EPILOGUE (PART 2)
KANINA pa ako kinakabahan.
What if malaman ni Camilla ang lahat? What if iwanan niya ko at ‘di na magpakita ulit sa’kin? Umiling ako! Fuck! No! No! Jesus! Calm yourself, fucker. Darating siya. Darating.
Masama kong tinitingnan ang mga pinsan kong kanina pa ako tinatawanan, inaasar nila ako.
“Nandiyan na ang bride!!” sigaw ng tao sa may pinto.
Napa-ayos ako ng tayo. Biglang nabuhay ang katawan at loob ko. Ang saradong pinto ay unti-unting bumukas kasabay ng pagtugtog ng kantang ‘A Thousand Years’, napatigil sa may pinto si Camilla.
<Yey! After a long 6 months of editing! Natapos ko na rin ang THH! thank you so much for reading my story! i hope nasiyahan kayo sa pagbabasa. nawa'y 'di kayo nainip, HAHHAHA. 'yun lang gusto ko lang mag-thank you kasi 'di ako makapaniwalang may nagbabasa neto dito sa GN kasi 'di naman 'din ako gaanong kilala na manunulat at sumubok lang talaga ako. So ayorn, thank you sa mga nagbabasa kahit mga silent readers kayo ay love ko kayo! sa nagbibigay ng gems! thank you so much! advance Merry Christmas and happy new year! Huwga kayong mag-alala kasi may idadagdag pa akong special chapter dito na ngayon ko pa lang ilalabas. 'di pa sa ngayon kasi busy sa school and tinapos ko lang talaga 'tong THH. Keep safe everyone! take care!
CHAPTER 01 “Camilla! Gumising ka na tanghali na!” galit na sigaw ni Tiya Guada sabay kalampag sa pinto ng kwarto ko. Mabilis naman akong napatayo dahil doon. Tumingin ako sa maliit na bintana sa kwarto ko. Mataas na ang sikat ng araw. Huminga ako ng malalim at bumangon na. tinali ko ang buhok ko gamit ang mumurahing pamusod. Tiniklop ko ang kumot at ang ginamit kong kulambo. Pinatay ko na rin ang luma at walang hangin naming electric fan. Lumabas ako ng kwarto at bumaba sa lumang hagdan. Nagtuloy ako sa maliit naming banyo. Naghilamos at nagmumug ako. Pagkatapos ay lumabas ako at pinuntahan ang Tiyahin kong naglalaba sa labas ng bahay. “Anong oras ka ba umuwi kagabi, Camilla? Alam mong madaming labahin ngayon.” Tanong nito sa naiinis na tono habang nagkukusot ng damit. Tumabi ako sa kanya. Ang ginalaw ko ay ang mga de-kolor na damit dahil kay Tita na ang pinutian. “Mga medaling araw na din po, Tita. Madami po kasing ta
CHAPTER TWO NAGPUPUNAS ako ng buhok ng maalala ko si Sir. North. Umupo ako sa higaan ko at tumigil sa ginagawa. Kakauwi ko lang galing trabaho. Three am nang madaling araw. Hindi na ako matutulog ngayong gabi. Madaming gagawin isama pa na kaylangang maaga pumasok mamaya dahil Eight am daw kami susunduin. Lumabas ako ng kwarto ko, bumaba sa kusina. Tumigil ako sa harap ng salamin at wala sa sariling humawak sa noo ko. “T-Totoo ba yung kanina?” Tanong ko sa sarili ko. Yung b-blue eyes niya… y-yung smile niya. ang gwapo! Napatigil ako sabay panlalaki ng mata. “Hoy Camilla! Ano bang iniisip mo?! Magtigil ka nga! Huwag kang maniwala sa mga lalaking ganun ang estado sa buhay! Kung yung mahihirap ay manloloko na at sira-ulo paano pa sila di ‘ba?! Huwag
“Ahh… buti naman kaya mong pagsabayin yang pag-aaral mo at pagtr-trabaho. Sinubukan ko noon ‘yan, hanggang two years course nga lang. Madami pa kasi akong pinag-aaral sa Probinsya.” Nag-anagt ako ng tingin. “Kaylangan eh. Nakapangako ako sa Tatay ko bago siya mamatay. Pangarap niya sa’kin `to. Gusto niyang magkaroon ako ng magandang kinabukasan.” Medyo emosyonal kong sabi dahil sa pagkakaalala ko sa Tatay ko. Tumango ito habang nakangiti. “Congrats ha! Kaya mo yan. Malamapit ka nang makapagtapos ‘di ba?” tanong niya. Tinanguan ko siya at tumayo. Pumasok ako sa loob n gaming maliit na pwesto. “Oo, apat na buwan na lang.
“HATING gabi na pala.” ani ko ng mapagtantong madilim na sa labas. Nandito ako sa may sala at nakatingin sa labas ng bintana. Nakikita ko mula dito ang mga nagtataasang mga building pati na rin ang mga sasakyan sa ibaba na animo’ y mga langgam. Tumingin ako sa wall clock at binasa ang oras. Siguro naman ay pwede na akong umuwi. Wala na ring lilinisin. Naglakad ako papunta sa pinto ng kwarto ni Sir North. Kumatok rin ako ng tatlong ulit. Simula ng umuwi kami kanina ay hindi niya na ako kinikibo, hindi rin lumabas ng kwarto ang binata kahit sinabi kong tapos na akong maglito. Ilang beses pa akong kumatok pero walang response. “Sir?” tawag ko pero waley! Tumikhim ako dahil parang may nagbabara sa lalamunan ko. “Magpapaalam lang po ako na aalis na. Gabi na po
CHAPTER FIVE KANINA pa ako naghihintay kay Camilla. Maaga kasi akong gumising dahil sinabi nitong maaga siyang papasok pero wala pa rin siya. “Anong oras na ba? Hindi ba’t nilinaw ko ng ayokong nale-late siya.” naiinis kong turan sa sarili ko. Tumayo ako at naglakad papunta sa kusina. Binuksan ko ang ref sabay kuha ng beer. Binuksan ko’t inisang tunggaan lang. I bite my lower lips and calmed myself. I’m North Polaris Anderson, 24 years old. The only son fo Jake and Alex Anderson. I have a twin brother but he died when he’s still a kid. We’re triples, Me, Aura and Jaime. But my brother killed by his kidnapper mother. Katherine bring Jaime with her in death. FLASHBACK &nbs
CHAPTER SIX IKAAPAT NA araw ng burol ni Tita pero hindi na nagparamdam si Sir North. Nadisyama ako sa kadahilanang hindi ko alam. Siguro dahil lang sa napakapango siya at akala ko ay tutuparin niya. “Kanina pa ako salita ng salita pero wala naman pala sa sarili yung kausap ko.” sarcastic na ani Arlene. Ngumiwi akong tumingin dito. “Pasensya na.” Hinaplos ko ang salamin ng kabaong ni Tita at mapait na ngumiti. “Ano ulit yung sinasabi mo?” tanong ko at lumingon kay Lyn. “Hays, Cam. Magpauloy ka lang sa pagiging lutang mo’t iisipin ko na talagang nami-miss mo si Sir.” she said dryly. Inirapan ko siya.
CHAPTER SEVEN KAHIHINTO ko lang ng sasakyan sa harap ng bahay ng parents ko. Tiningnan ko si Aura na bitbit ang mga pinamili namin sa Mall. Ang iba sa mga binili namin ay para sa kanya, she buy it using my money but I don’t mind. “MAMA!” malakas na tawag ni Aura kay Mama ng makapasok kami sa loob ng bahay. Umupo ako sa sofa at nagtanggal ng coat, niluwagan ko rin ang necktie ko at ibinukas ang botones ko hanggang tatlo. A moment later we heard Mama's voice. It came out of the kitchen and smiling at Aura, I stood up and hugged her. “Polaris,” tawag niya sa buong pangalan ko at gumanti ng yakap. Hinalikan ko siya sa noo at nginitian. &n
Yey! After a long 6 months of editing! Natapos ko na rin ang THH! thank you so much for reading my story! i hope nasiyahan kayo sa pagbabasa. nawa'y 'di kayo nainip, HAHHAHA. 'yun lang gusto ko lang mag-thank you kasi 'di ako makapaniwalang may nagbabasa neto dito sa GN kasi 'di naman 'din ako gaanong kilala na manunulat at sumubok lang talaga ako. So ayorn, thank you sa mga nagbabasa kahit mga silent readers kayo ay love ko kayo! sa nagbibigay ng gems! thank you so much! advance Merry Christmas and happy new year! Huwga kayong mag-alala kasi may idadagdag pa akong special chapter dito na ngayon ko pa lang ilalabas. 'di pa sa ngayon kasi busy sa school and tinapos ko lang talaga 'tong THH. Keep safe everyone! take care!
EPILOGUE (PART 2) KANINA pa ako kinakabahan. What if malaman ni Camilla ang lahat? What if iwanan niya ko at ‘di na magpakita ulit sa’kin? Umiling ako! Fuck! No! No! Jesus! Calm yourself, fucker. Darating siya. Darating. Masama kong tinitingnan ang mga pinsan kong kanina pa ako tinatawanan, inaasar nila ako. “Nandiyan na ang bride!!” sigaw ng tao sa may pinto. Napa-ayos ako ng tayo. Biglang nabuhay ang katawan at loob ko. Ang saradong pinto ay unti-unting bumukas kasabay ng pagtugtog ng kantang ‘A Thousand Years’, napatigil sa may pinto si Camilla.
EPILOGUE NAGISING ako dahil sa iyak ng isang sanggol. Dahan-dahan kong idinilat ang mga mata ko dahil sa ingay na ‘yon. Kaninong anak ba ‘yon at pinapabayan na lang na umiiyak? Tumambad sa’kin ang kisame. Hindi pamilyar sa’kin ang lugar kung nasaan ako. Tatayo sana ako ng hindi ko maigalaw ang katawan ko, namamanhid nung una pero kalaunan ay nagawa ko ring makagalaw. Napatingin ako sa crib kung saan nanggagaling ang ingay. Tumingin ako sa gilid dahil nakadagan sa’kin ang kung sino. Natigilan ako ng makitang si Camilla ‘yon. Ang mahal kong si Camilla. Hinaplos ko ang pisnge niya at hinalikan ng marahan sa labi. Marahan kong ina
CHAPTER 69ONE YEAR AND A HALF LATER NAKANGITI ako habang buhat-buhat si Evie o Evangeline South Anderson, six months old bouncy baby girl. “Evie, siya si Tatay. Alam mo bang mahal na mahal niya ako? At alam kong mahal na mahal ka din niya sa kung nasaan man siya nandoon,” ani ko habang nakatingin sa lapid nito. Yes, malungkot pa din ako dahil sa mga nalaman ko. Hindi ko man lang naiparamdam sa kanya na mahal ko siya. Mas higit pa sa inaakala niya. Tumingin ako kay Evie, sana ay naabuta
CHAPTER 68 NAPATINGIN ako kay North ng biglang pumasok ‘to sa bahay, ang takot ko ay medyo nabawasan dahil nandito na siya. Nag-aalalang tumingin sa’kin ang lalaki bago masamang tiningnan ang dalawang nangho-hostage sa’kin. “SINO KAYO?!” sigaw nito. Humarap sina Koko at Boyet kay North. Akmang hahakbang siya ng magkatinginan ang dalawang lalaki saka ako pagalit na kinuha ni Boyet at tinutukan ng kutsilyo sa leeg. “Sige! Lumapit ka! Papatayin ko si Camilla!” sigaw ni Boyet, samantalang si Koko ay nakatutok ang patalim kay North.&
CHAPTER 67 PINAGSISIPA ko ang gulong ng kotse ko nang nasa labasan na ako. Hindi ko na dapat pinatulan ang init ng ulo ni Camilla. Dapat ay naging pasensyoso ako sa kanya. “FUCK!!!” gigil kong mura at padabog na binuksan ang pintuan ang driver seat. Sumakay ako sa loob at binuhay ang makina. Pinaandar ko ‘yon paalis at dinala sa Bar. Hindi ko alam kung bakit gano’n na lang si Camilla ng umuwi siya. Namumugto ang mga mata niya at halatang-halata na umiiya ito, gusto kong malaman kung bakit! Anong nangyari? Saan siya nagpunta at nagkagano’n na siya. Nang makarating ako sa bar ay pinarada ko sa parking lot ang kotse ko. Wala akong pake
CHAPTER 66 GABI na ng umuwi ako. Nagulat pa nga yata ‘yung mga babaeng nasa loob ng banyo ng lumabas ako sa isang cubicle do’n. ang akala siguro nila ay sira ang huli kaya naka-lock. Namumugto ang mga mata ko kakaiyak, pati na rin ang ilong ko ay namumula. Tumingin ako sa bahay namin. Ilang hakbang na lang ang layo ko pero tumigil pa din ako. Bukas ang ilaw. Hindi pa umaalis si North. Handa na ba akong harapin siya? Inalis ko ang mga ‘yon sa isipan ko at nag-umpisang lumakad pauwi. Pumasok ako sa loob ng bahay namin at nakita ko si North sa kusina. Nakataliko ito sa’kin, mukhang malakas naman na ‘to dahil nakakatayo na. Pumasok ako sa lo
CHAPTER 65 KINABUKASAN naako nagising. Maganda ang sikat ng araw at hindi mo aakalaing umulan ng malakas kagabi. Bumangon ako at inayos ang higaan ko. Umalis na kaya si North? Sigurado akong sa naranasan nito kagabi ay uuwi na ‘yon sa kanila. Hindi siya sana’y sa ganitong buhay. Pagkabukas ko ng pintuan ay kaagad kumunot ang noo ko ng makita si North na nanginginig sa lamig. Dinalawang hakbang ko ang pagitan naming dalawa. Umupo ako sa gilid nito at sinalat ang leeg niya na mabilis ko ring binawi. Sobrang init nito at animo ginaw na ginaw. Bumalik ako sa kwarto at kinuha ang wallet ko. Lumabas na din ako para bumili sa tindahan. Pag-uwi ko ay may dala na akong noodles at tatlong paracetamol.&n
CHAPTER 64 NAPANGITI ako nang ako na ang susunod na mag-iigib ng tubig sa may poso. Nang magising ako kaninang umaga ay napag-alaman ko sa mga kapit-bahay ni Camilla na nawalan daw ng tubig ang buong barangay. Maaga pa kaya nanghirap ako ng timba para mapag-igib si Camilla. Mabilis akong lumapit sa poso. Itinapat ko ang walang lamang timba sa may dulo kung saan lalabas ang tubig saka nag-umpisang mag-igib. Natapos ko ang dalawang timba kaya lumapit ako sa may balde. Binuhat ko ‘to gamit ang magkabilang kamay ko at naglakad pabalik sa bahay ni Camilla. Maganda rin palang exercise ‘to para sa araw-araw kung sakali. Hindi ko na kaylangang magpunta sa gym. Nang nasa t