NAGTATAKA na si Michaela kung bakit halos isang buwan na ang nakalilipas pero hindi pa rin bumabalik si Jacob sa isla. Miss na miss na niya ito at hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit labis-labis ang pagnanais niya na makita ito.Naiinis siya at nagagalit sa tuwing naiisip niya na dapat ay nasa tabi niya ito ngayon. Lalo na ngayong hindi maganda ang kanyang pakiramdam. Madalas siyang mahilo at humihilab din ang kanyang sikmura.Kaninang umaga nga ay sumuka siya ng sumuka sa banyo pero parang wala namang lumalabas. Matamlay din siya at walang ganang kumain. Ang tanging gusto lang niya sa mga sandaling ito ay ang presensiya ni Jacob.“Hoy, Be. Pinapatawag ka ni nanay Minerva, kumain ka na raw kasi hindi ka raw kumain ng maayos kanina,” wika ng kaibigan niya.Kasalukuyan siyang nasa terrace habang nakapangalumbaba, na wari ‘y ang tanawin na lang doon ang nakapagbibigay sigla sa kanya.“Wala nga akong ganang kumain, eh. Ang gusto ko, si Jacob. Kailan ba ulit darating iyong tauhan
TAKANG-TAKA si Jacob kung bakit ganoon ang inaasal ni Michaela. Parang may nagbago rito dahil hindi naman iyon ganoon dati.“Claire, kailan pa siya naging ganiyan?” tanong niya sa kaibigan nito na hanggang ngayon ay naroroon pa rin sila sa kusina.“Siguro po, mga one-week na po, Sir. Kahit nga po ako ay nagtataka na rin sa mga ikinikilos niya. Hindi naman siya dating ganyan, eh. Halos araw-araw palagi nga siyang excited gumising para maglakad-lakad kami sa tabing-dagat. At saka dati, ayaw niya ng may natitirang pagkain kasi nasasayangan siya. Pero ngayon nag-iba na siya, eh. Kahit nga ang dating biruan namin kapag ginagawa ko sa kanya ngayon, galit na galit na siya at bigla na lang hindi iimik. Minsan naman, bigla na lang mag wa-walk out at saka iiyak sa kwarto ng mag-isa. Kaya hindi ko na rin po mahulaan, eh,” mahabang litanya nito.“Sige-sige, salamat. Kakausapin ko na lang siya mamaya,” sagot niya.“Hijo, palagay ko ‘y buntis si Michaela,” wika ni nanay Minerva na bigla na lang pum
SUMASAKIT na ang ulo ni Jacob sa pagsagot sa kaliwa’t kanang tawag mula sa limang bagong branch na ipinapatayo niyang private resorts at fine dining restaurants. Araw-araw ganoon siya kaabala. Sa edad na dalawampu’t apat, siya ay naging ganap na bilyonaryo bunga ng pagtyatyaga at dedikasyon na sumunod sa yapak ng kanyang mga magulang.Kapag ganitong sunod-sunod na ang natatanggap niyang tawag na puro problema ang ibinabalita ay lumalabas talaga ang pagiging masungit niya. Kanina pa nag-iinit ang ulo niya sa kausap na engineer sa kabilang linya. Habang kausap niya ito ay paroo’t parito siya sa loob ng opisina at sinasabayan pa ng pagkumpas ng isang kamay.Hindi sinasadyang natuon ang paningin niya sa CCTV footage dahil sa isang babaeng nakatayo sa harap ng restaurant na kinaroroonan niya. Saglit siyang nagpaalam sa kausap para tawagan ang gwardya sa labas.“Roger, papasukin mo nga ‘yang isang aplikante,” utos niya sa gwardya na nakabantay sa labas.“Sige po, Sir.”Pinagmasdan niya ang
IGINALA ni Michaela ang paningin sa kabuuan ng kwartong pinasukan. Namangha siya sa laki at ganda nito. Medyo nagtataka lang siya dahil parang sobra-sobra naman ang laki nito para sa isang tao, at naka-aircon pa.Lumapit siya sa kama at umupo. Tatlong tao ang kasya rito kung tutuusin. Ipinagpapasalamat na lamang niya na kung hindi dahil sa lalaki kanina ay baka sa lansangan siya matutulog at hindi sa ganito kagandang kwarto.Kahit naman para sa kanya ay hindi maganda ang ugali nito, hindi niya maitatangging ito pa rin ang dahilan kung bakit siya nagkaroon ng trabaho at magandang tirahan ngayon.Patapos na siyang mag-ayos ng mga gamit nang may kumatok sa pintuan.“Tuloy po, bukas ‘yan!”Pumasok ang babaeng sumalubong at nag-asikaso sa kanya kanina nang dumating siya. Ito ang namamahala sa staff house ayon dito.“Pagkatapos mo diyan ay dumiretso ka na lang sa pantry. Oras na kasi ng pananghalian. At kung may iba ka pang kailangan, magsabi ka lang at huwag kang mahihiya. Ibinilin ka sa ‘
HINDI mapigilang mapangiti ni Jacob habang inaalala ang nangyari kanina sa kanyang opisina nang interview-hin niya ang dalaga. Pangalan lang talaga nito ang gusto niyang malaman, at higit sa lahat, kung may kasintahan na ba ito.Kaya nang makuha niya ang sagot na gusto niya ay agad niyang tinapos ang interview at agad din itong pinalabas kahit na hindi pa niya nasasabi rito kung ano ang magiging posisyon nito sa trabaho. Alam niyang nagtataka ang babae kung bakit ganoon ang naging takbo ng interview.Para siyang may sayad sa utak na nakangiti habang nagsa-shower. Hanggang sa pagtulog, ay ang tagpong iyon pa rin ang nasa kanyang isipan.Kinabukasan ay maganda ang naging gising ni Jacob na ipinagtaka naman ng mga kasambahay sa mansyon. Pasipol-sipol pa siya habang naghahanda papuntang opisina at nakangiti ring umalis.Pagdating niya sa restaurant ay agad niyang namataan ang babaeng laman ng kanyang isipan. Naka suot ito ng white polo shirt na naka tacked-in sa pang ibaba nitong black pa
NAPAGPASYAHAN ni Michaela na maglakad na lang pauwi sa tinutuluyang staff house dahil ilang kanto lang naman ang distansya nito mula sa restaurant na pinapasukan. Mas gusto niyang maglakad kaysa maghintay na mapuno ang shuttle service.Malayo-layo na siya sa restaurant nang may humintong sasakyan sa tapat niya. Hindi niya maaninag ang nasa loob dahil tinted ang salamin nito. Nahigit niya ang paghinga nang bumaba ang salamin ng bintana ng sasakyan at makilala ang taong nagmamaneho nito.“Ms. Gomez! Bakit ka naglalakad? Hindi mo ba alam na may shuttle service ang restaurant?”Tanong nang taong walang iba kundi ang kanyang boss, si Jacob.“Huwag kang mag-alala, Sir, okay lang po ako. Alam ko naman po na may shuttle service, pero mas gusto ko po kasing maglakad. Exercise na rin po.”“Exercise? Eh, maghapon kang nakatayo, hindi pa ba exercise ‘yon? Halika, ihahatid na kita sa staff house, dadaanan ko rin naman kasi ‘yon.”“Naku, Sir, huwag na po. Okay lang po talaga sa ‘kin ang maglakad.”
HINDI makapaniwala si Michaela na magiging magkaibigan at malapit sila sa isa’t isa ng kanyang boss na si Jacob. Hindi naman pala talaga masama ang ugali nito katulad nang iniisip niya. Sadyang iyon lang ang naging tingin niya rito katulad nang tingin nito sa kanya nang una silang magkita.Halos araw-araw ay inihahatid na siya nito sa kanyang tinutulayang staff house at kung minsan naman, ay dinadaanan na rin siya nito sa umaga para sabay silang pumasok sa restaurant. Hindi tuloy niya maiwasang makaramdam nang kaunting pag-asa na baka may nararamdaman din ito sa kanya. Na baka pareho sila nang nararamdaman sa isa’t isa.Malapit nang matapos ang kanyang shift at ilang minuto na lang ay out niya na, pero wala pa ang kanyang magiging kapalitan kaya hindi siya pwedeng basta na lang umuwi lalo’t napakaraming customer. Sa waitress siya napiling i-assign ng manager dahil ito ang pinaka kailangan sa restaurant.Mag-a-alas siyete na nang dumating ang kanyang kapalitan na babae. Dapat ay hangga
AGAD na may kumislap na ideya sa isip ni Mickaela nang madaanan nila ang kaliwa’t kanang nagtitinda ng street foods. Mas lalo tuloy siyang nagutom dahil paborito niya ang ganoong klase ng pagkain.“Sir, huwag na po kaya tayong maghanap ng sosyal na restaurant? Diyan na lang tayo kumain, oh!” sabay turo niya sa mga nagtitinda.Binagalan nito ang pagpapatakbo ng sasakayan bago itinuon ang paningin sa itinuro niya.Kumunot ang noo nito bago nag-aalinlangang sumagot.“Ano bang klaseng kainan ‘yan? Masarap ba diyan? Paano tayo kakain diyan, eh, ni wala ngang upuan at lamesa.”“Hindi lang masarap Sir, kundi sobrang sarap! Paborito ko ang mga ‘yan simula bata pa ‘ko! Kaya huwag ka nang mag-isip ng kung ano diyan. Halika na!”Hindi na niya hinintay na sumagot ito, kusa na siyang bumaba ng sasakyan kaya wala itong nagawa kundi ang sumunod sa kanya.Kumikislap ang mga mata niya sa lahat nang nadadaanang mga iba’t ibang klase ng pagkain. Nandoon lahat ng paborito niya; kikiam, fishball, isaw, in
TAKANG-TAKA si Jacob kung bakit ganoon ang inaasal ni Michaela. Parang may nagbago rito dahil hindi naman iyon ganoon dati.“Claire, kailan pa siya naging ganiyan?” tanong niya sa kaibigan nito na hanggang ngayon ay naroroon pa rin sila sa kusina.“Siguro po, mga one-week na po, Sir. Kahit nga po ako ay nagtataka na rin sa mga ikinikilos niya. Hindi naman siya dating ganyan, eh. Halos araw-araw palagi nga siyang excited gumising para maglakad-lakad kami sa tabing-dagat. At saka dati, ayaw niya ng may natitirang pagkain kasi nasasayangan siya. Pero ngayon nag-iba na siya, eh. Kahit nga ang dating biruan namin kapag ginagawa ko sa kanya ngayon, galit na galit na siya at bigla na lang hindi iimik. Minsan naman, bigla na lang mag wa-walk out at saka iiyak sa kwarto ng mag-isa. Kaya hindi ko na rin po mahulaan, eh,” mahabang litanya nito.“Sige-sige, salamat. Kakausapin ko na lang siya mamaya,” sagot niya.“Hijo, palagay ko ‘y buntis si Michaela,” wika ni nanay Minerva na bigla na lang pum
NAGTATAKA na si Michaela kung bakit halos isang buwan na ang nakalilipas pero hindi pa rin bumabalik si Jacob sa isla. Miss na miss na niya ito at hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit labis-labis ang pagnanais niya na makita ito.Naiinis siya at nagagalit sa tuwing naiisip niya na dapat ay nasa tabi niya ito ngayon. Lalo na ngayong hindi maganda ang kanyang pakiramdam. Madalas siyang mahilo at humihilab din ang kanyang sikmura.Kaninang umaga nga ay sumuka siya ng sumuka sa banyo pero parang wala namang lumalabas. Matamlay din siya at walang ganang kumain. Ang tanging gusto lang niya sa mga sandaling ito ay ang presensiya ni Jacob.“Hoy, Be. Pinapatawag ka ni nanay Minerva, kumain ka na raw kasi hindi ka raw kumain ng maayos kanina,” wika ng kaibigan niya.Kasalukuyan siyang nasa terrace habang nakapangalumbaba, na wari ‘y ang tanawin na lang doon ang nakapagbibigay sigla sa kanya.“Wala nga akong ganang kumain, eh. Ang gusto ko, si Jacob. Kailan ba ulit darating iyong tauhan
“HOY BABAE! Ipaliwanag mo nga sa ‘kin kung bakit ang sungit-sungit mo kagabi? At saka, ang sabi mo, baka matagalan ka lang doon, eh buong gabi kang naroon, eh! Tsk!” bungad agad sa kanya ng kaibigang si Claire pagkapasok niya ng silid.Maaga siyang nagising kaya nagpasya siyang bumalik na sa sariling silid para maligo. Pakiramdam kasi niya ‘y nanlalagkit ang buo niyang katawan dahil pinagpawisan sila kagabi ni Jacob dahil sa nakakapagod at nakakaantok na ginawa nila.“Ano ka ba, wala lang iyong pagtataray ko sa ‘yo kahabi, ‘no? Nainis lang talaga kasi ako kay Jacob dahil sa maling akala ko. Nadamay ka pa tuloy sa inis ko,” paliwanag niya.“Bakit hindi ka na nakabalik dito kagabi? May ginawa kayo, ‘no?” mapang-asar nitong tanong.“Eh ano naman sa ‘yo kung may ginawa kami? Bakit, inggit ka?” pang-aasar din niya rito.“Ako, maiinggit?” turo pa nito sa sarili. “Hindi kaya! Sapat na sa ‘kin sina nanay at tatay, pati na rin si kuya para maging masaya at kontento ako sa buhay.”Bigla siyang
NANG MAKABAWI si Jacob mula sa panghihina dulot ng ginawang pagpapaligaya sa kanya ni Michaela, ay ito naman ang pinahiga niya sa kama. Magmamatigas pa sana ito pero wala rin itong nagawa dahil mas malakas siya rito.“Ang sarap ng ginawa mo, ha? Saan mo ba iyon natutunan?” tanong niya rito habang kinakagat-kagat ang punung tainga nito.“Bakit, lahat naman ng bagay ay kayang matutunan kapag gusto, ‘di ba?” may himig pamimilosopo sa tinig nito.“Ang ibig kong sabihin, paano? Saan? Eh, ngayon mo lang naman ito ginawa sa ‘kin?”“Sa mga kaklase kong babae sa eskwelahan. Madalas silang manood ng p*rn kapag vacant period namin. At saka, nagkukwento rin sila ng mga karanasan nila sa sex dahil karamihan sa mga kaklase ko ay may mga asawa ‘t anak na,” paliwanag nito.“Akala ko, may ibang lalaki ka nang pinagpraktisan.”“Ang kapal mo, ha? Ikaw lang ang lalaking nakasiping ko, ‘no? Wala nang iba!” inis na sagot nito.“Bakit ka nagagalit? Akala ko lang naman ‘yon,” pagkatapos ay dumausdos ang halik
GULAT NA GULAT si Jacob nang pagbukas niya ng pintuan ng banyo dahil katatapos lang niyang maligo, ay nakatayong si Michaela ang nabungaran niya. Seryoso itong nakatingin sa kanya, at nararamdaman niyang may bahid iyon ng galit.“Ela, sweetheart. May…problema ba? Ginulat mo naman ako,” wika niya rito.“Sabihin mo nga sa ‘kin ang totoo, naaawa ka ba at nakokonsensiya kay Vanessa kung makukulong man siya?” seryosong tanong nito. Sinundan pa siya nito hanggang sa walk-in closet.Kahit na tinanggal na niya ang tuwalyang nakapulupot sa katawan niya, ay hindi man lang ito natinag. Patuloy pa rin ito sa pagsasalita.“Sagutin mo ang tanong ko, Jacob!” galit na sambit nito.Kunut-noo siyang napalingon dito dahil parang kakaibang Michaela ang kaharap niya ngayon. Iba yata ang galit na pinapakita nito.“Sweetheart, ano ba ang nangyayari sa ‘yo? ano ba ang ikinagagalit mo? Bakit ka nagkakaganyan?” malumanay na tanong niya at sinubukang yakapin ito ngunit mabilis itong lumayo sa kanya.“Jacob, aya
MASAKIT sa kalooban ni Michaela na parang ang dami-daming excuses ni Vanessa para lamang makaligtas ito sa pagkakakulong. Talagang pati ang pagbubuntis ay ginamit na rin nitong dahilan, may maidahilan lang.Hindi siya papayag na hindi ito magbayad sa ginawa nitong kasalanan sa kanya, pasalamat na nga ito at pinatawad na ito ni Jacob. Pero para sa kanya, nararapat lang na makulong ito. Hindi magbabago ang isip niya kahit anong gawing pakiusap nito.Tuso ito at mapanlamang, alam niya ‘yan. Gagawa at gagawa ng paraan ang babaeng iyon huwag lang makulong. Pero pasensiyahan na lang, dahil nawalan na siya ng konsensiya at pagkaawa para rito.Isang katok ang narinig niya mula sa labas ng pintuan ng kanyang silid. Kasalukuyan siyang nagsusuklay ng buhok habang nakaharap sa salamin.“Be, ako ito,” wika ng kaibigan niya sa labas.“Pasok ka, Be,” sagot niya.Pumasok ito at umupo sa paanan ng kanyang kama habang pinagmamasdan siya sa pagsusuklay ng buhok.“Be, alam ko kung ano ang nararamdaman mo
MASAYANG naghahanda si Michaela para sa lulutuin niyang dinner katulong ang kaibigan niyang si Claire. Kahit na wala sa tabi niya si Jacob, ay hindi siya nakakaramdam ng pangungulila at pagkabagot dahil sa presensiya ng kaibigan niya at kay nanay Minerva na rin.Kasalukuyan siyang naghahalo ng niluluto niya nang bigla na lang may mga brasong pumupulot sa baywang niya. Kahit hindi niya ito lingunin, alam niyang si Jacob iyon sa amoy pa lang nito at tigas ng katawan.Kaya pala kanina pa siya daldal nang daldal, ay walang Claire na sumasagot. Iyon pala’y naroroon na ang binata.“Ang bango naman niyang niluluto mo, sweetheart,” wika nito sa tapat ng tainga niya, bahagya pa nito iyong kinagat na siyang nagpatayo sa mga balahibo niya sa katawan.“Ja-Jacob, nakakahiya! Baka makita tayo nina nanay Minerva at Claire!” kinakabahang wika niya.“Ngayon ka pa ba mahihiya? Eh alam naman nila na magkarelasyon tayo, kaya walang masama sa ginagawa natin ngayon kahit na makita pa man nila tayo,” sagot
ABALA si Jacob sa pagpipirma ng mga papeles sa loob ng kanyang opisina sa kompanya niya sa Maynila. Pinili niyang personal na pumunta roon para naman kahit paano, ay masilayan man lang niya ang mga nangyayari sa loob nito dahil sa sobrang dalang niyang makapunta roon.Tambak pa ang mga pipirmahan niya. Katatapos niya lang sa isang patong, at kinabig niya palapit sa harapan niya ang isang panibagong patong upang ito naman ang pirmahan. Habang kasalukuyan siyang nagpipirma ay biglang nag-ring ang kanyang cellphone. Nakita niyang si Ethan ang tumatawag.“Yes, Mr. Baltazar?” bungad niya sa kabilang linya.“Busy ka ba, Mr. Perkins?” tanong nito.“Yes! I’m here in Manila, sa Perkins Autocar, in my company. Why?” sagot niya habang abala pa rin sa pagpipirma.“Gusto lang sana ulit kitang makausap ng personal. Pero maghihintay ako kung kailan ka may libreng oras.”“About what?” kunot-noong tanong niya.“Hindi ko masasabi sa ‘yo rito, eh. Personal talaga.”“Okay. Bukas, free ako ng umaga, puntah
NAWALA sa isip ni Vanessa na may kasama siyang pumunta ng ospital kanina kaya dumiretso agad siya sa labas. Nag-aalalang mukha ni Ethan ang sumalubong sa kanya.“Thank God! Nakita rin kita! Akala ko nawawala ka na, kanina pa kita hinahanap sa loob at maging dito sa labas. Kung hindi pa sana kita ngayon nakita ay hihingi na ‘ko ng tulong sa mga gwardya para hanapin ka,” humihingal na sambit nito.“Pa-pasensiya ka na, Ethan. Nag-CR lang kasi ako pagkalabas ko since hindi kita naabutan sa labas,” pagsisinungaling niya.“Sorry ha, natagalan ako sa pagbalik kasi hindi ko namalayan ang oras, napahaba ang usapan namin ng tumawag sa ‘kin.”“Wa-wala iyon,” sagot niya.“Ano nga pala iyong findings nung doctor sa nararamdaman mo?” kapagkuwan ay tanong nito.“Pwede bang sa sasakyan na lang natin pag-usapan? Nahihilo na naman kasi ako, eh,” pagdadahilan niya na may halong katotohanan.“O sige, sige! Tara na,” yakag nito pagkatapos ay inalalayan siya sa baywang.Pagkapasok nila sa sasakyan ay agad s