na Ang gatas na nasa bedside table lang. Napailing na kinuha na lang niya ang bowl at itinabi sa baso saka tumabi sa asawa. Patagilid siyang humiga at ipinatong ulo sa kamay niya habang pinagmasdan ang asawa.“Such a beautiful face,” puri ni Kyre sa natutulog na asawa. Hinawakan pa niya ng marahan ang mukha nito. “Hmmm,” ungol ni Laarni at tumagilid paharap sa kanya. Itinanday pa nito ang isang kamay nito sa baywang niya. Pinaglaruan ni Kyre ang buhok ng asawa habang inamoy-amoy ito. Ang bango talaga ng asawa niya kahit wala naman itong ginagamit na kung ano. Ngayon lang din niya napansin na hindi talaga mahilig sa mga beauty products ang asawa niya. Talagang natural na natural ang kinis at mukha nito. Dahil na rin siguro athlete ito at mabilis pagpawisan kaya hindi na nag-abalang maglagay ng kung ano-ano. “What are you thinking?” nagulat pa si Kyre nang marinig a
“Anak, gabing-gabi na bakit nandito kayo?” Tanong ni Ethel sa anak ng salubungin niyya ang mag-asawa sa entrance ng bahay nila. “Bawal na ba akong pumunta dito?” balik tanong ni Laarni sa ina. “Ito naman, parang nagtatanong lang,” depensa naman ni Ethel. “Pasok nga kayo. Ipaganda ko kayo ng makakain.” Tumango lang si Laarni at kumapit sa ina tapos ay sabay na silang pumasok sa loob. Sumunod naman sa kanila si Kyre matapos i-park ng maayos ang sasakyan. “Daddy? Nandito ka rin?” Nagtatakang napatingin si Laarni sa ina matapos makita ang daddy Ramon niya nang makapasok sila sa sala. “Yes, anak. Wala na kasing kasama ang mommy mo kaya dito na rin ko for the meantime,” patay malisya na sagot ni Ramon sa anak. Napahawak pa to sa batok niya habang sinasabi yon. “Mommy?” binalingan naman ni Laarni ang ina na para bang hindi hindi nagustuhan ang nangyari ngunit kalaunan ay tinutukso-tukso na niya ang ina. “Ayeee, mommy, ha?” “Tse! Tigilan mo nga ako, Lani. Di ko gusto yang nasa isip mo,
“Hooh! Let’s go, M & Berries!” Halos napapaos na si Laarni sa kakasigaw ng pangalan ng team nila. Sumabay pa sa kakasigaw ng fans nila kaya sobrang ingay ng Arena lalo sa banda nila. “Sweetie, relax. Baka kung ano pang mangyari sa dinadala mo,” saway sa kanya ni Kyre. “Pinagbawalan mo akong e-cheer ang mga ka-teammates ko?!” sikmat ni Laarni kay Kyre.“No, sweetie. I’m just telling you to calm down,” pagpaintindi ni Kyre sa asawa.“Calm down my ass,” nakaismid na wika ni Laarni. “Bakit ba nandito? Di ba may trabaho ka?”“It’s because you said that we’ll going to watch,” sagot ni Kyre na parang Napipilitan lang. “So kasalanan ko na nandito ka ngayon?” Naasar na tanong ni Laarni. “No, it’s not, sweetie,” sagot naman ni Kyre. “Alis ka nga, naalibadbaran ako sa pagmumukha mo,” sabi naman ni Laarni.“Sweetie naman,” sabi na lang ni Kyre. Hindi na pinansin ni Laarni ang asawa dahil nawili na siya sa kaka-cheer sa ka-team niya lalo na at lamang na sila ngayon. Sobrang energetic niya
Sarap na sarap si Laarni habang kumakain ng mangga na may bagoong. Hindi talaga siya nagsasawa na kainin to kahit mag-isang linggo na matapos siyang magpabili nito sa kaibigan niya. Nagrereklamo na nga si Kyre dahil nangangamoy bagoong ang buong condo nila. Oo, nakalabas na sila ng ospital at kasalukuyang nagpapahinga sa condo na sila. Ang pinagtataka rin ni Laarni ay kung bakit nasa condo pa rin ang asawa kahit na alam niyang trabaho ito at may Vivoree pa. Mag-isang linggo na rin na di niya pinapansin ang asawa. “Sweetie, hindi ka pa ba nagsasawa sa bagoong na yan? Noong isang linggo ka pa kumakain niyan. Pwede bang iba naman?” suggestion ni Kyre. “Hmmmm,” sabi ni Laarni. “Gusto kong sampaloc yong hindi masyadong hilaw, hindi rin hinog. Gawin mong juice yon. Parang masarap inumin ang sampaloc.”Napailing na lang si Kyre sa mga gusto ng asawa. Ayaw niyang sundin ngunit sinasabi ng doctor nito na kung may hingin ang asawa ay dapat pagbigyan dahil parte ng paglilihi. “Alright, I
Nagising si Laarni sa sinag ng araw na tumama sa mukha niya. Kaya napataas siya ang kamay upang matakpan ang liwanag. Nang maka-adjust ay saka pa lang niya inilbot ang paningin. “Nasaan ako?” tanong niya sa sarili. “Thank God. You’re awake, sweetie,” narining ni Laarni na sagot mula sa bintana kung saan nagmula ang liwanag. Saka lang ni Laarni napagtanto kung nasaan siya dahil sa amoy at room arrangement ng silid. Pati na rin ang suot niyang hospital gown. “Bakit ako nandito?” tanong niya sa kasama niya sa loob na walang iba kundi ang asawa niyang si Kyre. “You, pass out, sweetie. Naabutan kitang walang malay sa carpet,” sagot ni Kyre. “Kumusta ang pakiramdam mo, sweetie?” “Kailangan ko nang umuwi,” sabi ni Laarni. “No. The doctor said you need to have best rest for at least 1 week,” pagtanggi ni Kyre sa nais niya. “Wala akong sakit para magpahinga ng ganon kahaba,” giit ni Laarni. “Yes, but the baby inside your womb need rest,” sabi naman ni Kyre. Biglang
Palabas na si Kyre lobby ng kompanya kasama ang ilan sa mga executive ng nakasalubong nila si Mr. Fuentabella na galit na galit. Napatigil sila sa paglalakad. Galit na humarap sa kanila si Mr. Fuentabella.“What’s the matter?” tanong ni Kyre sa bagong dating.“What’s the matter?” may pang-uuyam na balik tanong ni Fuentabella. “You matter! Why did you pull out your investment at my company?” Saktong pagdating ni Vivoree na humahangos pa. Marahil ay sinundan ang ama. “Dad, please, calm down.”“Calm down? How would I? Do you know how much he shares in our company? It’s twenty percent, you idiot!”“What?” hindi makapaniwala na tanong ni Vivoree sa ama. “Right.” Biglang wika ni Kyre habang hinarapp si Vivoree. “That’s the consequence of your action, Miss Vivoree. Have you realized it now?”Nanginginig na humarap si Vivoree kay Kyre. Mukhang nakuha na nito kun ano ang puno’t-dulo sa kaganapan. “I’m sorry. But, still hindi kasama ang company naminn.”“You messed up with me! You messed up
“Coach, sorry sa nangyari noong nakaraang laro,” hinging paumanhin ni Laarni nang nasa training na sila kinabukasan.“Sorry din kung nasigawan. Hindi ko lang ini-expect ganun ang laro mo noong araw,” hinging paumanhin din ni Coach Johny. “Nawala rin kasi ako sa focus. Kasalanan ko rin,” nakayuko wika ni Laarni.“It's okay. Nextime, focus. Okay?” paalala ng coach niya. “Opo,” sagot ni Laarni. “Sige, go. Mag-training kana doon,” sabi pa ng coach niya. “Sige po,” sagot ni Laarni at tumalikod para makapunta sa mga ka-team niya na nag warm-up. Hindi pa man siya nakabot sa mga kasama niya ay nakaramdam na naman siya ang hilo kaya naman ay napakapit siya sa sinomang nasa malapit niya. Ipinikit pa niya ang mga mata para maibsan ang hilong nararamdaman. “Are you okay?” narinig niya mga tanong ni Gwen sa kanya. Nagasilapitan naman ang lahat ng kasamahan niya. “Are you really okay, Laarni?” tanong ni Coach Johnny. Umiling si Laarni. “Nahihilo ako coach.”“Here, kainis mo to,” concer
Napa buga ng hangin si Laarni ng nasa harap na siya ng hotel room na nakasulat sa text ni Gwen sa kanya. Oo, nasa hotel siya. Hindi siya mapakali. Ayaw siyang patahimikin ng isip niya. Kahit anong sabi niya na walang ginawa ang asawa niya ay ayaw na magpaawat ang isip niya. Kaya ito siya ngayon nasa harap ng hotel room. Akmang kakatok siya nang mapansin na bukas ang sinadora ng pinto. Napakunot ang noo niya. Ang reckless ng sinumang nasa loob. Hindi talaga nagsara ang pinto. Tahimik siyang pumasok sa loob. Dalangin niyang wala siyang makitang hindi kanais-nais. Ngunit para di yata dininig ang panalangin niya nang makitang may mga damit na nagkalat sa carpet. Oo, with carpet pa talaga ang room. Ito siguro ang pinaka mahal na room sa buong hotel dahil malaki at parang nasa bahay na na rin. Nilibot niya ang paningin at nakita niya ang isa pang pinto. Nagdadalawang isip siyang lapitan ito ngunit mas nanaig ang curiosity niya kaya naman ay nilapitan niya ito at sumilip sa pinto. D
“Best, sabay ka na sa amin. Ihahatid ka namin,” pag aya ni Jen sa kaibigan.“Hindi na, best. Hintayin ko si Kyre,” sagot ni Laarni.“Sigurado ka? Alas diyes na kaya,” sabi pa ni Jen.“Sige lang. Hintayin ko lang siya. Nangako naman siya na susunduin niya ako,” sagot ni Laarni.“Sige. Basta, sigurado ka ha? Kapag wala pa rin, tawagan mo ako balikan ka namin,” nag-alalang wika ni Jen. “Sige, Ingat kayo,” sabi ni Laarni sa kaibigan. Tumango lang si Jen at Racho at magkahawak kamay na umalis para makauwi na. Napa buga na lang ng hangin si Laarni. Kinuha niya ang cellphone niya para tawagan ang asawa. Ngunit nakailang ring na ay wala pa ring sumagot. Umupo na lang si Laarni sa bench na nakikita niya sa harap ng Arena. Muli niyang tinawagan ang asawa baka sa pagkakataong ito ay sumagot na.“Kyre, asan ka na ba?” tanong ni Laarni kahit wala namang sumagot sa kabilang linya. Napaiyak na lang ng lihim si Laarni. Kung kailan kailangan niya ang asawa para may mag-comfort sa kanya ay saka n