Chapter 4

Ilang minuto akong nakaharap sa salamin na iyon, suot ko ang damit na pinili ni ate Wendy, kulay asul iyon na may printang bulaklak sa may laylayan. Nasa balikat ko naman ang regalong shoulder bag ni ate Adeline. Nagdadalawang-isip akong lumabas.

Hindi ko kasi maatim na sumama at magkaroon ulit ng koneksyon kay Tonyo.

Hindi pa man ako matapos sa iniisip ko ay biglang nagbukas ang pinto.

"Susmaryusep, kanina pa naghihintay si Anthony sa sala, ano pa ba ang hinihintay mo riyan?" pinandilatan ako ni ate Wendy.

"Teka lang te," simangot ko.

Tiningnan niya ako from my face to my sandals. "Okey na 'yan, not too revealing, not too...manang."

Sumimangot ako saka umirap, kahit kailan talaga si ate, ang sarap mang-asar. Hinila niya ako palabas sa kwarto at doon nga'y no choice akong bumaba sa hagdan para sumama sa animal na lalaking 'to.

"Let's go."

Let's go, mo 'yang mukha mo! Dugtong ko pa.

Mabilis akong inalalayan ni Anthony palabas at gayundin ang pagsunod nila para mamasdan ako sa may balkonahe. Naunang maglakad si Anthony at pinagbuksan ako ng pintuan ng kaniyang sasakyan. Kulay red 'yon, it's a brand-new model of Ford.

Nang makasakay ako sa loob, ay gayundin ang pagsakay niya sa kabila, and knowing he will let these buckles put in me, inunahan ko na siya sa seatbelts, dahil ayokong masalisihan nanaman.

Taksil pa naman ang puso ko...minsan.

"Alright, ready ka na ba?"

Wala akong sagot sa kaniya, isang tipid na ngiti lang ang binigay ko.

Nang maramdamang umaandar na ang sasakyan niya ay tahimik akong nagmasid sa bawat kilos niya.

He is also the same, napakagwapo pa rin nito.  And if I can describe him as someone celebrity, it would be like David Guetta, maganda ang mukha nito, hindi masyadong manly, but he is more likely to innocent baby face gentleman. Idagdag pa ang maliliit na dimples nito na mismong rason kung bakit patay na patay siya rito noon.

"May...may dumi ba ako sa mukha?" Hindi na napigilan ni Anthony ang magtanong.

Kanina pa pala ako nakatingin sa mukha niya. How stupid I am!

"Actually, I lied. Hindi tayo papunta sa bahay ngayon."

"W-wait? Saan mo ako balak dalhin?" protesta ko saka bahagyang nag-panic.

"Uhm, I will show you something."

"Hoy! Tonyo! Kapag talaga ako pinahamak mo! Mananagot ka sa angkan ko!" naghihistirikal na sambit ko.

Natawa ito nang marahan saka nailing.

"You're always the same, Sabrina. Napaka-praning mo pa rin talaga."

"I am just reminding you, mister."

"Yeah. I get it."

Nang makarating kami sa isang building ay napansin kong agad kaming nag-park sa isang underground space. Hindi naman iyon hotel or any place I am thinking right now. Para itong business buildings, kung saan inuukupa ng karamihang office.

"Saan ba kasi tayo pupunta?"

"To my own company."

"Company?"

"Yes." Tipid na sambit nito saka inilahad ang kamay nito.

All I can say is he is so charming, that I could imagine how long I close myself to convince myself, na worthless siya, na hindi siya karapat-dapat para sa akin. But, I ended wrong.

Nang makarating kami sa sinasabi nitong kompanya ay nabigla ako sa nakita, mayroon itong limang palapag na gusali, na may desinyong minimalist style, nabubungaran ko ang pulidong gawa ng malalaking bintana na yari sa salamin, at ang marmol na sahig na siyang nag-aanyaya sa amin na pumasok.

"Shall we?" sambit pa ni Anthony habang lahad ang kamay niya.

Hindi ako kumilos, instead, nauna akong maglakad. Hindi naman kasi ako baldado.

Nailing na lang siya sa ginawa ko, sumunod siya sa akin saka pinagbuksan ako ng pinto.

Tahimik lang ako habang nasa tabi ko siya.

"I'm excited for this, alam mo bang gusto kitang kunin..."

"Kunin, what?" nalingonan ko ang gawi niya.

Excuse him, hindi pa nga ako aware ano ang ibig niyang sabihin.

He smiled at me. "To be my secretary," walang gatol na sambit niya. I am shocked, ni hindi ko nga napansin na hinila na niya ako papasok sa reception area. It was huge, clean and well-tiled floor. Maganda rin ang arrangements ng tables and chairs na may eclictic style.

"What do you think?"

"Wow, it's huge."

"No, I mean, my proposal." Ngiti ng siraulong lalaking katabi ko.

I crossed my arms; I can't decide right now. Ayokong makatrabaho ang lalaking gaya ni Anthony, specially, that we have something in the past, ano! kaloka naman kung magkaganoon. Natatakot ako na baka imbes kamuhian siya, ay baka mag-iba ang damdamin ko sakaniya.

"I can't."

"But why?"

"I am not qualified."

"Sinong may sabi niyan? You're too qualified for this position, Sabrina. Alam mo 'yan, I know you have the capacity."

"But the thing is, Anthony...hindi ba't sinabi mo sa akin noon," huminto ako saka tiningnan siya sa mata. Nasa memorya ko pa rin kasi ang sinabi ko sa kaniya last time.

"What?"

"Magiging pabigat lang ako sa'yo." Seryosong sambit ko sa kaniya.

"You're not. Actually," he holds my wrist, "you're the reason why I worked harder," sinserong sambit niya. Nakakainis, tinitingnan nanaman niya ako nang gaya ngayon.

"Please, I will double your salary, and I'll give you plenty of amenities, name it." Ngiti ulit nito.

"Tell me, Anthony, why are you doing this? May dapat ba akong malaman?"

I saw how he bit his lower lip and bitterly smiled. I know that there's something behind his favor.

"My father is asking me to marry someone, and I don't want to be arranged by anyone."

"Kaya ba gagamitin mo ako?"

"No, hindi ganoon." Tigil niya sa akin, he holds my hand and sweetly said to stay. Katunayan, gusto ko nang mag-evaporate sa oras na iyon, dahil baka hindi ko matiis at masabi ko ang tunay kong damdamin sa kaniya, but no, hindi dapat ako magpadalus-dalos. Marami ang nakasalalay sa akin, I can't be with someone, hindi pa panahon para umibig ang gaya ko. Marami pa kaming dapat gawin para sa medikasyon ni papa, and obviously, gusto ko ring gampanan ang parte ko sa pamilya.

"Anthony, I want to tell you this once, kung gusto mo akong gamitin, sa ikalawang pagkakataon, then, my answer is a no. Marunong na akong madala, at alam mong ayokong maging panakip-butas ulit. Hindi ba, sinabi ko na sa'yo noon, i don't want to attach myself to anyone, dahil baka sabihing manggagamit ako, mayaman ka, pobre lang kami, Anthony. Naiintidihan mo naman siguro ang sinasabi ko ano?"

Tahimik na tumango si Anthony sa akin. But deep inside, all I can see are those pair of eyes, scrambling of tears. Umiwas siya ng tingin sa akin, gayon din ako.

"A'right, siguro'y nagugutom ka na, tara doon tayo sa kitchenette." Sabi niya sa akin saka naunang naglakad. Sumunod ako sa kaniya at tahimik na napakagat-labi, maybe I'm too insinsitive or too frank, hindi ko yata dapat sinabi iyon.

Nang makapasok kami sa kitchenette ay nakita ko ang counter top table na may nakalagay na mangkok ng fresh grapes. Nandoon din ang high chairs na nakahilera at ang malinis na sink at electric stove na paglulutuan ng opisina. Mayroon ding fridge at coffee-maker. Halatang hindi pa 'yon nagagamit, since malinis at nakaselyo pa ang ilang mga kagamitan.

"Coffee or tea?" tanong ni Anthony.

"Just water, please." Mahinang sambit ko.

"Sandwich?" tanong ulit niya sa akin.

Hindi ako gutom, but, then again, I don't want to offend him kaya tumango na lang ako.

Mabilis niyang nilagay sa oven toaster ang sliced bread saka pinahiran ng mayonaise at nilagyan ng shredded cheese. Alam na alam pa rin niya ang paborito ko.

Nang matapos iyon ay nilagay niya ito sa harapan ko, exactly where I sat in that high-leveled chair.

"Eat." Tipid na sambit niya saka ngumiti.

"So this is a kind of date you want to have with me?" Pamimilosopo ko pa.

He grinned. "My bad, actually, gusto ko lang sanang masolo ka." Kasabay ng pagkasabi niya'y pagkagat ko sa sandwich kaya nabilaokan ako sa oras na iyon.

Madali niyang binigay ang baso ng tubig. "I'm sorry, nabigla yata kita." Dugtong pa ng bwesit na lalaking 'to. Halatang natatawa sa mukha ko.

"What are you trying to do, Anthony, you're intimidating me."

"So you're affected then?"

"Nope, I'm just..."

"Just what?" ngisi niya saka dahan-dahang lumapit sa mukha ko. Isang dangkal na lang yata ang distansya ng mga mukha namin that time, and that makes me freak out!

Oh my god, my panty is losing its thread!

Sabrina, hold yourself!