SUMASAKIT na ang ulo ni Jacob sa pagsagot sa kaliwa’t kanang tawag mula sa limang bagong branch na ipinapatayo niyang private resorts at fine dining restaurants. Araw-araw ganoon siya kaabala. Sa edad na dalawampu’t apat, siya ay naging ganap na bilyonaryo bunga ng pagtyatyaga at dedikasyon na sumunod sa yapak ng kanyang mga magulang.Kapag ganitong sunod-sunod na ang natatanggap niyang tawag na puro problema ang ibinabalita ay lumalabas talaga ang pagiging masungit niya. Kanina pa nag-iinit ang ulo niya sa kausap na engineer sa kabilang linya. Habang kausap niya ito ay paroo’t parito siya sa loob ng opisina at sinasabayan pa ng pagkumpas ng isang kamay.Hindi sinasadyang natuon ang paningin niya sa CCTV footage dahil sa isang babaeng nakatayo sa harap ng restaurant na kinaroroonan niya. Saglit siyang nagpaalam sa kausap para tawagan ang gwardya sa labas.“Roger, papasukin mo nga ‘yang isang aplikante,” utos niya sa gwardya na nakabantay sa labas.“Sige po, Sir.”Pinagmasdan niya ang
IGINALA ni Michaela ang paningin sa kabuuan ng kwartong pinasukan. Namangha siya sa laki at ganda nito. Medyo nagtataka lang siya dahil parang sobra-sobra naman ang laki nito para sa isang tao, at naka-aircon pa.Lumapit siya sa kama at umupo. Tatlong tao ang kasya rito kung tutuusin. Ipinagpapasalamat na lamang niya na kung hindi dahil sa lalaki kanina ay baka sa lansangan siya matutulog at hindi sa ganito kagandang kwarto.Kahit naman para sa kanya ay hindi maganda ang ugali nito, hindi niya maitatangging ito pa rin ang dahilan kung bakit siya nagkaroon ng trabaho at magandang tirahan ngayon.Patapos na siyang mag-ayos ng mga gamit nang may kumatok sa pintuan.“Tuloy po, bukas ‘yan!”Pumasok ang babaeng sumalubong at nag-asikaso sa kanya kanina nang dumating siya. Ito ang namamahala sa staff house ayon dito.“Pagkatapos mo diyan ay dumiretso ka na lang sa pantry. Oras na kasi ng pananghalian. At kung may iba ka pang kailangan, magsabi ka lang at huwag kang mahihiya. Ibinilin ka sa ‘
HINDI mapigilang mapangiti ni Jacob habang inaalala ang nangyari kanina sa kanyang opisina nang interview-hin niya ang dalaga. Pangalan lang talaga nito ang gusto niyang malaman, at higit sa lahat, kung may kasintahan na ba ito.Kaya nang makuha niya ang sagot na gusto niya ay agad niyang tinapos ang interview at agad din itong pinalabas kahit na hindi pa niya nasasabi rito kung ano ang magiging posisyon nito sa trabaho. Alam niyang nagtataka ang babae kung bakit ganoon ang naging takbo ng interview.Para siyang may sayad sa utak na nakangiti habang nagsa-shower. Hanggang sa pagtulog, ay ang tagpong iyon pa rin ang nasa kanyang isipan.Kinabukasan ay maganda ang naging gising ni Jacob na ipinagtaka naman ng mga kasambahay sa mansyon. Pasipol-sipol pa siya habang naghahanda papuntang opisina at nakangiti ring umalis.Pagdating niya sa restaurant ay agad niyang namataan ang babaeng laman ng kanyang isipan. Naka suot ito ng white polo shirt na naka tacked-in sa pang ibaba nitong black pa
NAPAGPASYAHAN ni Michaela na maglakad na lang pauwi sa tinutuluyang staff house dahil ilang kanto lang naman ang distansya nito mula sa restaurant na pinapasukan. Mas gusto niyang maglakad kaysa maghintay na mapuno ang shuttle service.Malayo-layo na siya sa restaurant nang may humintong sasakyan sa tapat niya. Hindi niya maaninag ang nasa loob dahil tinted ang salamin nito. Nahigit niya ang paghinga nang bumaba ang salamin ng bintana ng sasakyan at makilala ang taong nagmamaneho nito.“Ms. Gomez! Bakit ka naglalakad? Hindi mo ba alam na may shuttle service ang restaurant?”Tanong nang taong walang iba kundi ang kanyang boss, si Jacob.“Huwag kang mag-alala, Sir, okay lang po ako. Alam ko naman po na may shuttle service, pero mas gusto ko po kasing maglakad. Exercise na rin po.”“Exercise? Eh, maghapon kang nakatayo, hindi pa ba exercise ‘yon? Halika, ihahatid na kita sa staff house, dadaanan ko rin naman kasi ‘yon.”“Naku, Sir, huwag na po. Okay lang po talaga sa ‘kin ang maglakad.”
HINDI makapaniwala si Michaela na magiging magkaibigan at malapit sila sa isa’t isa ng kanyang boss na si Jacob. Hindi naman pala talaga masama ang ugali nito katulad nang iniisip niya. Sadyang iyon lang ang naging tingin niya rito katulad nang tingin nito sa kanya nang una silang magkita.Halos araw-araw ay inihahatid na siya nito sa kanyang tinutulayang staff house at kung minsan naman, ay dinadaanan na rin siya nito sa umaga para sabay silang pumasok sa restaurant. Hindi tuloy niya maiwasang makaramdam nang kaunting pag-asa na baka may nararamdaman din ito sa kanya. Na baka pareho sila nang nararamdaman sa isa’t isa.Malapit nang matapos ang kanyang shift at ilang minuto na lang ay out niya na, pero wala pa ang kanyang magiging kapalitan kaya hindi siya pwedeng basta na lang umuwi lalo’t napakaraming customer. Sa waitress siya napiling i-assign ng manager dahil ito ang pinaka kailangan sa restaurant.Mag-a-alas siyete na nang dumating ang kanyang kapalitan na babae. Dapat ay hangga
AGAD na may kumislap na ideya sa isip ni Mickaela nang madaanan nila ang kaliwa’t kanang nagtitinda ng street foods. Mas lalo tuloy siyang nagutom dahil paborito niya ang ganoong klase ng pagkain.“Sir, huwag na po kaya tayong maghanap ng sosyal na restaurant? Diyan na lang tayo kumain, oh!” sabay turo niya sa mga nagtitinda.Binagalan nito ang pagpapatakbo ng sasakayan bago itinuon ang paningin sa itinuro niya.Kumunot ang noo nito bago nag-aalinlangang sumagot.“Ano bang klaseng kainan ‘yan? Masarap ba diyan? Paano tayo kakain diyan, eh, ni wala ngang upuan at lamesa.”“Hindi lang masarap Sir, kundi sobrang sarap! Paborito ko ang mga ‘yan simula bata pa ‘ko! Kaya huwag ka nang mag-isip ng kung ano diyan. Halika na!”Hindi na niya hinintay na sumagot ito, kusa na siyang bumaba ng sasakyan kaya wala itong nagawa kundi ang sumunod sa kanya.Kumikislap ang mga mata niya sa lahat nang nadadaanang mga iba’t ibang klase ng pagkain. Nandoon lahat ng paborito niya; kikiam, fishball, isaw, in
HABANG binabaybay nila ang daan patungo sa dagat ay palihim na napapangiti si Jacob. Ramdam niya ang inis na nararamdaman ng dalaga dahil halatang-halata niya ang reaksyon sa mukha nito.Parang ayaw nitong may lumalapit na ibang babae sa kanya. Ibig sabihin, may gusto rin ito sa kanya. Dahil sa mga naiisip ay mas lalong lumawak ang pagkakangiti niya na hindi naman nakaligtas sa mata ng dalaga. Magkapanabay kasi sila habang naglalakad at manaka-naka siyang sinusulyapan nito.“Ay! Nabaliw ka na talaga, Sir! Sana hindi na lang kita niyayang kumain doon. Nakakasira pala ng utak ang pagkain ng street foods.”“Grabe ka naman sa ‘kin, Ms. Gomez. Hindi na ba ako pwedeng maging masaya paminsan-minsan?”“Ah! Ikinasisiya mo pala ‘yong nangyari kanina. Sige, araw-araw tayong pupunta roon para araw-araw ka na ring masaya.”“Ikaw naman, hindi na mabiro. Halika, upo tayo rito sa buhanginan,” yaya niya sa dalaga nang sa wakas ay nakarating na sila sa tabing dagat.Nauna siyang umupo at tumabi naman i
ALAS SIETE pa lang ng umaga ay naghihintay na si Michaela sa labas ng gate nang tinutuluyang staff house sa pagdating ng among binata. Madalas kasi, kahit wala pang alas siete ay naroon na ito sa labas at naghihintay sa kanya, kaya naman inagahan niya ngayon para makabawi sa nangyari sa no’ng nagdaang gabi.Alam niyang masama ang loob nito o di kaya’y badtrip iyon dahil sa mga pinagsasabi niya rito. Tumingin siya sa suot na relong pambisig, mag a-alas siete y media na ngunit wala pa rin ito. Dinamdam siguro nito masyado ang sinabi niya kaya ayaw na siyang isabay sa pagpasok.Wala siyang nagawa kundi ang sumakay ng tricycle, dahil kung maglalakad pa siya ay tiyak na mahuhuli siya sa pagpasok. Pagdating niya sa restaurant ay nagulat siya dahil nakita niya sa parking area ang sasakyan nito. Ibig sabihin ay nauna na ito at hindi na nga siya naisipang isabay.Pagpasok niya sa restaurant ay masamang tingin ang sumalubong sa kanya galing sa kanilang manager na si Ms. Glydel."Pinapatawag ka
KINABUKASAN kahit madilim-dilim pa ay agad na bumiyahe pauwi si Jacob. Hindi na siya makapaghintay na mapuntahan at makita si Vanessa.Hapon na siya nang makarating pero wala sa isip niya ang magpahinga. Ni hindi na nga niya naisipang dumaan sa bahay niya dahil agad na niyang tinahak ang papunta sa bahay nito. Nasa iisang lugar ang sila pero magkaibang bayan.Ipinarada niya ang sasakyan hindi kalayuan sa harapan ng bahay nang mga magulang nito. Gano’n pa rin ang itsura ng bahay, walang ipinagbago buhat nang huling tumuntong siya rito limang taon na ang nakararaan dahil sa pagmamakaawang sabihin sa kanya kung nasaan ang dalaga.May nakita siyang papalabas na sasakyan at kumakaway doon si Vanessa at ang batang nasa tabi nito. Magkahawak pa ng kamay ang dalawa, palatandaan na mag-ina nga ang mga ito.Natanaw niya ang sakay nang lumabas na sasakyan, ang mag-asawa. Tamang-tama pala ang timing niya dahil si Vanessa lang ang naiwan. Makakausap niya ito ng maayos.Nang mawala sa paningin niya
PAGKATAPOS nang naging pag-uusap nila ni Ms. Glydel ay buong hapon na siyang hindi mapalagay at gulong-gulo ang isipan.Dagdagan pa nang biglang hindi pagpasok ng binata. kahit sino naman siguro ay mababaliw sa kaiisip.Nang umuwi siya ay ang bodyguard pa rin ng binata na si Troy ang naghatid sa kanya. Pagpasok niya sa silid ay agad niyang tiningnan ang cellphone, baka sakaling may mensahe man lang ito para sa kanya.Pero nadismaya siya at mapait na napangiti nang wala man lang siyang nakita. Nalulungkot siya sa isiping hindi man lang siya nito naalala ngayong araw.PAGOD at puyat ang nararamdaman ni Jacob dahil sa mahabang byahe na ginugol niya patungong maynila kaninang madaling araw.Nasa isang five star hotel siya ngayon at doon niya na rin balak na magpalipas ng gabi. Pagkatapos kasi niyang tawagan kagabi ang private investigator na naatasan niyang mag-imbestiga kay Vanessa, patulog n asana siya nang muling mag-ring ang kanyang cellphone.Si Jericho ang tumatawag, ang pinsan niya
NANLUMO si Michaela nang makita sa mukha ni Ms. Glydel na parang nagdadalawang isip ito na sagutin ang katanungan niya.Medyo natagalan pa nga ito bago siya nakuhang sagutin.“Kung koneksyon kasi nang tatlo ang gusto mong malaman mula sa ‘kin, you know… hindi ko kasi alam kung tama ba na pagbigyan kitang sagutin. Pakiramdam ko kasi, hindi ako ang tamang tao na dapat na magsabi sa ‘yo, kundi si sir Jacob. Lalo na ‘t magkarelasyon naman kayo at sapat na dahilan na ‘yon para magkaroon ka ng karapatan na magtanong ng kung anumang bagay na gusto mong malaman tungkol sa kanya. Ayoko naman siyang pangunahan dahil nag-iingat ako na magkaroon kami ng magkaibang statement at baka ‘yon pa ang pagmulan ng gulo. Hindi dapat siya naglilihim ng mga nakaraan niya sa ‘yo, maliban na lang kung may malalim na dahilan.”“Iyon din nga ang punto ko, ma’am Glydel. Katulad mo, ayaw ko rin siyang pangunahan dahil baka kasi iba ang maging dating sa kanya. Baka kasi imbes na isipin niyang gusto ko lang naman ma
BANDANG alas singko na ng umaga nang magising si Michaela. Kasalukuyan niyang inaayos ang pinaghigaan nang tumunog ang kanyang cellphone.“I can’t pick you up now because I have something important to do. Just wait there for Troy, one of my bodyguards. Siya na muna ang magsusundo at maghahatid sa ‘yo.” Mensahe galing kay Jacob.“Okay.” Iyon lang ang tanging isinagot niya sa mensahe nito.Kahapon lang ay masayang-masaya sila at nagawa pa siyang ipakilala nito sa lahat ng empleyado sa restaurant dahil iyon rin ang unang araw ng pagiging magkasintahan nila.Kapag naaalala niya ang tagpong iyon ay sumasaya siya kahit paano. Todo protekta at tanggol pa ito sa kanya lalo na roon sa apat na babaeng pinagkaisahan siya.Dahil lang sa ilang minutong pag-uusap nito at ni Geneva ay bigla na lang nagbago ang lahat sa binata.Hindi tuloy niya maisip kung ano ang magiging lagay niya mamaya sa restaurant ngayong hindi niya ito kasama.Isang matangkad, malaki, at matipunong lalaki ang bumungad sa kany
NAKATULUGAN na ni Michaela ang pag-iyak. Nagising siya ng ala-una ng madaling araw dahil sa pagkalam nang kanyang sikmura. Naalala niyang hindi pa pala siya nakapaghapunan bago nakatulog.Bumangon siya at lumabas ng kwarto. Pumunta siya sa pantry para maghanap ng pagkain kung may natitira pa ba. Mabuti na lang at may nakita pa siyang pritong isda at ginisang gulay na sitaw na natatakpan sa mesa.Isinalang niya ang mga ito sa microwave para initin, habang iyong rice cooker naman ay isinaksak niya para na rin initin ang kanin.Iyon ang maganda sa katiwala ng staff house dahil namo-monitor nito ng maayos ang mga occupant simula sa kalinisan ng bawat silid, kaligtasan ng bawat isa at pati na rin sa pagkain.Katulad ngayon, kahit na hindi siya nakasabay sa mga kumain kanina ay may natira pa na alam niyang para sa kanya talaga.Habang kumakain siya ay siya namang pagpasok ng kaibigan niyang si Claire. Halatang kadarating lang nito dahil hindi pa ito nakakapagpalit ng damit at sukbit pa nito
AYAW dapuan ni katiting na pagkaantok si Jacob kahit na malalim na ang gabi. Pilit na nagsusumiksik sa kanyang isipan ang naging pag-uusap nila ni Geneva.Tama naman kasi talaga lahat nang mga sinabi nito sa kanya patungkol kay Vanessa. Ang unang-unang babae sa buhay niya at una niya ring pinag-alayan ng kanyang tapat at totoong pagmamahal.Hing school pa lang sila noon nang maging magkarelasyon sila. Matanda lang siya rito ng isang taon. Cheerleader ito ng kinabibilangan niyang basketball team na siya naman ang captain ball, kaya nagkamabutihan sila dahil na rin sa madalas na pagsasama at pagkikita na nauwi sa isang seryosong relasyon.Sila rin ang tinagurian bilang campus king and queen. Sikat na sikat sila sa campus na halos walang studyante ang hindi nakakakilala sa kanila.Maliban sa gwapo siya at maganda ito, ay kilala rin ang mga pamilya nila lalo na pagdating sa usaping negosyo kaya nakadagdag iyon sa kasikatan nila.Pero dahil mga magulang nito ang nagmamay-ari ng school, ay
NAGUGULUHAN na si Michaela sa takbo nang usapan ng dalawa. Ipinagpatuloy pa rin niya ang pakikinig sa isiping baka makakuha siya ng clue kung sino nga ba talaga ang Nessa na palaging bukambibig ni Geneva.“Bakit, ano nga ba ‘ng naging ambag mo maliban sa naging alalay at sunud-sunuran ka sa lahat ng gusto ni Nessa? At ‘yong tungkol sa kanya, kung nagmakaawa man ako sa ‘yo noon para tulungan ako na mahanap siya kung saang lupalop man siya nagpunta, iba na ngayon. Dahil wala na ‘kong pakialam sa kanya kung saan man siya naroon,” Sabi ng binata.“Bakit? Dahil ba sa Michaela na ‘yon kaya ka nagkakaganyan? Kaya gusto mo na lang itapon at kalimutan ang pinagsamahan ninyo noon ng halos ilang taon? Noong umalis siya at lumayo, marami kang hindi alam sa kanya, Jacob. At kapag nalaman mo ang ibig kong sabihin, baka hindi ka magdalawang-isip na iwanan ‘yang babae mo ngayon para bumalik sa kanya.”Bigla na lang nag-iba ang awra ng binata dahil sa mga binitiwanng salita ni Geneva. Lumapit ito sa b
SABAY silang bumaba ng binata at dahil magpapalit pa siya ng damit, ay nauna na ito sa kanya sa sasakyan at doon na lamang daw siya nito hihintayin, siya naman ay dumiretso na ng locker room.Hindi nga si Michaela nagkamali nang inakala dahil naabutan niya roon ang kaibigan na kasalukuyang nagbibihis ng uniform.“Hoy, babae! Marami kang dapat na sabihin sa ‘kin at ipaliwanag! Dapat detalyado at totoo lahat, ah! Iyong wala kang makakalimutan!” bungad agad nito sa kanya.“Grabe ka naman maka-demand! Hindi naman halatang masyado kang atat sa mga nangyayari sa love life ko. Sobra-sobra talaga ‘yang pagiging tsismosa at matabil mo! Doon ko na lang sa ‘yo ikukwento ang lahat sa staff house para walang ibang makarinig.” Ganti naman niya rito.“Bakit ba naman kasi magka-iba tayo ng shift! Makapag-request nga kay sir Jacob na pagsabayin na lang tayo, sabihin ko na lang na, para may magbabantay sa ‘yo, incase, may ibang manligaw o lalapit na ibang lalaki sa ‘yo,” nakangising sambit nito sabay
NANATILING nasa tabi lang si Michaela ng binata kahit na nakakaramdam na siya ng pagkainip, naubos na lang niyang kalkalin ang napakaraming collection nito ng magazine para maghanap ng magugustuhan niyang basahin.Ngunit wala sa mga iyon ang nakaagaw ng atensyon niya kaya ang nangyari, ay panay ang hikab niya. Pinipilit siya ng binata na matulog pero todo tanggi siya dahil ayaw niya naman itong iwanan ng mag-isa habang nagpipirma ng ga-bundok na papeles.Pagdating ng tanghali ay sabay silang kumain doon mismo sa loob ng opisina. Nagpaakyat na lang ito ng mga pagkain nila na galing din naman mismo sa restaurant.Nang magsimula ulit ito sa pagpipirma nang mga papeles pagsapit ng ala una ay naisipan na lang niyang manood ng TV, hininaan lang niya ang volume, iyong sapat lang na marinig niya dahil baka makaistorbo naman siya rito.Nawili siya sa panonood ng TV kaya hindi niya namalayan ang paglipas ng oras.Maya-maya ‘y nakarinig sila ng tatlong mahihinang katok na magkakasunod. Tatayo na