Third Person POVAs she walk down the aisle ay hindi niya maiwasang maluhahanggang sa nakarating siya sa tapat ng aisle at tinanggap ang kamay ng lalaking mahal niya.JEANIEA'S POV"Alagaan mo si Jeaneia, Draven"Saad ni Tito Brandon."Anak na ang turing ko jan "Dagdag na saad ni Tito Brandon."Makakaasa po kayo Tita at Tito na aalagaan at mamahalin ko si Jeaneia"Saad ni Draven bago nag mano nay Tito Brandon at hinalikan si Nanay sa pisnge.------------------"Love, My beautiful, amazing, adorable, lovely love, I know i messed up before hindi ko nga alam kung paano mo nakayanan yun, i hurted you and i made you cry everytime, i know i was a jerk and i was an assh*le. Hindi ko alam kung paano mo nagawang mag patawad sa isang gaya kong g*go pero nag papasalamat ako. Nag papasalamat ako dahil hindi ka marunong mag tanim ng galit dahil kung nag kataon, siguro hanggang ngayon nag hahabol parin ako sayo. Love i know im not perfect but i can promise you this that i will love you until my last
JEANEIA'S POINT OF VIEW“Mukha kang Diyosa r’yan.”Nakagat ko ang labi para pigilan ang pag-ngiti. Nakatingin kami ngayon sa portrait namin ni Draven noong ikinasal kami. Nasa labas lahat ng pamilya namin at maingay na kumakain, habang kami naman ni Vanessa ay narito sa loob at kung anu-ano ang tinitignan sa bahay. Ngayon lang ulit sila bumisita dahil busy ang mga iyon sa kaniya-kaniyang buhay.“Hindi naman,” kinikilig na pinitik ko ang braso ni Vanessa dahilan para samaan niya ako ng tingin. “Ang sakit mo mamitik, ah?”Natawa lang ako.Apat na buwan na simula noong naisilang ko si Dawn, pangatlong anak namin ni Draven. Limang taon na rin ang lumipas simula noong ikinasal kaming dalawa. Natatawa pa ako noon dahil naalala ko yung nahimatay siya.Sa loob ng limangg taon na iyon, napuno ng kasiyahan ang puso ko.Halos mabaliw na si Draven kakaalaga kay Dawn. Madalas ay nakikita ko siyang nahihirapan, kung anong dapat gawin. Nagvo-volunteer naman ako pero ayaw niya akong pagkilusin, gusto
JEANEIA'S POINT OF VIEWAlas-sais pa lang ng umaga ay hinanda ko na ang almusal ng mag-aama ko, hindi ko na ginising ang lalaking yun baka di pa ako payagang magluto ng almusal e ayoko namang umasa kay Manang o sa iba pang katulong ni Draven, pamilya ko to ako dapat ang magbigay serbisyo sa kanila.Hinahanda ko na ang mga plato sa malaking mesa dito sa dinning nang biglang makarinig ako ng malakas na pagbukas ng pintuan mula sa itaas."Good morning love." Malambing na saad ni Draven. Habang buhat buhat si Dawn.Napailing-iling na lamang ako, pagkatapos kong asikasuhin ang almusal namin ay umakyat ako sa hagdan patungo sa kwarto nila Duke at Dew."Good morning babies" Bungad ko sa kanila ngunit tulog pa ang mga ito.Binuksan ko ang kurtina para sana suminag sa kanila ang araw"Good morning Nanay!" Nabigla ako dahil bigla na lamang akong niyakap ni Duke at Dew."Oh my, you guys startled me" I said bago ako umupo at pantayan sila."Let's get you freshened up" sabi ko nang mahalikan ko a
JEANEIA'S POINT OF VIEWNapapansin ko sa nakalipas na araw nawawalan na ng oras si Draven sa mga anak niya lagi nalang siyang umuwing late kung minsan hindi pa siya umuwi, pagtinatangong ko naman siya lagi lang niyang sinasabi na marami daw siyang ginagawa sa company. Kaya hindi ko naiwasang mag overthinking, pero lagi kung iniisip na hindi magagawa ni Draven ang mga iniisip ko.Kagaya ngayon, anong oras na pero wala pa siya. Naging routine ko na atang lagi siyang hintayin, hindi kasi ako makatulog pag hindi ko siya naamoy sanhi siguro iyon ng pagbubuntis ko.Kaya naisipan kung tawagan ang number ng company niya. Nakailang ring lang yun hanggang sa may sumagot nito."Hello Good morning, Qutierrez company, this is guard on duty, how me help you." Saad sa kabilang linya." Ahhh, si Jeaneia po ito." Magalang na saad ko." Ahh kayo po pala Ma'am, ano pong kailangan ninyo?" Magalang na tanong ni manong." Nanjan po ba si Draven?" Tanong ko."Si sir Draven po, wala po siya dito,maaga po si
JEANEIA'S POINT OF VIEW"I'm pregnant---" Simple niyang sabi ngunit ang sunod niyang sinabi ang nagpabagsak ng luha mula sa aking mata."---with Draven's child"Nag-iinit na ang magkabilang gilid ng mga mata ko dahil sa sinabi niya ngunit ayoko siyang paniwalaan, alam kong hindi magagawa ni Draven yun kahit nakita na mismo ng dalawa kung mata."S-stop lying Lianna" I stuttered."I'm not lying, Draven tell her the truth." Saad ni Lianna kay Draven. Kaya napatingin ako kay Draven at hinihintay ang sasabihin niya.I was looking at him when my tears slowly fell.'akala ko masaya na kami, bakit "J-Jea-neia let me explain" utal na sabi ni Draven."So this it's truth?!" sigaw ko."No...no love...f*ck get out Lianna!" sigaw niya at masunod namang umalis si Lianna pero bago siya umalis tinarayan niya muna ako, kaya kami na lang dalawa ang nasa loob ng kwarto."I've had enough of this...sawang sawa na akong masaktan!" sigaw ko habang patuloy pa rin sa pagpatak ang aking luha.Naglakad ako pap
JEANEIA'S POINT OF VIEWTahimik kaming dalawa ni Kuya Bryan habang nasa balkonahe ng aming kwarto ko. Makulimlim ngayon kaya hindi mainit. Mukhang anytime ay uulan.Malalim din ang iniisip ni Kuya Bryan. Lagi rin siyang napapabuntong hininga tsaka iiling na parang nababaliw na. Hindi naman nagtagal nagpaalam na si Kuya Bryan babalik nalang daw siya.My eyes roamed around every cornered of my room. Kulay kremang pader at mga unan. Ganoon rin ang shape ng lampshade at kobre ng kama na ginagamit ko.Mag-iilang buwan na rin simula ng pumunta ako sa bahay nila Nanay pero ngayon ko lang napansin. Napunta ang tingin ko sa poster picture na nakalagay sa bedside table ko. It was me, smiling big. Si Kuya Bryan pa yata ang kumuha nito. Lumapit ako doon at kinuha ito. Isinuyod ko ang mga daliri sa larawan. Ang laki ng ngiti ko dito. Ipinilig ko ang ulo at sinubukang alalahanin kung bakit masaya ako sa araw na iyon. Maya-maya pa ay napatawa ako.Tama! It was the first day I met Kuya Bryan. Ibina
JEANEIA'S POINT OF VIEWMAPAILANG ako bago lumabas ng comfort room. Ayaw kong mahalata ni Nanay at Kuya Bryan ang lihim akong umiyak. Baka kung ano pa ang isipin ng mga iyon. Ngayon ang araw na pupunta kami ni Tito Brandon sa England kasama si Nanay, humingi kasi ng tulong si Nanay kay Tito Brandon, at sinabi nitong may bahay daw siya sa England. Aliw kong pinagmamasdan ang humpapawid, first time kong makasakay sa airplane kaya sabik ako.Kasama ni Tito Brandon ang secretary niyang si Brix, ngayong araw din kasi may business deal niya with Celine, isang sikat na clothes brand na pag-aari ng isang half pinay. Mayroon itong mga shop sa Japan, New York, at Korea. Malaking bagay para sa Gonzales coordinate ang maka-collab ito dahil sa lakas nitong humatak ng target market.“Are you okey?” tanong ni Nanay. Kaya napatingin ako sa'kanya." Okey lang po ako Nay, wag na ninyo po akong isipin." Pilit ngiting saad ko." Wag mo nga akong ngitian ng ganyan, anak kita kaya alam ko kung peke ang
JANELA's POINT OF VIEWMaaga akong gumising, kasi maaga akong pupunta tindahan ng gulay ni aling Karen.-------"Gulay po kayo jan, pampatibay ng relasyon!! Para hindi kayo lukohin." sigaw ko, habang inaayos ang mga gulay na paninda."Mag meryenda ka muna." saad sa'kin ni aling Karen."Nako salamat po aling Karen." nakangiti kong saad at kinuha sa kanya ang softdrinks at hansel."Walang anuman, pahinga kana muna ako na muna dito." saad nito at inaayos ang mga gulay."Hindi!! Ako na po aling Karen, trabaho ko po ito." nahihiya kong saad at pinigilan siya.Totoo naman nakakahiya talaga, trabaho ko ito tapos siya ang gumagawa, hindi niya naman ako pinapa sweldo para lang mag tamad."Wag nang makulit iha, kumain ka muna jan, mag pahinga ka rin kahit saglit hindi yung inaabuso mo na yang katawan mo sa trabaho." pag sesermon nito sakin."Kumain kana muna jan at magpahinga." dagdag ulit nito at bumalik na ulit sa pag aayos ng mga gulay.Napa buntong hininga na lang ako dahil sa sinabi ni alin