DIMITRI didn’t expect his anxiousness to get worst. When he heard about Kira’s college counselor, it started to burden him. Mabuti na lang nabili na niya ang school ni Kira at ilang proseso na lang ay maayos na ang papeles at opisyal na mailipat sa kaniyang pangalan. He will have the right to control anything in the school. Pagkatapos ng hapunan ay pinuntahan niya sa kuwarto si Kira. Nakaupo ito sa kama at nagbabasa ng libro. “Nasaan ang bag mo?” tanong niya rito. Itinuro nito ang bag na nasa ibabaw ng study table. Nilapitan naman niya ito at binukatkat. Naroon pa rin ang box ng chocolate. Kinuha niya ito at pinakita kay Kira. “Sino ang nagbigay nito sa ‘yo, Kira?” kastigo niya sa asawa. Walang kurap itong tumitig sa kaniya. “Uhm…. ano s-si--” “Don’t lie to me!” He shrieked as he noticed that Kira seems trying to think of an alibi. “Si Sir Luther!” sa wakas ay pag-amin nito. He doesn’t know how to react. Lalo lamang uminit ang kaniyang ulo. Although aware siya na mahilig humin
HINDI mapigil ni Kira ang kaniyang pagluha dahil sa bigat ng emosyong lumukob sa kaniya. Nasuntok niya sa mukha si Ferry matapos siyang sabihan na t*nga, malandi, at nag-asawa ng matandang pangit. Napaiyak siya sa galit pero nanaig ang sama ng loob. “Tahan na, Kira. Uuwi na tayo,” alo sa kaniya ni Shaira. Nakasalampak pa rin siya sa sahig sa harapan ng classroom nila, walang tigil sa pagluha habang yakap ang kaniyang mga tuhod. “Bakit ayaw nila sa akin, Shaira? Bad ba ako?” humihikbing tanong niya sa kaibigan. “Hindi. Sila ang bad at inggit lang kasi mas mayaman ka.” Bumalik naman si Ferry mula clinic at marami nang nakadikit na band-aid sa mukha dahil may kamot pa siya. Akmang susugurin siya nito ngunit may humagip sa kanang braso nito at humatak palayo sa kaniya. Napatingala si Kira, tulalang nakatitig sa lalaking humila kay Ferry. Nawindang siya nang matanto na si Dimitri ito, walang suot na mascara! “Who are you, as*hole?” palabang tanong ni Ferry kay Dimitri. Nagpumiglas i
MAAGANG nakatulog si Kira kaya walang abala sa paperwork ni Dimitri. Saglit lang niya itong tinuruan sa mga lessons nito at nakatulog sa sofa roon sa kaniyang opisina. Binuhat niya ito at inilipat sa kuwarto.Nahagip ng paningin niya ang bag ni Kira na nakalabas ang mga laman. Nakapatong lang ito sa ibabaw ng lamesa. Inilabas niya ang ibang laman nito at mayroon na namang chocolate na imported pero ibang brand. Made in Italy pa rin ito. Bukas na ito at may bawas na dalawang bar.Napailing siya. Kira didn’t follow him and still accepted stuff from Luther. Maybe Kira asked for a return from something in Luther’s favor. Hindi naman basta manghihingi ng chocolate si Kira kung walang kapalit. May something sa Luther na ‘yon na mabilis marahuyo ang kaniyang asawa.Hindi siya papayag na maunahan siya ng lalaking ‘yon na mapaibig ang asawa niya. He needs to talk to this as*hole.Kinabukasan ay siya mismo ang naghatid kay Kira sa school at kinausap na rin ang adviser nito. Hindi na niya nahint
NAKASIMANGOT na lumabas ng classroom si Kira dahil mababa ang score niya sa quest. Humabol sa kaniya si Shaira paglabas. Inakbayan siya nito. “Ayos lang ‘yan, Kira. Makabawi ka rin sa susunod na quest,” sabi nito. “Ayaw ko na mag-aral,” nanghihinang sabi niya. “Huwag ka ngang magsalita ng ganyan!” “Tama si Ferry, b*bo ako.” “Hoy! Mas mahina naman ang utak ni Ferry, no. Pinapakopya lang siya ni Antonia na matalino, binabayaran niya. Kaya huwag kang paghinaan ng loob.” Malapit na sila sa cafeteria pero hindi siya makapagpasya kung kakain. Nabusog siya ng chocolate na bigay ni Luther. Mamaya ay kinalabit siya ni Shaira sa balikat. “Hindi ba asawa mo ‘yon, Kira?” anito. Napalinga naman siya sa paligid. Nang makita si Dimitri na nakatayo sa gilid ng pintuan ng cafeteria, wari pinapalo ang dibdib niya. Ang lakas ng tibok ng kaniyang puso. “Dimitri?” sambit niya. “Asawa mo nga! Ang pogi talaga!” kinikilig na usal ni Shaira. Humakbang na patungo sa kanila si Dimitri. Sinalubong na
MAGING sa mga pagkaing naihain sa lamesa ay ikinamangha ni Kira. Maraming pagkain, makukulay, mabango kaya nasabik siyang tikman lahat ang mga ito. Hindi naman siya pinigilan ni Dimitri na lantakan ang pagkain. “Eat slowly, Kira. Walang humahabol sa ‘yo. Puwede kang kumain ng kahit anong gusto mo rito sa restaurant,” sita ni Dimitri. Hindi na siya makapagsalita dahil puno ang kaniyang bibig ng pagkain. Tumango lamang siya bilang tugon kay Dimitri. Ganado siyang kumain dahil gutom na gutom at medyo late na rin para sa hapunan nila. “Ang sasarap kasi ng pagkain!” wika niya nang maubos ang laman ng bibig. “Marami pang pagkain dito kaya huwag kang magmadali.” “Ibig sabihin bibili ka ulit ng pagkain kung maubos natin lahat ito?” Namilog ang kaniyang mga mata. Napailing si Dimitri. “Imposibleng maubos natin lahat ito.” “Uubusin ko ito!” “Baka hindi ka na makalakad mamaya.” “Buhatin mo na lang ako.” Ngumisi siya. “Silly. Damihan mo na lang kainin ang mga gulay at isda.” “Sige ba.”
PAGKATAPOS ng klase sa hapon ay pinapunta si Kira ng guro sa opisina ni Luther para sa weekly guidance session niya. Si Luther umano ang guide niya sa pag-aaral upang mas mabilis niyang masundan ang lessons nila. Kailangan umano niya ito para mapabilis ang development ng kaniyang utak. “Sandali lang, Kira,” pigil sa kaniya ni Manang Sonia. Papasok na sana siya sa gusali kung saan ang opisina ni Luther. Hinabol pala siya ng ginang at ibang boydguards. “Bakit po, Manang?” ‘takang tanong niya. “Sabi ni Conard, samahan daw kita sa loob ng opisina ni Sir Luther,” anito. “Hindi po puwede. Sabi ni Sir Soria, ako lang dapat ang haharap kay Sir Luther para masanay ako.” “Eh, sabi kasi ni Don Dimitri, samahan daw kita.” “Bakit siya ang masusunod? Puwede kayong sasama pero sa labas lang ng opisina ni Sir Luther.” “Sige, puwede na ‘yon.” Tumuloy na sila. Naiwan sa labas ng gusali ang bodyguards at silang dalawa lang ng ginang ang pumasok. Pero sa labas lang ng opisina tumambay si Sonia a
DINAMDAM ni Kira ang sama ng loob dahil sa inasal ni Dimitri. Bumabalik na naman ito sa dati na palaging galit. Hindi siya lumabas ng kuwarto noong gabi at nagpakaalaba sa pagbabasa ng libro. Ilang beses siyang tinawag ni Dimitri upang kakain pero hindi siya lumabas. Umaasa siya na pupuntahan siya nito sa kuwarto pero wala. Lumipas lang ang ilang oras at humilab na ang kaniyang sikmura. Alas nuwebe na ng gabi. Napilitan siyang lumabas at bumaba sa ground floor at madilim na. Talagang tiniis siya ni Dimitri. Pumasok siya sa kusina at kumain. Halos hirap siyang lunukin ang pagkain dahil sa paninikip ng kaniyang dibdib. Hindi pa rin niya maintindihan si Dimitri. Minsan ay okay ito, madalas mainit ang ulo. Pagkatapos kumain ay nagtungo siya sa kuwarto ni Dimitri pero walang tao roon. Hinanap niya ito kung saan. Nabuksan na niya lahat ng ilaw sa bahay pero hindi niya makita si Dimitri. Wala rin ito sa labas. Nang bumalik siya sa ground floor ay may naririnig siyang banayad na da*ng ng
MADILIM na nang nakauwi sila Kira. Kabado siya baka mainit na naman ang ulo ni Dimitri at pagalitan siya. Maingat siyang pumasok ng bahay at sana’y aakyat ng hagdanan ngunit napahinto siya sa gitna ng salas. Kumurap-kurap siya at iginiit na baka nagmamalikmata lamang siya. Nainggit na naman kasi siya kay Shaira dahil nakita niya ulit ang pusa nito nang ihatid nila sa bahay ng mga ito. Binabangungot na ata siya at pati roon sa bahay nila ay may nakikita siyang pusa. Gray naman ang kulay nito, makapal ang balahibo at malaki. Nang lumapit ito sa mga paa niya ay lalo siyang natulala. Kinuskos ng pusa ang ulo nito sa kaniyang binti, ganoon din ang katawan nito. Wari lumukso ang puso niya sa tuwa nang matanto na totoo ang kaniyang nakikita. May pusa na sila! “Wow! Totoo ka ba, memeng?” Umuklo siya at kinarga ang pusa. Sobrang amo nito. May kuwintas pa ito at gold na pendant. Tumingala naman siya sa hagdanan nang marinig ang yabag. Pababa na si Dimitri. “Do you like the cat?” tanong ni
SEVEN months later.Hindi umabot sa due date ang panganganak ni Kira. Mabuti madaling araw humilab ang kaniyang tiyan at kasama niya si Dimitri. Naalimpungatan pa ito nang kagatin niya sa braso dahil hindi nagising ng kalabit niya.Pagdating sa ospital ay hindi na nakapaghintay ang baby niya sa paglabas. Kahihiga lang niya sa kama ay lumabas na ito. Nakaabang naman ang doktor at kaagad inasikaso ang kaniyang anak. Konting iri lang ang ginawa niya dahil lumuwa na ang ulo ng kaniyang anak.“Excited si Baby lumabas, ah,” sabi ng doktor nang matagumpay na mailabas ang kaniyang anak.Nanghihinang nagmulat siya ng mga mata. Naroon na si Dimitri at karga na ang kaniyang anak na lalaki. Hindi nga nagkamali ang doktor na lalaki ang anak nila. Katunayan ay nabigyan na ito ng pangalan ni Dimitri.“Welcome to the world, Baby Drake!” bati ni Dimitri sa kanilang anak.Hindi naman siya tumutol sa napili nitong pangalan ng anak nila dahil gustong-gusto rin niya ito. Excited na siyang mahawakan ang kan
PAGDATING ng bahay ay si Misty kaagad ang hinanap ni Kira. Na-miss din siya nito kaya malayo pa lang ay umingay na ito. Nang yakapin niya ay mahihgpit din ang kapit nito sa kaniyang balikat. Sinalubong din siya ng dalawang ginang at niyakap. “Salamat sa Diyos at hindi ka nasaktan, Kira,” humihikbing wika ni Sonia. Naiyak na rin si Kulasa. “Hindi naman po. Tinulungan naman ako ni Luther para hindi ako masaktan,” aniya. “Eh, si Luther, nasaan na siya? Nasaan ang anak ko?” balisang saad ng si Sonia. Hindi siya kumibo. Mabuti lumapit si Dimitri at ito na ang kumausap kay Sonia. “Ligtas si Luther, Manang. Huwag kayong mag-alala. Pupunta rin siya rito para sunduin kayo once naayos na niya ang problema sa company,” sabi ni Dimitri. “Diyos ko! Salamat talaga!” napaiyak na namang usal ng ginang. Napayakap pa ito kay Dimitri. “Salamat din at hindi mo sinaktan ang anak ko, Don. Sobrang saya ko.” Lumayo rin ito kay Dimitri. “Biktima rin po ang anak n’yo kaya hindi ko siya masisi. Pareho k
HALOS kasabay lang dumating nila Dimitri ang grupo ni Simion sa location ni Luther. And they didn’t expect that Simion would notice them. Ayaw papasukin ng tauhan ni Luther ang mga ito sa gate kaya nagkagulo. Naunang nagpaputok ng baril ang panig ni Simion. Sinundo pa ng piloto nila ang ibang backup nila kaya nakiisa muna sila sa tauhan ni Luther upang mapigil ang tauhan ni Simion na makapasok nang tuluyan sa main gate. Malawak ang lupain at napaligiran ng bundok at ilog kaya malayo sa bayan. Mataas din ang pader nito at hindi basta mapapasok. Inaalala niya si Kira kaya nauna na siyang pumasok sa gusali. Doon ay sinalubong siya ni Luther. “Where’s Kira?” tanong niya rito. “She’s in the room. But before you go there, give me the key first,” ani Luther. “Ihatid mo muna ako kay Kira.” Tumalima naman si Luther. Sinamahan siya nito sa second floor at pinuntahan ang kuwarto kung nasaan si Kira. May susi ito ng kuwarto kaya nito nabuksan. Nauna siyang pumasok at namataan niya si Kira n
DAHIL namo-monitor ni Simion ang kilos niya, hindi ginamit ni Dimitri ang kaniyang cellphone. Iniwan lang niya ito sa bahay at bagong cellphone ang kaniyang ginamit. Upang matiyak na hindi mapurnada ang plano, uunahin nilang tatapusin si Simion. Wala siyang tiwala na kaya itong patayin ni Luther. Pinagtapat na rin niya kay Sonia ang totoo tungkol kay Luther. Nagmakaawa ito sa kaniya na huwag niyang patayin ang anak nito. Hindi masasaktan si Luther kung maayos itong maki-cooperate sa kanila. Kahit apat na oras lang ang naitulog niya, aktibo pa rin siya sa pagpaplano sa pagsugod sa teritoryo ni Simion. Katuwang naman niya ang mafia leaders ng Cosa El Gamma local branch. At sa tulong din ni Chase ay nakakuha sila ng sapat na impormasyon, natantiya kung gaano kalakas ang kalaban. Nasa opisina siya ng CEG nang tawagan niya ang cellular number ni Luther, na binigay ni Leoford. Tanghali na kaya tiyak na masasagot na nito ang tawag. “Hello!” ani Luther sa kabilang linya. “It’s me, si Dim
“L-LUTHER?” bigkas ni Kira nang maselayan ang mukha ng lalaki na nagtanggal ng maskara. Kumurap-kurap pa siya sa akalang nagmamalikmata lamang siya. Pero hindi, totoong si Luther ang kaniyang kaharap. Lumuklok ito sa bandang paanan ng kama. “I’m sorry, I need to do this to save you,” sabi nito. “I-Ikaw ang kumuha sa akin sa school?” gilalas niyang tanong. “Yes, pero inutusan ako ng dad ko. Kaso may natuklasan ako kaya nagdesisyon ako na kunin ka ulit sa tauhan niya.” “A-Anong natuklasan?” Tuluyang kumalma ang kaniyang sistema. Bahagyang napayuko si Luther at nanilim ang anyo. Bakas sa imahe nito ang lungkot at sakit. Hanggang sa naselayan niya ang butil-butil nitong luha na lumaya mula sa mga mata nito. “I've been fooled in my entire life,” gumaralgal ang tinig na usal nito. Bumigat ang pakiramdam niya sa dibdib habang naktitig kay Luther. Ramdam niya ang sakit na nababakas sa tinig nito. “A-Anong nangyari?” tanong niya. Nabasag ang kaniyang tinig dahil sa nagbabadyang mabiga
HINTAY nang hintay si Dimitri sa pagbabalik ni Kira ngunit inabot na ng thrity minutes, wala pa ito. Mamaya ay bumalik si Sonia, wala si Kira. Balisang-balisa ito. “Where’s Kira?” tanong nya. “Don, nawala si Kira. Hindi ko siya makita sa banyo kahit sa labas. Pero may nakakita kay Shaira sa likod ng cafeteria na walang malay. Naiwan din doon ang cellphone at bag ni Kira, napulot ko,” lumuluhang sumbong nito. Inabot nito sa kaniya ang cellphone ni Kira at bag. “Sh*t!” bulalas niya. May dumampot kay Kira! “Paanong nakalusot ang hayop na ‘yon? Mahigpit na ang security!” Nanggalaiti na siya. Inutusan niya ang mga tao niya na halughugin ang paligid. Ang problema, hindi suot ni Kira ang kuwintas na may tracking device. Ang suot nito ay ang bagong bili niyang alahas na terno sa hikaw at bracelet para tugma sa gown nito. Tinaon ng kidn*pper na busy ang lahat at ayon kay Conard, inisa-isa naman ng secutiry personnel ang lahat ng taong nakapasok. Isang gate lang ang daanan pero may isa pan
HINDI mapakali si Dimitri habang lulan ng kotse. Pauwi na rin siya kaso buhol-buhol na ang traffic. Naka-ilang tawag na siya kay Kira pero hindi ito sumasagot simula pa alas dos ng hapon. Noong tawagan naman niya si Conard, sinabi nito na nakauwi na ang mga ito. Isinama umano ni Kira si Shaira sa bahay. Imposibleng natulog si Kira na naroon si Shaira. Gabi na, hindi man lang nagtanong si Kira kung magluluto ba ito, bagay na madalas nitong gawin. Minsan kasi ay nagdadala na siya ng lutong pagkain kaya hindi niya ito pinaluluto. Pagpasok sa kaniyang property, sinalubong siya ni Conard sa parking lot. Kaagad siyang bumaba bitbit ang bag ng kaniyang laptop. “What happened?” bungad niya rito. “Uh, kasisilip ko lang po sa bahay n’yo, madilim naman sa loob. Naka-lock ang gate at walang abiso n’yo kaya hindi ako pumasok. Naisip ko baka nakatulog si Ma’am Kira,” ani Conard. “What about Shaira? Umuwi na ba siya?” “Hindi pa nga po. Baka nariyan lang sila sa loob. Pumasok din kanina sina Ate
DAHIL matutuloy ang pagsali ni Kira sa beauty contest ng school, ganado na siyang mag-review para sa exam. Sabado ng hapon pag-uwi galing school ay isinama niya si Shaira sa bahay. Pumayag naman si Dimitri at natuwa pa dahil pinakita niya ang result ng long quest niila. Mataas ang score na nakuha niya. Bago mag-review, nagluto pa sila ni Shaira ng meryenda nilang pizza pie. Na-amaze siya kay Shaira dahil magaling itong magluto. “Mahilig kasi ako magluto kaya inaral ko,” sabi nito. Mabilis namang naluto ang pizza nila. Saktong pumasok sa kusina si Dimitri. Busy ito sa opisina nito pero biglang ginutom sa amoy ng niluluto nila. “Nagpaturo ako kay Shaira magluto ng pizza, Dimitri!” aniya. “Wow! That’s nice. Hindi na tayo bibili sa labas,” ani Dimitri. Inilabas na ni Shaira ang dalawang pizza pie na sabay naluto. Dinamihan nila ang cheese nito kaya lalo siyang natatakam. Alam niya na paborito rin ito ni Dimitri lalo maraming olives at bellpepper. “Madalas ako mag-bake nito dahil gu
NAUDLOT ang klase nila Kira nang may pumasok na mga lalaki sa classroom nila at dinampot si Ferry. Nagwawala ito pero hindi nakapalag. Wala silang alam sa nangyayari at walang abisong pumasok ang mga lalaking naka-itim, staff din ng school. “Ano’ng nangyayari?” balisang tanong niya. Napapatayo na rin siya. “Baka may kasalanan si Ferry,” ani Shaira. Dumating naman ang adviser nila at pinatahimik sila. Umupo naman silang lahat at nakinig sa guro na nagsasalita sa harap. “Anyone who was involved to Ferry’s violation will also get the punishment. For your information, matatanggal na rito sa school si Ferry,” sabi ng guro. Umugong na ang bulungan. “Bakit po, sir?” tanong naman ng isang lalaki sa likuran. “It’s about Kira’s scandalous video with Sir Luther. The staff proved that Ferry was responsible for taking a video and uploading it to social media using her dummy account. Those acts were a serious offense, and she will automatically kick out of this school. And those who helped Fe