Kabanata 3

“Iha.”

Napalingon ako sa pinanggalingan ng boses na iyon, si Don Carlito.

“What are you saying, Yuri? The host will soon introduce you and your wife.”

Muli akong napalingon sa lalaki na hindi pa rin nagbabago ang matiim na tingin sa akin.

“There’s no way I’ll bring her with me. Look at her dress, damn! How messy and irresponsible.”

Nangunot ang noo ko sa kaniyang tinuran. Paano akong naging iresponsable kung aksidente naman ang nangyari?

“Oh c’mon son, it’s just a stain. Besides, there were extra gowns at the VIP rooms.”

Sa totoo lang ay madali lang naman ang solusyon dito.

“Uuwi na lamang po ako Don Carlito.”

Sambit ko upang basagin ang namumuong pagtatalo ng mag-ama.Napatingin naman ito sa akin sa pagkakataong ito.

“No dear, your parents were waiting for you as well.”

“Uhm, Kate, can you please assist Britanny to change her clothes?”

Hindi na ako nakasagot pa at napalingon ako sa babaeng nakasuot ng silver na gown. I thought hindi siya pupunta rito.

“Come, Bree. Let’s fix that.”

Nang ngumiti ito ay hudyat na iyon na sumama ako sa kaniya kaysa naman manatili doon at labanan ang nakapangliit na titig sa akin ni Yuri.

“I told you if you want to get the attention of people and bring some troubles. Don’t drag my name with you.”

Tila nagtaasan ang balahibo ko sa binitawang salita nito nang dumaan ako sa gawi niya. Hindi ko na lamang iyon pinansin at akmang susunod na kay Kate nang magsalita naman si Don Carlito.

“Don’t mind him, Iha, you look dazzling in that gown, you’re almost perfect without those stains. So just change alright? See you later.”

Tumango na lamang ako at marahang tumungo upang magbigay-galang. 

“Let’s go?”

Aya ni Kate kaya’t hindi na ako nagdalawang-isip pang sumama rito.

“Buti naandito ka Kate.”

Panimula ko nang makapasok kami sa loob ng VIP room na tinutukoy ni Don Carlito kanina.

“I don’t have a plan to go here but my schedule tonight has been canceled so yeah, I’m here.”

“Come, let’s move fast, you know how short-tempered your husband is.”

Dagdag pa niya kaya’t tumango na lamang ako. Mainitin ang ulo ng lalaki at maikli talaga ang pasensya, hindi ko alam kung dahil ba iyon sa akin o sadyang ganoon ang ugali nito.

Ipinasuot sa akin ni Kate ang isang kulay pulang gown, napanganga ako dahil sobrang revealing ng damit na iyon, mas nabigyan ng depinisyon ang aking dalawang ipinagmamalaki sa harapan maging ang aking pang-upo ay nagmistulang bola dahil hapit na hapit iyon lalo na sa bahaging bewang, mahaba rin ang hiwa sa kaliwang bahagi katulad ng nauna kong gown. Kung tutuusin ay mas kaakit-akit ang gown na ito, pinalitan rin niya ang aking takong ng isang kulay pula rin upang tumugma sa kulay ng damit.

“I think we should put your hair in a messy bun to emphasize your beautiful face. I’m sure it’ll suit you.”

Matapos niyang sabihin iyon ay kumindat pa ito sa akin kaya't hinayaan ko na lamang siya sa gustong gawin. At nang makita ko ang repleksyon ko sa salamin ay muli akong napahanga, ipinusod nga niya ang aking buhok sa magandang paraan at ang ilang mga hibla na sadyang itinira sa aking mukha ay nagdagdag ng sopistikasyon at bumagay sa elegante kong pustura.

“Salamat Kate.”

“You’re always welcome my dear, go on. They’re waiting for you downstairs. I’ll just have some retouch on myself.”

Ngumiti ako rito at muling nagpasalamat bago ako lumabas ng VIP room at huminga muna nang malalim bago bumaba sa hagdan.

“Oh right, seems like the woman of the night is trailing her way downstairs. Let’s give her a round of applause, Mrs. Britanny Salcedo - Ivanov!”

Napamaang ako sa biglang pagbanggit ng aking pangalan ng host. Kailangan ba talagang isigaw pang asawa ako ni Yuri? Gusto ko mang magprotesta ay pinilit ko pa ring ngumiti nang mapansing nasa akin ang atensyon ng lahat at naging madrama pa ang pagbaba ko ng hagdan.

Sa kanang bahagi ay makikita ang mga magulang kong malalapad ang ngiti, panigurado’y wala na silang problema sa paraan nang pagngiting iyon. At ako ang naging kabayaran para lamang malutas ang problema nila sa kompanya.

Sa lalim ng aking iniisip ay hindi ko napansin ang pares ng sapatos sa aking harapan , kaya’t nang mamukhaan ko kung sino ang nagmamay-ari ng sapatos na iyon ay gusto kong umakyat pabalik sa VIP room.

“Act normal woman.”

Ang tinig nito’y nagbababala bago iminuwestra ang kanang braso sa akin. Nakuha ko naman iyon kaagad kaya’t isinabit ko ang kaliwang braso sa kaniya.

“You’re my wife, tonight.”

Pilit ang ngiti kong bumaba sa hagdan upang hindi maipahalata ang kaba sa aking dibdib. Nang makarating kami sa harapan ay pinasinghayan kami ng mga palakpakan na para bang bagong kasal.

“They look perfect, aren’t they? This is the official announcement of the Salcedo and Ivanov’s Company merged. Let’s cheers to more successful years for these two families!”

Masayang saad ng host bago itaas ang kopita ng alak na siyang hudyat upang inumin iyon, maging ng mga bisita. Muling nagawi ang mata ko sa kaliwang bahagi kung saan naroon si Kier at Amber, at tila nabuksan niyon muli ang kirot na pilit kong itinatago.

“Where the hell are you looking at? Focus.”

Nakagat ko ang labi ko at ibinaling sa kabilang gawi ang tingin ng marinig ang malamig na boses ni Yuri.

“Don’t you dare cry, please spare me this event woman? You already caused a lot of trouble to me.”

Dagdag pa nito kaya’t muli akong huminga nang malalim upang pigilan ang sariling humikbi. Ngunit paano niya nalaman ang nararamdaman ko sa pagkakataong ito? Masyado ba akong halata para mapansin niya iyon?

 “Pwede ba akong pumunta sa comfort room?” Tanong ko rito.

“No.”

Napakunot and noo ko.

“Gusto mo bang gumawa ako ng eksena dito at dito umihi?”

Lantaran kong tanong, kaya’t sa pagkakataong iyon ay tumingin ito sa akin.

“You’re such a pain in my ass you know? Don’t take so long or I’ll enter that f*cking room and drag you out.”

Singhal nito sa akin ngunit sa mababang boses upang hindi mapansin ng ibang tao.Hindi na ako sumagot pa at naglakad na patungo sa comfort room.

Nang makapasok ako’y tila naubusan ako ng lakas. Pumikit ako ng mariin at pinigil ang sariling umiyak. Ano ba itong pinasok ko?

Tumalima ako nang bumukas ang pinto at pumasok ang isang pamilyar na babae kaya’t dali-dali akong umaktong naghuhugas ng aking kamay.

“Kamusta kayo ng asawa mo Bree?”

Tanong ni Amber na kasalukuyang naglalagay ng lipstick sa kaniyang labi ngayon kahit napaka pula naman na niyon.

“Ayos lang naman kami.”

Matipid kong tugon rito at pilit na ngumiti, kahit labag iyon sa loob ko.

“Mukhang ayos ka naman. Hindi ka naman mukhang apektado sa paghihiwalay ninyo ni Kier, siguro’y sa loob ng dalawang taon ninyong sekretong relasyon ay hindi mo naman talaga siya lubusang minahal,tama ba ako?”

Naikuyom ko ang aking mga kamay sa tinuran nito, at huminga nang malalim upang pakalmahin ang sarili.

“Wag kang umaktong parang hindi mo sinira ang relasyon namin Amber.” Mariin kong tugon rito at akmang tatalikod nang magsalita itong muli.

“Ako ba talaga ang sumira Bree? O ikaw? Dahil wala kang alam sa mga nangyayari. At sino ba namang matinong babae ang papayag na magpakasal sa ibang lalaki kahit na may karelasyon na ito?”

Tila napatid na ang pisi ko sa tinuran nito kaya’t isang malakas na sampal ang iginawad ko rito.

“Huwag kang magmalinis Amber, dahil kung meron mang hindi matino rito, ikaw ‘yon, at hindi ako.”

Hindi ko na ito hinintay pang makasagot at diretso na akong lumabas ng comfort room hanggang sa hindi ko na napigilan pa ang pagdaloy nang mainit na tubig sa gilid ng aking mga mata. Akma ko itong pupunasan nang bumangga ako sa matigas na bagay na hindi ko namalayang nasa harap ko na pala.

Ang pamilyar na amoy na iyon ang nagbigay sa akin ng ideya kung sino ang taong nasa harap ko.

“Kier.”

Bulong kong tawag rito at nang magtaas ako ng tingin ay nagtama ang aming mga mata, hindi ko mabasa kung anong emosyon iyon.

Ilang segundo lamang iyon at iniiwas niya sa akin ang tingin.

“Is Amber inside?”

Mariing tanong nito. Bumagsak ang balikat ko sa tanong nito. Dapat ba talagang ipamukha niya sa akin na hindi na ako?

“Oo.”

Hindi ko pa man natatapos ang isang salitang iyon ay nagsalita itong muli.

“I hope you didn’t make a fight with her or even hurt her.”

At nilampasan na ako. Napamaang ako sa huling sinabi nito, bakit parang ako ang may kasalanan? Bakit parang kung umasta siya ay ako ang nagloko at nanakit?

“Hi, baby. How is your stomach, are there still cramps? What happened to your face? Are you alright? ”

Napapikit na lamang ako sa narinig at sunod-sunod na tanong ng lalaki.Hindi ko man sila nakikita ay nadudurog na ako. Hindi ko mahanap ang lakas upang ihakbang ang aking mga paa, tila naistatwa ako sa pagkakataong iyon at nanatiling nakatalikod sa kanila sa sakit na nararamdaman ko.Wala akong pakealam kung magsumbong pa ang babaeng iyon kay Kier dahil sa ginawa kong pagsampal sa kaniya, pakiramdam ko'y nasa akin ang lahat ng karapatan para gawin iyon.

Nang makalampas sila sa akin ay pinagmasdan ko na lamang ang kanilang likuran na naglalakad palayo sa akin, hanggang sa dumako ang aking mga mata sa magkadikit nilang mga palad.Nandoon lamang ang atensyon ko hanggang mawala na sila ng tuluyan sa aking paningin. Dahil nilalamon ng sakit at pait ang sistema ko, hindi ko na napansin pa ang bultong papalapit sa akin.

“I told you don’t take…”

Hindi na natapos ang kanyang sasabihin nang tiningnan ko siya. Tila natigilan ito ng makita ang mga luhang kanina pa pala nag-uunahan sa pagdaloy sa aking mga pisngi ng hindi ko namamalayan.

Naglakad ito palapit sa akin.

At hindi pa man tuluyang nakakalapit ay ako na ang nagpunan ng distansya upang tuluyan kaming magkalapit at dali-dali kong isinubsob ang aking mukha sa kanyang dibdib, at doon umiyak.

“P-patawad, kahit ngayon lang. Please, wag mo ako sigawan.”

Natahimik siya ng ilang saglit at hinayaan akong umiyak. Matapos ang ilang minuto ay nagsalita ito.

“Are you done?”

Malamig na tanong nito na bumasag sa katahimikan. Doon lang ako nakaramdam ng hiya nang mapagtanto ang ginawa ko at kaagad kong naramdamanan ang pamumula ng aking mukha at umalis sa pagkakasubsob sa kaniya.

“Britanny my daughter, how are you? You look good on that dress.”

Naagaw ang atensyon ko nang marinig ang boses na iyon ni Papa, lumapit ito sa akin at walang kailang-ilang na niyakap ako samantalang hindi maganda ang naging pag-uusap namin kagabi kaharap ang mga Ivanov. Nakita ko naman si mama na nakamasid lang sa gilid at tumango sa akin, kaya’t ngumiti ako nang pilit sa kanya. Naiintindihan ko na kung bakit ganito ang pakitungo nila sa akin na parang walang nangyari, napaliligiran nga pala kami ng maraming media na hawak ang naglalakihang mga camera.

“Are you alright Bree?” Malambing na tanong ni Papa at pinasadya pang lakasan iyon, gusto kong masuka sa kaplastikang ipinapakita nito sa akin. Bagamat iyon ang nararamdaman ko ay pinilit ko pa ring ngumiti at tumango. Sa pagkakataong ito ay wala na akong ibang hiling kun’di makaalis sa lugar na ito dahil pakiramdam ko’y malapit na akong sumabog.

“I would like to excuse your daughter Mr.Salcedo, we will be leaving now.”

Nanlaki ang mga mata ko ng hindi inaasahang sasabihin iyon ni Yuri.

“Why? The party just started and you’re leaving two?” Tanong ni papa at nagsalitan ang tingin sa amin ni Yuri.

“Your daughter is already tired. I also need some rest.”  Tugon ni Yuri.

At bago pa man makasagot si Papa ay tuluyan na akong hinatak ni Yuri paalis sa lugar na iyon. Nababasa ba niya ang utak ko? Kung oo man ay gusto ko siyang pasalamatan sa mga sandaling ito.

“S-Salamat Yuri.”

Binasag ko ang katahimikan habang nasa loob kami ng sasakyan niya at nang simulan na nitong magmaneho.

“What are you thanking at?” Masungit nitong tanong habang diretso pa ring nakatingin sa daan.

Napahiya ako sa tagpong iyon, bakit nga ba inisip ko agad na inalis niya ako sa lugar na iyon dahil hindi ako komportable? Maaaring ginawa niya iyon para makapagpahinga na rin siya dahil maghapon siyang nasa kompanya.

Napakunot ang noo ko ng mapansing tila hindi ito ang daan pauwi sa mansyon.

“S-Sandali Yuri, hindi ito ang daan pauwi.”