KABANATA 3

"Dad wants me to pick you up."dagdag pa niya.

Nakakunot ang noo ko habang nakatingin kay Theo. Pinapasundo raw ako ng ama niya? At ganito kaaga?

"Ni hindi pa nga ako nakakakain o nakakapaghilamos man lang."

"I know," sagot ni Theo, parang walang pakialam, saka nagkibit-balikat. "Pero sinabi ni Daddy na sunduin kita ngayon. Wala na akong magagawa kung hindi sundin ‘yon."

Napatingin ako sa kanya nang masama. "Magpapalit muna ako at maliligo."

Napairap si Theo, sumandal sa sasakyan, at nagmurmurang "Tsk. Ang mga lalaki, hindi maarte. Pwede ka namang maligo sa mansyon."

Napangisi ako sa pangmamaliit niyang iyon. "At sino’ng nagsabi sa ‘yong lalaki ako?" Saglit siyang natigilan, pero bago pa siya makasagot, mabilis akong pumasok sa bahay at dumiretso sa banyo.

Narinig ko pa ang mahina niyang pagmumura. "Ang tigas ng ulo!"

Sa inis ko, lalo ko pang pinatagal ang pagligo. Sinadya ko talaga. Naririnig ko ang busina ng sasakyan niya sa labas, kasabay ng katok ni Inay sa pinto ng banyo.

"Alexis, bilisan mo raw," anang Inay, halatang nahihiya sa ingay na ginagawa ni Theo. "Naiinip na si Theo."

Napangiti ako. Hahayaan ko siyang mainip.

Nang matapos ako, sinuot ko ang luma kong maong at isang puting polo na hindi ko na pinlantsa. Isinuot ko rin ang paborito kong sumbrero, tinatakpan ang buhok kong nakaabot sa balikat. Sigurado akong maiinis na naman si Theo sa itsura ko.

Paglabas ko, binigyan ko ng halik sa pisngi si Inay. "Alis na po ako, ‘Nay."

"Mag-iingat kayo, ha?" wika niya.

Hindi ko na lang siya sinagot at diretsong lumabas.

Pagpasok ko sa kotse, agad akong sinalubong ni Theo ng masamang tingin. "Ang tagal mo!"

"At ano namang pakialam mo?" sagot ko, hindi nagpapaawat.

Halatang iritado siya, pero pinigilan niyang magalit. "Kahit na ipilit ni Daddy ang kasal na ‘to, huwag kang umasa na ituturing kitang asawa," aniya, malamig ang boses.

Napatawa ako. "Asawa mo? Ikaw?" Umiling ako habang nakangisi. "Kahit kailan, Theo, hindi ko pinangarap na maging asawa ang hambog na tulad mo."

Naningkit ang mga mata niya, pero sa halip na magalit, ngumisi siya. "Good. At least, pareho tayo ng iniisip."

Ngunit habang umaandar ang sasakyan, hindi ko maiwasang mapaisip. Ano ba talaga ang gusto ni Don Fernando at bakit niya ako pinapatawag?

Pagkarating namin sa mansyon, nagulat ako nang sinalubong kami ng maraming maids at yumuko sa amin. Ang dami nila, at parang may malaking okasyon na nagaganap.

Agad akong napatingin kay Theo, ngunit hindi siya tumingin pabalik. Parang wala lang sa kanya, kaya’t tumahimik na lang ako.

Habang naglalakad kami papasok, nakita ko si Don Fernando na nakatayo sa malaking sala, nakangiti at kitang-kita ang kasiyahan sa kanyang mata nang makita ako. Tinutok ko ang aking tingin sa kanya.

"Alexis! Masaya akong makita kang muli," bati niya, at ngumiti siya ng maluwang habang tinatawag ako sa aking pangalan.

"At nais ko ring magpasalamat sa pagpayag mo na ikasal kay Theo. Ang aking anak," dagdag niya, sabay tawa.

Sumulyap naman ako kay Theo upang tignan ang reaksyon niya, at halatang naiinis na siya sa sinasabi ng kanyang ama.

"Alexis, simula ngayon gusto ko na tawagin mo na akong Daddy. Is that okay for you, Hija?" malumanay na sabi ni Don Fernando sa akin.

Tumango lang ako at ngumiti, pero ramdam ko ang kaba sa dibdib ko. Habang pinagmamasdan ko si Don Fernando, hindi ko maiwasang magtaka kung ano ang layunin niya sa mga salitang iyon. Si Theo naman, hindi tumingin pabalik at tahimik na nakatayo sa aking tabi. Wala lang sa kanya, kaya't tumahimik na lang ako.

Bigla namang dumating ang isang lalaki na halatang bakla ang gender identity. Medyo may edad siya, pero ang pagkakaayos ng buhok at pananamit ay nagpapakita na isa siyang fashion designer. Kasama niya ang isang babaeng may magaan na paglakad, nakasuot ng itim na business attire, at pareho silang may dala-dalang malalaking folder at materyales.

"Good morning, Mr. Garcia!" bati ng lalaki, at mabilis niyang ipinakilala ang sarili bilang wedding planner na itinalaga ni Don Fernando para sa aming kasal.

"Ako po si Roland, at ito po ang aking assistant, si Marissa. Kami po ang tutulong sa inyo na magplano at mag-organize ng kasal ninyo, future Mr. & Mrs. Garcia," sabi niya nang may paggalang, at tumango ang babae sa kanyang tabi.

"Anak, gusto ko sana na masunod ang mga plano ko para sa araw ng kasal ninyo, at tiyak na magiging perpekto ang lahat," wika ni Don Fernando, habang nakatingin kay Theo, na hindi na tumingin pabalik.

Napakunot-noo naman si Theo. "Dad, matagal pa ba ‘yan? May lakad pa ako."

Halatang naiinip na siya at hindi na kayang maghintay pa. Tumahimik si Don Fernando saglit, at tiningnan si Theo bago nagsalita.

"Hindi ka pwedeng umalis. We need to plan your wedding as soon as possible," dominanteng sabi ni Don Fernando.

Pagkatapos, ipinakita ng wedding organizer ang disenyo ng gown na nakalaan para sa akin. Nanlaki ang mga mata ko nang sinabi niyang ang gown na nasa drawing ang design ng gown na susuotin ko sa kasal namin. Napamura ako sa aking sarili nang makitang maaaring sumilip ang cleavage ng susuot nito. Wala naman akong dibdib na ipagmamalaki.

Humagikgik naman ng tawa si Theo sa harap ko. "Dad, please itigil niyo na tong kahibangan niyo."

"Ano na lang ang magiging mukha ni Alexis kapag suot ‘yan? Baka pwedeng magbarong tagalog na lang siya sa kasal namin. Diba bro?"