Chapter 6

Nang makita ko ang kwartong sinabi ni kuya guard ay agad akong kinabahan. Hindi ko alam kung paano ko ia-approach si Mr. Luchavez, baka matanda na ito at ubod ng sama ng ugali. Naku, baka hindi ko mapigilan ang sarili ko! 

I started to knock three times.

"Yes, come on in." Iyon lang ang narinig ko mula sa loob.

The room exudes power and authority, much like the man seated behind the massive desk. I stand nervously, clutching MY resume. Mr. Luchavez looks up briefly, his eyes cold and calculating, before returning to his paperwork. My God, he is very handsome! Hindi ko akalain na hindi pa pala ito matanda!

"Magandang umaga po, Sir Luchavez. Ako po si Sabrina Blanca—" panimulang pakilala ko pa sa kaniya.

He cuts me off without glancing up. "Sabrina Blanca? So? Bakit ka nandito?" The nerve!

I am startled by his tone but pressed on to answer it and continue. "Ako po ang apo ni Fabian Blanca. Friends po ang lolo ko at ang lolo ninyo dati—" Halos hindi ako makahinga sa sandaling iyon. I even nearly choked!

He finally looks up, his piercing eyes narrowing to my face. "And you think that matters to me? Do you honestly believe that just because our grandfathers were friends, I’ll hand you this job?" Parang yelo sa sobrang lamig na sabi niya. Shit!

I gulps but forces a small smile. Para hindi niya mahalata na nagpapawis ang mga palad ko sa oras na iyon, meaning, ilang seconds na lang ay baka mahihimatay na ako sa nerbyos.

"Hindi naman po, Sir. Alam ko pong hindi ganoon kadali makapasok dito. Pero… sabi po kasi ng lolo ko dati, mabait daw po kayo—"

Sa sinabi ko'y mas sumeryoso ang mukha niya. He raises an eyebrow, almost amused to what he heard.

"Mabait? He must’ve been talking about someone else." Sabi pa niya.

I let out a nervous laugh, trying to ease the tension. Paano ko ba kasi makukuha ang kiliti ng lalaking ito?

"Baka po. Pero sabi rin niya, matalino at magaling daw po kayo. Hindi raw po basta-basta nagpapaloko."

He leans back in his chair, studying me intently. Kulang nalang ay mahulaan niya ang iniisip ko that time.

"Flattery doesn’t work on me, Miss Blanca. If you’re here to butter me up, you’re wasting your time."

I smile back, holding my piece of ground.

"Hindi po ako nambobola, Sir. Totoo naman po ang sinabi niya. At kung totoo rin na hindi kayo basta-basta nagpapaloko, siguro po ibig sabihin nun, nakita niyo na agad na seryoso po ako sa trabaho." I delivered my speech so... well.

He pauses, his lips twitching as if suppressing a smile while checking my body, no, I mean, as he gazes at my feet to my face.

"Seryoso, huh? Big words. But words are cheap." Ani nito.

As I heard, I relaxed slightly, sensing his tone softening just a bit.

"Tama po kayo. Kaya po ako nandito, hindi lang para magsalita. I want to prove myself. Kahit ano pong trial o test, willing po akong gawin." Pagmamalaki ko pa.

He leans forward, his gaze still sharp but less icy now, at last!

"You’re confident. Confidence can be good, but it can also be dangerous. What makes you think you’re fit for this job?" He challenged me.

I smiled genuinely.

"Sa totoo lang po, hindi ko pa po alam kung fit ako. Pero ang alam ko po, mabilis po akong matuto, at hindi po ako sumusuko kahit mahirap." Sagot ko sa kaniya.

He tilts his head, slightly intrigued, halatang nagging interasado na siya sa akin.

"Interesting. Most people would just list their achievements and hope it’s enough. You’re admitting you’re not perfect?" He added.

"Well, Sir, nobody’s perfect. Pero ang kaya ko pong i-promise, gagawin ko ang lahat para maging worth it ang chance na ibibigay niyo sa akin."

"You’re either very brave or very foolish."

Aba! Ano inaakala niya! I shout from my mind.

"Siguro po pareho. Pero ang sabi ng lolo ko dati, minsan daw po, ang pinaka-matapang na desisyon ay yung subukan, kahit uncertain ang resulta."

He leans back, his expression softening just a little.

"Your grandfather was a wise man. Alright, Miss Blanca. Let’s see if you can live up to his words. Report tomorrow at 8 AM sharp. And don’t think this means I’m going easy on you."

I smiled brightly, bowing slightly to him. Yes! ipapakita ko talaga sa kaniya na hindi ako basta-basta sumusuko. Kahit na aminado akong mahina ako, I can be as strong as anyone else! Kaya ko ring maging malakas, no!

"Salamat po, Sir Grayson! Promise po, hindi po kayo magsisisi."

I saw him smirk.

"We’ll see about that. Dismissed." Ani nito saka bumalik sa kaniyang trabaho. 

Madali akong lumabas sa opisina niya saka pumikit.

Yes! Hired na ako!

Nagpatuloy ako sa paglalakad palabas suot ang masaya at masiglang mukha. Tinawagan ko si ate Wendy, ate Adeline at ate Matilda na natanggap na rin ako sa wakas.

I also messaged lolo Fabian and he immediately called me back.

Agad ko naman itong sinagot.

"Congratulations, apo!" Narinig ko pang sabi niya sa kabilang linya.

"Thank you po lolo ah."

"Welcome, basta para sa paborito kong apo, lahat magagawa ko." Tumatawang sabi nito sa akin.

Nakakatuwa talaga si lolo Fabian, bagamat hindi sila okay ni papa ay mahal na mahal pa rin niya kaming mga apo niya. Hindi ko alam kung ano ang alitan nila papa noon pero hanggang ngayon ay hindi pa rin sila okay at madalas ay hindi pumupunta si lolo sa bahay. Hindi rin kami nakapunta sa bahay ni lolo dahil pinagbabawalan kami ni papa. Malayo din kasi ang address nito sa amin, pa-Masbate kasi sila habang kami naman ay nasa sentro lang sa Cavite.

I have no idea about their problem, pero ang alam ko lang ay hindi nasunod ni papa ang gusto ni lolo noon.

"Lolo, kailan ka po bibisita sa bahay?"

"H-hindi ko pa masasabi apo, marami pa rin kasi akong ginagawa dito. May inaasikaso pa ako sa sakahan." Sabi nito habang nalungkot sa kabilang linya.

"Gusto mo po, sabihan ko si Papa na magbakasyon kayo sa bahay?"

"Naku, huwag na. Baka magkagulo lang kami doon. Baka lumubha ang sakit ng mama mo, hindi ba't may sakit 'yun sa puso?"

"Opo." Sabi ko pa.

"Sige na apo, umuwi ka na agad, mag-iingat ka ha. Tatawag ka kapag may kailangan ka, okay?"

"Sige po, salamat po ulit lolo ah. Love you!"

"Mahal na mahal ko rin kayo, apo!"

"Bye po." 

Sa puntong iyon ay natapos ang usapan namin ni lolo.