Sobrang pasensiya na po talaga kayo at ngayon pa lang po ako nakapag-udpate ulit.Pasensiya na rin po sa mga nagbabasa kay Elijah at Leonariz. Susubukan ko po today na makaapgupdate ulit sa kanila. Maraming salamat po sa pang-unawa ninyo!
Hindi ako nakapagsalita kaagad dahil sa tanong na 'yon ni Luther. Lalo pa at nakita ko pa sa kaniyang mga mata ang tuwa kahit na hindi pa naman niya naririnig ang sagot ko. There's also hope the way his eyes were looking at me. Para kasing umaasa siya, eh. Ayoko na madisappoint siya kung sabihin ko na hindi. Dapat talaga sa Pilipinas pa lang nagpregnancy test na ako! Ano ba kasing kagagahan ang pumasok sa isip ko at nakarating pako dito sa Italy na hindi ko man lang pinush 'yon eh iihi lang naman ako! Minsan talaga hindi ko na rin ma-gets ang isip ko!"P-Paano naman akong mabubuntis kung safe sex tayo lagi?" pagkasabi ko non ay pwersahan ko naman na siyang itinulak kaya nakawala ako sa kaniya. Kinuha ko rin ng mabilisan ang tubig at ang pregnancy test kit sa kaniya.At mas lalo akong kinabahan nang manumbalik ang seryosong tingin kay Luther. Pakiramdam ko ay sa tingin pa lang niya, pinaparusahan na kaagad niya ako dahil may nalaman siyang maling ginagawa ko. Ganoon, eh."Make love, C
When I came back to the hotel--with Luther Rico, dire-diretso akong naglakad papunta sa elevator pero hindi pa ako ganoon nakakalayo nang maramdaman ko ang hawak niya sa kamay ko. "Your room number..." he said. Ang baba ng boses. Ganito siya kapag alam niyang seryoso na talaga ako at hindi na ako basta lang madadaan ng mga pa-sweet niya. "Secret," walang emosyon ko na sabi. He sighed deeply and swallowed hard. Nakikita ko na sa kaniyang mukha ang matinding pagod at medyo nakaramdam naman ako ng awa kaya sinabi ko na rin sa kaniya. At aba, ngumiti ang loko. "Huwag kang ngumiti na akala mo okay na tayo. Sinabi ko lang sa 'yo para makapagpahinga ka na rin." Tumango naman siya. "Because you are worried about me." Malamang! Alam naman niya na kahit ganito ako ay love ko pa rin siya! Kaya nga minsan itong si Luther Rico ginagawa na talaga niya ang mga gusto niya, tulad nito na alam niyang nanghingi ako ng space pero sumunod pa rin. Eh, dati naman patiently waiting siya magkasundo ang
"Surprise!"Talagang 'surprise.' Hindi pa ako nakakabawi ng tulog dahil sa puyat lalo na at anong oras na umalis ng kwarto namin si Luther, ngayon naman ay maaga kaming nabulabog ni Zendaya sa ilang ulit na pag-ring ng doorbell namin. "Kuya? Ate Caitlin?" gulat pang tanong ni Zenny girl, at agad na niyakap nito ang kapatid.I can’t still open my eyes! Inaantok pa talaga ako habang nakahalukipkip at nakatingin sa dalawa. Gusto ko sanang magreklamo pero parang wala akong energy, lalo na’t ang aga-aga para sa ganitong eksena."Pwede naman sanang mamayang mga tanghali ninyo kami sinurprise," sagot ko at gumilid. They went inside our room. Nakangiti naman ang kapatid ko na umangkla pa sa braso ko. She's sweet since we talked deeply about what happened and how she and mom treated me badly. Pagkatapos non, wala nang masamang pakikitungo si Caitlin sa akin.Hindi ko naman inaasahanan na susunod itong si Zack at Cait dito sa Italy. The last time I asked my sister sinabi niya na busy siya at
Sa itsura pa lang ni Luther, alam kong hindi na ito agad magpapapigil sa kung ano ang nasa isip niyang gustong gawin. Kaya naman agad kong binawi ang kamay ko nang pwersahan kay Zack, na ikinapagtaka nito. Pero ganoon rin kabilis ang paglingon niya dahil naramdaman na rin naman niya ang presensiya ng 'galit kong boyfriend' sa likod niya.Ay, ex-boyfriend pala. Break nga pala muna kami.Pero sa totoo lang, 'yong titigan nila ay hindi ko ma-take. They're both glaring at each other, and I already felt like no one would back down. Napangiwi ako. Sinabi ko naman na kay Luther na nagde-date na si Zack at Cait, eh. Nagseselos pa rin ba siya dito? Until now?"Kuya Luther, ang aga mo naman po ngayon dito," rinig kong pagbati ni Zendaya dito.Pero si Luther ay nakatingin pa rin kay Zack at ganoon rin ang huli sa kaniya. Napalunok ako at kinabahan kaya naman gumitna na rin ako. Mukhang hindi ko talaga mapipilit na huwag siyang magselos kahit siguro isang libong beses ko pa 'yon sabihin at siguro
Ano ang ibig sabihin non? Suddenly, I felt a pang of pain for my sister. Naisip ko agad si Caitlin. Hindi naman s-siguro ginagamit ni Zack ang kapatid ko, 'di ba? Hindi ko 'yon matatanggap at ikagagalit ko 'yon ng sobra kahit pa malaman ko na ginawa niya 'yon para sa akin."That's what important to me, Thes. Na masaya ka..."Biglang pumasok sa isipan ko ang narinig ko kay Zack kanina lang rin, nang malaman niyang mabuti na ang relasyon namin ng kapatid ko.Damn it. Caitlin was so happy. At hindi lang 'yon, kung hindi totoo ang mga ipinapakita niya, then why the hell would he bed my sister? Napakagago niya kung ganoon!"He lied to you."Napapikit ako ng mariin. Pagkapasok namin sa suite ni Luther, 'yon agad ang narinig kong mga salita mula sa kaniya. Mas nadagdagan lang ang kaba ko dahil sa mga naiisip ko."Stop it," suway ko sa nais niyang simulan na usapan.Sa totoo lang, medyo nakakaramdam ako ng inis ngayon sa kaniya, eh. Hindi ba't mahaba naman ang pasensiya niya sa akin? Bakit h
"Huwag mo akong sundan, Luther Rico!""Can we talk about this? Stop running away from me, Catalina."Pinagtitinginan na kami ng mga taong nakakasalubong namin! Pero malalaki ang hakbang ko at hindi humihinto sa paglalakad."Bakit nga hindi mo muna ako bigyan ng time? Bakit hindi mo ako hinintay na makauwi sa Pilipinas saka tayo mag-usap?""Sinabi ko na rin sa 'yo na ayaw muna kitang makita!""I already said I'm sorry. But you can’t blame me for thinking that guy still has feelings for you.""Bakit ba puro si Zack ang iniintindi mo? Bago pa dumating si Zack dito sa Italy, may problema na tayo, 'di ba? Iyong nangyari sa opisina mo!""Stop walking and let's talk here."Tingnan mo na! Iniiba niya ang usapan dahil ayaw niyang pag-usapan ang tungkol sa nanay niya."Ayoko! Hindi ako makikipag-usap sa 'yo! Bahala ka sa buhay mo!""And about the pregnancy test. You didn't show me.""Hindi nga ako buntis!"----Nakabalik na ako ng Pilipinas two days ago. Ngayon ay narito ako sa loob ng kotse ko
"Thank you so much po talaga, Miss Thes!"Ana and Ina said in unison. Katatapos lang ng program pero narito pa rin naman kami sa university. At hindi ko inaasahan na marami pa lang tao! Daig pa may graduation! Kaya naman kanina pagkarating namin ay yung ibang nakakakilala sa akin ay nilapitan ako. Humingi pa ng pasensiya ang kambal dahil nga nagitgit rin ako at muntik pang masubsob kanina pero inaasahan ko naman rin 'yon, tuwing malilibot rin kasi ako sa eatery may mga estudyante ng Atlas na nakakakilala sa akin.And those who remember Therese, they remind me of who I am before na sa totoo lang... nakalimutan ko na.Gusto ko na rin kasi yung buhay ko ngayon bilang si Thes na businesswoman. Though, minsan nakakalimot ako na may mga taong sumuporta at nananatiling naghihintay kay Therese, kaya ganito ang nangyayari."Picturan ko kaya kayo? Diyan muna kayo sa gilid," prisinta ko sa dalawa dahil nga iilang mga larawan pa lang ang nakukuha namin eh napakahalagang araw rin nito para sa kani
Napuno ng katuwaan ang eatery. Nagkaayaan pa silang uminom, light drink lang naman pero tumanggi ako at nagtubig na lang. Wala rin akong sa mood uminom kahit nung nakaraan na sobrang stress ako sa mga nangyari ay gusto ko sana. Come to think of it... ang tagal ko na rin talagang hindi umiinom at nagpapakalasing."Maraming salamat po ulit, Miss Thes. Sobrang saya po namin ni Ina!" sabi ni Ana. Nakasakay na kami ngayon sa kotse ko. Si Beauty at si Karina."No probs. Iyong sinabi ko, ha? Message me kung may kailangan at huwag mahihiya. Bibisita ako ulit dito kapag hindi na ako busy.""Opo! Mag-iingat po kayo, Miss Thes," sabay na nilang sabi saka tumingin kila Beauty."Ingat po!""Thank you, super twins!" sagot naman ni Beauty dito.Pagkapaalam ko sa mga nasa eatery ay tinungo na rin namin ang supermarket. Nagpalit na rin ako ng damit. Nakapencil cut skirt ako na navy blue at white basic top. Nakapag-alis na rin ako ng makeup doon kanina. Buti at naisipan ko rin na magdala ng extra mga
Bwisit. Of course the car was obvious! Ang laki non at nakaparada talaga sa labas! Dapat talaga iniwan ko na lang sa kung saan 'yon, eh! O kaya doon ko muna dinala sa bahay namin! Bakit ba kasi naisipan ko pang ibalik dito sa aparment!"A-Ang kotse niya ay iniwan niya muna dito! Oo! Saka, ako ay hindi nagsisinungaling, Sir Pogi. Wala si Miss Catalina Thes dito. Sino naman ang nagsabi sa 'yo na nandito siya dahil mukhang naperahan ka?" napagsalikop ko naman ang mga kamay ko dahil sa narinig ko na boses ni Beauty, ni hindi ata siya natinag sa galit ni Luther Rico dahil sa tono niya. Sandaling katahimikan ang narinig ko pagkatapos non pero ang mas ikinaalarma ko nang sumunod ay nang magsalita ulit si Luther. "Jason, looked around the place."Nagkatinginan kami ni Karina sa loob ng banyo at napahawak siya sa braso ko. Mas namutla siyang lalo. Halata ang takot sa mukha. At ngayon halu-halo naman na rin ang nararamdaman ko dahil hindi na lang kaba na makita ako ni Luther dito kung hindi i
Beauty was looking at me, at kahit hindi siya magsalita ay alam kong gusto niyang malaman kung ano ang gagawin namin. Ramdam ko na rin ang kaba niya siguro nga dahil iniisip niya na baka mapasama rin siya sa pagkupkop sa akin dito nang hindi sinasabi kay Luther."D-Don't worry, Beauty. Hindi naman--"I was about to tell her that Luther Rico won't do anything to them pero napatigil ako dahil nga hinawakan niya ako sa kamay. Nagsalubong ang mga kilay ko at nagtataka akong nakatingin sa kaniya lalo nang hilahin niya ako sa likod, sa may malapit sa cr."Wait, Beauty. What are you doing? Kakausapin ko na lang na umalis siya dito."It's annoying that Luther would go this far, sana ay bigyan na lang muna niya ako ng time. Hindi ba obvious sa boses ko na 'yon ang kailangan ko? Mahal ko naman siya, eh, pero kailangan ko lang rin na magpalipas ng panahon dahil sobra na rin naman yung sakit na naramdaman ko para sa akin.Maybe for him, iniisip niya na maaayos namin kapag harapan na pinag-usapan
"Mayaman ka ano, hija?"Iyon naman ang ikinabaling ko sa lolo. Nakangiti siya at naroon pa rin ang kislap ng lungkot sa mga mata niya. Hindi rin siya nagtagal na nakatingin sa akin dahil ibinaba niya ang atensyon sa pagkain na kakaunti pa lang ang nababawas pero mukhang wala na siyang gana."Hindi naman po... medyo lang po.""Pero ang mga magulang mo, may kaya? Mayamang?" tanong niya pa.Doon naman ako napatango. Nakatingin lang ako sa lolo at sa bawat segundong lumilipas mas nangingislap sa lungkot ang mga mata niya. I suddenly felt like he went here so he could talk to someone, or to avoid being lonely. Kasi ako, ganito minsan... kapag alam ko nang mararamdaman ko na ang matinding lungkot pag naalala ko yung sitwasyon ko at ng pamilya ko, tumutungo na ako agad sa salon sa Mall or sa boutique ko. Yung hindi ako mag-iisa at may makakausap akong iba kasi kapag mag-isa ako, alam kong lalamunin ako ng pag-iisip, ng kalungkutan."May mga negosyo po ang daddy," sagot ko. "May company po.
It's been two days after I decided to stay here in Beauty's place. Dalawang araw na rin nang makita ko ang mga pulis at si Luther Rico sa bahay ko. At… haa dalawang araw na rin nang sabihin ko kay Beauty na hindi ako buntis na ikinalungkot niya dahil akala nga daw niya ay talagang nagdadalang tao na ako dahil sa mood ko. Ngayon naman ay narito lang ako sa apartment, hindi ako lumalabas at nauubos ang oras ko sa pakikipag-usap sa email sa mga tauhan ko kung ano na ang lagay ng mga negosyo ko. Nagsabi rin ako sa kanila na baka kahit sa susunod na buwan ay hindi ako makabisita dahil nga busy ako. Nagbilin na rin ako sa mga employees ko sa bar tungkol sa renovation na nagaganap. Hindi naman ako bored dito kila Beauty, actually. I like the experience of living in this kind of place while interacting to other people. Nagustuhan ko rin bumili sa tindahan, yung tatlong beses kang tatawag ng 'pabili po' bago may bumili na tindera. Saka enjoy rin 'yong panonood namin ni Beauty ng basketball k
I bit my lower lip. Sa gilid ng mga mata ko ay napansin ko na ibinaba ni Beauty ang mga hawak niya at nilapitan ako. Ako naman ay nakayuko pa rin ang nakatingin sa nanginginig na mga palad ko. "Kulandra, kuha ka ng tubig," Beauty said. Pagka-utos niya non sa pamangkin ay hinawakan niya ang mga kamay ko at minasahe. "May nangyari ba pagkauwi mo sa bahay mo, Miss Thes? Nagkita kayo ni Sir Pogi?"Umiling ako kaagad. My lips are trembling too. Ibinukako ang mga labi ko pero hikbi agad ang lumabas sa akin kaysa paliwanag sa kung ano ang nangyari."Nahe-hurt naman ako makita ka na ganito, Miss Thes. Hindi ako sanay. Miss ko na yung makulit na amo ko. Pero take your time lang to be okay."Malungkot ang tono ng boses ni Beauty pagkasabi niya ng mga 'yon. At nang iabot na sa kaniya ni Karina ang tubig ay ibinigay niya rin 'yon agad sa akin. "Ito. Sa pamumula ng mga mata mo, eh, parang kanina ka pa naiyak rin. Uminom ka muna."I took the glass of water from her. Pagkainom ko doon ay saka a
Nothing bad happened to me while I was driving. Nakabalik naman ako sa apartment nila Beauty at Karina na maayos ako at hindi ako napahamak. Wala rin naman akong naperwisyo sa daan, pero napapreno ako kanina nang nakapasok na ako dito sa baryo dahil muntik na akong makasagasa ng tatlong bibe na tumatawid.Damn. That's so close. Nasaan kaya ang nanay ng mga 'yon? Paano kung hindi ko sila nakita? 'Di nadeads na sila. Konsensiya ko pa 'yon."I'm here na, Karina girl," sambit ko. Katulad ng paalam ko ay hindi ako magtatagal sa bahay ko. Dahil 'yong oras ko rin naman na sana na dapat ikinuha ko ng mga gamit ko ay hindi ko na nagamit dahil sa komosyon doon. I sighed deeply and placed my palm on the wall as I went up, hindi mawala sa isip ko si Luther."Tita Beauty, nakabalik na po si Miss Thes!"Hindi pa ako nakakapasok sa may apartment at paakyat pa lang ako ng maigsing hagdan nang marinig ko na rin ang pagsagot ni Karina. Nandito pa pala siya. Akala ko naman ay nakapasok na siya."Ay, sa
"I was worried...""But...are you really... okay?"Rinig kong dahan-dahan pa ang pagsasalita ni Luther. Nakaramdam naman ako ng kirot doon. I press my lips together. Huminga ako ng malalim at nanginig pa ang mga labi ko bago ko siya ulit sagutin. Pakiramdam ko kasi, lumalambot na naman ako.No... ayan ka na naman, Thes, nagiging mahina ka na naman."I'm fine. Mukha ba akong hindi okay?""Catalina--""Tayo ang hindi okay, Luther Rico at alam mo naman siguro ang dahilan, 'di ba?" I asked. Pointing about what happened in the past few weeks. Hindi ko na rin talaga napigilan, ito at inungkat ko na ulit.Hindi na nasundan pa ang tanong ko dahil tumigil muna ako sa pagsasalita. Sa isipan ko, baka sagutin na niya ako, baka sabihin na ni Luther ang tungkol sa kanila ng nanay niya, b-baka magkaroon siya ng ideya kung bakit ako nakipaghiwalay sa kaniya ng basta-basta. Again... I'm still giving him a chance.Another c-chance...Pero sa bawat segundo na lumilipas, sa bawat pagtibok ng puso ko, ay
I was breathing heavily. Nang sagutin ko na ang tawag ay nakatingin pa rin ako kay Luther. His hand, now out of his pocket, hung loosely by his side after I answered his call. Napansin ko rin na sandali siyang natigilan, his expression shifting slightly—from worry to relief, as if he had been waiting for me to answer after his numerous attempts of calling me.Alam na alam ko naman na ilang beses na niya akong tinatawagan, eh, na kahit "cannot be reached" at alam niyang off ang phone ko, I know... he's still trying. At dahil naman medyo na-appreciate ko 'yon ay nakaramdam ako ng kirot sa puso ko, pero... matigas pa rin ang desisyon ko. Ayoko talagang magpakita.I wanted him to know in his own the reason why I was acting this way, na hindi lang ito basta pag-iinarte o hindi lang ako tinotopak.Napakahalaga sa akin ng mga bagay na tungkol sa kaniya, eh, and it hurts me to realize that I only know less... tapos kung ano pa ang importante, ang mahahalagang bagay na hindi ko alam na dapat ni
After parking my car, I grabbed my phone and opened it. Habang hinihintay ko itong magbukas ay lumabas na rin ako ng sasakyan at sumilip sa direksyon ng bahay ko. And there... tama nga ang naisip ko! My eyes tightly closed, and I let out a deep sigh."Luther... Rico..." mahina kong sambit nang makita ang boyfriend—ex-boyfriend—kong lumabas sa may gate ng bahay ko habang may kausap na pulis. Napatigil sandali ang tingin ko sa kaniya. I gulped seeing him look stressed. His hair, that was always brushed neatly up, was now down and messy. He was wearing a white t-shirt and faded blue jeans, paired with slides. He look... still fine for me but his eyes showed worry.Nakaramdam ako ng guilt at bigla akong nakonsensya dahil--No. No, Thes!Ipinilig ko ang ulo ko sa mga naiisip ko.Tapos ka na magpadala sa kagwapuhan ni Luther, sa matatamis niyang mga salita. Alalahanin mo ang dahilan kung bakit ka galit at pinagtataguan siya! You’ve been through enough!But by thinking about it, siguro ay m