Chapter 2 - Kontrata ng Isang Asawa

Nakatikom ang bibig ni Amara habang nakatitig lang ng walang kurap kay Ethan Alcantara. Sa ilalim ng dilim ng gabi at sa gitna ng malamig na ulan, nag-aalangan siyang sagutin ang alok ng kongresista. 

Tila mayroong pag aalinlangan sa kanyang isipan, kung tatanggapin nya ba ito o hindi.

"Kailangan mo ng pera. Kailangan ko ng asawa."

Paulit-ulit na umuugong ang mga salitang iyon sa kanyang isipan.

Hindi niya lubos maisip kung bakit siya inaalok ng isang lalaking tulad ni Ethan ng isang kasal—isang kontrata na alam niyang hindi tungkol sa pag-ibig, kundi sa kapangyarihan. Maraming katanungan ang gumugulo sa kanyang isipan, sa puntong yun, wala syang maisip na sagot at tila siya ay nagguluhan.

“Anong… ibig mong sabihin?” mahina ngunit may halong pag-aalinlangan na tanong niya. Tila hindi mai proseso lahat ng utak ni Amara ang mga tagpong kanyang kinahahantungan.

Hindi sumagot agad si Ethan. Sa halip, pinagmasdan siya nito nang matagal, tila sinusuri kung dapat pa ba siyang kumbinsihin. Maya-maya, inilabas nito ang isang puting panyo mula sa bulsa at inabot sa kanya.

“Basang-basa ka na. Kung patuloy kang hahandusay o tumayo jan sa ulan, magkakasakit ka lang, at mas lalo ka pang mahihirapan. Sumakay ka sa sasakyan,” malamig ngunit matigas ang boses nito.

Nag-atubili pansamantala si Amara. Dapat ba siyang sumama sa lalaki? Dapat ba niyang pakinggan ang isang estranghero na kakilala lang niya sa pangalan? 

Pero ano pa nga ba ang pagpipilian niya?

Nawala na sa kanya ang lahat. Si Selene naman ay naghihingalo sa ospital, si Liam naman ay tinalikuran na siya, at wala siyang kahit anong pag-asa na makahanap ng perang kailangan niya para sa operasyon ng kanyang kapatid.

Tila ang pagkakataon na ang nagbibigay sa kanya ng solusyon. Ngunit ang solusyon na inaasam niya ay parang kay hirap at nakakatakot.

Kaya kahit hindi sigurado sa kanyang desisyon, dahan-dahang tumango si Amara at sumunod kay Ethan patungo sa kanyang itim na luxury car.

Bago siya pumasok sa kotse ay nagpunas siya ng panyo na inabot ni Ethan. 

Tahimik sa loob ng sasakyan. Ang tunog lamang ng bumubuhos na ulan ang pumupuno sa pagitan nila. Si Amara ay hindi makatingin ng diretso kay Ethan, nahihiya ito at nag aalinlangan sa kasunduang biglaan niyang pinasok, habang ang lalaki naman ay mukhang kalmado, parang sanay na sa mga ganitong uri ng usapan.

Pagkatapos ng ilang minutong katahimikan, nagsalita si Ethan.

“Alam kong narinig mo ang huling sinabi ni Lola Corazon sa akin.”

Napakunot-noo si Amara. “Lola Corazon?”

“Siya ang aking lola. Ang matriarka ng pamilya Alcantara,” sagot nito. “Binigyan niya ako ng isang taon para pakasalan ang isang babae at magkaroon ng anak, at kung hindi—”

Naputol ang mga salita ni Ethan, ngunit ramdam ni Amara ang bigat ng banta.

Napalunok siya. “At… bakit ako? Bakit ako pa ang iyong napili?”

Diretso siyang tiningnan ni Ethan, ang kanyang malamig at matatalas na mata ay tila tumatagos sa kanyang pagkatao at kaluluwa.

“Dahil nakita ko kung paano ka itinapon ng pamangkin ko na parang isang basura lamang.”

Para bang sinampal si Amara sa katotohanan na iyon. Oo nga naman, para lang siyang isang basura na iniwanan ni Liam para sa babaeng makakatulong ng lubos sa kanyang pulitikal na karera.

“Dahil alam kong desperado ka na, yun lang,” dagdag pa ni Ethan. “At dahil hindi kita gugustuhin na pakasalan sa totoong buhay.”

Parang may tinik na sumiksik sa kanyang lalamunan.

“Sa madaling salita,” patuloy ni Ethan, “walang emosyon, walang pagmamahalan—ito ay isang kasunduan lang sa pagitan nating dalawa. Pakakasalan mo ako at bibigyan kita ng perang kailangan mo para sa operasyon ng kapatid mo. Ganun lang kasimple, ikaw ay magiging asawa ko lang sa mata ng mga taong nakatingin sa atin, subalit kapag ikaw at ako na lamang sa bahay ay wala tayong pakialamanan. ”

Napatingin si Amara kay Ethan, ang dibdib niya ay mabilis na tumataas-baba sa kaba at gulat.

Isang kasal na walang pag-ibig.

Isang kasal na isang kasunduan lamang.

Isang pagsasama na tanging sa mata lamang ng ibang tao magiging totoo.

Isang kasunduan na tanging pagsunod lang ang magiging dahilan ng kanilang pag-iisa.

Ngunit… ano nga ba ang pagpipilian niya? Mayroon ba?

Mabilis na ang mga sumunod na pangyayari sa kanilang yugto.

Sa loob ng ilang oras, inilatag ni Ethan ang buong kasunduan: isang isang-taong kasal kapalit ng sapat na pera para sa operasyon at pag galing ni Selene. Hindi kailangang magmahalan, ngunit kailangan na kumbinsihin nila ang buong mundo—lalo na si Lola Corazon—na totoo ang kanilang pagsasama. 

At bahagi ng kasunduan?

Napasinghap si Amara sa kondisyong iyon.

“Gusto mong magkaanak ako para sa’yo Ethan?” bulalas niya.

Malamig ang titig ni Ethan. “Hindi ko man ito gusto. Pero kailangan nating magkaroon ng isang anak.”

Napapikit ng madiin si Amara, pinipigilan ang pag-alon ng kanyang damdamin. Kaya ba niyang gawin ang mga bagay na ito? Kaya ba niyang ibigay ang sarili niya sa isang lalaking hindi niya mahal at hindi kailanman siya minahal?

Pero nang maalala niya ang mukha ni Selene—sa mga pangarap niyang makitang gumaling ito, sa mga gabing pinangarap niyang mawala ang sakit ng kanyang kapatid—makitaan man ito ng kaunting pag asa na mabuhay- alam niya ang sagot.

Dahan-dahan siyang tumango, kahit siya napipilitan, wala na siyang magagawa pa.

“Ikaw ang bahala,” mahina niyang sagot, na pinipilit na tinatago ang mga alinlangan sa kanyang isipan.

Isang lihim na ngiti ang dumaan sa mga labi ni Ethan, ngunit mabilis din itong nawala.

“Maghanda ka na, Amara,” bulong nito. “Dahil simula ngayon, sa araw na ito, ikaw na ang kikilalanin na Mrs. Alcantara.”

At sa gabing iyon, pinirmahan na ni Amara ang isang kontratang magbabago sa kanyang buhay magpakailanman.

Kontratang isasalba ang buhay ng kanyang kapatid, ang bibigay daan sa kanyang pagtatagumpay sa buhay.

Ngunit, tila ba mayroon pa rin siyang pagdududa, pilit niyang sinaksak sa utak niya na kung tatanggi pa siya, si Selene ay magiging lantang gulay nalang sa loob  ng ospital at mapipilitan nalang din siyang tanggalin at tanggapin ang katotohanan na ang nag iisa na lang niyang pamilya ay mawawala din sa kanya kung hindi pa niya ito, tatanggapin.