JEANEIA'S POV's"Buntis lang ako, hindi ako baldado..." nakangusong paalala ko sakanya, "Hep! Tutulong ako." Mabilis kong hinarang sa labi niya ang daliri ko nang akmang magpoprotesta pa siya. Wala na itong nagawa kun'di ang bumuntong-hininga. Hinayaan niya na akong tumulong ngunit halos lahat ay siya pa din naman ang gumawa. "Nanay, why do we have so many foods?" tanong ni Duke habang abala na kami sa paghahanda ng mga pagkain na katatapos lamang lutuin. Nagbaba ako ng tingin sa bata na ngayon ay nakatingala sa akin, "Magce-celebrate tayo para kay baby... pupunta dito sila Lola tsaka ang mga tita't tito mo..." paliwanag ko dito. Napahiyaw naman sa tuwa si Duke.Paniguradong matutuwa pa siya lalo mamaya dahil marami siyang taong pwedeng kausapin at daldalin. "Why are they so tagal?" naiinip na tanong ni Duke na ngayon ay nakapalumbaba sa harapan ko."Mamaya pa sila dadating, Duke " Napabaling naman ako kay Draven nang masuyong humalik ito sa sentido ko, "Are you tired?"Umiling
JEANIEA'S POVMatapos naming mag-picture ay pumunta na kami sa dining area para kumain ng hinanda namin ni Draven para sakanila. "Focus on your food..." rinig kong saway ni Draven kay Duke na abala sa pakikipagkwentohan kay Vanessa.Tawanan ang maririnig habang kumakain kaming lahat. Maging si Tita Veron at Tito Victor ay nakikisabay din sa biruan."Sayo na lang 'to..." Nilagay ko sa plato ni Draven ang laman ng manok at tinira ko lang sa plato ko ang balat nito. Buong pusong tinanggap naman iyon ni Draven. "Sir Draven may naghahanap po sainyo." Naputol ang kasiyahan namin nang biglang pumasok si manang. Tila balisa ito. Nangunot naman ang noo ni Draven. Tumahimik din ang buong paligid. Unti-unti ay kumakabog ng mabilis ang dibdib ko... parang may hindi tama. Hindi ako mapakali dahil sa tila naga-alalang mukha ni Draven. Mabilis ang naging pagtayo ni Draven. Dumiretso sa labas "Jeaneia, okey ka lang."tanong ni Tita Veron. Kaya tumango ako "OUCH."Malakas na sigaw ni Draven kaya
Third Person POVAs she walk down the aisle ay hindi niya maiwasang maluhahanggang sa nakarating siya sa tapat ng aisle at tinanggap ang kamay ng lalaking mahal niya.JEANIEA'S POV"Alagaan mo si Jeaneia, Draven"Saad ni Tito Brandon."Anak na ang turing ko jan "Dagdag na saad ni Tito Brandon."Makakaasa po kayo Tita at Tito na aalagaan at mamahalin ko si Jeaneia"Saad ni Draven bago nag mano nay Tito Brandon at hinalikan si Nanay sa pisnge.------------------"Love, My beautiful, amazing, adorable, lovely love, I know i messed up before hindi ko nga alam kung paano mo nakayanan yun, i hurted you and i made you cry everytime, i know i was a jerk and i was an assh*le. Hindi ko alam kung paano mo nagawang mag patawad sa isang gaya kong g*go pero nag papasalamat ako. Nag papasalamat ako dahil hindi ka marunong mag tanim ng galit dahil kung nag kataon, siguro hanggang ngayon nag hahabol parin ako sayo. Love i know im not perfect but i can promise you this that i will love you until my last
JEANEIA'S POINT OF VIEW“Mukha kang Diyosa r’yan.”Nakagat ko ang labi para pigilan ang pag-ngiti. Nakatingin kami ngayon sa portrait namin ni Draven noong ikinasal kami. Nasa labas lahat ng pamilya namin at maingay na kumakain, habang kami naman ni Vanessa ay narito sa loob at kung anu-ano ang tinitignan sa bahay. Ngayon lang ulit sila bumisita dahil busy ang mga iyon sa kaniya-kaniyang buhay.“Hindi naman,” kinikilig na pinitik ko ang braso ni Vanessa dahilan para samaan niya ako ng tingin. “Ang sakit mo mamitik, ah?”Natawa lang ako.Apat na buwan na simula noong naisilang ko si Dawn, pangatlong anak namin ni Draven. Limang taon na rin ang lumipas simula noong ikinasal kaming dalawa. Natatawa pa ako noon dahil naalala ko yung nahimatay siya.Sa loob ng limangg taon na iyon, napuno ng kasiyahan ang puso ko.Halos mabaliw na si Draven kakaalaga kay Dawn. Madalas ay nakikita ko siyang nahihirapan, kung anong dapat gawin. Nagvo-volunteer naman ako pero ayaw niya akong pagkilusin, gusto
JEANEIA'S POINT OF VIEWAlas-sais pa lang ng umaga ay hinanda ko na ang almusal ng mag-aama ko, hindi ko na ginising ang lalaking yun baka di pa ako payagang magluto ng almusal e ayoko namang umasa kay Manang o sa iba pang katulong ni Draven, pamilya ko to ako dapat ang magbigay serbisyo sa kanila.Hinahanda ko na ang mga plato sa malaking mesa dito sa dinning nang biglang makarinig ako ng malakas na pagbukas ng pintuan mula sa itaas."Good morning love." Malambing na saad ni Draven. Habang buhat buhat si Dawn.Napailing-iling na lamang ako, pagkatapos kong asikasuhin ang almusal namin ay umakyat ako sa hagdan patungo sa kwarto nila Duke at Dew."Good morning babies" Bungad ko sa kanila ngunit tulog pa ang mga ito.Binuksan ko ang kurtina para sana suminag sa kanila ang araw"Good morning Nanay!" Nabigla ako dahil bigla na lamang akong niyakap ni Duke at Dew."Oh my, you guys startled me" I said bago ako umupo at pantayan sila."Let's get you freshened up" sabi ko nang mahalikan ko a
JEANEIA'S POINT OF VIEWNapapansin ko sa nakalipas na araw nawawalan na ng oras si Draven sa mga anak niya lagi nalang siyang umuwing late kung minsan hindi pa siya umuwi, pagtinatangong ko naman siya lagi lang niyang sinasabi na marami daw siyang ginagawa sa company. Kaya hindi ko naiwasang mag overthinking, pero lagi kung iniisip na hindi magagawa ni Draven ang mga iniisip ko.Kagaya ngayon, anong oras na pero wala pa siya. Naging routine ko na atang lagi siyang hintayin, hindi kasi ako makatulog pag hindi ko siya naamoy sanhi siguro iyon ng pagbubuntis ko.Kaya naisipan kung tawagan ang number ng company niya. Nakailang ring lang yun hanggang sa may sumagot nito."Hello Good morning, Qutierrez company, this is guard on duty, how me help you." Saad sa kabilang linya." Ahhh, si Jeaneia po ito." Magalang na saad ko." Ahh kayo po pala Ma'am, ano pong kailangan ninyo?" Magalang na tanong ni manong." Nanjan po ba si Draven?" Tanong ko."Si sir Draven po, wala po siya dito,maaga po si
JEANEIA'S POINT OF VIEW"I'm pregnant---" Simple niyang sabi ngunit ang sunod niyang sinabi ang nagpabagsak ng luha mula sa aking mata."---with Draven's child"Nag-iinit na ang magkabilang gilid ng mga mata ko dahil sa sinabi niya ngunit ayoko siyang paniwalaan, alam kong hindi magagawa ni Draven yun kahit nakita na mismo ng dalawa kung mata."S-stop lying Lianna" I stuttered."I'm not lying, Draven tell her the truth." Saad ni Lianna kay Draven. Kaya napatingin ako kay Draven at hinihintay ang sasabihin niya.I was looking at him when my tears slowly fell.'akala ko masaya na kami, bakit "J-Jea-neia let me explain" utal na sabi ni Draven."So this it's truth?!" sigaw ko."No...no love...f*ck get out Lianna!" sigaw niya at masunod namang umalis si Lianna pero bago siya umalis tinarayan niya muna ako, kaya kami na lang dalawa ang nasa loob ng kwarto."I've had enough of this...sawang sawa na akong masaktan!" sigaw ko habang patuloy pa rin sa pagpatak ang aking luha.Naglakad ako pap
JEANEIA'S POINT OF VIEWTahimik kaming dalawa ni Kuya Bryan habang nasa balkonahe ng aming kwarto ko. Makulimlim ngayon kaya hindi mainit. Mukhang anytime ay uulan.Malalim din ang iniisip ni Kuya Bryan. Lagi rin siyang napapabuntong hininga tsaka iiling na parang nababaliw na. Hindi naman nagtagal nagpaalam na si Kuya Bryan babalik nalang daw siya.My eyes roamed around every cornered of my room. Kulay kremang pader at mga unan. Ganoon rin ang shape ng lampshade at kobre ng kama na ginagamit ko.Mag-iilang buwan na rin simula ng pumunta ako sa bahay nila Nanay pero ngayon ko lang napansin. Napunta ang tingin ko sa poster picture na nakalagay sa bedside table ko. It was me, smiling big. Si Kuya Bryan pa yata ang kumuha nito. Lumapit ako doon at kinuha ito. Isinuyod ko ang mga daliri sa larawan. Ang laki ng ngiti ko dito. Ipinilig ko ang ulo at sinubukang alalahanin kung bakit masaya ako sa araw na iyon. Maya-maya pa ay napatawa ako.Tama! It was the first day I met Kuya Bryan. Ibina
JANELA'S Point of viewNAALIPUNGATAN naman ako ng maramdaman kong may maingat na humahaplos sa pisngi ko, minulat ko naman ang mga mata ko at dun tumambad sakin ang seryosong mukha ni señorito na nakatingin sakin, habang ang palad niya ay nasa pisngi ko parin.Hindi naman agad ako naka galaw dahil sa mata niyang kulay asul na mapang-akit. Hindi maikakaila na ang ganda ng mata ni señorito dahil sa mahaba ang pilik mata na bagay sa hugis ng mata niya at sa kulay asul niyang eyeball, ang makapal niyang kilay nababagay din sa seryosong mukha niya, labi niyang mamula-mula na sing tamis ng strowberry at ilong niyang matangos kaya kahit seryoso man ang mukha nito hindi parin matatakpan na gwapo siya.Nabalik naman ako sa reyalidad ng maramdam ko ang pag haplos nito sa pisngi ko at biglang pag kabog ng dibdib ko kaya naman ay dali-dali na akong umalis sa pag kakandong sa kanya."Pasensiya na po señorito." nahihiya kong saad sa kanya at umayos sa pag kakaupo."It's okay. Alam kong hindi ka mak
JANELA'S Point of viewIlang araw na ang nakalipas simula ng nangyayari ang family day sa school ng mga bata, kaya ilang araw na rin akong umiwas kay señorito Draven.Kasalukuyan akong nagwawalis sa sala ng bahay ni señorito Draven, ng may narinig akong yapag mula sa hagdan. Kaya napatingin ako." Magandang araw po señorito." Magalang na saad ko. Kahit iniiwasan ko rin hindi naman pwedeng hindi ko siya batiin pag nagkasalubong kami o nagkita."Ahmm can I ask?"Napatingin naman ako kay señorito ng bigla na lang ito nag salita sa likod ko. Kahit na nag tataka ay tumango na lang ako sa kanya."Ano po iyun?" nahihiya kong tanong sa kanya at pinagpatuloy ang pagwawalis."May gagawin kaba, tomorrow?" Tanong niya sakin bago sumandal sa gilit ng lababo at uminom ng tubig sa hawak niyang mineral water."Ahmm bukas po?",Nag iisip ko pang isagot sa kanya. Dahil iniisip ko kung may gagawin ba ako."Wala naman po." napapailing kong sagot sa kanya ng maisip na wala naman. Nandito lang ako sa mansiyo
JANELA'S Point of viewTahimik lang akong nanonood, maraming pamilyang naglalaro kaya hindi ko maiwasang mapangiti, ang saya kasi nilang tignan." Tay, i want to play too." Saad ni Dawn. Kaya napatingin ako sa'kanya."Janela, can we?" Tanong ni señorito. Kaya hindi ko alam ang isasagot pamily play kasi yun hindi naman kami pamilya." Ahh ehh kasi." Utal na sagot ko. Ng napatingin naman ako kay Dawn nakita ko itong malungkot na nakatingin sa'kin, nararamdaman nya siguro na ayaw ko." Sige na, halika na kayo para makasali tayo sa next game." Nakangiting saad ko. Hindi ko naman maiwasang nakaramdam ng tuwa ng bigla akong yakapin ni Dawn at Dew." Let's go." Masayang tawag ni Dawn at hinila ako papunta sa mga pamilyang masayang maglalaro." Can we join?", Magalang na tanong ni Dew sa magpapalaro." Oo naman." Nakangiting sagot ng babae habang nakatingin kay señorito Draven. Hindi naman si señorito Draven ang kinakausap, hindi ko naman maiwasang magselos kaya nakatatlong iling ako bago kinu
JANELA'S Point of viewNAGISING ako banda alas singko ng madaling araw para ako na ang gumawa ng almusal at makapag pahinga naman rin si nanay Helen.Kararating lang niya kasi, kaya ako na muna ang gagawa ng mga gawanin ni Nanay.Pagka tapos maligo at mag bihis ay agad na akong lumabas ng kwarto at agad ng dumeretyo papuntang kusina.Nang makarating ay agad naman na ako nag simulang mag luto ng almusal.. Natigilan naman ako sa pag luluto ng nakaramdam ako ng uhaw, kaya naman ay lumapit muna ako sa freezer at agad kumuha ng mineral water. Pagkatapos uminom ay agad ko nang sinarado ang freezer at agad ng humarap, pero agad rin natigilan ng mabunggo ako sa matigas na dibdib.Napaangat naman ang tingin ko sa nag mamay- ari ng dibdib na ito, at dun naman sumalubong sakin ang seryosong mukha ni señorito at ang magulo nitong buhok na mukhang kagigising niya lang."Magandang umaga señorito." saad ko sa kanya at umatras ng konti kahit alam ko naman wala nang maatrasan.Hindi naman ito nag sali
JANELA'S Point of viewNAGISING naman ako dahil sa malakas na pag busina sa labas at dun ko namalayan na nakatulog pala ako dito sa sofa dahil sa kakahintay kay señorito, sa tingin ko ay ala una na nang madaling araw ngayon.Agad naman na akong lumapit sa pinto at agad binuksan dun ko nakita si señorito pangewang- ngewang na bumaba sa kotse niya, lumapit naman agad ako ng makita ko itong natumba."Señorito ayos ka lang po ba?" May pag alala kong tanong at tinulungan na siyang tumayo sa pag kakaupo niya sa semento."Señorito" pag tawag ko ulit sa kanya ng makita ko lang ito pilit na binubukas ang mata niyang tumingin sakin."Hmm, love is that you" yun lang ang narinig ko sa kanya dahilan na maamoy ko ang hininga niya na amoy alak.'uminom siya?'"Señorito, ano pong sinasabi mo, kaya mo po bang mag lakad?" Tanong ko at inalalayan siya. Hindi naman siya nag salita at pilit lang ginagalaw ang katawan niya, kaya naman tinulungan ko na siyang alalayan sa pag lakad. Medyo nahihirapan pa ako
THIRD PERSON point of viewBUMABA naman si Draven ng nakaayos para pumunta sa puntod ng namatay niyang asawa dumeretso naman siya sa kusina at dun niya nakita ang dalaga na nag titimpla ng kape.Bigla naman siyang nakaramdam ng konsensiya dahil sa ginawa niya na alam niyang natakot ang dalaga. hindi niya alam tuwing sa nakikita niya ang dalaga ay hindi niya mapigilan ang sarili niya.Nakakaramdam siya ng hindi mapaliwanag, alam siya sa sarili na simula ng namatay ang asawa niya pinangako niya sa sarili na hindi na muli siya iibig pero hindi niya napigilan ang nararamdaman.Napatingin naman ang dalaga sa kanya pero agad rin napayuko na parang natatakot sa kanya, pero hindi niya na lang ito pinansin at agad na lang lumapit sa freezer para kumuha ng maiinom.Nang matapos uminom nang tubig ay agad naman siyang napatingin sa dalagang nanatili lang sa kinatatayuan at hindi makatingin sa kanya ng deretso.Aalis na lang sana siya sa harap nito ng bigla itong mag salita."Señorito hindi ka po
JANELA'S Point of ViewNAGISING naman ako nang maaga dahil alam ko ngayon ang alis ni nanay Helen para pumunta sa probinsiya at ngayon din ang death anniversary ni señorita Jeaneia, kaya naman ako na ang nag handa ng almusal para kay señorito.Nang matapos ihanda ang mga niluto ko sa mesa ay nag handa rin ako ng pagkain kay nanay Helen para naman may makain siya sa byahe pagnagutom sya."Magandang umga iha." napatingin naman ako sa pinto ng kusina ng may nag salita at dun ko nakita si nanay Helen na nakaayos na."Ang aga mo naman iha hinintay mo na lang sana ako ang gumawa nito." nakangiti nitong saad sakin."Kaya ko naman po nanay atsaka aalis po kayo ngayon kaya dapat hindi ka po mapagod." nakangiti kong saad sa kanya at inabot sa kanya ang maliit na bag na ang laman ang pagkain na hinanda ko para sa kanya."Ano to iha?" may pag tataka nitong tanong sakin bago kinuha ang bag."Pagkain po nanay baka kasi magutom po kayo sa byahe. Kaya napag isipan ko pong gawan kayo ng makakain para
JANELA's Point of ViewNANG matapos mamalengke ay agad naman na akong dumeretso sa hospital."Anak!" napangiti naman ako ng marinig ko ang boses ni mama ng nakapasok ako sa kwarto niya sa hospital."Anak mabuti nakadalaw ka ulit, kamusta naman ang trabaho mo don? Hindi ka ba nila sinasaktan? Mahirap ba ang trabaho don?." Sunod-sunod na tanong ni mama kaya lumapit ako sa kanya at agad siyang niyakap."Mama dahan-dahan naman mahina ang kalaban ang una pong sagot sa una ninyong tanong ay may inutos po kasi si nanay Helen. Kaya po naisipan ko dumaan na muna dito." nakangiti kong saad sa kanya at hinalikan ang kanyang noo."At sa pangalawa ninyo pong tanong, ayos lang naman po ang trabaho ko at sa pangatlo, hindi naman po nila ako sinasaktan mababait po sila sa pag apat naman po hindi naman po mahirap kayang kayang ko naman Mama ." Nakangiting saad ko."Nako iha kani-kanina lang ay ikaw ang mukhang bibig ng mama mo, kesyo kung bakit daw ang tagal mong dumalaw dito." napapailing na saad
JANELA'S POINT OF VIEWISANG linggo na ang nakakalipas simula ng nabasag ang ini-ingatang vase ni señorito, iniiwasan kong pagtagpuin kami ni señorito.Sa loob ng isang linggo ay nakahinga ako nang maluwag dahil sa hindi ko siya nakita, dahil nung araw na iyon ay may biglang tumawag sa kanya may business meeting siya sa Europe.At ngayon naman ay bumalik na ang kaba ko at parang may malaking bato na nasa dibdib ko, dahil babalik na si señorito Draven."Iha ayos ka lang ba?" nabalik naman ako sa ulirat ng mag salita si nanay Helen sa tabi ko."Opo nanay Helen." sagot ko at pinagpatuloy ang pag huhugas ng mga pinggan."Sigurado kaba? parang hindi ka kasi mapakali eh?" may pag aalalang tanong ni nanay Helen kaya naman ngumiti ako sa kanyang tumingin. Na ngayon ay huminto na pala sa ginagawa niya."Ayos lang po talaga ako nanay." nakangiti kong sagot."Dahil ba may señorito?" biglang tanong ni nanay sakin. Dahilan para bumalik ang kaba ko."Hindi po nanay. Nag aalala lang po ako sa mama ko