PAGKATAPOS nang naging pag-uusap nila ni Ms. Glydel ay buong hapon na siyang hindi mapalagay at gulong-gulo ang isipan.Dagdagan pa nang biglang hindi pagpasok ng binata. kahit sino naman siguro ay mababaliw sa kaiisip.Nang umuwi siya ay ang bodyguard pa rin ng binata na si Troy ang naghatid sa kanya. Pagpasok niya sa silid ay agad niyang tiningnan ang cellphone, baka sakaling may mensahe man lang ito para sa kanya.Pero nadismaya siya at mapait na napangiti nang wala man lang siyang nakita. Nalulungkot siya sa isiping hindi man lang siya nito naalala ngayong araw.PAGOD at puyat ang nararamdaman ni Jacob dahil sa mahabang byahe na ginugol niya patungong maynila kaninang madaling araw.Nasa isang five star hotel siya ngayon at doon niya na rin balak na magpalipas ng gabi. Pagkatapos kasi niyang tawagan kagabi ang private investigator na naatasan niyang mag-imbestiga kay Vanessa, patulog n asana siya nang muling mag-ring ang kanyang cellphone.Si Jericho ang tumatawag, ang pinsan niya
KINABUKASAN kahit madilim-dilim pa ay agad na bumiyahe pauwi si Jacob. Hindi na siya makapaghintay na mapuntahan at makita si Vanessa.Hapon na siya nang makarating pero wala sa isip niya ang magpahinga. Ni hindi na nga niya naisipang dumaan sa bahay niya dahil agad na niyang tinahak ang papunta sa bahay nito. Nasa iisang lugar ang sila pero magkaibang bayan.Ipinarada niya ang sasakyan hindi kalayuan sa harapan ng bahay nang mga magulang nito. Gano’n pa rin ang itsura ng bahay, walang ipinagbago buhat nang huling tumuntong siya rito limang taon na ang nakararaan dahil sa pagmamakaawang sabihin sa kanya kung nasaan ang dalaga.May nakita siyang papalabas na sasakyan at kumakaway doon si Vanessa at ang batang nasa tabi nito. Magkahawak pa ng kamay ang dalawa, palatandaan na mag-ina nga ang mga ito.Natanaw niya ang sakay nang lumabas na sasakyan, ang mag-asawa. Tamang-tama pala ang timing niya dahil si Vanessa lang ang naiwan. Makakausap niya ito ng maayos.Nang mawala sa paningin niya
TUMUGON naman ang babae sa ginawa niyang paghalik dito. Matagal silang nasa gano’ng posisyon hanggang sa ito na lang ang kusang bumitiw.Pareho silang humihingal nang pakawalan nito ang kanyang mga labi. Kinabig niya ulit ito pabalik at pinagdikit niya ang kanilang mga noo at nagsalita.“I need your explanation, babe. Simula sa simula,” sambit niya rito sa humihingal na tinig.Inalis nito ang pagkakadikit nang noo nito sa noo niya at umayos ito sa pagkakaupo bago tumugon sa sinabi niya.“Sobrang dami na nang mga nangyari sa buhay ko simula no’ng mawalan tayo ng koneksyon at komunikasyon, at alam kong gano’n ka rin naman. Hindi naging madali ang buhay ko lalo na no’ng naghiwalay tayo,” nakayukong sambit nito.“Nessa, hindi tayo naghiwalay! Ikaw lang ang kusang lumayo at pumutol nang komunikasyon natin ng hindi sinasabi sa ‘kin ang sapat na dahilan. Sa tingin mo ba, naging madali rin sa ‘kin ang lahat?” wari ‘y nanunumbat ang kanyang tinig.“Jacob, hindi ako nakapagtapos ng pag-aaral ka
“Gusto mo bang maka-bonding ang anak mo bago ka man lang umuwi?”“Oo naman! Para magkaroon kami ng time na kilalanin ang isa ‘t isa,” masiglang tugon niya.Tumayo ito at pinuntahan ang anak sa kwarto. Paglabas nito ay kasama na ang anak nila.“Daddy! Mommy said you want to play with me!” sambit nito habang nagtatalon sa tuwa habang papalapit ang mga ito sa direksyon niya.“Yes, baby. And what do you want to play, huh?” nakangiting tanong niya.“I have many toys in my room. Come on, let’ s play there!” hinawakan siya nito sa isang kamay at pilit na hinihila.Tumingin siya kay Vanessa para humingi ng permiso kung pwede ba siyang pumasok sa kwarto ng anak na agad naman nitong sinang-ayunan kaya tuluyan na siyang nagpahila sa anak.Sa maikling oras ng pakikipaglaro niya rito ay napansin niyang mabait, magalang at masayahin itong bata. Matalino rin ito lalo na sa paraan ng pananalita nito.Ang napansin lang niya rito ay himalang hindi nito namana ang pagiging spoiled brat at kamalditahan n
“Bakit apilyedo mo ang gamit niya at hindi apilyedo ko?” kunot na kunot ang kanyang noo habang tinatanong ang babae.Masakit sa loob niya na ngayon na nga lang niya nalaman na may anak siya at ngayon niya lang din ito nakita, kahit ang paglaki nito ‘y hindi man lang niya nasubaybayan, pagkatapos, hindi rin apilyedo niya ang nakadugtong sa pangalan nito.Napansin niya ang pagkabalisa ni Vanessa at hindi rin ito mapakali.“A-ahm, ‘yon nga, kasi…ahm, I have no idea na matatanggap mo siya bilang…anak.”“Ano ka ba naman, babe! Syempre dugo ‘t laman ko ‘to, paanong hindi ko matatanggap? Hindi ako papayag na apilyedo mo lang ang gagamitin niya. Dapat, parehong apilyedo natin ang nakadugtong sa pangalan niya, okay? Aasikasuhin ko ang pagpapalipat ng apilyedo ko sa kanya sa lalong madaling panahon.”Mas lalo tuloy nadagdagan ang pagkabalisang nakikita niya sa mukha nito.“Babe, darating din naman tayo diyan kaya huwag kang magmadali.”“Oo nga, pero hindi ibig sabihin na kailangan pa natin iton
WALA siyang sinayang na oras at panahon dahil sa unang araw pa lang nila ay agad na niyang ipinasyal ang mag-ina na labis namang ikinatuwa nang kanyang anak.Halos ginugol lang nila ang tatlong araw sa pamamasyal sa iba ‘t ibang lugar at pasyalan at pagkain sa labas.Nang huling araw na nila sa maynila ay nagkaroon sila ni Vanessa ng pagkakataon na magkausap ng sarilinan. Maaga kasing nakatulog ang kanilang anak dahil na rin siguro sa pagod.“So, pwede na ba nating ipagpatuloy ang pinag-usapan natin no’ng nakaraan? Baka naman ngayon, masagot mo na lahat nang natitirang mga katanungan na nagpapagulo sa isip ko,” sambit niya kay Vanessa habang nakaupo sa paanan nang natutulog na anak.“Susubukan kong sagutin lahat ng tanong mo sa abot ng aking makakaya.”Tumikhim muna siya bago nagumpisang magtanong.“Bakit pala, wala na ang mga katulong ninyo at mga gwardya? Ano bang nangyari? Hindi ba halos magka-level lang sa negosyo ang mga magulang natin noon?”Bumuntung-hininga muna ito at saglit
HALOS isang linggo ang lumipas na wala man lang paramdam kay Michaela ang binata. Hindi man lang siya nito naisipang i-text o tawagan man lang para kumustahin siya o magsabi man lang ito kung nasaan at kung ano ang ginagawa.Kung hindi pa dahil kay Ms. Glydel na siyang nagsabi sa kanya na nag-text ang binata rito at nagsabing limang araw itong mawawala sa restaurant, ay hindi pa niya malalaman.Limang araw lang ang sinabi ng binata kay Ms. Glydel na mawawala ito pero heto ‘t dalawang linggo na ang lumipas simula no’ng magtalo ito at ni Geneva, pero wala pa rin ito.Medyo nabawasan lang ang pag-iisip niya rito nang magsimula ang enrolment sa eskwelahang papasukan niya. Tatlong araw siyang nagpabalik-balik nang sa wakas ay maging officially enrolled na siya.Wala siyang ibang kasa-kasama sa paglalakad kundi ang bodyguard na si Troy na halos sobrang tipid magsalita. Magsasalita lang ito kapag tinatanong niya lang.Hindi na kasi nagawa pa ng binata ang ipinangako nitong ito ang sasama sa
“Mapagbiro ka rin pala,” kunwari ‘y sinakyan niya rin ang sinabi nito.“Okay lang ba sa ‘yo na umupo ako rito sa tabi mo?” kapagkuwan ay tanong nito.Mabilis naman siyang tumango at umusog ng kaunti.“Oo naman! Sige, upo ka!”Mahaba naman kasi ang bench na kinauupuan niya, kasya ang tatlong tao. Nagkataon lang na sa gitna siya pumwesto ng upo kaya siguro nag-alangan itong tumabi at nagpaalam muna sa kanya.“By the way, I’m Albert Bonifacio,” inilahad nito ang kamay sa kanya.“I’m Michaela. Michaela Gomez,” muling pakilala niya rito.“Kilala na talaga kita noong unang araw pa lang nang klase natin.” Pangatlong araw na klase nang klase nila ngayon. “Tinandaan ko talaga ‘yong pangalan mo. Sa totoo lang, naagaw mo ang atensyon ko simula no’ng unang araw pa lang.”Napayuko tuloy siya sa hiya dahil sa hayagang pagtatapat nito.“I-I’m sorry kung na-offend kita sa sinabi ko. Hindi ko sinasadyang masabi ‘yon sa ‘yo. Hindi ko lang kasi mapigilang hindi humanga sa ‘yo.”Napatingin siya rito. Nap
TUWANG-TUWA si Michaela at lihim na kinikilig dahil sa ginagawang pagsisilbi sa kanya ni Jacob. Siguro kaya naging mainitin ang ulo niya dahil sa tagal na hindi ito nakita. May ideya na siya kung bakit ganoon ang kanyang pakiramdam, at nakumpirma niya iyon nang aksidente niyang marinig ang usapan ng tatlo sa kusina.Balak kasi niyang hilahin si Jacob pabalik sa kwarto dahil gusto niya itong masolo kaya bumalik siya, pero iyon na ang eksenang narinig niya. Akala ng mga ito ay wala siyang ideya sa nangyayari sa kanya at nararamadaman niya.Kaya nga nakokonsensiya siya sa nagawang hindi pagimik minsan kay nanay Minerva at pagsusungit kay Claire. Inaasahan naman talaga niya na mabubuntis siya dahil hindi gumagamit ng proteksyon si Jacob kapag may nangyayari sa kanila.Inaakala pa ng mga ito na baka hindi niya matanggap kung sakali mang buntis siya dahil lang sa bata pa siya. Hindi lang alam ng mga ito kung gaano siya kasaya kung totoo mang buntis siya dahil handa siyang maging isang ina la
TAKANG-TAKA si Jacob kung bakit ganoon ang inaasal ni Michaela. Parang may nagbago rito dahil hindi naman iyon ganoon dati.“Claire, kailan pa siya naging ganiyan?” tanong niya sa kaibigan nito na hanggang ngayon ay naroroon pa rin sila sa kusina.“Siguro po, mga one-week na po, Sir. Kahit nga po ako ay nagtataka na rin sa mga ikinikilos niya. Hindi naman siya dating ganyan, eh. Halos araw-araw palagi nga siyang excited gumising para maglakad-lakad kami sa tabing-dagat. At saka dati, ayaw niya ng may natitirang pagkain kasi nasasayangan siya. Pero ngayon nag-iba na siya, eh. Kahit nga ang dating biruan namin kapag ginagawa ko sa kanya ngayon, galit na galit na siya at bigla na lang hindi iimik. Minsan naman, bigla na lang mag wa-walk out at saka iiyak sa kwarto ng mag-isa. Kaya hindi ko na rin po mahulaan, eh,” mahabang litanya nito.“Sige-sige, salamat. Kakausapin ko na lang siya mamaya,” sagot niya.“Hijo, palagay ko ‘y buntis si Michaela,” wika ni nanay Minerva na bigla na lang pum
NAGTATAKA na si Michaela kung bakit halos isang buwan na ang nakalilipas pero hindi pa rin bumabalik si Jacob sa isla. Miss na miss na niya ito at hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit labis-labis ang pagnanais niya na makita ito.Naiinis siya at nagagalit sa tuwing naiisip niya na dapat ay nasa tabi niya ito ngayon. Lalo na ngayong hindi maganda ang kanyang pakiramdam. Madalas siyang mahilo at humihilab din ang kanyang sikmura.Kaninang umaga nga ay sumuka siya ng sumuka sa banyo pero parang wala namang lumalabas. Matamlay din siya at walang ganang kumain. Ang tanging gusto lang niya sa mga sandaling ito ay ang presensiya ni Jacob.“Hoy, Be. Pinapatawag ka ni nanay Minerva, kumain ka na raw kasi hindi ka raw kumain ng maayos kanina,” wika ng kaibigan niya.Kasalukuyan siyang nasa terrace habang nakapangalumbaba, na wari ‘y ang tanawin na lang doon ang nakapagbibigay sigla sa kanya.“Wala nga akong ganang kumain, eh. Ang gusto ko, si Jacob. Kailan ba ulit darating iyong tauhan
“HOY BABAE! Ipaliwanag mo nga sa ‘kin kung bakit ang sungit-sungit mo kagabi? At saka, ang sabi mo, baka matagalan ka lang doon, eh buong gabi kang naroon, eh! Tsk!” bungad agad sa kanya ng kaibigang si Claire pagkapasok niya ng silid.Maaga siyang nagising kaya nagpasya siyang bumalik na sa sariling silid para maligo. Pakiramdam kasi niya ‘y nanlalagkit ang buo niyang katawan dahil pinagpawisan sila kagabi ni Jacob dahil sa nakakapagod at nakakaantok na ginawa nila.“Ano ka ba, wala lang iyong pagtataray ko sa ‘yo kahabi, ‘no? Nainis lang talaga kasi ako kay Jacob dahil sa maling akala ko. Nadamay ka pa tuloy sa inis ko,” paliwanag niya.“Bakit hindi ka na nakabalik dito kagabi? May ginawa kayo, ‘no?” mapang-asar nitong tanong.“Eh ano naman sa ‘yo kung may ginawa kami? Bakit, inggit ka?” pang-aasar din niya rito.“Ako, maiinggit?” turo pa nito sa sarili. “Hindi kaya! Sapat na sa ‘kin sina nanay at tatay, pati na rin si kuya para maging masaya at kontento ako sa buhay.”Bigla siyang
NANG MAKABAWI si Jacob mula sa panghihina dulot ng ginawang pagpapaligaya sa kanya ni Michaela, ay ito naman ang pinahiga niya sa kama. Magmamatigas pa sana ito pero wala rin itong nagawa dahil mas malakas siya rito.“Ang sarap ng ginawa mo, ha? Saan mo ba iyon natutunan?” tanong niya rito habang kinakagat-kagat ang punung tainga nito.“Bakit, lahat naman ng bagay ay kayang matutunan kapag gusto, ‘di ba?” may himig pamimilosopo sa tinig nito.“Ang ibig kong sabihin, paano? Saan? Eh, ngayon mo lang naman ito ginawa sa ‘kin?”“Sa mga kaklase kong babae sa eskwelahan. Madalas silang manood ng p*rn kapag vacant period namin. At saka, nagkukwento rin sila ng mga karanasan nila sa sex dahil karamihan sa mga kaklase ko ay may mga asawa ‘t anak na,” paliwanag nito.“Akala ko, may ibang lalaki ka nang pinagpraktisan.”“Ang kapal mo, ha? Ikaw lang ang lalaking nakasiping ko, ‘no? Wala nang iba!” inis na sagot nito.“Bakit ka nagagalit? Akala ko lang naman ‘yon,” pagkatapos ay dumausdos ang halik
GULAT NA GULAT si Jacob nang pagbukas niya ng pintuan ng banyo dahil katatapos lang niyang maligo, ay nakatayong si Michaela ang nabungaran niya. Seryoso itong nakatingin sa kanya, at nararamdaman niyang may bahid iyon ng galit.“Ela, sweetheart. May…problema ba? Ginulat mo naman ako,” wika niya rito.“Sabihin mo nga sa ‘kin ang totoo, naaawa ka ba at nakokonsensiya kay Vanessa kung makukulong man siya?” seryosong tanong nito. Sinundan pa siya nito hanggang sa walk-in closet.Kahit na tinanggal na niya ang tuwalyang nakapulupot sa katawan niya, ay hindi man lang ito natinag. Patuloy pa rin ito sa pagsasalita.“Sagutin mo ang tanong ko, Jacob!” galit na sambit nito.Kunut-noo siyang napalingon dito dahil parang kakaibang Michaela ang kaharap niya ngayon. Iba yata ang galit na pinapakita nito.“Sweetheart, ano ba ang nangyayari sa ‘yo? ano ba ang ikinagagalit mo? Bakit ka nagkakaganyan?” malumanay na tanong niya at sinubukang yakapin ito ngunit mabilis itong lumayo sa kanya.“Jacob, aya
MASAKIT sa kalooban ni Michaela na parang ang dami-daming excuses ni Vanessa para lamang makaligtas ito sa pagkakakulong. Talagang pati ang pagbubuntis ay ginamit na rin nitong dahilan, may maidahilan lang.Hindi siya papayag na hindi ito magbayad sa ginawa nitong kasalanan sa kanya, pasalamat na nga ito at pinatawad na ito ni Jacob. Pero para sa kanya, nararapat lang na makulong ito. Hindi magbabago ang isip niya kahit anong gawing pakiusap nito.Tuso ito at mapanlamang, alam niya ‘yan. Gagawa at gagawa ng paraan ang babaeng iyon huwag lang makulong. Pero pasensiyahan na lang, dahil nawalan na siya ng konsensiya at pagkaawa para rito.Isang katok ang narinig niya mula sa labas ng pintuan ng kanyang silid. Kasalukuyan siyang nagsusuklay ng buhok habang nakaharap sa salamin.“Be, ako ito,” wika ng kaibigan niya sa labas.“Pasok ka, Be,” sagot niya.Pumasok ito at umupo sa paanan ng kanyang kama habang pinagmamasdan siya sa pagsusuklay ng buhok.“Be, alam ko kung ano ang nararamdaman mo
MASAYANG naghahanda si Michaela para sa lulutuin niyang dinner katulong ang kaibigan niyang si Claire. Kahit na wala sa tabi niya si Jacob, ay hindi siya nakakaramdam ng pangungulila at pagkabagot dahil sa presensiya ng kaibigan niya at kay nanay Minerva na rin.Kasalukuyan siyang naghahalo ng niluluto niya nang bigla na lang may mga brasong pumupulot sa baywang niya. Kahit hindi niya ito lingunin, alam niyang si Jacob iyon sa amoy pa lang nito at tigas ng katawan.Kaya pala kanina pa siya daldal nang daldal, ay walang Claire na sumasagot. Iyon pala’y naroroon na ang binata.“Ang bango naman niyang niluluto mo, sweetheart,” wika nito sa tapat ng tainga niya, bahagya pa nito iyong kinagat na siyang nagpatayo sa mga balahibo niya sa katawan.“Ja-Jacob, nakakahiya! Baka makita tayo nina nanay Minerva at Claire!” kinakabahang wika niya.“Ngayon ka pa ba mahihiya? Eh alam naman nila na magkarelasyon tayo, kaya walang masama sa ginagawa natin ngayon kahit na makita pa man nila tayo,” sagot
ABALA si Jacob sa pagpipirma ng mga papeles sa loob ng kanyang opisina sa kompanya niya sa Maynila. Pinili niyang personal na pumunta roon para naman kahit paano, ay masilayan man lang niya ang mga nangyayari sa loob nito dahil sa sobrang dalang niyang makapunta roon.Tambak pa ang mga pipirmahan niya. Katatapos niya lang sa isang patong, at kinabig niya palapit sa harapan niya ang isang panibagong patong upang ito naman ang pirmahan. Habang kasalukuyan siyang nagpipirma ay biglang nag-ring ang kanyang cellphone. Nakita niyang si Ethan ang tumatawag.“Yes, Mr. Baltazar?” bungad niya sa kabilang linya.“Busy ka ba, Mr. Perkins?” tanong nito.“Yes! I’m here in Manila, sa Perkins Autocar, in my company. Why?” sagot niya habang abala pa rin sa pagpipirma.“Gusto lang sana ulit kitang makausap ng personal. Pero maghihintay ako kung kailan ka may libreng oras.”“About what?” kunot-noong tanong niya.“Hindi ko masasabi sa ‘yo rito, eh. Personal talaga.”“Okay. Bukas, free ako ng umaga, puntah