Chapter 3

Chapter 3 

Pareho silang naghahabol ng hininga subalit mas lamang ang galit ni Althea sa ginawa ni Calvin. 

Habang nagtatagis naman ang bagang ni Calvin ay matalim ang tingin na ipinupukol nito sa kan'ya. 

Really? Let's see," sabi pa ni Calvin. Nabigla siya sa pagsampal ni Althea sa kan'ya ngunit nangngingitngit siya sa huling sinabi ng babae. 

"Hindi na, dahil hindi na ako magtatrabaho bilang PA mo!" pagkasabi no'n ni Althea ay tinalikuran na niya si Calvin. Nagmamadali na siyang umalis palabas ng mansion na iyon.

Malayo-layo na rin ang nilakad niya dahil sa rami kaniyang isipin ay saka pa lamang nanlambot ang kaniyang mga tuhod. Nanariwa sa kan'ya ang nakaraan nila ni Calvin noon kung paano sila nagkakilala. 

'Bakit pa siya nagtatanong tungkol sa buhay ko? Eh, siya nga iyong nasisiguro kong masaya na ngayon dahil nakasama na niya ang babaeng mahal niya!' 

Tinanong pa kasi siya nito kanina tungkol umano sa lalaki. Sinong lalaki naman kaya ang tinutukoy nito? 

Bagsak ang mga balikat ni Althea dahil maghahanap na naman siya bukas ng mapapasukang trabaho. Naisip niyang napakamalas niya talaga dahil bakit si Calvin pa ang naging amo niya? Tumunog naman ang cellphone niya, hindi alintana sa mga oras na iyon ay mas malala pa palang nangyayari. 

"Hello?" matamlay na sagot niya na hindi na tiningnan kung sino ang kausap. 

"Althea, anak. Ang Nanay mo!" dinig niya ang pag-iyak ng kaniyang ama sa kabilang linya. 

"Tay? Bakit ho? Bakit ka umiiyak?" nag-aalalang tanong niya rito habang nilulukob na siya ng matinding kaba. 

"Nagkaproblema ang puso ng Nanay mo, anak. Nire-revive siya ngayon sa ICU. Pupunta ka na rito ngayon na, bilisan mo 'nak." 

"S-sige po." 

Wala nang inaksaya pang oras si Althea. Kaagad na siyang pumara ng kotse papuntang ospital. Napapatingin naman ang driver sa kan'ya kung bakit siya umiiyak ngunit wala na siyang pakialam pa. 

'Diyos ko, iligtas mo po ang Natay ko!'

Nang makarating siya ro'n ay nasa labas ng ICU ang ana at kapatid niya na parehong luhaan. "Tay, kumusta po? Si Nanay?" 

Siyang labas naman ng doktor mula sa ICU at nilapitan sila nito. "Misis. Tatapatin ko po, kayo. Nasa critical stage na po talaga ang pasyente at ang tanging paraan na lamang po talaga ay ang kidney transplant. Tulad p niyan, iyong ibang organ po kasi ay nadadamay na at talaga uunahin ang puso niya," pagpapaliwanag naman ng doktor sa kanila. Nanghihinang napaupo si Althea dahil gulong-gulo na ang utak niya, ang trabaho para may panngtustos sa kaniyang ama ngunit nadagdagan na naman ng mas malala. 

Alam niyang suntok sa buwan ang makakuha agad-agad ng kidney transplant dahil hindi lang naman sila ang mga nangangailan no'n!

"Dok, magkano Po ba ang magagastos sa gano'n?" wala sa sariling tanong niyan. 

"Bukod sa mahirap makakuha no'n ay ilang million din ang kinakailangan do'n, hija. Ikinalulungkot ko pero mero'n na lamang 72 hours ang pasyente. Tuluyan nang napahagulhol si Althea sa narinig. Gusto niyang bulyawan ang doktor para sabihin ang bagay na iyon? Hindi naman umano ito Diyos para sabihan ang isang tao kung hanggang kailan na lamang ang nalalabi nito.

Pero kesa gawin pa iyon ay nag-isip nang mabuti si Althea kung saan ba siya hihingi ng tulong o nang himala man lang para madugtungan ang buhay ng kaniyang ama. 

Sa makalipas ang isang oras ay nagpasya na munang magtungo ni Althea sa chapel upang magdasal nang mamataan siya si Ms. Ellah, ang secretary ni Calvin at tila may hinahanap ang mga mata nito. Saktong nagtama naman ang kanilang paningin kaya tila hindi naman ito makapaniwalang makita siya nito ro'n. 

"Althea? Bakit narito ka? Hindi ba dapat ay nasa mansion ka?" pero imbis na sagutin ay tinanong niya si Ms. Ellah.

"Ano pong ginagawa mo rito, Ms. Ellah?"

"Ah, sinad'ya ko iyong private doctor ni Sir Calvin. Hindi niya raw kasi ma-contact eh, kaya inutusan na ako. Ikaw? Paanong narito ka?" Naguguluhan tanong nitong muli sa kan'ya. 

"Ah, iyong Nanay ko kasi nandito. Nagmadali akong pumunta rito dahil nagka-problema. Nasa ICU siya ngayon," naiiyak na sagot naman ni Althea. 

"Naku, gano'n ba? Ikinalulungkot ko ang nangyari sa nanay mo. May maitutulong ba ako? "tanong naman nito sa kan'ya. Kita niya naman na sincere si Ms. Ellah subalit nahihiya siya sa babae. 

Umiling-iling siya rito. "Ayos lang po, Ms. Ellah. Hanapan ko na lang po ng paraan."

"Siguro ka, Althea?" Sa totoo lang ay gustong-gusto niya nang tanggapin pero nahihiya siya lalo pa't tauhan pa ito ni Calvin. 

"Opo, ayos lang po talaga." Pagkasabi no'n ay nagpaalam na siyang mauuna na at tumuloy na sa mini chapel doon. 

Natutuliro na si Althea dahil halos lahat ng kapamilya at mga kaibigan ay nilapitan na niya. May nagbigay naman ngunit hindi naman iyon sasapat sa kailangan nila. Mayroon din nagsasabi na bitawan na lamang ang kaniyang ama para makapag-pahinga na rin ito umano maging sila rin dahil kung wala naman na talaga silang magagawa bakit pa ipipilit? 

Parang sasabog na ang utak niya.

Habang lumilipas ang oras ay mas lalong tumitindi ang takot at bigat sa dibdib niya kung kaya 't tinawagan na niya si Marie. Ilang sigundo lang naman ay sinagot naman nito agad ang tawa niya. 

"Hello, Thea. Napatawag ka? Kumusta?" 

"Marie, may contact number ka ba ni Sir Calvin?" 

"Huh? Hindi mo ba na-saved? Wait, check ko kung mayroon pa 'ko," saglit naman na siyang naghintay. "Thea, mayroon pa 'ko. Send ko sa iyo ah?"

"Sige, Marie. Salamat talaga." 

"Okay na, walang anu man. Pero ina-antok na ako girl. Bukas na lang tayo mag-chikahan, promise tatawagan kita."

"Pasensiya na sa istorbo, Marie. Pero salamat nang marami. Sige, tulog ka na ulit." 

Nakahinga nang malalim si Althea. Bahala na, basta susubukan niya. Agad na tinipa niya ang contact number ni Calvin, tatawagan niya ito. Saglit lang din na nag-ring iyon hanggang sa marinig na niya ang boritonong boses nito. 

"Akala ko ay hindi mo pa rin talaga ako tatawagan. Ang tagal kong naghintay, Althea," nagulat naman siya sa bungad na sabi nito sa kan'ya. 

'Hinihintay niya talaga ako? Pero bakit?' 

"CL, puwede ba tayong magkita? Nais ko sanang makausap ka?"

"Nasaan ka? Susunduin kita."