"You're pregnant?"Napatayo siya. Umilap ang kaniyang mata. Hindi niya kayang salubungin ang titig ngayon ni Henrik. Bakit bigla yata siyang natakot?"Trie? Is it true, you're pregnant?Mas lalo siyang naging asiwa. Gusto niyang umarte na hindi pero sa paraan ng pagtatanong nito, hindi niya kayang umarte. Naunahan siya ng takot kung kaya ay napahawak siya sa kaniyang tiyan. Nagbaba siya ng tingin, napatitig siya sa kamay niya. Nanginginig iyon.Hindi nga niya namalayan ang pagbiglang lapit nito sa kaniya at hinawakan ang kaniyang dalawang kamay. May pag-iingat ang paghawak nito na para siyang isang babasaging kristal, na dapat ingatan.Takang nagtaas siya ng tingin at lakas loob na sinalubong ang mata ni Henrik, para lamang magulat. Naluluha ang lalaki habang nakatunghay ito sa kaniya. Iba ang nababasa niya, kasiyahan. Kasiyahan na hindi niya kayang pantayan.May pagkalito, at takot sa kislap sa mata nito pero mas nangibabaw ang kasiyahan sa balitang buntis siya. Taliwas ang reaksyon
Ibang silid ang nagisnan ni Trinity nang imulat niya ang kaniyang mata. Kaagad naman na lumapit si Henrik sa kaniya at mabilis na kinuha ang kaniyang kamay. Hinalikan nito iyon ng may pag-iingat."W-what happened?""You're okay now."Hindi siya kumibo. Okay nga ba talaga? Bakit nakikita niya ang hindi matatawarang lungkot sa mga mata ni Henrik? May kasiyahan dahil nagising na siya pero mas nangibabaw ang lungkot.Napansin niya rin may IV fluid sa kaniyang kamay nakakonekta at ando'n na naman ang pakiramdam na ayaw na ayaw niya ng hospital.Itatanong palang sana niya kung pwede na ba silang lumabas ng Hospital nang pumasok ang Doctor na kilalang-kilala niya; si Dr. Vivaldi Concerto. Biglang umasim ang kaniyang panlasa. Sa mukha palang ng Doctor, mukhang sinabi na nito kay Henrik ang sitwasyon niya at nang bata sa sinapupunan niya."Now you two can go home.""Why?" Nagulat naman siya. Inasahan niyang pagalitan siya ng Doctor."Because there's nothing I can do, Trinity, I recommend you f
MALUNGKOT na nakaharap sa salamin si Trinity nang umagang iyon. Isang buwan na ang nagdaan at walang nagbago. Naaawa na rin siya kay Henrik. Kahit wala itong sinasabi, alam niyang nalulungkot at naaawa sa kalagayan niya.Nasa practice ang asawa niya at pansamantalang sinamahan siya ni Favio ngayon araw. May pupuntahan siya at iyon ay ang kaniyang kapatid na si Serenity. They need to talk. Kung sakali man na mawala siya, ayaw niyang mawala na nagtatampo at malaki ang galit nito sa kaniya dahil lang sa inagaw niya ang lalaki na gusto nito."You good?""Yeah." Ngumiti siya kay Favio. Sa Country Coffee Shop ni Serenity nagpahatid sa lalaki at hindi na rin siya nagpasama nung pumasok siya sa coffee shop ng kapatid niya.Nagulat pa ang babae nang makita siya pero ngumiti pa rin ito ng tipid. Inanyayahan siya nitong magkape pero hindi na siya nagpaunlak dahil bawal naman sa kaniya ito."What brought you here?" Agarang tanong nito nang makaupo silang dalawa.Wala pang customer sa araw na iyon
BAGSAK ang balikat na pumasok si Trinity sa sasakyan ni Favio. Tapos na silang mag-usap ng kaniyang Ina at nakokonsesnya siya kung bakit sinabi niya rito. Inexplain niya sa Ginang ang kaniyang kalagayan at mali yata siya kung bakit niya ito ginawa dahil nawalan ito ng malay, dahilan para mag-alala ang pamilya nito at pinakiusapan siyang bumalik na lang sa susunod na araw."Next location?""Henrik.""Okay."Ngumiti siya kay Favio saka sinandal ang sarili sa headrest ng upuan. Babalik siya sa susunod na araw kapag okay na ang Ginang. Sa ngayon ay pupuntahan niya si Henrik para yayain ito na sabay silang kumain tatlo ng dinner. Wala lang, gusto niya lang makasama ang lalaki ngayon. Ewan at ganito ang nararamdaman niya. Ganito siguro talaga kapag may taning na ang buhay.Dalawang oras ang kanilang binyahe ulit pabalik sa downtown at dumeretso na agad sila sa kung saan nag-ensayo ang asawa niya.Kaagad niyang kinuha ang phone niya at tinawagan si Henrik. Hindi na siya bumaba sa kotse ni F
Nang gabing iyon, magkayakap silang natulog ni Henrik pero nagising siya madaling araw na wala sa tabi niya ang lalaki. Saglit siyang napabangon at napatitig sa hinigaan spasyo ng asawa niya.Saan ito? Ah, baka nasa banyo lang o kaya nagpapahangin. Bumalik siya ng higa at binalik sa pagpikit ang mata pero hindi siya kayang dalawin ng antok. Ang hirap na tuloy matulog.Kaya ang kaniyang ginawa ay bumangon at sinuot ang house slipper para lumabas ng silid. Hahanapin na lang niya si Henrik at mas gusto niyang katabi ito hanggang sa makatulog siya ulit.Una niyang tinungo ang terasa, dahil alam niyang mahilig ito magmuni-muni minsan at mapag-isa. Mabuti na lang at naka-roba siya kaya hindi nanunuot ang lamig sa kaniyang balat. Summer na summer pero iba ang klima sa Pinas at sa Pennsylvania.Nasa bukana na siya ng terasa nang makita niya ang malaking bulto ng katawan ni Henrik. Nakaharap ito sa labas at pinagmamasdan ang walang humpay na katahimikan ng gabi.Tatawagin sana niya ang pangala
HINDI NA hinintay ni Trinity na dumating sa araw na iyon si Favio para sunduin siya at ihatid sa kaniyang pupuntahan. Ayaw niya ng maabala pa ang lalaki lalo na at sa office ng kaniyang Ama siya pupunta.Ilang beses din niya itong pinag-isipan pero kailangan niya itong makausap. Alam niyang hindi ito naging mabuting Ama pero hindi rin siya naging mabuting Anak para rito.Ang tanging dala lang niya ay bag at cellphone. Ang kotse niya ang kaniyang ginamit at kalahating oras lang ang tatakbuhin ng sasakyan para marating ang opisina ng Ama niya.Sandali siyang napasulyap sa kaniyang mukha sa rear view mirror. Nangingitim ang eyebag niya dahil na rin siguro sa hindi siya nakatulog agad kaninang madaling araw.Mapait siyang napangiti. Paano nga pala siya makatulog ng mahimbing ulit? Nung matapos niyang marinig si Henrik na kausap nito si Lianne, ilang minuto lang niyon ay pumasok na si Henrik sa kabilang silid at nagpanggap siyang tulog..."Trinity..." Hinaplos nito ang kaniyang buhok pero
Pinunasan ni Trinity ang panay na pagbagsak ng kaniyang mga luha. Nanglalabo ang kaniyang tingin pero kaya pa rin naman niya mag-drive. Ilang beses niya munang kinalma ang sarili bago ulit nagseryuso sa pagmamaneho.Pupunta muna siya sandali sa kaniyang aguela at aguelo. Mangungumusta kung okay lang ba ang mga ito at makikipagkwentuhan saglit.Saka biglang tumunog ang kaniyang cellphone, si Henrik ito, tumatawag. Sinagot niya ang tawag ng asawa niya habang nilagay sa teynga ang earpods."Hey?""Our team has finished practicing, so I'm heading home to see you!"Napangiti siya nang marinig ang sinabi ni Henrik. "Oh, about that. I'm on my way to my Nana's house. Could you please wait for me at home, hmm?""Of course. I'll be waiting for you at home. We'll be going to New York to get some fresh air.""That would be fantastic!" Nilangkapan niya ng sigla ang boses kahit alam naman niya ang totoong rason, bakit sila pupunta ng New York. Kunwari, wala siyang alam."R-really?""Yep! I miss Ne
"Where's my wife? Where's my fucking wife!" Halos mag-hysterical si Henrik nang makalapit siya sa pinangyarihan ng aksidente. Maraming nakiusyo pero wala siyang pakialam sa mga ito! Ang importante ay makita niyang buhay si Trinity at okay lang ito."Sir, calm down.""Just tell me the hell where is my wife?! The driver of that car is my fucking wife! Where is she?!"Natakot naman ang pulis na humarap sa kaniya at kaagad na sinabi kung anong Hospital.Wala siyang sinayang na sandali, kaagad niyang tinakbo ang sasakyan niya at mabilis na sumakay roon. Nanginginig ang kamay ni Henrik pero pinipilit niyang kumalma. Ang daming pumasok na eksena sa kaniyang utak pero pinaalis niya agad ang mga eksenang ito dahil mas lalo lamang siyang kinakain ng takot.Nanginginig ang mga kamay ni Henrik habang nagmamaneho. Sari-saring emosyon ang bumalot sa kaniyang pagkatao. Goddammit!'Please God, don't take away my wife. Don't take them away. Trinity needs me. Dammit! I need her! I need her so please I'
“Ano? Okay na ba kayong dalawa? Mabuti naman at makakatulog na ako ng mahimbing nito. Hindi na ako susundutin ng konsensya ko.” nakahingang saad ni Magnar. Nakaharap sa mga ito ang phone niya at naka-live pa rin ang mga ito gamit sa Facebook niyang kagagawa lang kanina. Gamit niya ang pangalang 'Magnesiumʼ. “Mga ka-viewers, 'yan pala ang dalawang lovebirds. Nagkasakitan muna bago nagbalikan. Kita niyo ang dalawang 'yan? Parang mga tanga lang. Ayawan bago balikan. Kaya ayuko magmahal kasi ganiyan mangyayari sa'kin—— awts! Tangina mo nambato pa!” inis na lumayo siya sa mga ito. Vlogger siya ngayon. “Kilala niyo ang lalaking 'yan? Kaibigan ko 'yan na pinagselusan ako. Hahah. Bobo amputa! Anyways, maganda kasi ang Mariebabes pancakes honey loves so sweet niya kaya ganiyan siya kabaliw.”“Umalis ka nga rito!” asik sa kaniya ni Gallagher.“Masaya ka lang, eh. Taena mo ito na, aalis na!” mabilis niyang saad nang akmang batuhin siya nito ng prutas.Lumayo siya sa mga ito at nagtungo sa sala.
Sabay silang nagtawanan dalawa ng babaeng mahal niya at para mas lalong mapapasana all ang kaibigan, walang sabing tinawid niya ang pagitan ng labi nila ni Marie. Kung alam lang pala niya na sa ganitong paraan siya papatawarin ng dalaga, nag-live na siya sa facebook at nagkunwaring tumalon mula sa roof top ng building noon."Don't be mad at me Gal, Marie. Ang totoo niyan, buong mundo ang nakapanood sa inyo ngayon.""The hell?!""Ano!""Isang buong gabi lang ito." Humalakhak ito. "I'll delete it by morning, swear." Nagtaas ito ng kamayna parang nangangako.Hindi na sila umimik dalawa. Muli niyang hinarap ang dalaga at tinawid ulit ang pagitan ng kanilang labi at mariin itong hinalikan. Parang may fireworks ang kaniyang puso nang tugunin nito ang halik na binigay niya at mas marubdob na paraan. Halik na kay tagal nilang tinitimpi ang isa't isa at wala silang pakialam kung nasa live video sila ni Magnar. Maiinggit ito.Natigil lang sila nang tumunog ang kaniyan tiyan. Natawa siya nang du
Isang malakas na suntok ang tumama sa mukha ni Gallagher nang maiahon siya ni Magnar sa ilalim ng tubig. Galit itong nagsisigaw sa mukha niya habang sinuntok ulit ang kaniyang mukha at niyugyog ang kaniyang balikat."Stupid! Are you trying to kill yourself?! Gago ka na ba talaga, ha, Gal? Tangina mo! Tangina mo talaga!"Nagmulat siya ng mata at nakita niya si Magnar na galit na galit. Nakaupo na ito sa kaniyang tabi at basang-basa. Dahan-dahan siyang bumangon at napahawak sa kaniyang panga. Ngayon siya ulit nakatikim ng suntok mula sa kaibigan."Masakit," usal niya.Napasinghot naman ito at binatukan siya. "Tangina mo Gallagher!""Nasaan ang pinapakuha ko sa'yong beer?""Wala ka ng stock ng beer sa ref mo. May magdadala rito maya-maya lang at darating."Nagkibit siya ng balikat at pinunasan ang gilid ng labi. Nalasahan niya ang kaniyang sariling dugo na nagmula roon. Sa suntok marahil na binigay sa kaniya ni Magnar."Ano ba ang nasa isip mo?""I just wanna rest. Kahit isang gabi lang.
Limang buwan nagdaan. Walang nagbago sa pakikitungo sa kaniya ni Marie. Mas lalo itong naging malamig sa kaniya nung lumipat na ang mga ito sa Manila at sunod pa rin siya nang sunod. Nagmukha siyang aso sa kakasunod sa dalaga. Pinayuhan na rin siya ni YX pero hindi siya nakinig.Binigyan siya nito ng bakasyon at pinakiusapan ayusin niya ang kaniyang sarili pero mahirap yata gawin ang sinabi nito. Mabilis lang sabihin pero sa bawat gabing nagdaan, dahan-dahan siyang tinutupok ng sarili niyang kalungkutan.Tulad ngayon, nasa sariling penthouse siya sa Manila at mag-isang umiinom habang nakatingin sa kalawakan sa gabing iyon. Pang-ilang bote niya na ito ng beer at malakas-lakas na ang tama niya.Natatawa siya habang paulit-ulit na lumilitaw sa isipan niya ang magandang mukha ni Marie. Natatawa siya pero ang sakit na kaniyang naramdaman ay hindi kayang pawiin sa ilang bote ng beer na kaniyang ininom."Marie!!!" malakas siyang napasigaw. Nasa terasa siya at walang makakarinig kahit magwala
Ang lawak ng ngiti ni Gallagher nang maihanda niya ang adobo at dalawa pang niluto. Mabango pero ingat si Magnar, dahil may nilagay siyang pagsisihan nito ng buong buhay. Nagpipigil siyang humalakhak. Umarte siyang kalmado nang umakyat siya sa hagdanan. Susunduin niya lang ang kaibigan at ihatid ito sa kamatayan.Sinadya niya munang daanan ang silid ni Marie at nakita niyang nando'n pa rin ang pagkain sa labas kung saan niya iniwan. Napabuntunghinga siya. inuna niyang kunin ito at bumaba papuntang kusina. Naawa siya sa lutong pagkain niyang hindi man lang nagawang tikman.Nilagay niya sa hugasan ang tray nang magsalita na sa likuran niya si Magnar. Kasunod nito si Marie at mukhang giinawa nitong proteksyon ang babae laban sa kaniya. Ngumisi siya sa isip. Gano'n nga, hangga't nasa paligid ang dalaga hindi niya ito dadapuan ng daliri."Luto na ba Gal?"Huminga muna siya ng sama ng loob bago tumango. "Yeah.""Good! Kasi gutom na ako.""Kumain ka na bago ko ihampas lahat 'yan sa'yo."Ning
Mabilis pa sa kidlat ang naging pagtakbo ni Gallagher sa bintana ng sala para totoong silipin kung nandito nga ba ang walang hiyang kaibigan niya. napamura siya ng malakas nang makita itong nakangiti, umakyat sa bakod at nagwagayway ng puting bandila. May suot itong puting damit na may nakatatak na pangalan niya at peace sign. Nagdilim ang kaniyang mukha. May gana pa talagang umarteng kaibigan sila ngayon. Kung alam lang ni Magnar na nung nakaraan araw pa siya gigil na gigil na pilipitin ang leeg nito hanggang sa mangisay ng tuluyan at layuan ang babaeng mahal niya!"Tanginang gagong 'to! Nagpakita pa talaga—" Hindi niya natuloy ang iba pa na sasabihin nang marinig niya ang mga yapak na nagmula sa hagdanan.Paglingon ni Gallagher, ang walang emosyong mukha ni Marie ang kaniyang nakita. Deri-deritso itong nagtungo sa pintuan na hindi siya nakikita o sadyang ayaw lang siyang tingnan.Gusto niyang harangan ang pintuan para huwag itong lumabas at baka makita nito si Magnar pero hindi niya
Blangko ang mukha ni Marie nang tingnan siya nito at tanggap ni Gheron iyon. Siya ang gumawa ng bagay na ikakamuhi sa kaniya ng dalaga kaya hindi siya pwedeng magreklamo kung pahihirapan siya nito. Babalik siya sa una kung saan at kung paano siya nito kinausap pero mahihirapan siya ngayon."Fidel...""Oh?" mabilis na lumapit si Fidel kay Marie nang tawagin ito ng dalaga. Kakapasok lang nito sa pintuan at may dalang mga prutas na pinamili."Paalisin mo ang taong 'yan." Tumingin ito sa kaniyang gawi at tinuro siya."Marie..." Napatingin sa kaniya si Fidel."Ang pagkakaalam ko, ikaw lang ang tunay kong kapatid. Kung gano'n, anong ginagawa ng taong 'yan dito? Paalisin mo," muling sambit ng dalaga at blangkong tumingin sa kesame."Gheron?"Ngumiti siya sa lalaki. "Yeah, I understand. Sige, alis muna ako." Sandali siyang sumulyap sa dalaga at lihim na nabuntunghinga kahit ang totoo ayaw na ayaw niyang umalis.Mabigat ang balikat nang lumabas siya at nagpasyang sa loob ng kotse na lamang siy
"Putangina ka! Paano ka nakarating d'yan sa probinsya ni Marie?"Tiningnan lang ng masama ni Gheron si Magnar. Akala nito hindi siya babawi sa ginawa nito? Maghintay lang ito."Kung hindi ka panay sulpot at pangingialam sa buhay pag-ibig ko, Magnar, hindi ako magkakaganito!" napakuyom ang kaniyang kamao. Nag-uusap sila sa pamamagitan ng hologram watch niya."Bakit ako?"Nag-dirty sign siya sa lalaki. Hindi sila kaibigan ngayon. Magkaaway sila ng lalaki at tama na ang tatlong araw na parusa nito sa kaniya. Pinagbibigyan lang niya ang ginawa nito para sa kasalanan ginawa niya kay Marie. Pero nangangako siyang babawi. Babawi siya para kay Marie."Huwag mong ipakita sa'kin ang mukha mo Magnar kapag nagmahal ka rin! Dahil gagawin ko rin miserable ang buhay mo. Hayop ka! Alam mong ikaw ang pinagseselusan ko, panay ka pa rin lapit sa babaeng gustong-gusto ko. Hindi ka talaga totoong kaibigan!"Isang malakas na tawa naman ang ginawa nito na parang hindi siya nito binugbog at kinulong ng tatlo
Mabilis pa sa kidlat ang paglapit sa kaniya ng lalaking tinakasan niya sa Japan. Ayaw niyang makita ang mukha nito kaya anong ginagawa nito sa harapan niya? mabilis niyang iniwas ang sarili sa lalaki. Wala siyang pakialam sa walang ampat na paglabasan ng mga dugo sa kaniyang noo."Tangina! Anong ginawa niyo kay Marie?" boses iyon ni Fidel pero nanlalabo ang kaniyang mata dahil na rin siguro sa luha kaya hindi niya makita ito.Pilit siyang tinulungan ni Gheron pero pinapaalis niya ang kamay nito. Kahit ang paghawak lang sa kaniya ay hindi niya ito pahihintulutan."Marie...""Umalis ka na Gheron! Bakit ka pa nandito?!" Tinulak niya ang lalaki pero hindi ito natinag. "Bumalik ka na sa kung saan impyerno ka galing!" Binangga niya ito para padaanin lang siya at hindi naman siya nabigo, binigyan siya nito ng daan.Ang puso niya, tuluyang nawala. Nagkawasak-wasak. Hindi lang ang lalaki ang nanakit sa kaniya, pati na rin ang inakala niyang pamilya. Pamilya pero wala siyang halaga.Mabilis siy