BAGSAK ang balikat na pumasok si Trinity sa sasakyan ni Favio. Tapos na silang mag-usap ng kaniyang Ina at nakokonsesnya siya kung bakit sinabi niya rito. Inexplain niya sa Ginang ang kaniyang kalagayan at mali yata siya kung bakit niya ito ginawa dahil nawalan ito ng malay, dahilan para mag-alala ang pamilya nito at pinakiusapan siyang bumalik na lang sa susunod na araw."Next location?""Henrik.""Okay."Ngumiti siya kay Favio saka sinandal ang sarili sa headrest ng upuan. Babalik siya sa susunod na araw kapag okay na ang Ginang. Sa ngayon ay pupuntahan niya si Henrik para yayain ito na sabay silang kumain tatlo ng dinner. Wala lang, gusto niya lang makasama ang lalaki ngayon. Ewan at ganito ang nararamdaman niya. Ganito siguro talaga kapag may taning na ang buhay.Dalawang oras ang kanilang binyahe ulit pabalik sa downtown at dumeretso na agad sila sa kung saan nag-ensayo ang asawa niya.Kaagad niyang kinuha ang phone niya at tinawagan si Henrik. Hindi na siya bumaba sa kotse ni F
Nang gabing iyon, magkayakap silang natulog ni Henrik pero nagising siya madaling araw na wala sa tabi niya ang lalaki. Saglit siyang napabangon at napatitig sa hinigaan spasyo ng asawa niya.Saan ito? Ah, baka nasa banyo lang o kaya nagpapahangin. Bumalik siya ng higa at binalik sa pagpikit ang mata pero hindi siya kayang dalawin ng antok. Ang hirap na tuloy matulog.Kaya ang kaniyang ginawa ay bumangon at sinuot ang house slipper para lumabas ng silid. Hahanapin na lang niya si Henrik at mas gusto niyang katabi ito hanggang sa makatulog siya ulit.Una niyang tinungo ang terasa, dahil alam niyang mahilig ito magmuni-muni minsan at mapag-isa. Mabuti na lang at naka-roba siya kaya hindi nanunuot ang lamig sa kaniyang balat. Summer na summer pero iba ang klima sa Pinas at sa Pennsylvania.Nasa bukana na siya ng terasa nang makita niya ang malaking bulto ng katawan ni Henrik. Nakaharap ito sa labas at pinagmamasdan ang walang humpay na katahimikan ng gabi.Tatawagin sana niya ang pangala
HINDI NA hinintay ni Trinity na dumating sa araw na iyon si Favio para sunduin siya at ihatid sa kaniyang pupuntahan. Ayaw niya ng maabala pa ang lalaki lalo na at sa office ng kaniyang Ama siya pupunta.Ilang beses din niya itong pinag-isipan pero kailangan niya itong makausap. Alam niyang hindi ito naging mabuting Ama pero hindi rin siya naging mabuting Anak para rito.Ang tanging dala lang niya ay bag at cellphone. Ang kotse niya ang kaniyang ginamit at kalahating oras lang ang tatakbuhin ng sasakyan para marating ang opisina ng Ama niya.Sandali siyang napasulyap sa kaniyang mukha sa rear view mirror. Nangingitim ang eyebag niya dahil na rin siguro sa hindi siya nakatulog agad kaninang madaling araw.Mapait siyang napangiti. Paano nga pala siya makatulog ng mahimbing ulit? Nung matapos niyang marinig si Henrik na kausap nito si Lianne, ilang minuto lang niyon ay pumasok na si Henrik sa kabilang silid at nagpanggap siyang tulog..."Trinity..." Hinaplos nito ang kaniyang buhok pero
Pinunasan ni Trinity ang panay na pagbagsak ng kaniyang mga luha. Nanglalabo ang kaniyang tingin pero kaya pa rin naman niya mag-drive. Ilang beses niya munang kinalma ang sarili bago ulit nagseryuso sa pagmamaneho.Pupunta muna siya sandali sa kaniyang aguela at aguelo. Mangungumusta kung okay lang ba ang mga ito at makikipagkwentuhan saglit.Saka biglang tumunog ang kaniyang cellphone, si Henrik ito, tumatawag. Sinagot niya ang tawag ng asawa niya habang nilagay sa teynga ang earpods."Hey?""Our team has finished practicing, so I'm heading home to see you!"Napangiti siya nang marinig ang sinabi ni Henrik. "Oh, about that. I'm on my way to my Nana's house. Could you please wait for me at home, hmm?""Of course. I'll be waiting for you at home. We'll be going to New York to get some fresh air.""That would be fantastic!" Nilangkapan niya ng sigla ang boses kahit alam naman niya ang totoong rason, bakit sila pupunta ng New York. Kunwari, wala siyang alam."R-really?""Yep! I miss Ne
"Where's my wife? Where's my fucking wife!" Halos mag-hysterical si Henrik nang makalapit siya sa pinangyarihan ng aksidente. Maraming nakiusyo pero wala siyang pakialam sa mga ito! Ang importante ay makita niyang buhay si Trinity at okay lang ito."Sir, calm down.""Just tell me the hell where is my wife?! The driver of that car is my fucking wife! Where is she?!"Natakot naman ang pulis na humarap sa kaniya at kaagad na sinabi kung anong Hospital.Wala siyang sinayang na sandali, kaagad niyang tinakbo ang sasakyan niya at mabilis na sumakay roon. Nanginginig ang kamay ni Henrik pero pinipilit niyang kumalma. Ang daming pumasok na eksena sa kaniyang utak pero pinaalis niya agad ang mga eksenang ito dahil mas lalo lamang siyang kinakain ng takot.Nanginginig ang mga kamay ni Henrik habang nagmamaneho. Sari-saring emosyon ang bumalot sa kaniyang pagkatao. Goddammit!'Please God, don't take away my wife. Don't take them away. Trinity needs me. Dammit! I need her! I need her so please I'
Huling araw ng lamay ni Trinity, pero kung tatanungin si Henrik... Hindi niya alam kung makakaya niyang makita na tabunan ng lupa ang katawan nito mamaya sa burial service.Nasa tabi niya lang si Lianne at ang anak nitong si Aerush Li, pinapakalma ang nagsasaktan niyang puso. Minsan ay kinakausap siya ni Zyd pero parang wala siya sa sarili, hindi siya makausap ng matino.Pinayagan din siyang mawala nang dalawang linggo sa ice rink at buong Pennsylvania ay nakiramay sa pagkawala ng kaniyang asawa.Kahapon lang ay dumalaw ang aguela at aguelo ni Trie pero kaagad din umalis dahil hindi kaya ng mga ito ang nasaksihan sakit. Nakiramay rin ang kaniyang pamilya at nalungkot ang mga ito sa nangyari lalo na ang kaniyang ama sa biglaan pagkawala ng asawa niya sa masakit na paraan.Dalawa na lang ang hindi dumalaw at ito ay ang kapatid nitong si Serenity at ang ama nitong si Mr. Williamson.Ang tanging nanatili ay siya, si Favio at ang kaibigan nitong si Amara. Hindi sila nag-uusap dalawa pero a
Tapos nang tambakan ng lupa ang kabaong ni Trie pero nanatiling nakatayo si Henrik sa loob ng pribadong semeteryong iyon. Tatlong oras na ang nagdaan simula nung ibaon ang kabaong sa lupa pero heto ngayon siya, nakatayo sa harap ng puntot nito. Wala na siyang pakialam kung aabutin siya ng oras na nakatayo roon at kung aabutin siya ng gabi. Mas masakit ito sa lahat ng mga naranasan niyang sakit sa buong buhay niya. Hindi niya mahimay-himay ang sakitm"Hey bro, I think we need to go. It started to rain." Untag sa kaniya ni Favio."You are free to leave me here, Favio. I know how to get back home."Napahugot ito nang hangin at hindi nakaimik."I'm... still lost and puzzled. I need some time to ponder about why all of this is happening. I find it difficult to understand, and I hate myself going home and never seeing her beautiful smile there again."Tinapik na lang ni Favio ang balikat niya at naunang umalis. Habang si Henrik ay tuluyan nabasa sa ulan habang nakatitig lang sa lapida ng as
Dumaan ang ilang araw, mga buwan, hanggang naging tatlong taon. Pero si Henrik, hindi pa rin nakabangon mula sa pagkawala ni Trinity.He tried to act normal and live his life the way it was pero hindi na, hindi niya ito kayang ibalik.Nagmistula siya ngayon isang taong robot, gumagalaw ng ayon sa naka-program sa kaniya.Gigising siya sa umaga, mag-eensayo kasama ang team, maglalaro ng hockey at pagkatapos uuwi, magmumukmok. Minsan naman dinadalaw niya ang puntod ng asawa at kinakausap ito. Minsan din ay nagpupunta siya sa bahay ng aguela at aguelo ni Trie at nakikipag-usap sa mga ito, inaalam kung gaano kasayang bata si Trie noon.Pinakita rin sa kaniya ng mga ito ang dating silid ni Trie at doon niya napagtantong totoo nga na ultimate crush siya ng babae noon.Andoon lahat ng mga pictures niya sa dingding, mga jersey niya, mga wallpapers, magazines at ang huli na kumuha sa kaniyang atensyon ay ang isang babaeng matabang-mataba na katabi niya sa picture. Yakap-yakap ang jersey number