NAGING normal ang buhay ni Zerus sa Baryo Felopina. Sa loob ng isang linggo niyang pananatili sa simbahan, kasama ang mga Madre at kabataang inabandona... Marami siyang napagtanto sa sarili. Pero sa ngayon, sa kaniya lang muna iyon.
“Hijo...”
“Kayo pala, Manong.” Napasulyap siya sa matandang lalaki na unang tumulong sa kaniya. Kung hindi dahil dito, nasa ilalim na siya ng lupa ngayon at inaagnas.
“Lumalamig na ang kanin. Kanina pa kita hinahanap, andito ka lang pala sa talon malapit sa kweba.”
Hindi na siya sumagot. Tumayo siya at kahit papaano, medyo gumagaling na ang kaniyang mga sugat. Wala siyang alalay nang humakbang siya papunta sa maliit na kubong pagmamay-ari ni Manong Ben. Mag-isa lang ito sa bahay at kakamatay lang ng asawa nito nung nakaraang taon. Hindi pinagpala ng anak kaya mag-isa lang sa buhay.
“Kumusta na ang sugat mo? Hindi na ba masyadong masakit? Katakot-t
"Mr. Hearst? Tulog ba kayo?"Pinigilan ni Zerus ang sariling 'wag magmulat ng mata, kahit natutukso siyang buksan ang nakapinid niyang mata at pagmasdan ang inosenteng kagandahan ng babae. Mula sa malambing nitong boses na parang hinahaplos ang kaniyang malamig na puso at sa munting galaw nito na laging nagpapasinghap sa kaniya sa tuwing nasusulyapan ito.Sa ilang araw niyang pananatili, isa lang ang gusto niyang mangyari. Ang makaalis agad sa Baryo Felopina. Mahaba na ang dalawang linggong pananatili. Hindi rin siya sigurado kung safe at ligtas pa ba ang buhay niya sa mga araw na iyon. Hindi basta-basta ang kaaway niyang si Hayes at Fortocarrero pero mautak siya. Mas mautak siya pagdating sa ganitong bagay.“Mr. Fender Hearst...”“Nakita mo ba natutulog ang tao?” paasik na tanong niya. Gumuhit pagkainis sa kaniyang boses.“Mukhang hindi naman kayo natutulog. Nagsasalita kayo
NAPAKISLOT si Blesy nang makita niya si Mr. Fender Hearst na nakaupo ulit sa ilalim ng malaking kahoy kinabukasan at malayang natutulog. Hindi ang lalaki ang kaniyang pasya sa lugar na iyon kung bakit siya nagpunta. Nakasanayan niya ng pumunta ro'n tuwing sabado at manguha ng mga nagagandahang bulaklak para sa simbahan at halamang gamot.Mga ilang dipa ang layo niya sa lalaki at kitang-kita niya ang banayad na pagkakatulogMay tinatago ang lalaki, ramdam niya iyon. Pero bilang isang babaeng magiging ganap na Madre balang-araw, hinayaan niya na lamang ito kung kailan ito gustong magkwento. Kahit gusto niya itong tulungan at ibalik ang pananampalataya sa Diyos. Isa sa rason kung bakit mas pinili nitong tumira sa bahay-kubo ni Manong Ben at hindi sa simbahan. Ramdam niya ang malaking galit na nanahan sa puso nito.“Nakakaawa siya...” halos pabulong iyon na lumabas sa kaniyang bibig. Totoong naaawa siya sa lalaki at tanging dasal
Naliligo na siya sa malakas na ulan nang mga sandaling iyon pero hindi siya tumigil. Wala siyang pakialam sa ulan. Ang gusto lang niya ay makita ang babae. Panay ang kaniyang tawag sa pangalan nito at ang sumasagot ay ang malakas na kidlat at kulog. Galit ang langit sa kaniya at ramdam niya ito.Saan ka ba, Blesy? Damn it!Napamura siya nang muling nagalit ang kalangitan at gumuhit ang mahabang kidlat. Napailing-iling na lamang siyang nagpatuloy hanggang sa napahinto siya at napamura ng mas malutong.“Putangina! Blesy!” Mabilis pa sa orasan ang kaniyang pagbaba sa may kataasang bangin. Hindi niya inalintana na pwede siyang mahulog dahil sa lakas ng ulan at madulas ang mga bato. Agad niyang niyakap ang babaeng walang malay habang nasa tabi ang mga bulaklak na pinitas nito. “Hey, hey! Wake up. Blesy!” Tinapik niya ang namumutlang pisngi ng babae pero walang tugon mula rito.Nahulog ito. Iyon an
Walang sagot mula rito. Basta lang itong nakatitig sa kaniya at alam niya ang nasa utak nito nang mga sandaling iyon. Takot. Takot ang nararamdaman nito laban sa kaniya. Nababasa niya at parang sinuntok ang kaniyang puso sa kislap ng mga mata nito.“Ano ka ba talaga? Anong klaseng tao ka?”Malakas ang lagaslas ng ulan pero malinaw ang kaniyang pandinig. Bahagyang kumuyom ang kaniyang kamao habang nakatitig sa babae. Nanatili sila sa gano'ng sitwasyon.“Takot ka sa'kin, hindi ba?” usal niya sa mga katagang iyon na lalong mas nagpadagdag ng takot sa pagkatao ng babae.“Bigyan mo ako ng rason kung bakit hindi kita dapat katakutan.”Natawa siya ng mapakla at dumistansya rito. “Gusto mong maunang umuwi sa simbahan, right? Sige, umuwi ka na.”Nayakap nito ang sarili at ilang beses na napatingin sa kaniya. Tinitimbang ang kaniyang sinabi, “Isa kang mamatay-tao.”
“Sister, kinakausap ka ni Mother Jean.”Tulirong napatingin siya sa matandang Madre. Nag-alala ang mukha nitong nakatingin sa kaniya at hinihintay siyang magsalita.“Tinatanong ka ni Mother Jean kung anong nangyari kahapon at bakit walang malay kang pangko ni Mr. Hearst.”Nagyuko siya ng ulo at humingi ng pasesnya sa matandang Madre. Sinabi niya ang totoong nangyari kung bakit pero hindi niya sinabi 'yong hinalikan siya ng lalaki. pinangaralan siya nito at pinayuhang mag-ingat sa susunod. Tanging tango lang ang kaniyang naging sagot kay Mother Jean.“Magpahinga ka na ulit. Papadalhan kita rito kay Sister Pearl ng sopas at gamot para mainitan 'yang tiyan mo.”Tumango siya at tumalikod na ang dalawa. Naiwan siyang mag-isa sa silid. Nagpasya siyang bumangon at pinakiramdaman ang sarili kung okay na ba siya. Ngayon lang niya nararamdamang mataas ang kaniyang lagnat nang salatin niya an
“Hey brother, what do you want for dinner? Bloody head of a corrupt senator or dinuguan ng manyakis na police? Choose.” Itinaas nito ang isang ulo ng kilalang senator sa bansa, duguan at dilat ang mata. Habang sa kabilang kamay ay ang tupperware na alam niyang dugo ang laman. Nakasuot ito ng pulang surgical gloves at pulang apron.Napahilot siya sa sintido. Gusto niyang magpahinga at heto, ang kapatid niyang walang balak pagpahingain ang kaniyang buong gabi. Ramona is a pyscho. Batid niya na iyon.“Will you fucking throw that away from me, Ramona? Let me rest.”Napangisi ito. “What kind of rest? 'Yong rest in peace na ba na sa hukay ang gusto mo? You know I could give it easily. Humiling ka lang, isusunod kita sa senador na ito,” sumulyap ito sa bitbit na ulo sa kabilang kamay nito. Bahagya pa itong natawa at napaismid. “Corrupt. Rapist. Hmm, what else? Addict. Kaya hindi pinapatagal ang mga ganitong tao, right bro
Bahagyang nakahinga ng maluwang si Zerus nang malaman niyang sa balikat ang tama ni Blesy. Nagpadala siya ng taong bumisita sa babae at kahit papaano, kumalma ang puso niyang kanina pa kumabog ng malakas. Nasa rooftop siya ng isang building, paharap sa silid ng babae at malayang pinagmasdan itong natutulog mula sa kaniyang binocular na dala.Ang planong tumbahin si Dr. Hayes, isinantabi niya muna. Si Ramona ang una niyang haharapin at alam ni Zerus kung saan ito hahanapin.“The premises are secured. Mahihirapan ka pumasok, Mr. Craige. May facial recognition every room ng pasyente. Dinoble ni Dr. Hayes ang security ng buong building. Bawat hallway, may mga CCTV at hindi lang basta-basta CCTV ang mga ito.”Ngisi lang ang naging sagot niya sa lalaking nag-report sa kaniya ngayon. Nasa kabilang linya ito at nakatulong ang pagiging professional Doctor nito.“Is she totally okay? Siguraduhin mong 'di mapasok ng kapa
WARNING!!!»» Kung hindi kaya ang temang sumunod, please, 'wag ng basahin. Erotic-romance ang theme ng mga kwento ko kaya kung hindi keri ang flow, please, skip this story. 'Wag na akong plastikin at i-call out na naman tapos erotic din binabasa. Hindi ko kayo kailangan sa kwento ko. Masaya na akong wala kayong mga hamog. Thank you.———————————————————————————————Muling bumalik si Zerus sa silid ng babae matapos niyang harapin si Ramona. Madaling araw na pero wala siyang nararamdamang antok. Nag-alala siya para rito kahit sabihin malayo sa puso ang natamong tama.Mahimbing na itong nat