Chapter 7

Ilang ulit nilang pinagsaluhan ang pagpaparamdam ng pagmamahal sa isa ‘t isa hanggang tanging ang pagod antok na lamang ang siyang nagpatigil sa kanilang dalawa.Magkayap sila sa buong magdamag na tanging kumot lamang ang nakabalot sa kanilang kahubadan, kung, kaya ‘y ang mga init ng kanilang katawan ang panlaban sa lamig na dulot ng aircon sa silid ni Calvin. 

Sa ospital naman ay nagulat na lamang ang ama ni Althea nang sabihin ng doktor nito na mayro'n nang donor para sa kidney transplant ang kanyang asawa na labis niyang ikinatuwa. 

“Talaga po, dok? Sino po ang tumulong sa amin?” tanong nito.

“Pasensiya na, confidential ang tungkol sa bagay na iyan kaya hindi ko maaring sabihin sa inyo, Mr. Suarez. But I assure you that your wife will save through this,” paliwanag naman ng doktor. Hindi naman na nagpulit ang ama ni Althea bagkus ay ipinagpasalamat na lamang nito sa Diyos. 

“Naiintindihan ko, salamat po.”

“Bueno, maiwanan na muna kita dahil oras ang mahalaga rito. Ipagdasal mo po ang iyong misis,” pagkasabi no’n ay umalis na nga ang doktor. Lumapit naman ang kapatid ni Althea sa kanyang ama na nakinig lamang sa usapan ng mga ito kanina at yumakap. 

“Gagaling na po si Nanay, ‘di ba?” 

“Oo, ‘nak. Magdasal ka ha? Tatawagan ko lamang ang Ate mo.” Tinawagan nga nito ang anak subalit hindi naman nito ma-contact si Althea. Inulit niya pa ngunit gano'n pa rin kaya tumigil na lamang ito. Hihintayin na lamang niya ang anak, marahil ay naghahanap pa rin ito ng paraan pero ‘di bale, tiyak na matutuwa ang panganay sa magandang balita na iyon. 

Sa mansion naman ni Calvin ay nagising siya sa tunog ng kaniyang cellphone. Mabuti na lamang at hindi nagising ang asawa niya, napangiti pa nang maalala ang nangyari sa pagitan nila. Dinampot niya sa bedside table ang cellphone upang sagutin na iyon. 

“Hello?” 

“Boss, ayos na. Nagawa na ang pinapagawa mo,” ani ng kausap sa kabilang linya.

“Good. Maasahan ko talaga kayo, slamat. Sabihan mo ako kung anong balita riyan pagkatapos at saka ko kayo pupuntahan. Tutuparin ko ang pangako ko, salamat ulit.” Napalingon siya sa nahihimbing na si Althea. Matutuwa ito kapag nalaman na maililigtas na ang kanyang Ina. Muli ay bumalik siya sa tabi nito at pinaka-titigam ang maganda at maamong mukha nito. 

“Gagawin ko ang lahat para sa iyo, Althea. Mahal na mahal kita,” mahinang sambit niya at h******n nito sa noo ang asawa bago bumalik sa pagkakahiga. Natulog siyang yakap-yakap na itong muli.

Nagising naman si Althea dahil nakaramdam ito ng pagkaihi subalit nang akmang babangon siya ay nakaramdam siya ng kito sa kanyang ibaba. Saka lamang niya napagtanto ang nangyari sa kanila ni Calvin. 

Nilingon niya ito at tulog na tulog habang nakayakap ang isang braso nito sa kanyang katawan. Masaya siya at walang pinagsisisihan na muling binigay ang katawan sa lalaki. 

Naramdam naman ni Calvin na gumalaw si Althea kung kaya ay nagising naman siya. “Wife, bakit ka nagising?” 

“N-naiihi k-kasi ako,” nahihiya niya namang sabi. 

“Okay, sasamahan kita. I know you're tired and feel sore,” parang natural lang na sabi ni Calvin ngunit para kay Althea ay hiyang-hiya siya. Natatandaan niya ang pinaggagawa. 

“H-hindi, ako na. Kaya ko,” tutol niya na samahan siya ni Calvin ngunit nang sinubukan niyang tumayo ay nabuwal siya dahil sa nanlalambot niya pang mga tuhod. 

“See? Okay, let me carry you to go to the bathroom.” Wala na siyang nagawa nang kargahin na siya nitong muli. 

“Lumabas ka na, kaya ko na,” ani niya dahil tila balak pa siya nitong hintayin at panuorin sa gagawin niya.

“No, baka matumba ka pa–”

“‘Wag kang OA. Labas na muna,” sabat niya na agad at pinaningkitan ito ng mata kung kaya ‘t pumayag na lamang ito. Kahit ba naman sa pag-ihi ay ayaw siya nitong lubayan.

“Fine. Call me once you're done. Sa labas lang ako ng pinto.”

Napangiwi si Althea nang maramdaman ang hapdi ng kanya nang siya ay umiihi na. Hindi ba naman siya tinigilan ni Calvin buong magdamag eh. Para siyang nabugbog ng sampong katao dahil maging ang katawan niya ay nananakit rin. 

Paika-ika siya nang lumabas sa banyo. “Wife, sabi ko naman sa iyo na tawagin mo ‘ko pagkatapos mo– Aw!” Hinampas ni Althea si Calvin sa balikat dahil sa inis.

“Alam na alam talaga!” 

“What's wrong?” takang tanong pa ni Calvin kung bakit nagagalit na naman ito sa kanya.

“Nagtatanong ka pa talaga! Nakita mong hirap akong maglakad, kumilos!” Nang mapagtanto namam ni Calvin ang ibig sabihin ng asawa ay napangisi siya. 

“I'm so sorry, wife. Hindi na ako nakapag-pigil eh. Hayaan mo at gagaling din naman iyan, aalagaan at pagsilbihan kita– Aking kamahalan,” sabi pa nito at kinuha ang isang kamay ni Althea ‘t hinaklikan niya iyon. Imbes naiinis naman si Althea kay Calvin ay napangiti na lamang siya dahil sa kilig na naman sa pinagsasabi nito sa kanya. Binuhat na siyang muli nito pabalik sa kama.