Tago pa more hahaahhahaha
Bwisit. Of course the car was obvious! Ang laki non at nakaparada talaga sa labas! Dapat talaga iniwan ko na lang sa kung saan 'yon, eh! O kaya doon ko muna dinala sa bahay namin! Bakit ba kasi naisipan ko pang ibalik dito sa aparment!"A-Ang kotse niya ay iniwan niya muna dito! Oo! Saka, ako ay hindi nagsisinungaling, Sir Pogi. Wala si Miss Catalina Thes dito. Sino naman ang nagsabi sa 'yo na nandito siya dahil mukhang naperahan ka?" napagsalikop ko naman ang mga kamay ko dahil sa narinig ko na boses ni Beauty, ni hindi ata siya natinag sa galit ni Luther Rico dahil sa tono niya. Sandaling katahimikan ang narinig ko pagkatapos non pero ang mas ikinaalarma ko nang sumunod ay nang magsalita ulit si Luther. "Jason, looked around the place."Nagkatinginan kami ni Karina sa loob ng banyo at napahawak siya sa braso ko. Mas namutla siyang lalo. Halata ang takot sa mukha. At ngayon halu-halo naman na rin ang nararamdaman ko dahil hindi na lang kaba na makita ako ni Luther dito kung hindi i
Before reading this mas okay po if mabasa muna ninyo ang kwento ni Thaliana at Rozzean. Ang title po ay The Billionaire's Playmate. Thank youu! WARNING mature content. This story is specifically for adults and therefore may be unsuitable for children under 17. This is a work of fiction. Names, characters, business, events and incidents are the products of the author's imagination. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental. Pasensiya na rin po sa grammars and typos! Thank you so much! Maraming mature content ang kwento ni Thes at Luther. If umay na po sa mga spg skip na lang po ang story ha sayang ang coins. May mga terms rin na maaaring hindi magustuhan. Kaya po may warning na. Hehe. Masyadong bulgar ang ibang mga salita kaya if di po ninyo gusto ang ganito story, skip na lang po, ha? Thank you so much! The Billionaire’s Sweet Psycho by: Pennieee Therese Catalina Rivanez "How dare you disobey me?!" Malakas na tumama sa aki
Hindi ako ang tipo ng babae na pupunta sa bar para maghanap ng lalake na maikakama ko. Hindi naman ako ganoon katigang, 'no? saka isa pa, kahit naman masama ang bibig ko at kung ano-ano ang lumalabas na salita sa akin ay close na close pa ang chichipipay ko. Virgin pa ako. "A-Ay sandali..." Tumigil si Luther sa paghalik sa akin nang makarating kami sa silid ko sa aking bahay. Hindi ko inaasahan na magkakaroon kami ng ganitong eksena. I met him unexpectedly in my bar because he's looking for my friend Thaliana Tangi. Natatandaan ko pa, nasa worst state ako at pinipilit ng mga lalakeng nakasayaw ko sa bar na sumama sa kanila. Luther went to me at ipinagtanggol ako sa mga lalake na nais maka-score sa akin. Lasing na lasing ako noon, nahimasmasan lang ako nang makita ko kung paano siya makipagsapakan sa mga lalake. "B-Be careful!" sigaw ko. But he's so skilled kahit mag-isa lang siya! I can't stand straight. Nang umikot ang paningin ko ay napadausdos ako at napasandal sa pad
Luther bent down and kiss me again. His kiss was hard and needy. Lumakad ang mga kamay niya sa aking balikat at ibinaba ang suot kong gown. Para akong lalagnatin hindi dahil sa alak kung hindi dahil sa halik na ginagawa niya. He's actually my first kiss at talagang memorable dahil nang halikan niya ako noon sa labas ng bar ko ay parang ayaw niya nang bitawan ang mga labi ko. And right now he's giving me the same feeling again. His sweet kisses, the softness of it while moving on my lips. "Ang sarap mo naman," naibulalas ko nang humiwalay ang mga labi niya sa akin. I heard Luther chuckled. Oh, gosh! wala pa man Therese sumasarap ka na! halik pa lang 'yon! Nahihiya na iniiwas ko ang aking tingin. Nag-iinit ang aking buong mukha. Damn. Nang ibalik ko ang aking mga mata kay Luther na nakahubad sa aking harapan ay nakagat ko ang aking pang-ibabang labi. "I don't want us to continue if you are still drunk. Ayoko na kinabukasan ay akusahan mo ako na sinamantala ko ang kalas
Nagulat talaga ako nang marinig ko ang sinabi ni Luther. Kapag daw malalim ang narating ay mahaba! jusko. Baka kung saan iyon makarating kung ganoon? sana hinayaan muna niya akong masukat para manlang makapagdesisyon ako kung kakayanin ko ba 'yon o hindi. Baka madala pa ako sa ospital at baka madisgrasya pa ang chichipipay ko kapag itinuloy namin. "Teka, sandali!" sabi ko at itinulak ko siya para mapalayo sa akin. Napatingin ako sa kaniyang kanang kamay. Ang higpit ng kapit non sa aking baywang. "B-Bitaw muna! taympers!" Nagsalubong ang mga kilay ni Luther habang nakatingin sa akin. "What? taympers? I think it's time freeze?" tanong niya. "G-Ganoon na rin 'yon! saka teka! Sandali lang! hinto muna!" Bumangon ako at nang bababa sana sa kama ay hinawakan niya ako sa baywang ng mahigit. Napatili akong muli nang bumagsak ako at mapasandal sa dibdib niya. Now he was on my back and was holding me on my waist so tight. Nang maramdaman ko ang matigas na bagay sa likod
I was nervously scratching my finger nails. Hindi ako mapakali habang hinihintay ko ulit ang tawag ni Zack para sabihin sa akin ang kalagayan ng Daddy. I thought everything is fine? ang sabi sa akin ni Mom last week ay naayos na ang gulo at nahuli na ang nagpapadala ng death threats pero ano 'to? "Calm down, Catalina." Napatigil ako sandali at sandaling huminto ang paghinga ko nang marinig ko ang baritonong boses ni Luther sa aking tabi. Gosh. Muntik ko nang makalimutan na siya ang nagmamaneho ng sasakyan at nasa tabi ko lang! "How can I calm down if my father was shot?" hindi ko gustong tumaas ang boses ko pero sobra talaga ang takot na nararamdaman ko. My lips are wet, my fingertips hurt because of nonstop picking of my nails. My heart is beating so fast. It's been half an hour, and Zack still hasn't called me. Sampung mensahe na ang naipadala ko at tinatanong ko ang kalagayan ni Dad. Isang oras pa ang byahe para makarating sa St. Mary's hospital at ngayon ay gu
Ngayon ay nagsisisi na ako at pumayag pa ako na ihatid ni Luther sa hospital. Buong akala ko naman kasi ay ihahatid lang talaga niya ako at aalis rin pero ito at hindi niya naman sinunod ang gusto ko kahit nakailang pagpapasalamat na ako sa kabutihan niya.And what's worse? He even went inside the hospital with me!Ngayon ay iniisip ko kung ano ang isasagot ko sakaling makita siya ni Zack at tanungin ako dahil nga wala naman akong ibang kaibigan na lalake maliban sa kaniya. Hindi naman rin madaling mapaniwala ang isang 'yon, specially if the man who's with me is a Valleje.Kilalang-kilala ang pamilya ng mga ito. Pati nga yung fiancè ni Thaliana na kapatid nitong si Luther.Hahh. What am I gonna tell them? At paano rin kung narito na sila Mommy?Maniwala kaya sila kung sasabihin ko na magkaibigan kami ni Luther?Right! I will just tell them that Luther and I are very good friends.Gumana kaagad ang utak ko doon. Tumigil ako sandali sa pagmamadali upang pumunta sa silid ni Dad at hinawa
I was a model.A lot of brand owners and international fashion directors noticed me and offered big projects. Unfortunately, my sister, who's also pursuing a modeling career, was left behind. That's when mom talked to me.She said I need to step out of the spotlight for Caitlin to shine. Ibinigay ko 'yon. Isinuko ko kahit mahal na mahal ko ang pagmomodelo. Hindi ko na ipinaglaban ang gusto ko dahil sa atensyon at pagmamahal na nais ko mula sa kanila ni Mom. Ipinagpalit ko ang trabaho na pangarap at mahal ko para sa kanila dahil para sa akin ay mas mahalaga ang pamilya.Sometimes, they care, sometimes they don't. At tuwang-tuwa na ako sa tuwing mabibigyan nila kahit kaunti ng kanilang atensyon.I feel sorry for myself because it's like I'm begging for their love. Naisip ko nang baka hindi ako anak ni Mom dahil iba ang turing niya sa akin but that's impossible.A lot of people saying that we looked a like. Ang Mommy ang kamukha ko, at si Caitlin naman ay ang Dad."I am sorry for making
Bwisit. Of course the car was obvious! Ang laki non at nakaparada talaga sa labas! Dapat talaga iniwan ko na lang sa kung saan 'yon, eh! O kaya doon ko muna dinala sa bahay namin! Bakit ba kasi naisipan ko pang ibalik dito sa aparment!"A-Ang kotse niya ay iniwan niya muna dito! Oo! Saka, ako ay hindi nagsisinungaling, Sir Pogi. Wala si Miss Catalina Thes dito. Sino naman ang nagsabi sa 'yo na nandito siya dahil mukhang naperahan ka?" napagsalikop ko naman ang mga kamay ko dahil sa narinig ko na boses ni Beauty, ni hindi ata siya natinag sa galit ni Luther Rico dahil sa tono niya. Sandaling katahimikan ang narinig ko pagkatapos non pero ang mas ikinaalarma ko nang sumunod ay nang magsalita ulit si Luther. "Jason, looked around the place."Nagkatinginan kami ni Karina sa loob ng banyo at napahawak siya sa braso ko. Mas namutla siyang lalo. Halata ang takot sa mukha. At ngayon halu-halo naman na rin ang nararamdaman ko dahil hindi na lang kaba na makita ako ni Luther dito kung hindi i
Beauty was looking at me, at kahit hindi siya magsalita ay alam kong gusto niyang malaman kung ano ang gagawin namin. Ramdam ko na rin ang kaba niya siguro nga dahil iniisip niya na baka mapasama rin siya sa pagkupkop sa akin dito nang hindi sinasabi kay Luther."D-Don't worry, Beauty. Hindi naman--"I was about to tell her that Luther Rico won't do anything to them pero napatigil ako dahil nga hinawakan niya ako sa kamay. Nagsalubong ang mga kilay ko at nagtataka akong nakatingin sa kaniya lalo nang hilahin niya ako sa likod, sa may malapit sa cr."Wait, Beauty. What are you doing? Kakausapin ko na lang na umalis siya dito."It's annoying that Luther would go this far, sana ay bigyan na lang muna niya ako ng time. Hindi ba obvious sa boses ko na 'yon ang kailangan ko? Mahal ko naman siya, eh, pero kailangan ko lang rin na magpalipas ng panahon dahil sobra na rin naman yung sakit na naramdaman ko para sa akin.Maybe for him, iniisip niya na maaayos namin kapag harapan na pinag-usapan
"Mayaman ka ano, hija?"Iyon naman ang ikinabaling ko sa lolo. Nakangiti siya at naroon pa rin ang kislap ng lungkot sa mga mata niya. Hindi rin siya nagtagal na nakatingin sa akin dahil ibinaba niya ang atensyon sa pagkain na kakaunti pa lang ang nababawas pero mukhang wala na siyang gana."Hindi naman po... medyo lang po.""Pero ang mga magulang mo, may kaya? Mayamang?" tanong niya pa.Doon naman ako napatango. Nakatingin lang ako sa lolo at sa bawat segundong lumilipas mas nangingislap sa lungkot ang mga mata niya. I suddenly felt like he went here so he could talk to someone, or to avoid being lonely. Kasi ako, ganito minsan... kapag alam ko nang mararamdaman ko na ang matinding lungkot pag naalala ko yung sitwasyon ko at ng pamilya ko, tumutungo na ako agad sa salon sa Mall or sa boutique ko. Yung hindi ako mag-iisa at may makakausap akong iba kasi kapag mag-isa ako, alam kong lalamunin ako ng pag-iisip, ng kalungkutan."May mga negosyo po ang daddy," sagot ko. "May company po.
It's been two days after I decided to stay here in Beauty's place. Dalawang araw na rin nang makita ko ang mga pulis at si Luther Rico sa bahay ko. At… haa dalawang araw na rin nang sabihin ko kay Beauty na hindi ako buntis na ikinalungkot niya dahil akala nga daw niya ay talagang nagdadalang tao na ako dahil sa mood ko. Ngayon naman ay narito lang ako sa apartment, hindi ako lumalabas at nauubos ang oras ko sa pakikipag-usap sa email sa mga tauhan ko kung ano na ang lagay ng mga negosyo ko. Nagsabi rin ako sa kanila na baka kahit sa susunod na buwan ay hindi ako makabisita dahil nga busy ako. Nagbilin na rin ako sa mga employees ko sa bar tungkol sa renovation na nagaganap. Hindi naman ako bored dito kila Beauty, actually. I like the experience of living in this kind of place while interacting to other people. Nagustuhan ko rin bumili sa tindahan, yung tatlong beses kang tatawag ng 'pabili po' bago may bumili na tindera. Saka enjoy rin 'yong panonood namin ni Beauty ng basketball k
I bit my lower lip. Sa gilid ng mga mata ko ay napansin ko na ibinaba ni Beauty ang mga hawak niya at nilapitan ako. Ako naman ay nakayuko pa rin ang nakatingin sa nanginginig na mga palad ko. "Kulandra, kuha ka ng tubig," Beauty said. Pagka-utos niya non sa pamangkin ay hinawakan niya ang mga kamay ko at minasahe. "May nangyari ba pagkauwi mo sa bahay mo, Miss Thes? Nagkita kayo ni Sir Pogi?"Umiling ako kaagad. My lips are trembling too. Ibinukako ang mga labi ko pero hikbi agad ang lumabas sa akin kaysa paliwanag sa kung ano ang nangyari."Nahe-hurt naman ako makita ka na ganito, Miss Thes. Hindi ako sanay. Miss ko na yung makulit na amo ko. Pero take your time lang to be okay."Malungkot ang tono ng boses ni Beauty pagkasabi niya ng mga 'yon. At nang iabot na sa kaniya ni Karina ang tubig ay ibinigay niya rin 'yon agad sa akin. "Ito. Sa pamumula ng mga mata mo, eh, parang kanina ka pa naiyak rin. Uminom ka muna."I took the glass of water from her. Pagkainom ko doon ay saka a
Nothing bad happened to me while I was driving. Nakabalik naman ako sa apartment nila Beauty at Karina na maayos ako at hindi ako napahamak. Wala rin naman akong naperwisyo sa daan, pero napapreno ako kanina nang nakapasok na ako dito sa baryo dahil muntik na akong makasagasa ng tatlong bibe na tumatawid.Damn. That's so close. Nasaan kaya ang nanay ng mga 'yon? Paano kung hindi ko sila nakita? 'Di nadeads na sila. Konsensiya ko pa 'yon."I'm here na, Karina girl," sambit ko. Katulad ng paalam ko ay hindi ako magtatagal sa bahay ko. Dahil 'yong oras ko rin naman na sana na dapat ikinuha ko ng mga gamit ko ay hindi ko na nagamit dahil sa komosyon doon. I sighed deeply and placed my palm on the wall as I went up, hindi mawala sa isip ko si Luther."Tita Beauty, nakabalik na po si Miss Thes!"Hindi pa ako nakakapasok sa may apartment at paakyat pa lang ako ng maigsing hagdan nang marinig ko na rin ang pagsagot ni Karina. Nandito pa pala siya. Akala ko naman ay nakapasok na siya."Ay, sa
"I was worried...""But...are you really... okay?"Rinig kong dahan-dahan pa ang pagsasalita ni Luther. Nakaramdam naman ako ng kirot doon. I press my lips together. Huminga ako ng malalim at nanginig pa ang mga labi ko bago ko siya ulit sagutin. Pakiramdam ko kasi, lumalambot na naman ako.No... ayan ka na naman, Thes, nagiging mahina ka na naman."I'm fine. Mukha ba akong hindi okay?""Catalina--""Tayo ang hindi okay, Luther Rico at alam mo naman siguro ang dahilan, 'di ba?" I asked. Pointing about what happened in the past few weeks. Hindi ko na rin talaga napigilan, ito at inungkat ko na ulit.Hindi na nasundan pa ang tanong ko dahil tumigil muna ako sa pagsasalita. Sa isipan ko, baka sagutin na niya ako, baka sabihin na ni Luther ang tungkol sa kanila ng nanay niya, b-baka magkaroon siya ng ideya kung bakit ako nakipaghiwalay sa kaniya ng basta-basta. Again... I'm still giving him a chance.Another c-chance...Pero sa bawat segundo na lumilipas, sa bawat pagtibok ng puso ko, ay
I was breathing heavily. Nang sagutin ko na ang tawag ay nakatingin pa rin ako kay Luther. His hand, now out of his pocket, hung loosely by his side after I answered his call. Napansin ko rin na sandali siyang natigilan, his expression shifting slightly—from worry to relief, as if he had been waiting for me to answer after his numerous attempts of calling me.Alam na alam ko naman na ilang beses na niya akong tinatawagan, eh, na kahit "cannot be reached" at alam niyang off ang phone ko, I know... he's still trying. At dahil naman medyo na-appreciate ko 'yon ay nakaramdam ako ng kirot sa puso ko, pero... matigas pa rin ang desisyon ko. Ayoko talagang magpakita.I wanted him to know in his own the reason why I was acting this way, na hindi lang ito basta pag-iinarte o hindi lang ako tinotopak.Napakahalaga sa akin ng mga bagay na tungkol sa kaniya, eh, and it hurts me to realize that I only know less... tapos kung ano pa ang importante, ang mahahalagang bagay na hindi ko alam na dapat ni
After parking my car, I grabbed my phone and opened it. Habang hinihintay ko itong magbukas ay lumabas na rin ako ng sasakyan at sumilip sa direksyon ng bahay ko. And there... tama nga ang naisip ko! My eyes tightly closed, and I let out a deep sigh."Luther... Rico..." mahina kong sambit nang makita ang boyfriend—ex-boyfriend—kong lumabas sa may gate ng bahay ko habang may kausap na pulis. Napatigil sandali ang tingin ko sa kaniya. I gulped seeing him look stressed. His hair, that was always brushed neatly up, was now down and messy. He was wearing a white t-shirt and faded blue jeans, paired with slides. He look... still fine for me but his eyes showed worry.Nakaramdam ako ng guilt at bigla akong nakonsensya dahil--No. No, Thes!Ipinilig ko ang ulo ko sa mga naiisip ko.Tapos ka na magpadala sa kagwapuhan ni Luther, sa matatamis niyang mga salita. Alalahanin mo ang dahilan kung bakit ka galit at pinagtataguan siya! You’ve been through enough!But by thinking about it, siguro ay m