Chapter 33

MAGING sa mga pagkaing naihain sa lamesa ay ikinamangha ni Kira. Maraming pagkain, makukulay, mabango kaya nasabik siyang tikman lahat ang mga ito. Hindi naman siya pinigilan ni Dimitri na lantakan ang pagkain.

“Eat slowly, Kira. Walang humahabol sa ‘yo. Puwede kang kumain ng kahit anong gusto mo rito sa restaurant,” sita ni Dimitri.

Hindi na siya makapagsalita dahil puno ang kaniyang bibig ng pagkain. Tumango lamang siya bilang tugon kay Dimitri. Ganado siyang kumain dahil gutom na gutom at medyo late na rin para sa hapunan nila.

“Ang sasarap kasi ng pagkain!” wika niya nang maubos ang laman ng bibig.

“Marami pang pagkain dito kaya huwag kang magmadali.”

“Ibig sabihin bibili ka ulit ng pagkain kung maubos natin lahat ito?” Namilog ang kaniyang mga mata.

Napailing si Dimitri. “Imposibleng maubos natin lahat ito.”

“Uubusin ko ito!”

“Baka hindi ka na makalakad mamaya.”

“Buhatin mo na lang ako.” Ngumisi siya.

“Silly. Damihan mo na lang kainin ang mga gulay at isda.”

“Sige ba.”