Chapter 3 - Ang Pekeng Mrs. Alcantara

Matigas ang ekspresyon ni Ethan habang nakaupo sa harapan ng isang matandang babae sa loob ng marangyang dining hall. Sa tabi niya, si Amara, nakayuko, pinipigilan ang kaba habang pinagmamasdan ang eleganteng pagkaing hindi niya kayang bilhin kailanman sa buong buhay niya.

Nasa harap nila si Lola Corazon Alcantara—ang matriarka ng kanilang makapangyarihang pamilya, ang babaeng may kontrol sa political empire ng mga Alcantara, at ang nag-iisang tao na hindi kayang suwayin ni Ethan.

“Pakasal? Nagpakasal na kayo?”

Matalim ang tono ni Lola Corazon, puno ng pagdududa. “Bakit wala akong alam tungkol dito? Parang nais pa ninyong itago sa akin ang kasalang ito.”

Napatingin si Amara kay Ethan, naghihintay ng sagot. Sa ilalim ng mesa, naramdaman niyang mahigpit ang hawak ni Ethan sa kanyang kamay—hindi bilang paglalambing, kundi isang babala, babala na tila magwawakas sa pagkatao niya.

Bawal siyang magkamali.

Bawal siyang magpahalata.

Kaya kahit nanginginig ang loob niya, ginaya niya ang kumpiyansa ni Ethan at mahinahong sumagot.

“Pasensya na po, Lola Corazon,” mahina ngunit maayos ang kanyang tono. “Masyado pong mabilis ang mga naging pangyayari. Hindi na po namin naisip na ipagpaalam sa inyo agad.”

Isang matalim na tingin ang ipinukol sa kanya ng matriarka, tila sinusuri siya mula ulo hanggang paa.

“Kailan pa naging desisyon ni Ethan ang magpakasal nang hindi ko alam?” malamig na tanong nito.

Bago pa makasagot si Amara, sumingit si Ethan.

“Lola, hindi ko kailangan pang ipaliwanag ang bawat desisyon ko sa iyo.” Mahinahon ang tono nito, pero may bahid ng diin at prangkahang pagtutol. “Amara is my wife now. And that’s all that matters.”

Nagtagpo ang mga mata ng maglola—isang tahimik ngunit matinding laban ng kapangyarihan. Ngunit halata kay Lola Corazon na hindi siya kumbinsido sa mga sinagot sa kanya ng apo niyang si Ethan.

Tumagilid ang ulo ng matanda at muling pinagmasdan si Amara.

“Ikaw,” anito. “Sino ka naman? Hindi kita kilala maliban sa iyong pangalan.”

Napalunok si Amara. Ramdam niya ang malamig na panunuya sa tinig ng matriarka.

“Ako po si Amara Santos.”

“Ilang taon ka na?”

“Dalawampu’t dalawa na po.”

Nagtaas ng kilay si Lola Corazon.

“At paano mo nagawa na akitin ang apo ko?”

Muntik nang mapasinghap si Amara sa diretsahang tanong.

“Lola—” singit ni Ethan, ngunit itinaas ng matanda ang kamay upang patahimikin siya.

“Huwag mo akong pigilan, Ethan.” Mahina ngunit mabigat ang boses ni Lola Corazon. “Gusto kong marinig ang inyong kuwento mula sa kanya.”

Halos mawalan ng boses si Amara sa kaba. Isang maling sagot ay maaaring sumira sa kasunduan nila ni Ethan. Kaya kahit mahirap, pilit niyang pinanatili ang katahimikan ng kanyang loob at ngumiti. Mabilisan siyang huminga at nagsalita,

“Hindi ko po inakit si Ethan, lola” mahinahon niyang sagot. “Mahal lang po talaga namin ang isa’t isa.”

Nagkaroon ng mahabang katahimikan.

At pagkatapos ng ilang segundo, tumawa ng malamig si Lola Corazon—isang tawang walang halong saya. Tawang tila pangungutya ang intesyon.

“Pag-ibig?” Tumigil ito sa pagtawa at muling tinitigan si Amara. “Kung mayaman ka, o nagmula sa mayamang pamilya, baka siguro ay mapapaniwala mo pa ako.”

Parang sinampal si Amara sa sinabi ng matanda. Hindi niya alam kung ano ang mas masakit—ang hindi siya paniwalaan o ang lantarang pangmamaliit sa kanya ng matanda sa harapan ni Ethan na kasama nila sa lamesang iyon.

Nagtagal pa ang tensyon sa pagitan nilang tatlo, ngunit sa huli, tumayo na si Lola Corazon, inayos ang kanyang coat, at huminga ng malalim.

“Well, ano pa nga ba? Wala na akong magagawa kung kasal na talaga kayong dalawa,” malamig na sabi nito. “Pero tandaan mo ito, Amara.”

Tumagilid ang ulo ng matanda at tumingin ng matalim sa kanya.

“Kung hindi ka makakabuo at makakapagbigay ng Alcantara heir sa loob ng isang taon…” Bumagsak ang tingin nito sa tiyan ni Amara, bago bumalik sa kanyang mga mata. “…Mawawala ka na rin sa buhay ng apo ko.”

At sa isang iglap, tumalikod si Lola Corazon at lumabas ng dining hall, iniwan si Amara na nanginginig sa upuan niya.

Ang kanyang presensya pa lang ay tila isang malaking dagok sa kanilang pekeng pagsasama bilang isang mag-asawa.

Pagkalabas ni Lola Corazon, agad na tumayo si Amara at humarap kay Ethan.

“Hindi mo sinabi sa akin ang tungkol doon, Ethan.” Mahina ngunit matalim ang boses niya.

Tumayo rin si Ethan, ipinikit ang mga mata na parang pinipigilan ang inis. “You already knew what you were signing up for Amara, remember?”

“Pero hindi ko inakala na ganito kabilis! Para akong hinagupit sa bilis ng pangyayari!” bulalas niya.

“At isa pa - “

Hindi na nakayanan pa ni Amara na maituloy ang kanyang nais sabihin.

Dahil sa pagsulyap niya sa lalaking kausap niya…nakaabang na ang matalim na tingin ni Ethan at lumapit ito sa kanya, bumaba ang tinig ngunit puno ng paninindak. Pananakot sa kanya na wala na siyang dahilan pa para pigilan ang mga nangyayari sa kanila kasunduan.

“Amara, wala na tayong magagawa pa. The deal is done. And if you want your sister’s surgery, you will play your part.”

“Your very best part.”

Para siyang binuhusan ng malamig na tubig. Tubig na tila isang balong malalim na siya ay nagsisimula nang malunod.

Parang lahat ng desisyon niya ay nagbabackfire na ng paunti unti.

Hindi na alam ni Amara kung ano ang mas masakit—

…ang katotohanang wala siyang kontrol sa buhay niya…

…o ang katotohanang sa pekeng kasal na ito, wala siyang halaga maliban sa pagiging isang sisidlan ng isang tagapagmana.

Napakapit siya sa dibdib niya, pilit pinipigil ang sakit at takot.

Pero si Ethan—hindi man lang siya nilingon nang tuluyan na itong tumalikod at naglakad palayo.

“Get some rest, Amara. You look so tired and restless.”

“Dahil simula ngayon… wala ka nang karapatang umatras pa sa ating kasunduan. Alalahanin mo ang iyong kapatid, at ang mga hirap na makakasalubong mo pa kung hindi mo ito gagawin. And if I were you, I will not decline in anything I wish for you to do.”

At sa pagbagsak ng pintuan, doon lang naisip ni Amara—

Mas malalim ang pagkakabaon niya dito kaysa sa inakala niya.

At ito pa lang ang simula.