Chapter 1

Kasalukuyang naglalakad si Althea sa kalsada sa ilalim ng tirik na tirik na araw, kagagaling niya lang naman sa pang tatlong trabaho na pinag-applyan subalit iisa lang ang sinasabi sa kan'ya. 

Tatawag na lang umano ang mga ito sa kan'ya. 

"ASA!" inis na sambit niya dahil alam niyang malabo na ang mga iyon. Kailangan niya pa naman ng pagkakakitaan lalo na 't may sakit ang kaniyang Ina. 

Nakaramdam ng pagkauhaw si Althea kung kaya 't tumawid siya sa kabilang kalsada upang bumili ng buko juice. "Manong, pabili po ako five pesos lang po," magalang na sabi niya sa tindrero. 

Habang naghihintay siya ay may dumating din na isang babae, mukhang bibili rin ito kung kaya 't gumilid siya nang kaunti. May kausap ito sa cellphone at tila hindi maganda ang mood nito kung kaya ay nakisimpat'ya na lamang siya rito dahil danas niya rin ang hirap kung paano maghanap ng trabaho. 

"Pero, Sir! Kailangan ko po talagang makuha iyong sahod ko na iyan. Porket po ba magli-leave ako ay hindi ninyo iyan ibibigay? Anong klase naman iyon?" hindi naman sinad'ya na madinig ni Althea ang usapan ng kausap nito sa cellphone dahil magkalapit lang naman sila. 

"Ano po?! Pambihira naman! Problema nga po ang uuwiin ko sa amin, Sir. Bakit kailangan ako pa ang maghahanap sa kapalitan ko? Sir, baka–"

Napabuntong-hininga na lamang ang babae dahil pinatayan na siya ng cellphone. Nagpa-padiyak ito sa matinding inis dahil kailangan pa naman nito ang pera. Napalingon ito kay Althea at pinasadahan pa siya nito mula ulo hanggang paa na ikinataka naman niya ang panunuri nito sa kan'ya. 

"Hi, naghahanap ka ba ng trabaho?" nabigla naman si Althea nang kausapin siya ng babae, gayun pa man ay sinagot niya naman ito. 

"A-ah, oo eh. Kaso puro malas naman. Tatawagan na lang nila ako," tugon niya naman sa babae. Tila nagliwanag naman ang mukha nito nang malamang naghahanap nga siya ng trabaho. 

"OMG! Gusto mo bang ipasok kita sa boss ko? Naghahanap kasi ako ng kapalit. Ikaw na lang kaya?" 

"H-huh? Ano ba ang trabaho mo ro'n? T'saka, bakit ka naghahanap ng kapalit? Hindi ka na ba babalik?" sunod-sunod na tanong niya. Naisip niya rin kasi kung sakaling ngang pumayag siya ay paano naman na kapag naisipan na nitong bumalik? Nawawalan ulit siya ng trabaho dahil rilyebo lang naman siya. 

"Isa akong PA. For short, personal assistant. Ano ka ba? 'Wag kang mag-alala dahil kung babalik man ako ay paniguradong may makukuha naman akong ibang trabaho sa boss ko kahit hindi na kita palitan pa!" mahabang saad nito. 

"Hay, naku! Pumayag ka na para magkaro'n ka na ng trabaho at para makauwi na rin ako sa amin. May sakit kasi si Nanay at gusto nitong ako raw ang mag-alaga sa kan'ya," sabi pa nito na may bahid ng lungkot ang tinig kaya tila na-antig naman si Althea kung paano nga ito mag-alala sa Ina. Halos pareho lamang pala sila. 

"Sige, pumayag na 'ko."

"OMG! Talaga? Wala nang bawiin niyan ah? Siya nga pala, ako si Marie. Kanina pa tayo nagchichikahan pero hindi pa tayo nagkakilala," pagpapakilala ni Marie at inilahad ang isang kamay kay Althea na agad naman niyang tinanggap. 

"Wait– Sabihan ko lang sila na nakahanap na ako ng ipapalit sa akin para makuha ko na rin iyong pang huli kong sahod. Akin na rin pala iyog contact number mo para maibigay ko na rin." Ibinigay naman ni Althea kay Marie ang contact number niya. Magaan naman ang loob niya sa babae kaya ‘t susubukan niya ang inalok nitong trabaho. 

"Ayan, nasabi ko na. Paniguradong tanggap ka na niyan. Congrats na agad, girl," natawa naman si Althea dahil napakadaldal nitong si Marie, parang hindi mauubusan ng sasabihin. 

"Saan ka na pala ngayon pupunta? Ako kasi uuwi na muna sa apartment na nirerentahan ko para mag-ayos na ng gamit ko pauwi ng probinsya." 

"Pupunta na ako ng ospital, naro'n kasi si Natay naka-confine," sagot naman ni Althea. Saka na muna niya sasabihin ang tungkol sa trabaho kapag natanggap ang na siya, malaking tulong iyon kung sakali. 

"Gano'n ba? Sakto lang pala ang pag-alok ko sa iyo. Hayaan mo, gagaling din iyang tatay mo. Isasama ko sa mga dasal ko na gumaling pareho ang mga magulang natin," natuwa siya dahil napakabait nitong si Marie. Hindi nagkakalayo ang estado nilang dalawa. 

"Hmmn... Ako rin, salamat. Naniniwala akong gagaling sila. Sige, na. Chat na lang tayo ha? Mag-iingat ka sa pag-uwi." 

"Salamat, Thea. Ikaw rin. Kita-kits bukas sabay tayo pupunta ro'n, okay?" Kumaway na sila pareho sa isa't isa habang papalayo. 

Gumaan naman ang pakiramdam ni Althea kaya nakangiti na siya habang naglalakad papuntang sakayan ng jeep. 

Habang lulan na nga siya ng jeep papuntang ospital ay biglang nag-vibrate ang cellphone niya. Naka-silent kasi iyon habang naghahanap siya ng trabaho kanina kaya agad niya naman na itong binasa. 

Unknown # : "Good day! I am expecting you to come tomorrow to start your work as my new Personal Assistant. Don't be late, see you." 

Namilog ang mata ni Althea sa nabasa. Muntik pa siyang mapatili kung hindi niya lang naalalang nasa jeep nga pala siya. 

"Gano'n ka bilis? Thank you Lord, you're the best!" lihim na pasasalamat niya sa sobrang saya. 

Nang makarating na nga sa ospital ay naabutan niya pang gising ang kaniyang Ina. Nagda-dialysis kasi ito kaya kailan niya talaga ng pera, ayaw niyang mawala ang kaniyang ama dahil marami pa siyang pangarap para rito at sa pamilya nila. 

"Nay, kumusta po ang pakiramdam mo?" tanong ni Althea sa ama. Malaki na ang binagsak ng katawan nito at namamaga rin ang kanang binti . Kung puwede nga lang umano kunin ang sakit ng ama at siya na lang ang aako para hindi na umano ito mahirapan. 

"Ayos lang ako, anak. Kilala mo naman ang nanay 'di ba? Pasensiya ka na kung nahihirapan ka sa pag-aalaga sa kay nanay. Hayaan mo at bibilisan kong magpagaling." 

Pinigilan ni Althea ang kaniyang luha. Ayaw niya ipakita sa kaniyang Ina na mahina siya.

"Ayos iyan, 'nay. Kapag gumaling ka na ay mamamasyal tayo," masiglang sabi niya sa Ina.