Chapter 5 - Ang Unang Araw Bilang Asawa ni Ethan

Madaling araw pa lang ay nagising na agad si Amara. Hindi pa rin siya sanay sa lambot ng kama na kanyang hinigaan, sa malamig na simoy ng aircon, at higit sa lahat, sa presensya ng lalaking natutulog sa kabilang dulo ng higaan.

Si Ethan Alcantara.

Ang asawa niya—kahit peke lang ang kasal nila. Nakaramdam pa rin siya ng kapanatagan at pahingang di niya kailanman naranasan. Ngunit kasabay ng ginhawang iyon ay ang matinding pangamba. Isa itong panaginip na maaaring maglaho anumang oras.

Dahan-dahan siyang bumangon, nag-iingat siya na huwag gumawa ng kahit anong ingay para hindi maistorbo ang tulog ni Ethan. Pero nang matapak siya sa sahig, isang malalim na tinig ang nagpagising sa kanyang diwa.

“Anong ginagawa mo?”

Boses na parang mayroong pagkamuhi at pagtataka.

Napalunok si Amara. Dahan-dahan siyang napalingon at nakita niyang nakadilat na si Ethan, nakapangalumbaba habang nakatingin sa kanya. Sa malamlam na ilaw ng kwarto, mas lalong naging kapansin-pansin ang matitigas nitong panga, ang malalim na titig na tila tumatagos sa kanyang kaluluwa.

Nakasuot lang ito ng puting sando at pajama, pero kahit sa simpleng ayos, hindi maitatangging napaka-makapangyarihan pa rin ng kanyang presensya. Mas lalong bumakat ang maskuladong bisig nito at ang gwapong mukha na walang bahid ng antok.

“Babangon na po ako,” sagot niya, halos pabulong.

Umangat ang isang kilay ni Ethan. “Alas-singko pa lang ng umaga, masyado pang maaga para umalis sa higaan.”

“Sanay po akong gumising nang maaga.”

May sumilay na bahagyang ngiti sa labi ni Ethan—pero hindi iyon ngiti ng kasiyahan. Para bang may hinahamon siya.

“Hindi mo na kailangang bumangon nang maaga para magbanat ng buto, Amara. Hindi ka na mahirap, nandito ka na sa puder ko.”

Ramdam niya ang bahid ng panunuya sa boses nito, at hindi niya alam kung insulto ba iyon o simpleng obserbasyon lang. Pinisil niya ang kanyang palad, pinipigilang sagutin ito. Wala siyang balak pumatol sa laro ni Ethan.

Sa halip, mabilis siyang tumayo at lumabas ng kwarto. Hindi niya kaya ang mga titig ni Ethan. Parang sinisiyasat siya sa bawat galaw niya, na para bang hinihintay nitong magkamali siya.

Pagbaba niya sa dining hall, bumungad agad sa kanya ang isang mala-hotel na buffet. Malalaking tray ng pagkain, mamahaling cutlery, at isang mahabang mesang kayang upuan ng sampung katao.

Napalunok siya. Hindi pa rin siya sanay sa ganitong buhay—sa ganitong klase ng atensyon.

Lumingon siya sa paligid at nakita ang mga kasambahay na nakatayo sa gilid, lahat ay tahimik na naghihintay ng utos.

“Good morning po, Ma’am Amara.”

Muling nanibago si Amara sa tawag na iyon. Parang hindi pa rin niya matanggap na siya ngayon ay isa nang Alcantara. Hindi niya alam kung kailan niya mararamdaman ang tunay na pagiging bahagi ng pamilyang ito.

Bumukas ang pinto ng dining hall, at lumabas si Ethan, suot na ang mamahaling suit na para bang may mahahalagang meeting na agad siyang pupuntahan. Malamig siyang tumingin kay Amara bago umupo sa dulong upuan ng mesa.

“Anong plano mo ngayong araw, dear?”

Dear? Napakunot-noo si Amara. May bahid ng panunuya sa tono nito. Alam niyang ginagawa lang ni Ethan ang parte niya bilang asawa sa mata ng lahat, pero hindi niya pa rin maiwasang makaramdam ng inis.

“Hindi ko pa po alam.”

“Mag-shopping ka ngayong araw,” diretsong sabi ni Ethan. “Ipapaayos ko ang wardrobe mo. Hindi pwedeng mukhang simpleng babae ka lang. Asawa kita, at gusto kong ang mga kasuotan mo ay pumapantay sa taste ko sa fashion.”

Napalunok si Amara. Hindi niya alam kung matutuwa siya o maiinsulto.

“Pero—”

“Wala nang pero-pero, Amara,” putol ni Ethan sa kanyang sasabihin. “May sasama sa’yong stylist at bodyguard. Gusto kong nasa headline bukas na ikaw ang bagong Mrs. Alcantara.”

At iyon nga ang nangyari.

Hindi nagtagal, nakarating si Amara sa isa sa pinakamamahaling malls sa siyudad. Isang buong entourage ng stylists at bodyguards ang sumama sa kanya, at kahit anong pilit niyang maging komportable, hindi niya maiwasang makaramdam ng kaba.

Habang sinusubukan niya ang isang eleganteng cocktail dress sa harap ng salamin, may narinig siyang isang pamilyar na boses sa kabilang side ng boutique.

Isang boses na nagpakunot sa kanyang noo.

“Sigurado ka ba talagang gusto mong pakasalan ang babaeng ‘yon, Liam? Dati nga hindi siya makabili ng matinong sapatos!”

Si Kristine.

Siya ang bagong babae ni Liam dela Cruz.

At kasama niya mismo si Liam sa loob ng store.

Natahimik bigla si Amara. Gusto niyang lumabas at ipakita sa kanila na hindi na siya ang babaeng iniwan nila noon. Pero bago pa siya makagalaw, biglang lumapit si Kristine sa fitting area at tumigil sa harapan niya.

“Oh my God…what a coincidence!”

Nangingiting inirapan siya ng babae. “She’s here! Ikaw nga. Ikaw ang ex ni Liam. Amara, right?”

Napatingin si Liam kay Amara, at sa isang iglap, nagbago ang ekspresyon nito. Hindi niya alam kung pagkagulat o pagsisisi ba iyon.

“Amara? Amara anong ginagawa mo dito? Sinusundan mo ba ako?”

Ngumiti si Amara, pinilit ipakita ang kumpiyansang hindi niya talaga nararamdaman.

“Yes, it’s me,” sagot niya, at marahang inayos ang suot niyang mamahaling damit. “At hindi na ako si Amara Santos. Si Mrs. Amara Alcantara na ako ngayon.”

Nanlaki ang mata ni Kristine. “Alcantara?”

“Bakit? Hindi mo ba nabalitaan?” patuloy ni Amara. “Ako ang asawa ng kongresista n’yong si Ethan Alcantara.”

Parang nawalan ng kulay ang mukha ni Liam sa narinig niya ang mga binitawang salita ni Amara.

Hindi alam ni Amara kung bakit, pero sa unang pagkakataon, hindi niya naisip ang sakit ng nakaraan. Tila lahat ng kanyang pagmamahal na binuhos kay Liam ay biglang bumalik ngunit puro sakit at pighati nalang ang kanyang nadarama.

Ngunit kahit na mahal pa niya ang lalaki, hindi maiaalis sa kanyang isipan na ito ang nang-iwan at nangloko sa kanya. 

Imbes na magpakita ng pagmamakaawa sa lalaki at sa bagong babae nito. Tumayo siya ng may taas noo at naging matatag.

At sa halip, gusto niyang makita kung paano unti-unting mabaliw si Liam sa katotohanan na iniwan niya ang isang babaeng ngayon ay mas makapangyarihan pa sa kanya.

At ito pa lang ang simula.

Oo, nagsisimula palang siya.