JEANEIA'S POINT OF VIEWTahimik kaming dalawa ni Kuya Bryan habang nasa balkonahe ng aming kwarto ko. Makulimlim ngayon kaya hindi mainit. Mukhang anytime ay uulan.Malalim din ang iniisip ni Kuya Bryan. Lagi rin siyang napapabuntong hininga tsaka iiling na parang nababaliw na. Hindi naman nagtagal nagpaalam na si Kuya Bryan babalik nalang daw siya.My eyes roamed around every cornered of my room. Kulay kremang pader at mga unan. Ganoon rin ang shape ng lampshade at kobre ng kama na ginagamit ko.Mag-iilang buwan na rin simula ng pumunta ako sa bahay nila Nanay pero ngayon ko lang napansin. Napunta ang tingin ko sa poster picture na nakalagay sa bedside table ko. It was me, smiling big. Si Kuya Bryan pa yata ang kumuha nito. Lumapit ako doon at kinuha ito. Isinuyod ko ang mga daliri sa larawan. Ang laki ng ngiti ko dito. Ipinilig ko ang ulo at sinubukang alalahanin kung bakit masaya ako sa araw na iyon. Maya-maya pa ay napatawa ako.Tama! It was the first day I met Kuya Bryan. Ibina
JEANEIA'S POINT OF VIEWMAPAILANG ako bago lumabas ng comfort room. Ayaw kong mahalata ni Nanay at Kuya Bryan ang lihim akong umiyak. Baka kung ano pa ang isipin ng mga iyon. Ngayon ang araw na pupunta kami ni Tito Brandon sa England kasama si Nanay, humingi kasi ng tulong si Nanay kay Tito Brandon, at sinabi nitong may bahay daw siya sa England. Aliw kong pinagmamasdan ang humpapawid, first time kong makasakay sa airplane kaya sabik ako.Kasama ni Tito Brandon ang secretary niyang si Brix, ngayong araw din kasi may business deal niya with Celine, isang sikat na clothes brand na pag-aari ng isang half pinay. Mayroon itong mga shop sa Japan, New York, at Korea. Malaking bagay para sa Gonzales coordinate ang maka-collab ito dahil sa lakas nitong humatak ng target market.“Are you okey?” tanong ni Nanay. Kaya napatingin ako sa'kanya." Okey lang po ako Nay, wag na ninyo po akong isipin." Pilit ngiting saad ko." Wag mo nga akong ngitian ng ganyan, anak kita kaya alam ko kung peke ang
JANELA's POINT OF VIEWMaaga akong gumising, kasi maaga akong pupunta tindahan ng gulay ni aling Karen.-------"Gulay po kayo jan, pampatibay ng relasyon!! Para hindi kayo lukohin." sigaw ko, habang inaayos ang mga gulay na paninda."Mag meryenda ka muna." saad sa'kin ni aling Karen."Nako salamat po aling Karen." nakangiti kong saad at kinuha sa kanya ang softdrinks at hansel."Walang anuman, pahinga kana muna ako na muna dito." saad nito at inaayos ang mga gulay."Hindi!! Ako na po aling Karen, trabaho ko po ito." nahihiya kong saad at pinigilan siya.Totoo naman nakakahiya talaga, trabaho ko ito tapos siya ang gumagawa, hindi niya naman ako pinapa sweldo para lang mag tamad."Wag nang makulit iha, kumain ka muna jan, mag pahinga ka rin kahit saglit hindi yung inaabuso mo na yang katawan mo sa trabaho." pag sesermon nito sakin."Kumain kana muna jan at magpahinga." dagdag ulit nito at bumalik na ulit sa pag aayos ng mga gulay.Napa buntong hininga na lang ako dahil sa sinabi ni alin
JANELA POINT OF VIEW"Ito na po yun manong?" pag tatanong ko sa driver ng taxi na sinakyan ko papunta sa a-applyan kung trabaho."Ito na yun iha, ingat ka," saad ni manong.Hindi ko kasi alam yung exsaktong address kung saan yung village ni Mr. Qutierrez, mabuti na lang alam ni manong ito."Salamat po manong. ito po yung bayad, ka'yo din po mag-ingat," nakangiti kong saad at inabot sa kanya yung bayad ko.Kinuha naman niya at tumango na lang at ngumiti.Bumaba naman na ako at tumingin sa napakalaking gate ng village na ito."Qutierrez Village. ito na nga yun." pag basa ko sa taas ng malaking gate.Lumapit naman ako sa tatlong guard na nakatayo lang sa gilid at nag uusap."Excuse po mga kuya. Magandang araw po." tawag pansin ko sa kanila, dahilan ng pag hinto nila sa pag uusap at tumingin sakin."Ma'am J-jeaneia?" Sabay nilang saad, kaya tatlong beses akong umiling." Hindi po ako ang sinasabi nyong Jeaneia, pwede po bang magtanong?" Magalang na ulit ko."Ano yun iha?" Pag tatanong ng m
JANELA'S POINT OF VIEWMaaga akong nagising dahil sa alarm ng cellphone ko, sinadya ko talaga gawin to para naman hindi ako matanghali ng gising sa unang araw ko sa trabaho.Tumayo naman ako agad ako napansin kong wala na si nanay helen sa kwarto namin.Agad naman akong kumuha ng tuwalya at pumasok na sa banyo para maligo.Pagka tapos ko maligo ay agad na akong nag bihis. Tinalian ko lang saglit ang buhok ko at agad ng lumabas sa kwarto namin ni nanay Helen.Dumeretyo naman agad ako sa kusina para tignan si nanay Helen kung nandun ba siya, at hindi nga ako nag kamali dahil nandun nga nag luluto na."Magandang araw po nanay Helen." nakangiti kong pag bati rito.Napalingon naman sa'kin si nanay Helen ng nakangiti."Magandang araw rin sayo, Janela." nakangiti nitong pag bati sakin at agad naman bumaling sa niluluto niya."Mag simula kana iha, gawin mo na ang trabahong sinabi ko sayo, nandito na pala si señorito kakauwi lang kaninang madaling araw," pag saad ni nanay Helen sakin, dahilan n
JANELA'S POINT OF VIEWNAGLILINIS na ako ngayon ng mga vase katatapos ko lang kasi linisin ang mga kwarto sa taas, mabuti na lang at mukhang naging maayos naman ang ginawa kong pag lilinis sa kwarto niya dahil sa wala naman akong narinig na reklamo nya.Habang nag lilinis ako may biglang pumasok na babae, masasabi kung ganda at ang sexy ito.Kaso walang respeto at pumasok lang bigla-bigla hindi man lang nag doorbell."Where's Draven?" Maarte nitong tanong sa'kin ng makalapit."Wala po siya dito, nasa trabaho na po," magalang kong saad sa kanya.Tinignan niya naman ako mula ulo hangang paa at tinaasan ako ng kilay."Wait! Who are you? are you the new maid here?" sunod-sunod nitong tanong sa'kin habang mapanuring nakatingin saken."Janela po. Opo ako po yung bagong maid," magalang kong saad at yumuko."You look like Jeaneia, never mind. But don't try to flirt my boyfriend," saad nito sakin.Ang ganda niya sana kaso ang arte naman, hindi naman ako ganun para agawin si señorito sa kanya.
JANELA'S point of viewNASA loob na ako ng punishment room yakap yakap ko ngayon ang sarili dahil sa subrang lamig na nararamdaman ko, idagdag pa ang madilim na paligid kung walang araw na tumatama dito ay wala ka talagang makikita kahit na isa.Para itong bodega may nasisinghot kasi akong alikabok dahilan ng pag ubo ko.Sumasakit na ang ulo ko dahil sa alikabok idagdag mo pa ang pagkirot ng sugat ko sa kamay, sa tingín ko hindi pa rin ito humihinto sa pag durugo.Hindi ko nasabi kay nanay Helen na may sugat ako at nakalimutan ko rin manghingi ng pang punas para tumigil ang pagdurugo nito dahil mas iniisip ko kung paano ko babayaran ang vase, mukha kasing hindi ako pinaniniwalaan ni señorito. Dahil hanggang ngayon ay hindi parin ako sa loob ng bodega, sobrang gutom at nauuhaw na ako, nakakaramdam na rin ako ng pagkahilo.Kinapa ko naman ang noo ko, ramdam kung sobrang init at nanginginig ako dahil sa lamig kaya naman lalo ko pang niyakap ang mga tuhod ko.Parang hindi ko na kaya dahil
JANELA'S POINT OF VIEWISANG linggo na ang nakakalipas simula ng nabasag ang ini-ingatang vase ni señorito, iniiwasan kong pagtagpuin kami ni señorito.Sa loob ng isang linggo ay nakahinga ako nang maluwag dahil sa hindi ko siya nakita, dahil nung araw na iyon ay may biglang tumawag sa kanya may business meeting siya sa Europe.At ngayon naman ay bumalik na ang kaba ko at parang may malaking bato na nasa dibdib ko, dahil babalik na si señorito Draven."Iha ayos ka lang ba?" nabalik naman ako sa ulirat ng mag salita si nanay Helen sa tabi ko."Opo nanay Helen." sagot ko at pinagpatuloy ang pag huhugas ng mga pinggan."Sigurado kaba? parang hindi ka kasi mapakali eh?" may pag aalalang tanong ni nanay Helen kaya naman ngumiti ako sa kanyang tumingin. Na ngayon ay huminto na pala sa ginagawa niya."Ayos lang po talaga ako nanay." nakangiti kong sagot."Dahil ba may señorito?" biglang tanong ni nanay sakin. Dahilan para bumalik ang kaba ko."Hindi po nanay. Nag aalala lang po ako sa mama ko