Chapter 88

Nakauwi na ako sa bahay ko. I didn't wait for Luther to finish talking to whoever that someone on the phone, at nagpaalam na rin ako kay Rozzean. I lied, saying I had an emergency meeting to attend. Dahil tapos na rin naman ang usapan namin at sa isang araw na mangyayari ang plano niya, sinabi ko na mag-usap na lang kami sa tawag kung may mga nais pa siyang sabihin.

Napahilot ako sa sintido ko.

It's been almost three hours since I arrived here in my house, and I haven't checked my phone. Napadako ang tingin ko doon sa bag ko, kung nasaan ang cellphone ko. Nakasilent 'yon. I didn't check it because I knew Luther had probably sent messages asking why I left without telling him. Sa sobrang kabusyhan niya kasi sa kausap niya—na baka yung babae ay nakaramdam ako ng inis, kaya sinabi ko rin kay Rozzean na aalis na ako.

That woman... Colene.

Hanggang ngayon ay hindi ko maalis sa isipan ang tungkol sa babae na binanggit ni Rozzean, na akala nila ay girlfriend ni Luther. Sinearch ko nga agad at