Chapter 4 - Ang Unang Gabi Bilang Asawa

Ang biyahe pauwi sa mansion ay tahimik, ngunit hindi mapayapa. Sa loob ng mamahaling sasakyan, magkatabi sina Amara at Ethan, ngunit tila may isang pader na humahati sa kanilang dalawa—isang pader na hindi gawa sa ladrilyo kundi sa panlilinlang, mga lihim, at kasunduang walang halong pag-ibig.

Nakapirmi lang ang tingin ni Ethan sa kalsadang binabaybay nila, ang kanyang ekspresyon ay malamig at hindi nababasa. Samantalang si Amara, mahigpit na nakapulupot ang mga daliri sa kanyang kandungan, tila pinipilit na pakalmahin ang nanginginig niyang kamay.

Sa bawat segundo na lumilipas, lalo niyang nadarama ang bigat ng realidad. Wala na siyang ibang pagpipilian kundi tuparin ang kasunduang magsasalba sa kapatid niya na nakaratay.

Isang taong kasal. Isang tagapagmana. Isang kasinungalingan.

Huminga siya ng malalim, pilit nilalabanan ang bumibigat na damdamin sa kanyang dibdib.

Pagkatapos ng ilang minutong katahimikan, binisag ang katahimikan ng mababang boses ni Ethan.

“Simula ngayon Amara, ikaw na si Mrs. Alcantara.”

Napadilat si Amara at napatingin sa kanya. Hindi niya alam kung paano dapat tumugon. Ngunit bago pa siya makapagsalita, nagsalita ulit ang lalaki.

“Ipapaalala ko sayo na hindi ko kailangan ng isang babaeng mahina.”

May matalim at diin sa kanyang boses. Hindi niya alam kung ang inis ni Ethan ay para sa kanya o sa sitwasyong kinasadlakan nilang dalawa.

“Kung gusto mong manatili sa kasunduang ito, matuto kang tumayo sa sarili mong paa. Hindi mo kailangan na ako kailangan sa araw-araw para gabayan ka at protektahan sa lahat ng oras.”

Nalaglag ang tingin ni Amara sa kanyang mga kamay. Sa isang iglap, naglaho ang anumang ilusyon na baka kahit papaano ay makakahanap siya ng aliw sa piling ni Ethan.

Sa mata ng mundo, sila ay mag-asawa. Ngunit sa loob ng sasakyang ito, sila ay dalawang estrangherong pinagbuklod ng kasinungalingan. Mag-asawang walang pag-ibig na nagbubuklod.

Nang huminto na ang sasakyan sa harap ng engrandeng mansion, hindi napigilan ni Amara ang mapanganga. Ang buong estruktura ay parang isang palasyong kinuha mula sa isang lumang pelikula—mayroong mga gintong chandelier na nagliliwanag sa harapan, malalawak na hardin na tila hindi nauubusan ng luntiang mga halaman, at isang pintuang yari sa pinakamahal na kahoy.

Bumukas ang pinto ng sasakyan, at bumaba si Ethan nang hindi man lang siya nililingon. Huminga ng malalim si Amara bago siya sumunod.

Sa loob, sinalubong sila ng hanay ng mga kasambahay, lahat nakayuko bilang pagbati sa kanya.

“Welcome home, Sir Ethan. Ma’am Amara.”

Naninibago si Amara sa pagtawag na iyon. Ma’am. Ilang oras pa lang ang nakakalipas nang maging isang Alcantara siya, pero pakiramdam niya, isang buong buhay na ang nagdaan.

Nagmamadaling naglakad si Ethan papunta sa itaas ng mansyon, at sumunod siya hanggang sa isang malawak na silid. Nang marating niya ang pintuan, dahan-dahan niya itong binuksan—at napahinto siya sa nakita.

Isang malawak na silid, tila isang buong malaking gusali, at may isang marangyang kama sa gitna.

Isang kwarto. Isang higaan.

Napatingin siya kay Ethan, naninibago pa rin siya sa mga kaganapan at tagpo sa buhay niya. “Isa lang ang kama?”

Inalis ni Ethan ang kanyang coat at ibinaba ito sa upuan bago siya sinulyapan.

“Bakit? Akala mo ba may hiwalay kang silid?”

Napakagat-labi si Amara. Hindi siya sigurado kung dapat ba siyang makaramdam ng kaba, hiya, o takot.

Naglakad si Ethan papunta sa gilid ng kwarto at hinubad ang kanyang mamahaling relo.

“Hindi mo kailangan na matakot sa mga kaganapan nating ginagawa, Amara.”

Malamig ang kanyang tinig, ngunit sa likod nito, may isang emosyon na hindi niya mabasa.

“Hindi kita gagalawin. Walang mangyayari sa pagitan nating dalawa.”

Hindi niya alam kung matutuwa ba siya o maiinsulto sa sinabi ng lalaki sa kanya. Ngunit bago pa siya makasagot, bumuntong-hininga na si Ethan at tumingin ng diretso sa kanya.

“Pero tandaan mo,” dagdag nito, “kapag dumating ang araw na kailangang ipakita natin na totoo ang kasal na ito—kapag dumating ang oras na kailangan nating gawin ang isang tagapagmana—wala kang karapatan na tumanggi. Alalahanin mo na ikaw at ako ay mag-asawa sa bisa ng ating kasuduan.”

Muling lumunok ng kanyang laway si Amara. Tila kinakain siya ng buhay ng pamilyang ito.

Nanginginig ang kanyang kalamnan, hindi dahil sa lamig kundi sa matinding bigat ng babala ni Ethan. Hindi ngayon. Pero balang araw, mangyayari ito.

At hindi niya alam kung kaya niyang tanggapin ang ganitong kapalaran na tinatahak niya dahil sa kawalan ng choice.

Malalim na ang gabi ng tuluyang matahimik ang buong mansion. Nakahiga na si Amara sa isang gilid ng kama, nakatalikod siya kay Ethan, habang ang lalaki naman ay nasa kabilang dulo.

Ngunit kahit anong gawin niya, hindi siya makatulog. Naninibago pa rin siya sa lahat, sa higaan, sa bahay, at higit sa lahat taong kasama niyang matutulog sa iisang higaan.

Sa katahimikan ng gabi, biglang tumunog ang cellphone ni Ethan.

“Lola.”

Nanlaki ang mga mata ni Amara. Si Lola Corazon? Gabi na? Bakit tumatawag pa siya kay Ethan?

Pinilit niyang huwag gumalaw, pinipigilan niya ang kanyang sarili na huminga nang malakas habang palihim na nakikinig sa pag-uusap.

“Nakita ko na ang babae mong pinakasalan,” malamig ang tinig ng matriarka ng mga Alcantara. “She’s weak, Ethan. Hindi siya nababagay sa pamilya natin. Have you really decided to make her your wife? I don’t kinda like her!”

Napakuyom ng kamao si Amara. Weak?

Narinig niya ang sagot ni Ethan, mababa at matigas.

“Hindi mo siyang kailangan na gustuhin, Lola.”

Nagkaroon ng bahagyang katahimikan bago muling nagpatuloy si Ethan.

“Ang kailangan mo lang ay tanggapin na siya ang pinili kong maging asawa ko.”

Ngunit ang sagot ni Lola Corazon ay parang isang kutsilyong tumarak sa kanyang dibdib.

“Hindi mo pa naiintindihan, apo. Ang babae mo ay isang delikadong kahinaan. At tandaan mo ito—kapag sinira niya ang pangalan ng pamilya natin, ako mismo ang wawasak sa kanya.”

Nanlamig ang buong katawan ni Amara pagkarinig sa mga katagang binigkas ng matriarka.

Ang pamilyang pinasok niya ay hindi ordinaryo. Ito ay isang pugad ng kapangyarihan, mga lihim, at panganib.

At ngayon, alam na niya.

Kailangan niyang maging maingat, magmukhang matapang, palaban at higit sa lahat ay mapagmahal na asawa kay Ethan. 

Hindi siya kailanman magiging ligtas sa mga kamay nito.