"Uhm, Ma'am, do you need help?" I stopped walking slowly when I heard a voice behind me. Dahan-dahan ako na napailing kasabay ng pag-angat ng kamay ko. "N-No. I am fine," I said and smiled. Pero hindi ata ngiti ang nagawa ko sa isang nagmamagandang loob na room attendant kung hindi ngiwi. Nakatingin siya sa akin ng may pagtataka at pag-aalala. Siguro ay ang nasa isip niya kung ano ang nangyari sa akin at iika-ika ako na naglalakad habang ang palad ay nakalapat sa pader. "Ganoon po ba, ma'am. Sigurado po kayo?" "Hmm. Sigurado ako. Okay na okay lang," sagot ko pa. Nang manatili ito sa harapan ko at mukhang nagdadalawang isip pa kung iiwan ako ay mas pinalawak ko ang ngiti ko para makumbinsi ito na ayos lang ako. My eyes even closed because I was trying so hard. Nang tumango ang room attendant at nagsimulang maglakad muli ay napabuntong hininga ako. I silently cursed. My legs are fckng shaking, my chichi are damn throbbing in pain. At ito... as usual after ng one hot night with a
I didn't give in. I still have some pride left in me at ayokong isipin naman ni Luther na easy to get ako kahit talagang nasarapan ako ng sobra sa mga pinaggagawa namin. Pero hindi ko naman ide-deny na ayokong maulit ang nangyari kasi napaka-plastic ko naman sa parte na 'yon. I enjoyed Luther's hot company. He's not an asshole. Honestly, ang sweet nga niya, eh. Caring even when he's so gigil na gigil and oh gosh, let's mention it. He's a freaking gentleman--well, first when we were at my house. He asked many times kung itutuloy pa ba namin and then he didn't left me alone at the hospital and waited for me. He proved that to me even more when we were in bed, sa hotel na. Na pwede pa lang maging gentleman pa rin siya kahit hindi na halos makapagpigil sa gigil. Pero sa seryosong usapan, I don't think what happened should be repeated, not that I will look for another man to do it again, siguro it's only just my curiosity about sx and what if feels like. Ngayon na naranasan ko na ay okay
"You need to go down in your position. Just ask for help to Uncle Tan, isa pa ay si Tyler naman nagpapakitang gilas na rin sa kumpanya nila. They will help you. Just open other businesses. Or bumili ng lupa at pagsakahan, makakatulong pa tayo sa mga nasa probinsya. Maraming magsasaka ang mabibigyan ng trabaho at--""I thank you for always thinking about me, anak. But, I cannot just leave, sa tingin mo ba ay ganoon kabait ang Uncle Tan mo? He's not like me, he's ruthless when it comes to running a company. Kawawa naman ang mga empleyado ko."Ugh. Dad and his kindness! Nakuha ko rin naman ito sa kaniya, ang pagmamalasakit sa kapwa pero kasi over-over naman yung kaniya. Kahit may threats na ay wala siyang pakialam."Your life is important to them also, dad. Mauunawaan nila kung bababa ka na sa pwesto at magpapahinga.""Catalina, I am only fifty-five, darling. Masyado pang maaga para mag-retire.""For a peaceful life, Dad! Iyong walang panganib! Hindi ganito na hinahabol ka ng mga bala a-
My best friend Tangi knows everything. Kung paano ako nag suffer. Nakabangon ako ulit, nagsimula akong ituon ang atensyon ko sa ibang bagay. Doon na ako nagtayo ng iba't-ibang mga negosyo. Inabala ko ang sarili ko. But my dream still keeps on haunting me. Nakikita ko pa rin ang sarili ko sa mga billboards, sa mga magazines. And everytime I see myself in it, I feel a strong urge to come back. Pero alam ko na hindi na pwede. Dahil kahit papaano nang binitawan ko ang pagmomodelo ay nabawasan ang iritasyon sa akin ni Caitlin, pinapansin na rin ako madalas ni mom. Caitlin was more happy now, hindi na daw ito inaatake ng anxiety and I am happy for her. But me... I am stuck here. Kahit abala ako sa mga negosyo, there are days when I feel so empty, alone at ramdam ko na walang patutunguhan ang buhay ko. I know it's because up until now, I really wanted to go back... t-to do the thing that I love. Pero hindi na pwede. "Catalina, anak? Are you okay?" Nabalik ako sa realidad nang mari
Alam ko na hindi pa ako patay pero mamaya may papatayin talaga ako. Unti-unti akong napabangon sa kabila ng sakit ng ulo na nararamdaman ko. Inaasahan ko nang sa ospital ako magigising nang mawalan ako ng malay dahil sa kausap ni Beauty kanina. But I was a bit surprised that I am inside of my room. Iba na rin ang damit ko at nakapambahay na duster na ako. Basa rin kasi sa kalsada kanina. Kaso ramdam ko na wala akong kahit anong panloob. Sa pagmamadali siguro ay hindi na niya ako sinuotan non. Wala naman kaso sa akin kung si Beauty ang nagpalit ng damit dahil alam ko naman na pusong babae 'yon at kahit isa akong dyosa ay walang talab sa kaniya dahil bukambibig niya palagi na mas maganda daw siya sa akin. "What... time is it?" I looked at my wall, pagtingin ko sa oras ay ala-una na ng hapon. Damn. Ilang oras ang lumipas? I slept that long? Siguro ay dahil na rin sa puyat. Maaga rin naman kasi akong umalis ngayong umaga para pumunta sa bahay nila Dad. Na sana hindi ko na pala gi
"N-No. Okay lang ako. M-Masakit pa ang ulo ko pero keri ko naman."Nagsalubong ang mga kilay niya at binawi na ang kamay niya. Pero ang sumunod naman niya na hinawakan ay ang braso ko kung saan may kaunting gasgas."Are you sure?""Oo. Sure na sure," ngiti ko pa sa kaniya."B-By the way, nasaan si Beauty? Narinig ko siya kanina na sumagot nang nagpapadala ako ng pagkain."It's clear that Luther's not here to have sx with me. Pero pumunta siya talaga. Is he concern or he just wanted to make sure that I was home safe?"You don't have first aid kit here and you have bruises, Catalina. Baka ma-infect that's why I asked her to buy."Napatango ako. Hindi ko talaga inaasahan na darating siya ngayon. Hindi naman rin ako um-oo sa mga sinabi niya. So, I wasn't really expecting him that he would come. At ang bilis. "Kanina... ka pa?"Tumango siya at naagaw naman ang atensyon ko nang marinig ang boses ni Beauty. Kapapasok lang niya sa kwarto ko at dala-dala ang tray ng pagkain. Umuusok pa 'yon
There's something wrong with me. Every time I see Luther, I always think that he wants to have sx with me. I'm so annoyed because these thoughts have been bothering me all week. The man is a freaking gentleman, Thes!A good man... Luther Rico Vallege is a fckng good man. A walking big big so very big na green flag!Mas napatunayan ko pang lalo 'yon dahil pagkatapos niya na manggaling sa bahay ko, nang mawalan ako ng malay ay ito he's always asking me about what I feel, not because he wanted to have sex with me kung hindi sincere na gusto niyang malaman kung okay na ba talaga ako. Maniniwala na ata ako sa pakiramdam ko na gusto niya na ako pero kasi, I feel like he only wants to play with me hindi lang sex, dahil natutuwa lang rin siya sa mga reaksyon ko. Lalo na nung malaman ko na wala akong suot na underwear. He looks so amused. He even laughed! That ass. He intentionally made sure I wasn’t wearing any.At akala mo naman ay may magaganap na pagkatapos?Pero wala!Luther literally
"How about this one, Lulu? A bit sexy at the back but I like the style."Lulu?! What an ugly nickname!Nakatingin lang ako sa babae at hindi binibigyan ng pansin si Luther. I was smiling on the outside but not on the inside. I am still curious. Are they dating? "Gosh! Ang gaganda ng mga dresses. Parang lahat ng narito ay gusto ko na bilhin!"But Luther lets her call him that? R-Really? Then she must be an important person... or someone special. Hindi naman rin ito sasamahan ni Luther na mag-shopping kung hindi.I felt a pang in my heart at the thought.Nang nasa harapan na nila ako mismo ay kinuha ko ang atensyon ng babae. I can't deny that the woman he's with is gorgeous. Mataas rin ang standards ko sa klase ng ganda pero aminin ko na may laban talaga itong babae na kasama niya--pero syempre mas maganda ako.Wait, what? Where's that comparing coming from?!"Uhm, hi. Ito na pala yung size na ni-request mo," pagkuha ko ng atensyon sa babae.She turned to me, smiling. Nasa sampu ata an
Bwisit. Of course the car was obvious! Ang laki non at nakaparada talaga sa labas! Dapat talaga iniwan ko na lang sa kung saan 'yon, eh! O kaya doon ko muna dinala sa bahay namin! Bakit ba kasi naisipan ko pang ibalik dito sa aparment!"A-Ang kotse niya ay iniwan niya muna dito! Oo! Saka, ako ay hindi nagsisinungaling, Sir Pogi. Wala si Miss Catalina Thes dito. Sino naman ang nagsabi sa 'yo na nandito siya dahil mukhang naperahan ka?" napagsalikop ko naman ang mga kamay ko dahil sa narinig ko na boses ni Beauty, ni hindi ata siya natinag sa galit ni Luther Rico dahil sa tono niya. Sandaling katahimikan ang narinig ko pagkatapos non pero ang mas ikinaalarma ko nang sumunod ay nang magsalita ulit si Luther. "Jason, looked around the place."Nagkatinginan kami ni Karina sa loob ng banyo at napahawak siya sa braso ko. Mas namutla siyang lalo. Halata ang takot sa mukha. At ngayon halu-halo naman na rin ang nararamdaman ko dahil hindi na lang kaba na makita ako ni Luther dito kung hindi i
Beauty was looking at me, at kahit hindi siya magsalita ay alam kong gusto niyang malaman kung ano ang gagawin namin. Ramdam ko na rin ang kaba niya siguro nga dahil iniisip niya na baka mapasama rin siya sa pagkupkop sa akin dito nang hindi sinasabi kay Luther."D-Don't worry, Beauty. Hindi naman--"I was about to tell her that Luther Rico won't do anything to them pero napatigil ako dahil nga hinawakan niya ako sa kamay. Nagsalubong ang mga kilay ko at nagtataka akong nakatingin sa kaniya lalo nang hilahin niya ako sa likod, sa may malapit sa cr."Wait, Beauty. What are you doing? Kakausapin ko na lang na umalis siya dito."It's annoying that Luther would go this far, sana ay bigyan na lang muna niya ako ng time. Hindi ba obvious sa boses ko na 'yon ang kailangan ko? Mahal ko naman siya, eh, pero kailangan ko lang rin na magpalipas ng panahon dahil sobra na rin naman yung sakit na naramdaman ko para sa akin.Maybe for him, iniisip niya na maaayos namin kapag harapan na pinag-usapan
"Mayaman ka ano, hija?"Iyon naman ang ikinabaling ko sa lolo. Nakangiti siya at naroon pa rin ang kislap ng lungkot sa mga mata niya. Hindi rin siya nagtagal na nakatingin sa akin dahil ibinaba niya ang atensyon sa pagkain na kakaunti pa lang ang nababawas pero mukhang wala na siyang gana."Hindi naman po... medyo lang po.""Pero ang mga magulang mo, may kaya? Mayamang?" tanong niya pa.Doon naman ako napatango. Nakatingin lang ako sa lolo at sa bawat segundong lumilipas mas nangingislap sa lungkot ang mga mata niya. I suddenly felt like he went here so he could talk to someone, or to avoid being lonely. Kasi ako, ganito minsan... kapag alam ko nang mararamdaman ko na ang matinding lungkot pag naalala ko yung sitwasyon ko at ng pamilya ko, tumutungo na ako agad sa salon sa Mall or sa boutique ko. Yung hindi ako mag-iisa at may makakausap akong iba kasi kapag mag-isa ako, alam kong lalamunin ako ng pag-iisip, ng kalungkutan."May mga negosyo po ang daddy," sagot ko. "May company po.
It's been two days after I decided to stay here in Beauty's place. Dalawang araw na rin nang makita ko ang mga pulis at si Luther Rico sa bahay ko. At… haa dalawang araw na rin nang sabihin ko kay Beauty na hindi ako buntis na ikinalungkot niya dahil akala nga daw niya ay talagang nagdadalang tao na ako dahil sa mood ko. Ngayon naman ay narito lang ako sa apartment, hindi ako lumalabas at nauubos ang oras ko sa pakikipag-usap sa email sa mga tauhan ko kung ano na ang lagay ng mga negosyo ko. Nagsabi rin ako sa kanila na baka kahit sa susunod na buwan ay hindi ako makabisita dahil nga busy ako. Nagbilin na rin ako sa mga employees ko sa bar tungkol sa renovation na nagaganap. Hindi naman ako bored dito kila Beauty, actually. I like the experience of living in this kind of place while interacting to other people. Nagustuhan ko rin bumili sa tindahan, yung tatlong beses kang tatawag ng 'pabili po' bago may bumili na tindera. Saka enjoy rin 'yong panonood namin ni Beauty ng basketball k
I bit my lower lip. Sa gilid ng mga mata ko ay napansin ko na ibinaba ni Beauty ang mga hawak niya at nilapitan ako. Ako naman ay nakayuko pa rin ang nakatingin sa nanginginig na mga palad ko. "Kulandra, kuha ka ng tubig," Beauty said. Pagka-utos niya non sa pamangkin ay hinawakan niya ang mga kamay ko at minasahe. "May nangyari ba pagkauwi mo sa bahay mo, Miss Thes? Nagkita kayo ni Sir Pogi?"Umiling ako kaagad. My lips are trembling too. Ibinukako ang mga labi ko pero hikbi agad ang lumabas sa akin kaysa paliwanag sa kung ano ang nangyari."Nahe-hurt naman ako makita ka na ganito, Miss Thes. Hindi ako sanay. Miss ko na yung makulit na amo ko. Pero take your time lang to be okay."Malungkot ang tono ng boses ni Beauty pagkasabi niya ng mga 'yon. At nang iabot na sa kaniya ni Karina ang tubig ay ibinigay niya rin 'yon agad sa akin. "Ito. Sa pamumula ng mga mata mo, eh, parang kanina ka pa naiyak rin. Uminom ka muna."I took the glass of water from her. Pagkainom ko doon ay saka a
Nothing bad happened to me while I was driving. Nakabalik naman ako sa apartment nila Beauty at Karina na maayos ako at hindi ako napahamak. Wala rin naman akong naperwisyo sa daan, pero napapreno ako kanina nang nakapasok na ako dito sa baryo dahil muntik na akong makasagasa ng tatlong bibe na tumatawid.Damn. That's so close. Nasaan kaya ang nanay ng mga 'yon? Paano kung hindi ko sila nakita? 'Di nadeads na sila. Konsensiya ko pa 'yon."I'm here na, Karina girl," sambit ko. Katulad ng paalam ko ay hindi ako magtatagal sa bahay ko. Dahil 'yong oras ko rin naman na sana na dapat ikinuha ko ng mga gamit ko ay hindi ko na nagamit dahil sa komosyon doon. I sighed deeply and placed my palm on the wall as I went up, hindi mawala sa isip ko si Luther."Tita Beauty, nakabalik na po si Miss Thes!"Hindi pa ako nakakapasok sa may apartment at paakyat pa lang ako ng maigsing hagdan nang marinig ko na rin ang pagsagot ni Karina. Nandito pa pala siya. Akala ko naman ay nakapasok na siya."Ay, sa
"I was worried...""But...are you really... okay?"Rinig kong dahan-dahan pa ang pagsasalita ni Luther. Nakaramdam naman ako ng kirot doon. I press my lips together. Huminga ako ng malalim at nanginig pa ang mga labi ko bago ko siya ulit sagutin. Pakiramdam ko kasi, lumalambot na naman ako.No... ayan ka na naman, Thes, nagiging mahina ka na naman."I'm fine. Mukha ba akong hindi okay?""Catalina--""Tayo ang hindi okay, Luther Rico at alam mo naman siguro ang dahilan, 'di ba?" I asked. Pointing about what happened in the past few weeks. Hindi ko na rin talaga napigilan, ito at inungkat ko na ulit.Hindi na nasundan pa ang tanong ko dahil tumigil muna ako sa pagsasalita. Sa isipan ko, baka sagutin na niya ako, baka sabihin na ni Luther ang tungkol sa kanila ng nanay niya, b-baka magkaroon siya ng ideya kung bakit ako nakipaghiwalay sa kaniya ng basta-basta. Again... I'm still giving him a chance.Another c-chance...Pero sa bawat segundo na lumilipas, sa bawat pagtibok ng puso ko, ay
I was breathing heavily. Nang sagutin ko na ang tawag ay nakatingin pa rin ako kay Luther. His hand, now out of his pocket, hung loosely by his side after I answered his call. Napansin ko rin na sandali siyang natigilan, his expression shifting slightly—from worry to relief, as if he had been waiting for me to answer after his numerous attempts of calling me.Alam na alam ko naman na ilang beses na niya akong tinatawagan, eh, na kahit "cannot be reached" at alam niyang off ang phone ko, I know... he's still trying. At dahil naman medyo na-appreciate ko 'yon ay nakaramdam ako ng kirot sa puso ko, pero... matigas pa rin ang desisyon ko. Ayoko talagang magpakita.I wanted him to know in his own the reason why I was acting this way, na hindi lang ito basta pag-iinarte o hindi lang ako tinotopak.Napakahalaga sa akin ng mga bagay na tungkol sa kaniya, eh, and it hurts me to realize that I only know less... tapos kung ano pa ang importante, ang mahahalagang bagay na hindi ko alam na dapat ni
After parking my car, I grabbed my phone and opened it. Habang hinihintay ko itong magbukas ay lumabas na rin ako ng sasakyan at sumilip sa direksyon ng bahay ko. And there... tama nga ang naisip ko! My eyes tightly closed, and I let out a deep sigh."Luther... Rico..." mahina kong sambit nang makita ang boyfriend—ex-boyfriend—kong lumabas sa may gate ng bahay ko habang may kausap na pulis. Napatigil sandali ang tingin ko sa kaniya. I gulped seeing him look stressed. His hair, that was always brushed neatly up, was now down and messy. He was wearing a white t-shirt and faded blue jeans, paired with slides. He look... still fine for me but his eyes showed worry.Nakaramdam ako ng guilt at bigla akong nakonsensya dahil--No. No, Thes!Ipinilig ko ang ulo ko sa mga naiisip ko.Tapos ka na magpadala sa kagwapuhan ni Luther, sa matatamis niyang mga salita. Alalahanin mo ang dahilan kung bakit ka galit at pinagtataguan siya! You’ve been through enough!But by thinking about it, siguro ay m