Sa paglipas ng mga araw matapos ang aking training kasama si Ms. Bianca, dumating na rin ang araw ng aking kasal.
Isinuot na sa akin ang gown, at agad kong naramdaman ang bigat nito at ang aking pagkadismaya. Masikip ito sa bewang, at ang mala-prinsesang disenyo ay malayo sa nakasanayan kong simpleng pananamit.
Nagdalawang-isip pa ako kung papayag akong alisin ang aking sumbrero, ngunit wala akong nagawa. Sa harap ng salamin, tumambad sa akin ang aking mahabang buhok hanggang balikat. Para akong ibang tao.
Napakababae ng aking pustura, at lalo pa itong tumingkad nang lagyan ako ng makeup at hair extensions ng baklang stylist. Nang matapos sila, halos hindi ko makilala ang aking sarili. Napakaganda ko—kahit ako mismo ay maaaring ma-in love sa sarili kong repleksyon.
Isang katok ang pumukaw sa aking pagkamangha. Bumukas ang pinto at pumasok si Fate, kasunod si Inay. Kita ko sa kanilang mga mata ang labis na pagkagulat. Nanlaki ang mga mata ni Fate, habang si Inay naman ay hindi naitago ang kanyang tuwa at agad akong niyakap nang mahigpit.
"Anak, ang ganda-ganda mo," aniya, may bahagyang luha sa kanyang mga mata.
Humagikhik si Fate. "Hala, bestie! Hindi ko akalain na ganito ka kaganda kapag inayusan ka!
Napansin ni Fate ang aking mga paa at napataas ang kilay. "Ano 'yang suot mo?" Itinuro niya ang rubber shoes kong natabunan ng laylayan ng gown.
Natawa si Inay nang makita rin ito. "Diyos ko, anak, ano ba 'yan?"
Napahagikhik ako. "Hayaan niyo na ako! Hindi ko talaga kayang magsuot ng takong. Baka matapilok lang ako sa gitna ng aisle at mapahiya!"
Napailing na lang si Fate, ngunit ngumiti rin. "Basta sigurado kang komportable ka."
Maya-maya, dumating na ang sasakyang maghahatid sa amin sa simbahan. Sumakay ako kasama sina Inay at Fate, at habang patuloy ang pagtakbo ng sasakyan, unti-unting lumakas ang kaba sa aking dibdib. Hindi ko alam kung kaya ko ba ito.
Sa bawat segundong lumilipas, pakiramdam ko ay unti-unting sumisikip ang aking dibdib. Para akong isang ibong ikinukulong sa hawla.
"Anak, ayos ka lang ba?" nag-aalalang tanong ni Inay nang mapansin niyang tahimik ako.
Napakuyom ako ng palad. Hindi ko sigurado kung paano ko sasagutin iyon. Dahil ang totoo? Hindi ko alam kung gusto ko bang ipagpatuloy ang kasalang ito. Ngunit wala akong ibang pagpipilian.
Huminga ako nang malalim at pinilit ang sarili kong ngumiti. "Kakayanin ko, 'Nay."
Pero sa isip ko, ang tanong ay hindi kung kakayanin ko. Ang tanong ay… paano ako makakatakas?
Pagdating namin sa simbahan, ilang minuto rin ang lumipas bago ako pinagbuksan ng driver. Tumayo ako sa entrada kasama si Inay, habang nasa likuran si Fate. Ramdam ko ang kaba—namamawis ang aking mga kamay hanggang sa unti-unting bumukas ang malaking pintuan ng simbahan.
Isang love song ang tumugtog kasabay ng aking paglakad sa aisle. Nang tumingin ako sa unahan, nakita ko si Theo na nakasuot ng itim na tuxedo at may necktie pa. Hindi maikakaila—bagay na bagay sa kanya ang suot niya. Ngunit ang mas nakatawag ng pansin ko ay ang labis na pagkagulat sa kanyang mga mata. Nakanganga siya, tila hindi makapaniwala. Hindi ko alam kung bakit napangiti ako, ngunit agad ko rin itong binawi.
Nang makarating ako sa altar, ramdam ko ang bigat ng mga titig na nakatuon sa akin. Ngunit hindi ko ito pinansin. Sa halip, tumingin ako kay Theo at mahina kong sinabi, "Pakitakip ng bibig mo, baka mapasukan ng langaw."
Napagtanto naman niya ito at agad siyang napangiti. Napakunot naman ang aking noo nang bigla siyang magsalita.
"Hindi ko inasahan 'to. In fairness, ang ganda mo ngayon."
Sinundan pa niya ito ng, "Ang ganda mo pala kapag naging babae."
Napairap ako at tumingin sa ibang direksyon. Naiinis ako—parang kailan lang, kinaiinisan niya ang itsura ko at ayaw niyang magpakasal sa akin, pero ngayon, bigla na lang niya akong pinupuri? Hindi pwede ito. Hindi ko siya pinansin.
Habang nagsesermon ang pari, napansin kong panay ang sulyap ni Theo sa akin, may ngiti sa kanyang labi. Pilit kong ibinaling ang aking atensyon sa seremonya, ngunit hindi ko maiwasang mainis sa kanya. Hanggang sa dumating ang sandaling inanunsyo na ng pari ang pagpapalitan namin ng "Yes, I do."
Wala akong ibang nagawa kundi ang sagutin ito, at sa isang iglap, opisyal na kaming idineklarang mag-asawa.
Ngumiti nang mainit ang pari bago tumingin sa mga bisita. Sa masayang tinig, kanyang ipinahayag, "By the power vested in me, I now pronounce you husband and wife. You may now kiss your bride."
Nagkatinginan kami ni Theo, at halos hindi ako makahinga sa lakas ng kabog ng aking dibdib. Kitang-kita ko ang ningning sa kanyang mga mata nang dahan-dahan niyang tanggalin ang aking belo.
Napalunok ako. Hindi ko alam kung dapat ba akong umatras o manatili lang. Ngunit bago pa ako makapagdesisyon, naramdaman ko ang mainit niyang labi sa akin.
Ito ang unang halik ko.
Wala akong nagawa kundi isuko ito.
Narinig ko ang malakas na palakpakan ng lahat matapos dumampi ang halik ni Theo sa aking labi. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko sa mga sandaling iyon—para akong nawalan ng karapatang mamili kung sino ang gusto kong halikan. Ngunit sa kabilang banda, aaminin kong mabango ang hininga niya, at nagustuhan ko ang halik na iyon. Isang malumanay na halik na may kasamang respeto.Sa isang iglap, nakalimutan kong hambog at playboy siya.“Did you like it?” tanong niya, nakangiti.Nainis ako sa sinabi niya, pero hindi ako maaaring magpahalata dahil nasa harapan kami ng maraming tao. Sa totoo lang, kanina pa nanghihina ang mga tuhod ko dahil sa kaba at sa hindi ko pagiging komportable. Ewan ko ba, pero parang nakatayo akong hubad sa harapan ng madla, puno ng hiya.
Hindi ako nakapalag at hinayaan ko na lang siyang hawakan ang kamay ko. Hindi ko maintindihan kung bakit parang may kung anong demonyong bumubulong sa akin na magpaubaya sa lalaking ito. Diyos ko, gusto ko na lang maglaho. Kunin n’yo na lang ako.Pagpasok namin sa loob ng hotel, agad akong binalot ng malamig na hangin mula sa aircon. Nakangiti namang sumalubong at bumati sa amin ang mga staff. Napatingin ako sa kanya para makita kung anong reaksyon niya, pero seryoso lang siyang naglakad papasok ng elevator—parang wala lang sa kanya. Samantalang ako, bawat hakbang ko ay lalong nagpapabilis sa tibok ng puso ko.“Saan mo ba ako dadalhin, ha?! Alam mo bang pwede kitang i-report kahit mag-asawa pa tayo?!” galit kong sabi, pilit na pinapakalma ang boses ko kahit nanginginig na ako sa kaba.Lumapit siya, bahagyang yumuko upang mapantayan ang mukha ko. “If you don’t shut your fucking mouth, mapipilitan akong gawin ang iniisip mo,&rdq
Nagpatuloy ang kasiyahan hanggang sa dumating ang seremonya ng sayawan. Narinig ko ang kilig na hiyawan ng mga bisita—tila tuwang-tuwa silang panoorin kami ni Theo. Pero sa loob ko, parang pinipiga ang puso ko sa hirap ng pagpapanggap.Hinawakan ni Theo ang kamay ko at hinila ako sa gitna ng dance floor. Napatingin ako sa kanya—nakangisi siya, may halong panunukso sa mga mata. Nagsimula ang mabagal na musika. Napilitan akong ipatong ang kamay ko sa balikat niya habang mahigpit niyang hinawakan ang bewang ko."Para kang pusang takot sa tubig," bulong niya, may pang-aasar sa tono.Parang tinamaan ako ng kuryente. Gusto ko siyang sapakin, pero sa halip, mariin akong napakapit sa leeg niya. Ramdam ko ang init ng katawan ko at ang amoy ng hininga niya nang magkalapit ang mukha namin. Tangina, buhay nga naman.
"Theo, bitawan mo siya!" awat ko, pilit na hinahawakan ang braso niya. Narinig ko ang malalim niyang buntong-hininga bago niya tuluyang binitiwan ang lalaki. Kita sa mukha niya ang pagpipigil sa sarili. "Anong nangyayari rito?" Malamig ang boses ni Don Fernando habang palapit sa amin. Agad na umatras si Theo mula sa lalaking hawak niya. Pinisil niya ang sintido niya at pinilit ngumiti. "Wala, Dad. Nagbibiruan lang kami," aniya, kahit halatang hindi totoo. Pero hindi tanga si Don Fernando. Sinipat niya kaming lahat bago ibinalik ang matalim niyang tingin kay Theo. "Mabuti pang umuwi na kayo," madiin niyang sabi. Magsasalita pa sana si Theo, pero nang makita ang matigas na ekspresyon ng ama niya, napalunok siya at tumango. "Fine. Let’s go, Alexis." Hinawakan niya ang kamay ko, pero agad ko iyong hinila palayo. "Hindi ako sasama sa'yo. Uuwi akong mag-isa," malamig kong sagot. "Mag-asawa na tayo. Magkasama tayong uuwi," madiin niyang sabi, tila pinapaalala sa akin ang kasal na hindi
“Ano bang pinagsasabi mo, ha? Huy! Hindi mamamatay tao ang bestfriend ko! Isa pa, kalalaki mong tao takot ka sa babae!” inis kong sabi, ngunit hindi ko maitatanggi na kinakabahan ako.“Tumahimik ka!” bulyaw niya.Samantalang si Fate, kahit halata ang panginginig ng kanyang mga kamay, ay hindi natinag."Hindi mo ba talaga ako naaalala, Theo?" tanong niya, pilit na ikinakalma ang nanginginig niyang boses.Nakita ko kung paano tumigas ang panga ni Theo. "What are you talking about?" malamig niyang tugon."Ako ‘yung babaeng nakilala mo sa Isla Dela Rosa. May nangyari sa’tin! At sinabi mong… ikaw ang bahala sa akin at papakasalan mo ako."Biglang bumigat ang katahimikan sa pagitan nilang dalawa, para itong hangin sa loob ng isang silid na unti-unting nauubos.Saglit na natigilan si Theo, ngunit agad niya itong tinawanan nang may pangmamaliit."Talaga? Kung ganun ay isa ka lang sa mga babae ko noon, at I don’t remember anything about you," matigas niyang sabi. "Pero ngayon, si Alexis ang as
THEO’S POVNakatayo ako malapit sa bintana, nakatanaw sa malawak na tanawin upang pakalmahin ang aking sarili matapos ang nangyari. Dapat ay tanawin ang iniisip ko, pero p*tangina—hindi ko maiwasang bumalik sa naging kasunduan namin ni Harvey."Maniniwala lang kami na hindi tomboy ‘yang si Alexis kung mabubuntis mo siya sa loob ng tatlong buwan."T*ngina. Paulit-ulit na umaalingawngaw sa utak ko ang sinabi niya. Rinig ko pa rin ang pang-aasar sa boses niya, ang panunuyang ngiti sa labi niya. Hindi na ako nagulat—matagal ko nang alam na may inggit siya sa akin. Noon pa lang, ramdam ko na ang pagnanais niyang tapakan ako, sirain ako sa harap ng tropa namin.Hinahamon niya ako.Gago siya kung iniisip niyang uurungan ko ‘to.Ako si Theo Angelo Garcia. At ang dugong Garcia—hindi kailanman nagpapatalo."Anim na buwan. Give me six months. Kung gusto mo, we can have a deal for one million. What do you think?"Nakikita ko pa rin sa isip ko ang bahagyang pagtaas ng kilay ni Harvey, ang pang-uuy
ALEXIS’S POV“Anak, alam ko, balang araw matututunan mo ring mahalin si Theo,” sabi ni Nanay habang inaayos ang sarili sa harap ng salamin.Mariin akong umiling, hindi nagpatinag sa sinabi niya. “Hindi, Nay. Hindi mangyayari ‘yan. Imposible!”Ngumiti siya habang isinusuot ang hikaw sa magkabila niyang tenga. May kung anong saya sa mukha niya—parang may inaalalang alaala.“Ganyan din ako dati sa papa mo,” aniya, bago marahang hinaplos ang buhok niya.Nagtataka naman ako sa biglaang pagbabago niya. Noon, bihira ko siyang makitang nag-aayos. Hindi siya mahilig mag-ayos ng sarili, mas inuuna niya ang gawaing bahay. Pero ngayon… para siyang ibang tao.“Teka, Nay, bakit ang ayos-ayos niyo? Ang ganda-ganda niyo ngayon, ha!” tanong ko, hindi maitago ang pagtataka.Lumingon siya sa akin at malumanay na ngumiti—isang ngiting parang sa isang dalagang in love, kahit na nasa edad na siyang 48. Nagningning ang kanyang mga mata habang inaayos ang blouse niya, waring may hiya pero sabik sa reaksyon k
ALEXIS'S POV"Hija, meet my son, Theo Angelo Garcia," kalmadong sabi ni Don Fernando habang nakangiti.Napako ang tingin ko sa isang matangkad na lalaki—tantya ko nasa 6’ft ang taas niya. May mahahabang pilik-mata, mestiso, at may aura ng kayabangan kung pagmamasdan."Who is this short guy, Dad?" nakangising tanong ni Theo, saka ako sinipat mula ulo hanggang paa."She, not he. She is your future wife, son," sagot ng matanda, hindi nawawala ang ngiti sa kanyang labi.Nanlaki ang mga mata ko sa gulat at agad akong napakunot-noo sa narinig. Halos ganoon din ang reaksyon ng hambog na lalaking nasa harapan ko. Napatingin ako kay Nanay na nasa tabi ko, at agad kong naramdaman ang mahigpit niyang paghawak sa aking kamay."Anak, napagkasunduan namin ng kaibigan kong si Fernando na ipakasal kayo ng anak niyang si Theo. Total, dalaga ka naman at binata si Theo. Ikaw na lang ang hindi pa nag-aasawa sa inyong magkakapatid," mahinahong paliwanag ni Inay habang malumanay akong tinitingnan.Parang b
ALEXIS’S POV“Anak, alam ko, balang araw matututunan mo ring mahalin si Theo,” sabi ni Nanay habang inaayos ang sarili sa harap ng salamin.Mariin akong umiling, hindi nagpatinag sa sinabi niya. “Hindi, Nay. Hindi mangyayari ‘yan. Imposible!”Ngumiti siya habang isinusuot ang hikaw sa magkabila niyang tenga. May kung anong saya sa mukha niya—parang may inaalalang alaala.“Ganyan din ako dati sa papa mo,” aniya, bago marahang hinaplos ang buhok niya.Nagtataka naman ako sa biglaang pagbabago niya. Noon, bihira ko siyang makitang nag-aayos. Hindi siya mahilig mag-ayos ng sarili, mas inuuna niya ang gawaing bahay. Pero ngayon… para siyang ibang tao.“Teka, Nay, bakit ang ayos-ayos niyo? Ang ganda-ganda niyo ngayon, ha!” tanong ko, hindi maitago ang pagtataka.Lumingon siya sa akin at malumanay na ngumiti—isang ngiting parang sa isang dalagang in love, kahit na nasa edad na siyang 48. Nagningning ang kanyang mga mata habang inaayos ang blouse niya, waring may hiya pero sabik sa reaksyon k
THEO’S POVNakatayo ako malapit sa bintana, nakatanaw sa malawak na tanawin upang pakalmahin ang aking sarili matapos ang nangyari. Dapat ay tanawin ang iniisip ko, pero p*tangina—hindi ko maiwasang bumalik sa naging kasunduan namin ni Harvey."Maniniwala lang kami na hindi tomboy ‘yang si Alexis kung mabubuntis mo siya sa loob ng tatlong buwan."T*ngina. Paulit-ulit na umaalingawngaw sa utak ko ang sinabi niya. Rinig ko pa rin ang pang-aasar sa boses niya, ang panunuyang ngiti sa labi niya. Hindi na ako nagulat—matagal ko nang alam na may inggit siya sa akin. Noon pa lang, ramdam ko na ang pagnanais niyang tapakan ako, sirain ako sa harap ng tropa namin.Hinahamon niya ako.Gago siya kung iniisip niyang uurungan ko ‘to.Ako si Theo Angelo Garcia. At ang dugong Garcia—hindi kailanman nagpapatalo."Anim na buwan. Give me six months. Kung gusto mo, we can have a deal for one million. What do you think?"Nakikita ko pa rin sa isip ko ang bahagyang pagtaas ng kilay ni Harvey, ang pang-uuy
“Ano bang pinagsasabi mo, ha? Huy! Hindi mamamatay tao ang bestfriend ko! Isa pa, kalalaki mong tao takot ka sa babae!” inis kong sabi, ngunit hindi ko maitatanggi na kinakabahan ako.“Tumahimik ka!” bulyaw niya.Samantalang si Fate, kahit halata ang panginginig ng kanyang mga kamay, ay hindi natinag."Hindi mo ba talaga ako naaalala, Theo?" tanong niya, pilit na ikinakalma ang nanginginig niyang boses.Nakita ko kung paano tumigas ang panga ni Theo. "What are you talking about?" malamig niyang tugon."Ako ‘yung babaeng nakilala mo sa Isla Dela Rosa. May nangyari sa’tin! At sinabi mong… ikaw ang bahala sa akin at papakasalan mo ako."Biglang bumigat ang katahimikan sa pagitan nilang dalawa, para itong hangin sa loob ng isang silid na unti-unting nauubos.Saglit na natigilan si Theo, ngunit agad niya itong tinawanan nang may pangmamaliit."Talaga? Kung ganun ay isa ka lang sa mga babae ko noon, at I don’t remember anything about you," matigas niyang sabi. "Pero ngayon, si Alexis ang as
"Theo, bitawan mo siya!" awat ko, pilit na hinahawakan ang braso niya. Narinig ko ang malalim niyang buntong-hininga bago niya tuluyang binitiwan ang lalaki. Kita sa mukha niya ang pagpipigil sa sarili. "Anong nangyayari rito?" Malamig ang boses ni Don Fernando habang palapit sa amin. Agad na umatras si Theo mula sa lalaking hawak niya. Pinisil niya ang sintido niya at pinilit ngumiti. "Wala, Dad. Nagbibiruan lang kami," aniya, kahit halatang hindi totoo. Pero hindi tanga si Don Fernando. Sinipat niya kaming lahat bago ibinalik ang matalim niyang tingin kay Theo. "Mabuti pang umuwi na kayo," madiin niyang sabi. Magsasalita pa sana si Theo, pero nang makita ang matigas na ekspresyon ng ama niya, napalunok siya at tumango. "Fine. Let’s go, Alexis." Hinawakan niya ang kamay ko, pero agad ko iyong hinila palayo. "Hindi ako sasama sa'yo. Uuwi akong mag-isa," malamig kong sagot. "Mag-asawa na tayo. Magkasama tayong uuwi," madiin niyang sabi, tila pinapaalala sa akin ang kasal na hindi
Nagpatuloy ang kasiyahan hanggang sa dumating ang seremonya ng sayawan. Narinig ko ang kilig na hiyawan ng mga bisita—tila tuwang-tuwa silang panoorin kami ni Theo. Pero sa loob ko, parang pinipiga ang puso ko sa hirap ng pagpapanggap.Hinawakan ni Theo ang kamay ko at hinila ako sa gitna ng dance floor. Napatingin ako sa kanya—nakangisi siya, may halong panunukso sa mga mata. Nagsimula ang mabagal na musika. Napilitan akong ipatong ang kamay ko sa balikat niya habang mahigpit niyang hinawakan ang bewang ko."Para kang pusang takot sa tubig," bulong niya, may pang-aasar sa tono.Parang tinamaan ako ng kuryente. Gusto ko siyang sapakin, pero sa halip, mariin akong napakapit sa leeg niya. Ramdam ko ang init ng katawan ko at ang amoy ng hininga niya nang magkalapit ang mukha namin. Tangina, buhay nga naman.
Hindi ako nakapalag at hinayaan ko na lang siyang hawakan ang kamay ko. Hindi ko maintindihan kung bakit parang may kung anong demonyong bumubulong sa akin na magpaubaya sa lalaking ito. Diyos ko, gusto ko na lang maglaho. Kunin n’yo na lang ako.Pagpasok namin sa loob ng hotel, agad akong binalot ng malamig na hangin mula sa aircon. Nakangiti namang sumalubong at bumati sa amin ang mga staff. Napatingin ako sa kanya para makita kung anong reaksyon niya, pero seryoso lang siyang naglakad papasok ng elevator—parang wala lang sa kanya. Samantalang ako, bawat hakbang ko ay lalong nagpapabilis sa tibok ng puso ko.“Saan mo ba ako dadalhin, ha?! Alam mo bang pwede kitang i-report kahit mag-asawa pa tayo?!” galit kong sabi, pilit na pinapakalma ang boses ko kahit nanginginig na ako sa kaba.Lumapit siya, bahagyang yumuko upang mapantayan ang mukha ko. “If you don’t shut your fucking mouth, mapipilitan akong gawin ang iniisip mo,&rdq
Narinig ko ang malakas na palakpakan ng lahat matapos dumampi ang halik ni Theo sa aking labi. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko sa mga sandaling iyon—para akong nawalan ng karapatang mamili kung sino ang gusto kong halikan. Ngunit sa kabilang banda, aaminin kong mabango ang hininga niya, at nagustuhan ko ang halik na iyon. Isang malumanay na halik na may kasamang respeto.Sa isang iglap, nakalimutan kong hambog at playboy siya.“Did you like it?” tanong niya, nakangiti.Nainis ako sa sinabi niya, pero hindi ako maaaring magpahalata dahil nasa harapan kami ng maraming tao. Sa totoo lang, kanina pa nanghihina ang mga tuhod ko dahil sa kaba at sa hindi ko pagiging komportable. Ewan ko ba, pero parang nakatayo akong hubad sa harapan ng madla, puno ng hiya.
Sa paglipas ng mga araw matapos ang aking training kasama si Ms. Bianca, dumating na rin ang araw ng aking kasal.Isinuot na sa akin ang gown, at agad kong naramdaman ang bigat nito at ang aking pagkadismaya. Masikip ito sa bewang, at ang mala-prinsesang disenyo ay malayo sa nakasanayan kong simpleng pananamit.Nagdalawang-isip pa ako kung papayag akong alisin ang aking sumbrero, ngunit wala akong nagawa. Sa harap ng salamin, tumambad sa akin ang aking mahabang buhok hanggang balikat. Para akong ibang tao.Napakababae ng aking pustura, at lalo pa itong tumingkad nang lagyan ako ng makeup at hair extensions ng baklang stylist. Nang matapos sila, halos hindi ko makilala ang aking sarili. Napakaganda ko—kahit ako mismo ay maaaring ma-in love sa sarili kong repleksyon.Isang katok ang pumukaw sa aking pagkamangha. Bumukas ang pinto at pumasok si Fate, kasunod si Inay. Kita ko sa kanilang mga mata ang labis na pagkagulat. Nanlaki ang mga mata ni Fate, habang si Inay naman ay hindi naitago
“Hindi mo siya pwedeng pakasalan.”Nanlaki ang mata ko nang marinig ang prangkang sinabi ni Fate. Napakunot ang noo ko habang hinihintay ang susunod niyang sasabihin.“Si Theo ang pinakamamahal ko.” Halata ang panginginig sa boses niya, pero hindi niya ako nilubayan ng tingin. “Iniwan at pinaasa man niya ako, umaasa pa rin akong balang araw ay mamahalin niya ako.”Napaatras ako, tila hindi makapaniwala sa mga naririnig ko.“At kung ipipilit mong maikasal kay Theo... kalimutan mo na na bestfriend mo ako.”Parang sinampal ako ng malamig na hangin. Hindi ko akalaing kayang ipagpalit ni Fate ang pagiging magkaibigan namin para lang kay Theo—sa lalaking ilang beses ko nang nakitang sinaktan siya.“Ano?” Iyon lang ang nasabi ko habang pilit inuunawa ang bigat ng sinabi niya. “Fate, seryoso ka ba? Gano’n mo na lang itatapon ang pagkakaibigan natin dahil kay Theo?”“Hindi mo kasi naiintindihan! Mahal ko siya!” sagot niya, nangingilid ang luha. “Hindi mo siya pwedeng agawin sa akin!”Napailing