Chapter 7 -Isang Pagtakas, Isang Pagbabalik

Dalawang araw matapos ang charity gala, hindi pa rin maalis sa isip ni Amara ang sinabi ni Ethan.

"Dahil asawa na kita, Amara. At ako lang ang dapat mong tinitingnan."

May ibig sabihin ba iyon? O sadyang nilalaro lang niya ang kasunduan nilang dalawa?

Gusto niyang isipin na parte lang iyon ng palabas—na ginagawa lang ni Ethan ang dapat nilang gawin bilang mag-asawa sa mata ng publiko. Pero bakit may bumabagabag sa kanya?

Nakahalukipkip siya sa kanilang pribadong hardin sa mansion, ang mga mata’y nakapako sa lawak ng berdeng damuhan. Ang malamig na hangin ay dumadampi sa kanyang balat, pero hindi nito kayang palamigin ang nag-aalab niyang isipan.

Tumunog ang kanyang cellphone.

📩 Amara, please. Kailangan kitang makausap.

📩 Bigyan mo lang ako ng isang pagkakataon. Magkita tayo bukas sa dati nating lugar.

Napabuntong-hininga siya. Ilang beses nang nag-text si Liam mula nang magkrus ang landas nila. Hindi siya sigurado kung dapat niya ba itong pansinin, pero sa loob-loob niya, gusto niyang marinig ang sasabihin nito.

Hindi dahil gusto niyang bumalik sa kanya.

Kung hindi dahil gusto niyang marinig kung paano siya nagsisisi.

At kaya, sa kabila ng babala ni Ethan, pinili niyang pumunta.

Alam niyang hindi siya basta-basta makakaalis ng walang kasamang bodyguard. Simula nang magpakasal sila ni Ethan, isang anino na ang kanyang mga tagapagbantay—walang sandaling hindi siya binabantayan ng mga ito, walang kilos na hindi namo-monitor at nalalaman ni Ethan.

Pero hindi siya magpapatalo.

Ginamit niya ang natutunan niyang mga pasikot-sikot sa mansion. Sinigurado niyang walang makakapansin sa kanyang paglabas. At nang makalayo na siya sa sakop ng seguridad, mabilis siyang sumakay sa isang taxi.

Papunta sa lugar kung saan nag-umpisa ang lahat.

Sa isang maliit na café sa tabi ng ilog—ang dati nilang tagpuan ni Liam.

Nang dumating siya, naroon na si Liam, halatang kinakabahan habang hinihintay siya. Nakasuot ito ng puting long sleeves na medyo nakabukas sa may bandang leeg, at may bahid ng lungkot ang kanyang mga mata.

“Akala ko hindi ka na darating,” bungad nito habang tumayo sa kanyang upuan.

Umupo si Amara sa harap niya, itinukod ang siko sa mesa. “Sabihin mo na ang gusto mong sabihin,” malamig niyang sagot.

Hinawakan ni Liam ang kanyang kamay, pero agad niya itong hinila palayo. Hindi siya nagpunta roon para sa muling paghawak ni Liam, kundi para sa katotohanan.

“Amara, nagkamali ako.”

Napaitin siya. “Alam ko.”

“Pinagsisisihan ko ang lahat,” patuloy ni Liam, ang mga mata’y puno ng pagsamo. “Iniwan kita para sa isang babaeng hindi ko naman pala mahal. At ngayon, nakikita kitang kasama si Ethan…”

Nagtama ang kanilang mga mata, pero hindi siya natinag. “Bakit? Dahil ba mas makapangyarihan siya? Dahil ba mas mayaman siya kaysa sa'yo?”

“Hindi!” mabilis na tanggi ni Liam. “Dahil mahal kita.”

Mahal?

Dati, nangarap siyang marinig iyon mula kay Liam. Pero ngayon, parang wala na itong halaga.

Humakbang siya paatras, nilalamon ng sariling paninindigan. “Huli na ang lahat, Liam. May asawa na ako.”

“Pero kasal lang ‘yan sa papel, ‘di ba?” bulong ni Liam. “Wala kang nararamdaman kay Ethan, tama ba? Wala kayong totoong relasyon.”

Natigilan si Amara.

Hindi niya alam kung paano siya sasagot.

At sa isang iglap, bago pa siya makagalaw, biglang lumapit si Liam at tinangka siyang yakapin.

“Amara, bumalik ka na sa akin.”

Pero bago pa siya mahawakan ni Liam, isang napakalalim na tinig ang pumuno sa paligid.

“Layuan mo ang asawa ko.”

Sa paglingom ni Amara agad siyang nag-freeze sa kanyang kinatatayuan.

Si Ethan.

Nakatayo ito sa harap ng café, suot ang mamahaling itim na suit, at may bahagyang galit sa kanyang ekspresyon.

Ang kanyang presensya ay parang isang bagyong handang lumamon ng kahit sino sa harapan nito.

Hindi niya alam kung paano siya natunton ni Ethan. Pero hindi iyon ang pinakamahalagang bagay sa sandaling ito.

Dahil sa susunod na ginawa nito.

Mabilis na hinawakan ni Ethan ang kanyang baywang at hinila siya palapit. Sa harap ni Liam. Sa harap ng lahat ng tao sa café.

At bago pa siya makapalag, nararamdaman niya ang kanyang hininga nang lumapit ang labi ni Ethan sa kanya.

Hinalikan siya nito sa noo.

Isang mainit, mapanindigang halik na hindi pang-showbiz, hindi pang-kontrata.

Isang halik na parang sinasabi sa buong mundo—akin siya. Na siya ay pag aari na nito.

Lalong nagdilim ang mukha ni Liam. 

“Ano’ng ginagawa mo?”

Naglakad palapit si Ethan kay Liam, ang kanyang ekspresyon ay puno ng poot. “Kung may balak ka pang makialam sa asawa ko, siguraduhin mong kaya mong harapin ang consequences na makakasalubong mo sa iyong mga dadaanan.”

Hindi na nakapagsalita pa si Liam.

Samantalang si Amara… hindi niya pa rin maintindihan kung ano ang nararamdaman niya. Nalilito na siya sa mga pangyayari sa kanyang paligid.

Dahil para sa isang kasal na dapat ay peke lang, at kasunduan lamang, bakit parang nagiging totoo ang bawat galaw ni Ethan? Parang sa pekeng relasyon nila ay nagkakaroon na mg katotohanang saloobin sa isa’t isa.

At paano kung unti-unti na siyang nahuhulog sa kanya?