Chapter 6 - Isang Bagong Anino sa Social Media

Matapos ang hindi inaasahang banggaan kay Liam at Kristine sa mall, hindi pa man lumilipas ang isang araw, naging laman na ng social media si Amara. Parang isang wildfire ang pagkalat ng kanyang mga larawan, at kasabay nito ay ang samu't saring reaksyon ng publiko.

"Bagong Mrs. Alcantara, nag-shopping ng luxury brands!"

"Ang simpleng babae, biglang sosyal matapos pakasalan ang billionaire kongresista!"

Ang iba ay humanga sa kanyang transformation—mula sa isang ordinaryong babae patungo sa isang eleganteng may bahay ng isang makapangyarihang lalaki. Ngunit hindi lahat ay natuwa. Maraming nagdududa.

"Isa na lang ba siyang gold digger na nagpakasal para sa pera?"

"Mukhang jackpot siya kay Ethan Alcantara. Pero totoo kayang may pagmamahal sa pagitan nila?"

Nakakairita. Nakakatawa. Pero higit sa lahat, nakakasakal.

Pero wala siyang panahon para alalahanin ang sinasabi ng mga tao. Wala siyang pakialam sa kung ano ang iniisip ng publiko, sa mga mapanirang opinyon ng mga hindi naman niya kilala. Ang tanging mahalaga sa kanya ay si Selene… at ang kontrata na kanyang pinirmahan.

Sa loob ng malawak at marangyang mansion, nakatayo si Amara sa harap ng isang malaking salamin. Ang suot niyang itim na gown ay perpektong bumagay sa kanyang maputing kutis, habang ang mga mamahaling alahas ay kumikinang sa ilalim ng chandelier. Pero sa kabila ng kanyang kaakit-akit na anyo, hindi niya maiwasang makaramdam ng bigat sa dibdib.

Sa likod niya, si Ethan ay abala sa pag-aayos ng kanyang coat. Suot nito ang isang itim na tailored suit, ang gupit nitong buhok ay maayos na nakasalansan, at ang presensya niya ay punong-puno ng awtoridad. Nang matapos siya, tumingin ito sa repleksyon nila sa salamin.

"Handa ka na Amara?" malamig niyang tanong, hindi man lang tumitingin sa kanya nang direkta.

Bahagyang kumunot ang noo ni Amara, kahit alam na niya ang ibig sabihin nito. "Handa saan?" tanong niya, kahit na alam na niya ang sagot.

Dahan-dahang tumalikod si Ethan upang harapin siya. "Para sa camera. Para sa press. Para sa paglabas natin."

May kakaibang tono sa kanyang boses—hindi niya sigurado kung panunuya ba iyon o isang babala. Ngunit bago pa siya makapagsalita, lumapit si Ethan at hinawakan ang kanyang kamay, marahang hinihila siya palapit.

"Amara," seryoso nitong sabi, "tandaan mo. Sa harap ng tao, tayo ang perpektong mag-asawa. Pero sa likod ng camera… hindi tayo totoo."

Hindi niya alam kung bakit may kung anong kirot sa kanyang puso matapos marinig iyon. Hindi niya alam kung bakit biglang bumigat ang kanyang pakiramdam.

At bago pa niya maisip ang sagot, tinalikuran siya ni Ethan at diretsong naglakad palabas. Iniwan siyang tahimik, naguguluhan, at may bumabagabag sa kanyang isip.

Pagdating nila sa venue ng charity gala, agad bumungad ang nakakasilaw na mga flash ng camera. Agad napapikit si Amara, na tila hindi sanay sa ganitong atensyon. Ngunit sa isang iglap, naramdaman niyang hinawakan ni Ethan ang kanyang kamay—mahigpit, mainit, at punong-puno ng kumpiyansa.

"Ngumiti ka," mahina nitong bulong, halos hindi maririnig ng iba.

Dahan-dahan siyang ngumiti, tulad ng itinuro ng PR team ni Ethan.

At sa isang iglap, sila na ang sentro ng atensyon.

Para silang hari at reyna sa mata ng publiko—isang perfect power couple. Magkasabay silang naglalakad sa red carpet, at ang buong paligid ay napuno ng flash ng mga camera, ng mga tanong ng press, at ng bulungan ng mga bisita.

Ngunit sa gitna ng lahat ng ito, isang tinig ang pumunit sa katahimikan.

"Amara."

Muling nanigas ang katawan niya.

Dahan-dahan siyang lumingon.

Si Liam.

Napatigil si Ethan sa paglalakad, at hindi nagtagal, napansin ng mga reporter ang tensyon sa pagitan nilang tatlo. Ang dating ingay ng gala ay tila naging isang bulong na lang sa kanyang pandinig.

Oh, great. Ito na naman tayo.

"Pwede ba tayong mag-usap?" tanong ni Liam, desperado ang boses, ang mga mata ay nagmamakaawa. "Alam kong hindi ito ang tamang lugar, pero—"

"Wala na tayong dapat pag-usapan," mabilis na putol ni Amara, pilit na pinapanatili ang kanyang postura. "Asawa na ako ng ibang lalaki, Liam."

"Amara, alam kong nagkamali ako—"

Ngunit hindi pa natatapos si Liam sa pagsasalita nang maramdaman ni Amara ang mainit na bisig ni Ethan na lumapat sa kanyang baywang. Mabilis siya nitong hinila palapit—hindi masakit, pero sapat upang ipadama sa lahat kung sino ang may-ari sa kanya.

Napatingin si Liam kay Ethan, at nagtagpo ang kanilang mga titig.

Isa—ang lalaking nagkasala.

Ang isa naman—ang lalaking may ari.

"Congressman Alcantara," matigas na bati ni Liam, pilit na pinapanatili ang kumpiyansa sa kanyang boses.

"Mayor Dela Cruz," malamig na sagot ni Ethan, walang bakas ng emosyon sa kanyang mukha.

Nagpalitan sila ng titig, puno ng tensyon. At sa sandaling iyon, naisip ni Amara…

Dalawang lalaki ang nag-aagawan sa kanya.

Pero sino ang tunay na may karapatan?

Tahimik ang buong biyahe pauwi. Walang nagsalita ni isa sa kanila. Tanging ang malamig na ambiance ng sasakyan ang lumulunod sa espasyo sa pagitan nila. Ngunit pagdating nila sa mansion, pagsara pa lang ng pinto, isang malamig at matigas na boses ang pumunit sa katahimikan.

"Huwag mo nang kakausapin si Liam."

Mariin ang boses ni Ethan. Tinanggal niya ang kanyang coat at walang ingat na hinagis ito sa upuan.

Napataas ang kilay ni Amara. "Ano'ng problema mo Ethan? Hindi ko naman siya kinausap!"

Huminga nang malalim si Ethan, waring pinipigilan ang sariling galit. "Hindi ko gusto ang paraan ng tingin niya sa'yo."

Napasinghap si Amara. "Anong ibig mong sabihin?"

Gumalaw si Ethan palapit sa kanya, unti-unting binabawasan ang espasyo sa pagitan nila. "Gusto ka pa rin niya, Amara. At hindi ko hahayaan na magulo ang kasunduan natin."

May kung anong kirot sa dibdib niya nang marinig iyon.

Kasunduan. Hindi relasyon.

Isang paalala na lahat ng ito ay laro lamang. Walang tunay na damdamin.

"Wala kang dapat ipag-alala," malamig niyang tugon. "Kahit anong gawin ni Liam, hindi ko siya babalikan."

Tahimik na tumitig si Ethan sa kanya. At sa unang pagkakataon, may nakita si Amara sa kanyang mga mata—isang bagay na hindi niya maipaliwanag.

Selos ba iyon? O simpleng possessiveness lang?

Pero bago pa niya masagot ang sariling tanong, lumapit si Ethan—masyadong malapit—at bumulong sa kanyang tenga:

"Dahil asawa na kita, Amara. At ako lang ang dapat mong tinitingnan."