Ngayon ay nagsisisi na ako at pumayag pa ako na ihatid ni Luther sa hospital. Buong akala ko naman kasi ay ihahatid lang talaga niya ako at aalis rin pero ito at hindi niya naman sinunod ang gusto ko kahit nakailang pagpapasalamat na ako sa kabutihan niya.
And what's worse? He even went inside the hospital with me!
Ngayon ay iniisip ko kung ano ang isasagot ko sakaling makita siya ni Zack at tanungin ako dahil nga wala naman akong ibang kaibigan na lalake maliban sa kaniya. Hindi naman rin madaling mapaniwala ang isang 'yon, specially if the man who's with me is a Valleje.
Kilalang-kilala ang pamilya ng mga ito. Pati nga yung fiancè ni Thaliana na kapatid nitong si Luther.
Hahh. What am I gonna tell them? At paano rin kung narito na sila Mommy?
Maniwala kaya sila kung sasabihin ko na magkaibigan kami ni Luther?
Right! I will just tell them that Luther and I are very good friends.
Gumana kaagad ang utak ko doon. Tumigil ako sandali sa pagmamadali upang pumunta sa silid ni Dad at hinawakan sa braso si Luther. Tingnan mo ito, ako ay hindi na mapakali pero siya ay chill-chill lang talaga. Sadya ata niya na sumama siya pra asarin pa ako.
"Hey, if anyone ask my relationship with you just tell them we are friends."
"Alright but, why do you look so nervous, Catalina? your dad knows me," sabi naman niya sa akin.
Eh, 'yon nga! kilala siya ni Dad. Sino ba ang hindi nakakakilala sa kaniya sa larangan ng negosyo? wala. Paano kung tanungin ako ni Dad kung bakit magkasama kami ng ganitong oras? Eh, hindi ko naman siya naikwento na kaibigan ko!
Saka, ano ang sasabihin ko? na, 'Dad, nagkita po kami ni Luther sa bar, naglaro po kami doon ng jak en poy tapos itinuloy po namin sa bahay ko kaya nung nalaman ko ang balita eh nagprisinta po siya na samahan ako.'
That's bullsht.
"Kung hindi ka sumama sa akin dito sa loob ay hindi ako kakabahan at mamomroblema ng ganito. Pwede naman kasing iwan mo na ako."
"If someone who knows us see us together, just tell them that we are friends at nagmagandang loob ka lang na ihatid ako dito sa hospital! pero mas mabuti kung umuwi ka na! okay na ako. Thank you so much for your kindness!"
Sunod-sunod at walang preno na sabi ko. He smirked and then leaned on me. Sandali akong nabigla dahil ang lapit niya sa akin.
"What else do you want me to do?" I can smell his mint breath. Inilapat ko ang kanang kamay ko sa kaniyang dibdib at itinulak siya.
"T-That's all!"
"Umayos ka!" pahabol ko pa.
Nauna na akong maglakad. Naramdaman ko naman na sumunod na ulit siya. At nang marating ko na nga ang room ni Dad ay hindi na ako nag-abala na kumatok at binuksan ko agad ang pinto.
And there I saw him on the bed, nakaupo siya at kausap ang ama ni Zack. He's smiling and he's okay! T-Thank God! Nang bumaling ang tingin niya sa akin ay tipid akong ngumiti.
"Catalina, hija. It's late, bakit pumunta ka pa? I am okay," he said softly.
I can sense worry in his voice. Napasimangot ako dahil siya pa ang nag-alala sa akin when he's the one who got shot.
"H-How are you, Dad? are you really okay now?" tanong ko pero bago pa man ako makalapit sa kaniya ay bumukas muli ang pinto sa likod ko, ang lakas non na tumama sa pader at kasunod ay narinig ko ang boses ni Caitlin.
Zack's Dad give distance when my sister went in.
"Dad! Oh, Gosh! Are you okay, Daddy? Saan ka po tinamaan? And w-where the hell is your bodyguards?! Bakit hindi nila ginagawa ang trabaho nila na protektahan ka!"
She was so worried. Like me. Napangiti ako dahil narito na rin pala siya pero nawala rin ang ngiti na 'yon nang marinig ko ang boses ni Mom malapit sa tainga ko.
"You are drunk and you came here? Paano kung ikaw naman ang nadisgrasya, Therese? hindi ka talaga nag-iisip."
Napatigil ako sa paglapit. My mother's words made a huge impact that my eyes heated so fast. I came here because I was so worried about Dad.
"Mom..."
"Save your words, Therese. I am not here for your explanation."
Gusto ko lang naman rin magpaliwanag at sabihin na hindi naman ako ganoong lasing at hindi naman ako ang nagmaneho pero pagkasabi non ni Mom ay sumunod na rin siya sa paglapit kay Caitlin at kinamusta ang Dad.
She didn't even want to hear my words.
Ano pa ba ang bago?
"Thes..." I looked back and saw Zack entered the room, too. Hinawakan niya ako kaagad sa braso na ikinaharap ko sa kaniya. He caressed my face and that's when a single tear fell. Paiyak na pala ako.
Why am I so weak when it comes to my family?
"Are you okay?"
I always think that the best answer to that questions is, "Yes" kasi parang napakahirap sabihin na, "No, I am not." Dahil hindi mo rin naman alam at hindi ganoon kadali ipaliwanag kung bakit hindi ka okay.
"Y-Yes, I am okayz Thank you for taking care of Dad. I can see that he's fine now. Hindi na rin ako magtatagal, Zack. Nariyan na rin naman si Mom at Caitlin."
Marahas siyang napabuga ng hangin ng mas inilapit ako nang hilahin niya ako sa braso. He even caressed my back because he knows what I feel right now.
Zack knows how Mom and Caitlin treats me.
"Dumito ka muna sandali. Kausapin mo kahit sandali si Tito Trevor. I know how worried you are sa tawag pa lang kanina. And I apologize for that, Thes. Hindi ko na naisip na sobrang mag-aalala ka."
Umiling naman ako at tumingin kay Dad. Tumatawa siya habang nagsasalita si Caitlin, at ang Mom ay nakangiti naman.
"Maybe, I'll talk to Dad tomorrow? hindi naman rin nga tama na pumunta pa ako dito gayong nakainom ako. Tama si Mom. Bukas ay babalik ako kung mananatili pa si Dad para sa ilang mga tests."
Nakita ko naman ang awa sa mga mata ni Zack. Tumango siya at hindi na ako lumapit sa aking ama. We just both stay on the corner. Nakatingin ako sa kanila. Nanonood.
Si Caitlin ay nakaupo sa gilid ng kama at hawak ang braso ng aming ama. I heard her sweet tone asking Dad if he's really okay.
I want to be that close too.
Pero ang tingin ni Mom ay pinapatigil ako sa aking pwesto. She was on the other side and she glanced at me only once. Isang beses lang pero warning na 'yon na huwag akong lumapit. And while I am watching them, naramdaman ko na naman ang layo ko sa kanila.
My heartache and my mind is telling me that I am part of their family too, so why am I here? bakit ang layo-layo ko?
Stop, Therese Catalina. Hindi ka iyakin.
Bago pa man ako maiyak sa loob ng silid ay lumapit ako sa kanila, hindi para makisali sa kasiyahan kung hindi para magpaalam na aalis na.
"Dad..." tawag ko.
Nakita ko agad ang pagkawala ng ngiti sa mga labi ni Mom nang humakbang ako palapit.
"Mauuna na po ako. Maaga pa po kasi akong pupunta bukas sa bagong branch ng Catalina's."
Pangalan ng clothing line business ko 'yon. Simula nang iwan ko ang modeling career ko, nag-focus na lang ako sa pagtatayo ng iba't-ibang negosyo. I owned bars, resorts, pet shops, pet house, Household staffing agency at marami pang iba.
Ang sabi nga ng kaibigan ko na si Thaliana Tangi ay para raw sampung pamilya ang binubuhay ko.
Pero, kahit gaano karami ang mga negosyo ko, hindi pa rin sapat yung saya dahil hindi ko pa rin nagagawa ang pinakagusto at mahal ko na trabaho. And even if I wanted to now, I can't do it anymore."
Because I've already given that up for Caitlin.
I was a model.A lot of brand owners and international fashion directors noticed me and offered big projects. Unfortunately, my sister, who's also pursuing a modeling career, was left behind. That's when mom talked to me.She said I need to step out of the spotlight for Caitlin to shine. Ibinigay ko 'yon. Isinuko ko kahit mahal na mahal ko ang pagmomodelo. Hindi ko na ipinaglaban ang gusto ko dahil sa atensyon at pagmamahal na nais ko mula sa kanila ni Mom. Ipinagpalit ko ang trabaho na pangarap at mahal ko para sa kanila dahil para sa akin ay mas mahalaga ang pamilya.Sometimes, they care, sometimes they don't. At tuwang-tuwa na ako sa tuwing mabibigyan nila kahit kaunti ng kanilang atensyon.I feel sorry for myself because it's like I'm begging for their love. Naisip ko nang baka hindi ako anak ni Mom dahil iba ang turing niya sa akin but that's impossible.A lot of people saying that we looked a like. Ang Mommy ang kamukha ko, at si Caitlin naman ay ang Dad."I am sorry for making
Luther didn't even ask me if I was sure about what I wanted. He didn't even seem hesitant. Right now, I feel like he will follow everything I say tonight. Iyon ang nakikita ko sa mukha niya pagkatapos ko na sabihin ang gusto ko. And after I got into his car earlier, he drove silently until we found a hotel—correction, not just any hotel, but the most expensive one. Alam ko itong Rigals' Hotel.Or maybe this place is just near?Actually, I didn't expect anything from him since we just happen to know each other because of Thaliana and her fiance. Pero, malinaw naman sa akin kung ano ang gusto niya--at alam ko na alam rin niya kung ano lang ang gusto ko rin sa kaniya.We just both wanted each other's body.Si Luther ang kumausap sa receptionist. I was just behind him waiting. Nakahalukipkip ako at nililibutan ng tingin itong hotel. Walang mga tao kaming kasabay, wala rin akong ibang naririnig maybe because it's already 3:00 am.Sinulyapan ko pa ang oras sa cellphone na hawak ko para maka
Again, Luther's jaw clenched. Making him look more impatient about what we're going to do. Pero pinatahimik lang rin niya ang mga labi ko nang malalim na halik. Napadaing akong muli lalo nang dumikit na naman ang likod ko sa isang pader habang buhat niya. Thank goodness no one's around.Pero siguro kung mayroon man rin magdaan? Wala kaming magiging pakialam. We didn't want to end the kiss. Kahit ako, gusto ko na ituloy sagabal lang kapag nauubusan na ako ng hininga."Open... the door," he whispered in between our kiss.Itinapat ko lang ang keycard at nang marinig ko ang tunog non ay si Luther na ang nagbukas ng pinto. He pushed me against the door, and when we both got inside ay ibinaba niya ako. Hindi pa rin namin pinuputol ang aming halikan. I dropped the keycard on the floor while we were both removing our clothes.Ngayon ay para na kaming may oras na hinahabol habang inaalis ang saplot ng isa't-isa. My body yearns to be touched by him. At nang wala na akong kahit anong suot ay mul
Itinaas ko ang isang paa ko at pinadaan 'yon sa dibdib ni Luther pababa sa kaniyang matigas na tiyan hanggang sa kaniyang kahabaan. My toes reached its tip and I saw Luther shook his head while smirking.He's enjoying this so much... and so am I.I spready my legs wider in front of him, at nang bumalik ang tingin ni Luther sa aking gitna ay nakita ko ang pandidilim ng mga labi niya. Muling nagtagis ang kaniyang bagang habang nagtataas baba ang dibdib. Nang maayos siyang lumuhod sa gitna ng mga hita ko ay hinawakan niya ang aking isang binti at hinimas."Soaked for me..." halos hindi ko marinig na sabi niya.I swallowed hard when I saw Luther lick his fingers, then his wet hand went on my womanhood. Rubbing it on my wetness. Napasinghap ako nang habang tumatagal ang pagkilos ng kamay niya ay mas dumidiin 'yon. Ngunit hindi rin nagtagal ang ginagawa niya dahil muli na bumaba ang mukha niya at sinimulan naman paraanin ang dila niya sa hiwa ng aking pagka'ba'bae."A-Aaahhh..." a long moan
"Uhm, Ma'am, do you need help?" I stopped walking slowly when I heard a voice behind me. Dahan-dahan ako na napailing kasabay ng pag-angat ng kamay ko. "N-No. I am fine," I said and smiled. Pero hindi ata ngiti ang nagawa ko sa isang nagmamagandang loob na room attendant kung hindi ngiwi. Nakatingin siya sa akin ng may pagtataka at pag-aalala. Siguro ay ang nasa isip niya kung ano ang nangyari sa akin at iika-ika ako na naglalakad habang ang palad ay nakalapat sa pader. "Ganoon po ba, ma'am. Sigurado po kayo?" "Hmm. Sigurado ako. Okay na okay lang," sagot ko pa. Nang manatili ito sa harapan ko at mukhang nagdadalawang isip pa kung iiwan ako ay mas pinalawak ko ang ngiti ko para makumbinsi ito na ayos lang ako. My eyes even closed because I was trying so hard. Nang tumango ang room attendant at nagsimulang maglakad muli ay napabuntong hininga ako. I silently cursed. My legs are fckng shaking, my chichi are damn throbbing in pain. At ito... as usual after ng one hot night with a
I didn't give in. I still have some pride left in me at ayokong isipin naman ni Luther na easy to get ako kahit talagang nasarapan ako ng sobra sa mga pinaggagawa namin. Pero hindi ko naman ide-deny na ayokong maulit ang nangyari kasi napaka-plastic ko naman sa parte na 'yon. I enjoyed Luther's hot company. He's not an asshole. Honestly, ang sweet nga niya, eh. Caring even when he's so gigil na gigil and oh gosh, let's mention it. He's a freaking gentleman--well, first when we were at my house. He asked many times kung itutuloy pa ba namin and then he didn't left me alone at the hospital and waited for me. He proved that to me even more when we were in bed, sa hotel na. Na pwede pa lang maging gentleman pa rin siya kahit hindi na halos makapagpigil sa gigil. Pero sa seryosong usapan, I don't think what happened should be repeated, not that I will look for another man to do it again, siguro it's only just my curiosity about sx and what if feels like. Ngayon na naranasan ko na ay okay
"You need to go down in your position. Just ask for help to Uncle Tan, isa pa ay si Tyler naman nagpapakitang gilas na rin sa kumpanya nila. They will help you. Just open other businesses. Or bumili ng lupa at pagsakahan, makakatulong pa tayo sa mga nasa probinsya. Maraming magsasaka ang mabibigyan ng trabaho at--""I thank you for always thinking about me, anak. But, I cannot just leave, sa tingin mo ba ay ganoon kabait ang Uncle Tan mo? He's not like me, he's ruthless when it comes to running a company. Kawawa naman ang mga empleyado ko."Ugh. Dad and his kindness! Nakuha ko rin naman ito sa kaniya, ang pagmamalasakit sa kapwa pero kasi over-over naman yung kaniya. Kahit may threats na ay wala siyang pakialam."Your life is important to them also, dad. Mauunawaan nila kung bababa ka na sa pwesto at magpapahinga.""Catalina, I am only fifty-five, darling. Masyado pang maaga para mag-retire.""For a peaceful life, Dad! Iyong walang panganib! Hindi ganito na hinahabol ka ng mga bala a-
My best friend Tangi knows everything. Kung paano ako nag suffer. Nakabangon ako ulit, nagsimula akong ituon ang atensyon ko sa ibang bagay. Doon na ako nagtayo ng iba't-ibang mga negosyo. Inabala ko ang sarili ko. But my dream still keeps on haunting me. Nakikita ko pa rin ang sarili ko sa mga billboards, sa mga magazines. And everytime I see myself in it, I feel a strong urge to come back. Pero alam ko na hindi na pwede. Dahil kahit papaano nang binitawan ko ang pagmomodelo ay nabawasan ang iritasyon sa akin ni Caitlin, pinapansin na rin ako madalas ni mom. Caitlin was more happy now, hindi na daw ito inaatake ng anxiety and I am happy for her. But me... I am stuck here. Kahit abala ako sa mga negosyo, there are days when I feel so empty, alone at ramdam ko na walang patutunguhan ang buhay ko. I know it's because up until now, I really wanted to go back... t-to do the thing that I love. Pero hindi na pwede. "Catalina, anak? Are you okay?" Nabalik ako sa realidad nang mari