Book 6: Chapter 4-Pagbabalik-tanaw

"MATA pa nga lang ang nakikita ko sa iyo ay ang pangit mo na, paano pa kaya kung buong mukha na?" mapang asar na ani ni Mae kay Kiko nang tuksohin siya nito na may gusto umano siya dito.

"May kasabihan nga na tulak ng bibig, kabig ng dibdib." Kumindat pa ang binatilyo sa dalagita. May tatlong taon na rin sila magkakasama at nakasanayan na niyang tuksohin ito para sa kanyang sarili.

"Baka nakalimutan mo na bibig lang ang mayroon tayo dito?" nang-uuyam na tugon ni Mae.

Natigilan si Kiko, kapag ang dalagita ang kanyang kaharap ay pansamantala niyang nakakalimutan na abnormal ang kanilang buhay ngayon. Nakaingos na tinalikuran siya nito nang hindi na siya nakapagsalita. Hanggang ngayon ay kumikirot ang likod niya tuwing mabugbog iyon sa kagagawan din ng babae na hayagan ang pagpapakita ng disgusto sa kanya. Hindi niya alam kung bakit galit ito sa kanya gayong ginagawa naman niya ang lahat upang mapalapit dito. Umiiwas na rin siya kay Raiko dahil lalo lamang siya pinag-iinitan ng huli kap