Chapter 103

"Catalina, baby..."

"Huwag mo akong ma-baby, hindi mo ako madaraan sa ganiyan. Magtrabaho ka na ulit. Ayan," lingon ko sa lalakeng nasa pinto na mukhang nagulat dahil sa pagtingin ko dito.

"May bisita ka at mukhang mahalaga kaya uuwi na ako."

But he was persistent. Nang makalabas ako ng opisina niya ay nakasunod pa rin siya. Kaya ang ginawa ko ay nilingon ko siya at sinamaan ng tingin.

"Don't. Follow. Me."

He swallowed hard and then looked at the paperbag I was holding. Nasa mukha niya ngayon ang pagsisisi at ako naman ay nakaramdam ulit ng matinding lungkot nang maalala ang pagkain na pinaglaanan ko ng ilang oras para sa kaniya.

"I'm sorry... for the food you made f-for me."

My lips trembled and I cried again. Bwisit bakit ba ang iyakin ko na?!

Hindi ako sumagot at tinalikuran na lang siya. Nang makapasok ako sa elevator ay doon ako nag-iiyak. Malakas ang loob ko at wala namang tao.

"Sa-sayang... ang sarap-sarap pa naman ng mga 'to, eh..."

Umuwi na muna nga ako sa bahay ko. Ito rin na