Chapter 5

"Wait a minute," waksi ko kay Anthony, hindi pa ako handang magpaubaya ulit sa kaniya.

"Uhm, sorry. I will not force you, Sab." Inayos ni Anthony ang sarili saka muling sumeryoso. Sa ginawa niya'y mas nagdadalawang isip ako na magtiwala sa kaniya.

"Anthony, pwede bang doon muna tayo sa labas, gusto ko lang makalanghap ng preskong hangin." Sabi ko pa, pero ang totoo talaga ay gusto kong kumalma. I don't know what to do, ayokong magkamali na naman ako, mahirap na.

Gumanyak kami papuntang veranda, nakasunod lang ako sa kaniya na noo'y tahimik lang sa paglalakad.

Nang makarating sa veranda ay muli siyang nagsalita.

"Sabrina, alam mo bang may isa akong sobrang importanteng tanong sa’yo?" sabi pa nito sa akin.

"Ano na naman ‘yan? At bakit parang ang bigat ng intro mo?" nakataas-kilay na sabi ko.

"Sabihin mo muna, ready ka na ba?" ngiti pa nito sa akin, mas naguluhan ako sa inasal niya. "Go ahead. Ano ba kasi?" Dugtong ko pa.

He leans closer to me. "Pwede ba kitang ligawan ulit?"

"Anthony! Hindi ba mas subtle naman dapat ang ganitong tanong?" Hindi ko mapigilang mahampas ang dibdib niya. Shit! Ba't naman kasi ang tigas nito!

"Eh paano ba? Gusto ko kasi diretsahan, wala nang paligoy-ligoy. Straight to the point." Explain pa ni Anthony sa akin, sa sinabi nito'y bumabalik sa memorya ko ang style niya sa'kin noon. I cursed between my thoughts.

"Straight to the point? Tapos ano? Flowers? Sweet messages? Sunduin ako kahit walang paalam?" I confidently asked to him.

"Hmmm, actually, lahat ng 'yan… plus chocolates. Kahit pa Jollibee delivery at midnight kung gusto mo!" Sagot naman nito, as if siguradong-sigurado sa sinasabi.

I hardly laugh. "Anthony, ikaw talaga. Alam mo, masyado kang magaling mang-asar."

"Hindi pang-aasar 'yan, Sab. Seryoso ako! Kahit pa singilin mo ako ng libre mong kape araw-araw, okay lang."

I playfully narrowed my eyes at him. "Hmmm… parang gusto ko na nga ata tanggapin, pero—"

"Pero? Ano na? Tanggapin mo na!"

"Pero baka ikaw din ang sumuko sa pagiging demanding ko. Alam mo namang marami akong rules ngayon."

"Kahit ano pa 'yang rules mo, kaya ko 'yan. Rule #1: Lagi kang masaya. Rule #2: Lagi kang priority. Rule #3—"

"Okay, okay! Tama na ang script!" I added, baka kasi kung saan pa humantong ang usapan namin.

"Sab, I’m serious. I know I messed up before. But this time, I just want to make you happy."

Sumeryoso ang mukha niya, gayundin ako.

"Anthony, masaya ako ngayon. Kaya lang natatakot pa rin ako… alam mo ‘yun?"

"Alam ko. Kaya nga gusto ko na simulan ulit from the start. Walang pressure, walang expectations. Just us."

"Just us? Walang drama?"  I look at him, my expression turned soft.

"Promise! Well… maybe konting drama, pero yung cute lang!" He even raised his left hand.

"Cute drama? Paano mo naman gagawin ‘yun?"

"For example, magtatampo ako kung hindi mo gusto yung flowers na dala ko. Or kung late ka sa date natin—"

"Late? Ako? Excuse me, ikaw kaya lagi ang late dati!" Sabi ko pa, reminding his old style.

"Grabe naman, Sab. Sinusumbatan mo agad ako? Hindi pa nga tayo nagsisimula!"

"Hay nako, Anthony. Ang kulit mo!" Sabi ko pa saka nag-cross arms, sa totoo lang malaki ang puruhan na sagutin ko ulit si Tonyo pero hindi ko gustong madaliin ang lahat, hindi ko gustong isipin niya na ganoon pa rin akong babae, na gaya ng dati, na palaging madali sa lahat ng bagay. No way! Napatawa ako sa pinag-iisip ko that time.

"See? Sabi ko na, napapatawa pa rin kita."

"Oo nga, napapatawa mo ako… pero—"

"Pero?"

"Pero hindi ko pa kayang magdesisyon ngayon."

"That’s okay. Wala namang deadline, Sab. Ako, willing maghintay."

"Ang dami mo talagang sinasabi." I said looking away, but my smile lingers.

"Siyempre, kailangan convincing! Pero seryoso, Sab. One day at a time, okay? Kahit ano'ng pace mo, I’ll follow."

"Ewan ko sa’yo, Anthony. Tignan na lang natin. Pero kung magdrama ka ulit, hindi na talaga kita papansinin, ginamit mo pa sila ate at papa sa style mo, naku, malalagot ka talaga sa akin kapag lolokohin mo na naman ako!"

"I have a clean intention, Sab."

"Fine, we’ll see. Pero walang promises, ha?"

"Walang promises? Sab, the only thing I promise is that I won’t give up." Sabi pa nito sa akin. Hindi maiwasan ng puso ko na kiligin sa sinabi niya. Kuhang-kuha talaga niya kung paano ako paamuhin.

Ilang oras kaming naglagi sa flat niya that time, nag-usap kami sa mga bagay-bagay at bumalik rin kami sa kusina para tikman ang niluto niyang strawberry pancake. Hindi nagtagal ay hinatid din niya ako pabalik sa bahay. 

Komportable na ako sa kaniya kaya wala na rin akong dapat ipagduda sa intensyon niya. Even my family knows Anthony so well, kaya nga kahit alas dose na ay hindi ako napagalitan nila ate.

Dire-diretso lang ako sa kwatro at tahimik na tiningnan ang kisame. Tulog na sina mama kaya hindi na rin ako gumawa ng ingay.

Kinabukasan.

Maaga akong gumising para sa interview ko sa inapplyan na trabaho sa bayan. Nagtry ako na mag-apply bilang secretary, sa tulong na rin ni Lolo Fabian, may kakilala kasi itong nangangailangan umano ng assistant secretary. Malapit ako kay Lolo Fabian since ako ang paborito nitong apo. 

Sabi pa nga ni Lolo ay nagmana daw ako sa katalinuhan niya.

At that time, handa na akong simulan ang aking araw. Sinuot ko ang komportableng corporate attire na kulay black, with matching flat wedges na kulay maroon. Tinali ko ang aking buhok para presko ako tingnan. Hindi rin ako naglagay ng maraming kolorete sa mukha dahil mas mainam na maging simple at ordinaryo.

Nagpahatid ako kay Kuya Badong sa labasan ng village saka sumakay ng taxi. Ilang minuto lang din naman ang byahe papunta doon.

Nang makarating sa malaking building ay agad akong bumaba at nagbayad. Napatingala ako dahil sa sobrang ganda nito.

"OMG! Here I come, kaya ko 'to!"

Dahan-dahan akong pumasok sa main door at isang magalang na security guard naman ang bumungad sa akin.

"Good morning, maam."

"Hello kuya guard, pwede bang magtanong?"

"Opo. Ano po 'yun?"

"Saan ba ang office ni Sir Luchavez." Mag-aapply kasi ako bilang sekretarya niya."

"Ah, sa third floor po, maam. May schedule po ba kayo sa kaniya ngayon?"

Tumango lang ako. "Oo, ang lolo ko ang kausap niya, si Fabian Blanca," sabi ko pa.

"Ah okay po, sige po. Sumakay lang po kayo ng elevator tapos kapag nasa third floor na po kayo, dumiretso lang kayo sa kaliwang room." Sabi pa ng guard sa akin.

Tumango-tango lang ako sa sinabi niya.

"Thank you po."

"Welcome po, maam. Goodluck." Pahabol na sabi niya, medyo kinabahan tuloy ako dahil sa sinabi niya. I guess it might a warning for me.