Chapter Seven

CHAPTER SEVEN

            KAHIHINTO ko lang ng sasakyan sa harap ng bahay ng parents ko. Tiningnan ko si Aura na bitbit ang mga pinamili namin sa Mall. Ang iba sa mga binili namin ay para sa kanya, she buy it using my money but I don’t mind.

            “MAMA!” malakas na tawag ni Aura kay Mama ng makapasok kami sa loob ng bahay. Umupo ako sa sofa at nagtanggal ng coat, niluwagan ko rin ang necktie ko at ibinukas ang botones ko hanggang tatlo.

            A moment later we heard Mama's voice. It came out of the kitchen and smiling at Aura, I stood up and hugged her.

            “Polaris,” tawag niya sa buong pangalan ko at gumanti ng yakap. Hinalikan ko siya sa noo at nginitian.

            “You look beautiful, Mom.” malambing kong ani.

            She just smile and touch my cheeks. Na kay Aura na ang atensyon nito. Malawak ang ngiti. Bumigat ang pakiramdam ko. Bakit kay— umiling ako at inalis ang kung ano mang gustong manirahan sa isipan ko.

            “Aura, bakit maaga ka yatang naka-uwi?” tanong ni Mama dito.

            Tiningnan ako ni Aura at nginitian. Gumanti ako at umupo ulit sa sofa.

            “Sinamahan ako ni Aris, Ma. Nagpunta na rin kami dito,” ani ‘to. Tinanguan ni Mama ang sagot ni Aura at tiningnan ako.

            “Anong pinagkaka-abalahan mo Aris? Hindi mo na magawang dumalaw dito.” May halong pagtatampo na sabi niya. Nginitian ko siya.

            “Work, Ma. Work.” Inilibot ko ang tingin ko sa bahay. “Where’s Papa?” tanong ko.

            Ngumuso si Mama, “Nasa kabilang bahay. Sa mang-Uncle mo naglalaro na ng billiards ang mga ‘yon,” ani `to.

            Tumango ako. Meron kasing isang bahay dito sa Subdivision na binili nila Papa. Typical na bahay ang kaibahan lang ay mukha siyang club house ng pamilya namin. May courts, may Gym, bar, etc. Kaya nando’n sila Dad.

            “Halika kayo sa kusina. I cook something,” paanyaya ni Mom na nauna ng naglakad papunta sa kitchen.

            Nagkatinginan kami ni Aura, tumakbo ito papuntang kusina. Napa-iling ako dahil sa ginawa ni Aura, hindi pa rin siya nagbabago pagdating sa mga pagkain. Nangunguna pa rin.

            “Aris, you should also rest. Huwag mong papagurin masyado ang sarili mo sa trabaho,” paalala ni Mama.

            “I will, Ma. Masyado lang talagang marami ang naiwang mga trabaho.” Lumapit ako sa kanya at inakbayan si Mom. Tiningnan ko kung anong niluluto niya.

            “I cook Adobo. Who want to eat?” she asked.

            I suddenly smile when I hear the word ‘Adobo’. I think about Camilla. I like the Adobo she cooked for me. Masarap pero inubos ng magaling kong pinsan. Lumayo ako kay Mama saka napahawak sa baba ko. Ano pa kayang kayang lutuin ni Camilla?

            Natigilan ako. Why are you smiling, idiot?! Piping tanong ko sa sarili. Humarap ako sa dalawang babaeng pinaka-importante sa buhay ko.

            “I-I…” hindi ko maisip kung anong susunod kong sasabihin dahil may kakaiba silang tingin sa’kin. I clear my throat. “I’ll go upstairs and take a shower,” ani ko saka hinalikan sa pisnge ni Mama at tinanguan si Aura. Mabilis akong lumabas ng kusina at nagpunta sa kwarto ko. Nang nasa silid na ako ay pumasok ako sa banyo at naligo.

            Lumabas ako ng banyo na nakatapis lang ng towel ang pang-ibabang katawan. Lumapit ako sa cabinet ko, kumuha ako ng boxers, sweat pants at isang sando. Hinulog ko sa lapag ang towel at nagbihis na. Nang matapos ay lumapit ako sa may side table at binuksan ang lamp bilang ilaw sa kwarto ko.

            Umupo ako sa kama at kinuha ang picture na nasa gilid ng kama ko. I let a sigh. Kinuha ang picture na ‘to nung four years old pa lang kaming tatlo nila Jaime at Aura. Malungkot akong napangiti. Sayang dahil sandaling panahon lang kaming nagkasama-sama.

Biglang umahon ang matinding galit sa d****b ko. Dumiin ang pagkakahawak ko sa picture frame.

            “Don’t worry brother, I promise that I will make him pay, right? Kaya lang namatay na… pero huwag kang mag-alala. May isang tao ang tatanggap ng parusa dahil sa nangyari sa’yo.” Puno ng diin at lamig kong turan.

            “I KNEW IT!!” sigaw mula sa pinto ng kwarto ko.

            Bumaling ako do’n at nakita si Aura-ng nakatayo at nakangisi. Pumasok ito sa loob. “Sabi ko na nga ba you’re planning something eveil!” akusa niya. Sinara niya ang pinto.

            Sumeryoso ang mukha ko. “Don’t tell this to anyone.” Malamig kong ani sa kanya.

            Inirapan niya ako at inagaw ang picture frame sa kamay ko.

            “Anong don’t tell this to anyone?! Polaris, masama ang gagawin mo! That girl is innocent!” madiin sabi ni Aura. Kahit hindi sabihin mukhang alam na ni Aura kung sino ang tinutukoy ko.

            “Wala akong pakialam. Her father mess with an Anderson, he should face the consequences. Hindi sapat na nakulong lang ang ama niya. Hindi pa sapat sa’kin ‘yon. I want to hurt her like what her father did to Mom.” malamig kong turan.

            Hindi makapaniwalang tumingin sa’kin si Aura.

            “Lame excuses! It’s not her father who hurt Mama. It’s Katherine! Hindi ka pa ba nakaka-move on? it’s been years but you’re still stuck in the past!”

            “Naging kasangkapan siya.” Mahina ngunit delikado kong ani. Tiningnan ko si Aura. “I’m warning you, Aurora Light. Don’t try to mess with me this time. If my plan get ruined because of you—” sadya kong tinigil ang pagsasalita.

            Matapang akong tiningnan ni Aura. “What will you do? You’ll hurt me?”

            I smirked. “I will tell Papa that you’re seeing that monkey guy again.”

            Pinandilatan niya ako at siniguradong sarado ang pinto. “Fine! And don’t call him a monkey! He has a name and it’s Eliot!”

            Tinaas ko ang kamay ko at ibinuka-sara na para bang nagsasalita.

            “Blah! Blah! Blah! Just don’t be so talkative, Aurora,” ani ko.

            Tumabi siya ng upo sa’kin at pinatong ang ulo sa balikat ko. “Do you love Veronica?” mahinang tanong niya.

            Kumunot ang noo ko. “Why are you asking that? You like her now?” tanong ko.

            You doubt it asshole! She will never like Veronica. They’re enemies.

            Umiling siya. “I actually don’t like her. Maarte siya and she’s copying me. She’s so trying hard to be conyo like me. I stil can’t believe na siya yung kababata natin sa Bulacan before.”

            “Me too. Pinangakuan ko na nga gusto pang tuparin ko.”

            “Bakit ka kasi nangako? Did you forget na she’s feeling close to me. She’s acting like rich but hindi naman niya kaya. I heard some gossip na yung mama niya ay kaugali niya. Feeling rich.” Pagsusumbong niya sa’kin.

            Tinaasan ko siya ng kilay. “Kaylan ka pa nag-umpisang maging tsismosa?” malokong tanong ko.

            Hinampas niya ako sa tiyan. “You’re so annoying! I’m not tsismosa, I hired a private investigator noh. Kasi naman bigla na lang siyang magpapakita to us and telling na ‘I’m Veronica, from Bulacan. You promised to marry me.’” paggaya nito sa pananalita ni Veronica nung unang araw na magpakita siya sa’min.

            Tumawa ako. “Gayang-gaya mo.”

            Umirap siya. “I don’t like her! Akala mo kung sinong girlfriend. Napaka-possessive niya sa’yo. Kung hindi mo lang ako kakambal I’m sure kalbo na ako dahil sa turingan natin.”

            Niyakap ko si Aura at hinalikan sa noo. “Don’t stress yourself by thinking about her. I will get rid of her one day. And she is not my girlfriend,” sunod-sunod kong sabi.

            She nodded. Hinawakan niya ako sa mukha at hinarap sa kanya. “Kung mag-aasawa ka na, huwag siya. Maawa ka sa sarili mo, kahit sinong babae na basta huwag lang siya,” aniya.

            Tumango ako at tumayo. “Let’s go down stairs, baka magtampo si Mama. Umuwi nga ako pero andito naman ako sa kwarto ko.” dagdag ko

            Ngumiti siya at tumayo na rin. Sabay kaming lumabas ng kwarto pero bago ako tuluyang bumaba ay napalingon ako sa kwarto ni Jaime noon. Jaime Klaus Anderson. Bawat kwarto kasi namin ay may mga pangalan kung kanino.

            PAGKABABA namin sa kusina ay lumapit ako kay Mama at niyakap siya sa likod. Pinatong ko ang baba ko sa balikat niya.

            “Anong gusto mo Polaris?” tanong nito habang hinahalo ang pagkain. Inalis niya ang braso ko sa bewang niya sabay labas ng kusina. Sumama ang tingin ko kay Aura ng makita kung paano siya magpigil ng tawa.

            “Hindi na love ni Mama,” pang-aasar niya sabay lapit saming Ina. Tumabi ng upo si Aura kay Mama at nagsalin na ng pagkain sa plato niya.

            Lumapit ako sa kania, tumabi ng upo kay Aura.

            “Yaya, pakitawag ang Kuya Jake niyo sa kabila,” utos ni Mama na sinunod naman kaagad.

            Naglagay na rin ako ng pagkain sa plato ko. Hmm... Adobo. “Ma, It looks good.” Puri ko.

            Ngumiti siya sa’kin. “Syempre naman.” Proud niyang ani.

            Kumain ako at nilasahan ang adobo. Si Mom ay nakatingin sa’kin habang naghihintay ng sasabihin ko.

            “Masarap? Kumusta ‘yung lasa?” tanong niya.

            Tiningnan ko siya saka tumango. Nilunok ko ang pagkain ko. “M-Masarap!”

            Kumunot ang noo niya habang si Aura ay hindi na napigilan pang tumawa. Nagtatakang tumingin si Mama dito. Tiningnan ko ng masama si Aura para patigilin.

            “Sure? Bakit naalanganan ka pa yatang sabihing masarap?” supladang tanong ni Mama. Sasagot sana ako ng may sumigaw sa sala.

            “Hi, Mama Alex!” ani Havoc at hinalikan si Mama sa pisnge. Tiningnan niya kami ni Aura. “Andito ka pala. Did you bring Ate Adobo Girl?” tanong nito at hinanap ng mata si Camilla.

            Damn kid! Ibubukin mo ako kay Mama niyan!

            “Ha? Who’s Adobo Gil?” nagtatakang tanong nito kay Havoc. Tumingin siya sa’kin. “Anong sinasabi ng pinsan mo, North Polaris?” sunod-sunod na tanong nito.

            Nakangisi lang sa’kin si Havoc na tuwang-tuwa dahil nasa hot seat na naman ako.

            “Hala ka….” Pananakot na bulong ni Aura.

            Hindi ko siya pinansin at ngumiti kay Mama. “My maid, Ma. She cooked me once and it’s also Adobo.” Pagpapaliwanag ko.

            Nanlaki ang mata ni Mommy. “OMGG?! Are you serious?! May girlfriend ka na?!”

            “Ma! She’s not, okay!”

            “But pinapapunta mo sa condo mo?”

            “Vero used to go there too,” ani ko.

            Sumama ang mukha ni Mama ng banggitin ko si Veronica. Hindi rin kasi gusto ni Mama si Veronica, actually lahat kami ayaw sa kanya pero palaging nakasiksik sa’min.

            “Is she your girlfriend? Alam mo anak, hindi si Veronica ang gusto kong babae para sa’yo. Bad vibes ang binibigay ni sa’kin,” ani Mama.

            “Ma, wag ka namang ganiyan kay Veronica. And ‘yung sinasbaing Adobo girl ni Havoc ay ‘yung OJT from our Univeristy. I gave her a decent job dahil delikado ang trabaho nitong pang-gabi.” Pagpapaliwanag ko.

            Malisyosang tumingin siya sa’kin. “Well, if you say so. Kumain ka na.” aniya at tiningnan si Havoc. “Bunso, tell me about her after you eat ha.” malambing na pangongontrata nit okay Havoc.

            Ngumisi at sunod-sunod na tumango si Havoc. “Of course, Mama Alex. You can also call Kuya Gray and Hardy to asked about that girl.”

            Nangningning ang mata ni Mama sa narinig. “I will, hijo! I really want to meet this Adobo Girl.” Aniya at tumayo. “Kain lang.”

            “Wife,” tawag ni Papa kay Mama.

            “Hubby! Alam mo bang may sinabi si Havoc ngayon lang!” masiglang ani Mama. Si Dad naman ay nakinig kay Mom at sa mahaba nitong kwento about kay Camilla. Napailing na lang ako. Dapat ay maitago ko muna si Camilla dahil hindi siya titigilan ni Mama kapag nagkataon.

            Tingnan ko ng masama si Havoc na ngayon ay kumakain kasabay namin.

           

     HULING gabi na ng burol ni Tita pero hindi pa rin nagpapakita sa’kin ang anino ni North. Mukhang masyadong natambak na trabaho dahil hindi na niya ang natupad ang ipinangako niya.

     Pinagmasdan ko si Tita sa huling pagkakataon. Nakatayo kasi ako sa harap ng kabaong, tinakpan ko ang bibig ko para mapigil ang pag-hikbi. Kahit ilang beses kong punasan ang luha ko ay ayaw pa ring tumigil sa pagpatak.

     Hinaplos ko ang salamin ng kabaong ni TIta. “I will miss you, Tita. Sino na lang ang gigising sa’kin sa umaga? Yung sasalubong sa’kin kapag umuuwi ako ng madaling araw. Yung yayakap sa’kin tuwing umuulan.” Umiiyak kon ani.

     Naramdaman ko ang mainit na palad ni Arlene sa likod ko. “Ca, kaya mo ‘yan.” Pagc-cheer up niya sa’kin habang nakatingin rin kay Tita. “Ang ganda ni Tita Guada. Saying at hindi napakalat ang lahi ng magaganda.”

     Napangiti ako ng maliit bilang pag-sang-ayon. “Oo, maganda si Tita. Ang sabi niya ay hindi na niya nagawang iwan si Itay kaya hindi siya nagkaroon ng nobyo. Tapos siya na rin ang nag-alaga sa’kin ng mawala si Tatay. Hindi ko man lang nagantihan ang kabutihan niya sa’kin.” Tuluyan akong napahagulgul ng maalala ang mga pangarap kong binuo naming dalawa.

     Niyakap ako ni Lyn. “Hindi naman gusto ni Tita na masuklian siya. Gusto niya ay makapagtapos ka. ‘Yun ang pinakamagandang regalo sa lahat na maibibigay mo. Na kahit na hindi na natin siya kasama ay nakikita niyang nagsusumikap ka pa rin.”

     Tumango ako at umiyak sa mga balik ni Lyn. Huling gabi na ngayong araw at bukas na ang libing. Wala talagang balak magpakita si North?

     KINAUMAGAHAN ay tulala ako habang nakatingin sa may bintana. Nasa ibaba silang lahat at nag-aayos dahil ngayong araw ang libing. Alas-diez ay aalis na kami at pupunta sa sementeryo para sa libing. Masakit ang ulo ko pero hindi ko na binigyan pansin.

     Wala kasi akong matinong tulog simula nung mamatay at maburol si Tita. Makatulog man ako ay ilang oras lang at hindi pa rin sapat.

     Tumingin ako sa pinto ng makita do’n si Arlene na nakatingin sa’kin. Pinunasan ko ang luha ko at hinarap siya.

     “May naghahanap sa’yo sa labas,” aniya.

     Kumunot ang noo ko. “Sino?”

     Ngumiti siya sa’kin. “Edi ‘yung matagal mo ng hinihintay. Bumaba ka na rin at maligo. Maya-maya ay aalis na.” paalala pa niya.

Kumabog ng malakas ang d****b ko dahil sa pagkabanggit niya sa hinihintay ko. Nagpunta ba talaga siya? Ang akala ko’y madami siyang ginagawa sa office o kaya naman ay nakalimutan niya.

     Lumabas ako ng kwarto at bumaba. Nakita ko si North na nakatayo sa harap ng kabaong ni Tita na katabi si Tatay Berto. Siguro’y naramdaman nilang may nakatingin sa kanila kaya nag-angat siya ng tingin. Saktong nagtama ang mga mata namin.

Lumunok ako at lumapit sa kanila.

     “Sir,” bati ko.

     “Hi, Sorry hindi ako nakabalik agad. Si Mama kasi ay nagtatampo at ayaw akong pauwiin nung nakaraan sa bahay namin,” aniya.

     Tumango ako sa kanya. “Okay lang yon, Sir.” Tumingin ako kay Tatay Berto na tumango sa’kin. Tipid akong ngumiti dito. Ilang sandali pa ay nagpaalam na ako kay Sir North na maliligo muna. Mabilis lang akong nakaligo dahil ayokong magbabad sa tubig lalo na’t may mga nakikiramay pa.

     Ang suot ko ay pant at white t-shirt. Naka-rubber shoes ako.  Nang mapunta ako sa maliit na sala ay nakitang madaming tao do’n. Hindi ko mapigilang mapa-luha uli.