Pasensiya na po. nawalan ng load ang person huhu ang wifi kasi ng kapitbahay cannot be reached n dito sa kwarto ko.
"I was worried...""But...are you really... okay?"Rinig kong dahan-dahan pa ang pagsasalita ni Luther. Nakaramdam naman ako ng kirot doon. I press my lips together. Huminga ako ng malalim at nanginig pa ang mga labi ko bago ko siya ulit sagutin. Pakiramdam ko kasi, lumalambot na naman ako.No... ayan ka na naman, Thes, nagiging mahina ka na naman."I'm fine. Mukha ba akong hindi okay?""Catalina--""Tayo ang hindi okay, Luther Rico at alam mo naman siguro ang dahilan, 'di ba?" I asked. Pointing about what happened in the past few weeks. Hindi ko na rin talaga napigilan, ito at inungkat ko na ulit.Hindi na nasundan pa ang tanong ko dahil tumigil muna ako sa pagsasalita. Sa isipan ko, baka sagutin na niya ako, baka sabihin na ni Luther ang tungkol sa kanila ng nanay niya, b-baka magkaroon siya ng ideya kung bakit ako nakipaghiwalay sa kaniya ng basta-basta. Again... I'm still giving him a chance.Another c-chance...Pero sa bawat segundo na lumilipas, sa bawat pagtibok ng puso ko, ay
Before reading this mas okay po if mabasa muna ninyo ang kwento ni Thaliana at Rozzean. Ang title po ay The Billionaire's Playmate. Thank youu! WARNING mature content. This story is specifically for adults and therefore may be unsuitable for children under 17. This is a work of fiction. Names, characters, business, events and incidents are the products of the author's imagination. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental. Pasensiya na rin po sa grammars and typos! Thank you so much! Maraming mature content ang kwento ni Thes at Luther. If umay na po sa mga spg skip na lang po ang story ha sayang ang coins. May mga terms rin na maaaring hindi magustuhan. Kaya po may warning na. Hehe. Masyadong bulgar ang ibang mga salita kaya if di po ninyo gusto ang ganito story, skip na lang po, ha? Thank you so much! The Billionaire’s Sweet Psycho by: Pennieee Therese Catalina Rivanez "How dare you disobey me?!" Malakas na tumama sa aki
Hindi ako ang tipo ng babae na pupunta sa bar para maghanap ng lalake na maikakama ko. Hindi naman ako ganoon katigang, 'no? saka isa pa, kahit naman masama ang bibig ko at kung ano-ano ang lumalabas na salita sa akin ay close na close pa ang chichipipay ko. Virgin pa ako. "A-Ay sandali..." Tumigil si Luther sa paghalik sa akin nang makarating kami sa silid ko sa aking bahay. Hindi ko inaasahan na magkakaroon kami ng ganitong eksena. I met him unexpectedly in my bar because he's looking for my friend Thaliana Tangi. Natatandaan ko pa, nasa worst state ako at pinipilit ng mga lalakeng nakasayaw ko sa bar na sumama sa kanila. Luther went to me at ipinagtanggol ako sa mga lalake na nais maka-score sa akin. Lasing na lasing ako noon, nahimasmasan lang ako nang makita ko kung paano siya makipagsapakan sa mga lalake. "B-Be careful!" sigaw ko. But he's so skilled kahit mag-isa lang siya! I can't stand straight. Nang umikot ang paningin ko ay napadausdos ako at napasandal sa pad
Luther bent down and kiss me again. His kiss was hard and needy. Lumakad ang mga kamay niya sa aking balikat at ibinaba ang suot kong gown. Para akong lalagnatin hindi dahil sa alak kung hindi dahil sa halik na ginagawa niya. He's actually my first kiss at talagang memorable dahil nang halikan niya ako noon sa labas ng bar ko ay parang ayaw niya nang bitawan ang mga labi ko. And right now he's giving me the same feeling again. His sweet kisses, the softness of it while moving on my lips. "Ang sarap mo naman," naibulalas ko nang humiwalay ang mga labi niya sa akin. I heard Luther chuckled. Oh, gosh! wala pa man Therese sumasarap ka na! halik pa lang 'yon! Nahihiya na iniiwas ko ang aking tingin. Nag-iinit ang aking buong mukha. Damn. Nang ibalik ko ang aking mga mata kay Luther na nakahubad sa aking harapan ay nakagat ko ang aking pang-ibabang labi. "I don't want us to continue if you are still drunk. Ayoko na kinabukasan ay akusahan mo ako na sinamantala ko ang kalas
Nagulat talaga ako nang marinig ko ang sinabi ni Luther. Kapag daw malalim ang narating ay mahaba! jusko. Baka kung saan iyon makarating kung ganoon? sana hinayaan muna niya akong masukat para manlang makapagdesisyon ako kung kakayanin ko ba 'yon o hindi. Baka madala pa ako sa ospital at baka madisgrasya pa ang chichipipay ko kapag itinuloy namin. "Teka, sandali!" sabi ko at itinulak ko siya para mapalayo sa akin. Napatingin ako sa kaniyang kanang kamay. Ang higpit ng kapit non sa aking baywang. "B-Bitaw muna! taympers!" Nagsalubong ang mga kilay ni Luther habang nakatingin sa akin. "What? taympers? I think it's time freeze?" tanong niya. "G-Ganoon na rin 'yon! saka teka! Sandali lang! hinto muna!" Bumangon ako at nang bababa sana sa kama ay hinawakan niya ako sa baywang ng mahigit. Napatili akong muli nang bumagsak ako at mapasandal sa dibdib niya. Now he was on my back and was holding me on my waist so tight. Nang maramdaman ko ang matigas na bagay sa likod
I was nervously scratching my finger nails. Hindi ako mapakali habang hinihintay ko ulit ang tawag ni Zack para sabihin sa akin ang kalagayan ng Daddy. I thought everything is fine? ang sabi sa akin ni Mom last week ay naayos na ang gulo at nahuli na ang nagpapadala ng death threats pero ano 'to? "Calm down, Catalina." Napatigil ako sandali at sandaling huminto ang paghinga ko nang marinig ko ang baritonong boses ni Luther sa aking tabi. Gosh. Muntik ko nang makalimutan na siya ang nagmamaneho ng sasakyan at nasa tabi ko lang! "How can I calm down if my father was shot?" hindi ko gustong tumaas ang boses ko pero sobra talaga ang takot na nararamdaman ko. My lips are wet, my fingertips hurt because of nonstop picking of my nails. My heart is beating so fast. It's been half an hour, and Zack still hasn't called me. Sampung mensahe na ang naipadala ko at tinatanong ko ang kalagayan ni Dad. Isang oras pa ang byahe para makarating sa St. Mary's hospital at ngayon ay gu
Ngayon ay nagsisisi na ako at pumayag pa ako na ihatid ni Luther sa hospital. Buong akala ko naman kasi ay ihahatid lang talaga niya ako at aalis rin pero ito at hindi niya naman sinunod ang gusto ko kahit nakailang pagpapasalamat na ako sa kabutihan niya.And what's worse? He even went inside the hospital with me!Ngayon ay iniisip ko kung ano ang isasagot ko sakaling makita siya ni Zack at tanungin ako dahil nga wala naman akong ibang kaibigan na lalake maliban sa kaniya. Hindi naman rin madaling mapaniwala ang isang 'yon, specially if the man who's with me is a Valleje.Kilalang-kilala ang pamilya ng mga ito. Pati nga yung fiancè ni Thaliana na kapatid nitong si Luther.Hahh. What am I gonna tell them? At paano rin kung narito na sila Mommy?Maniwala kaya sila kung sasabihin ko na magkaibigan kami ni Luther?Right! I will just tell them that Luther and I are very good friends.Gumana kaagad ang utak ko doon. Tumigil ako sandali sa pagmamadali upang pumunta sa silid ni Dad at hinawa
I was a model.A lot of brand owners and international fashion directors noticed me and offered big projects. Unfortunately, my sister, who's also pursuing a modeling career, was left behind. That's when mom talked to me.She said I need to step out of the spotlight for Caitlin to shine. Ibinigay ko 'yon. Isinuko ko kahit mahal na mahal ko ang pagmomodelo. Hindi ko na ipinaglaban ang gusto ko dahil sa atensyon at pagmamahal na nais ko mula sa kanila ni Mom. Ipinagpalit ko ang trabaho na pangarap at mahal ko para sa kanila dahil para sa akin ay mas mahalaga ang pamilya.Sometimes, they care, sometimes they don't. At tuwang-tuwa na ako sa tuwing mabibigyan nila kahit kaunti ng kanilang atensyon.I feel sorry for myself because it's like I'm begging for their love. Naisip ko nang baka hindi ako anak ni Mom dahil iba ang turing niya sa akin but that's impossible.A lot of people saying that we looked a like. Ang Mommy ang kamukha ko, at si Caitlin naman ay ang Dad."I am sorry for making
"I was worried...""But...are you really... okay?"Rinig kong dahan-dahan pa ang pagsasalita ni Luther. Nakaramdam naman ako ng kirot doon. I press my lips together. Huminga ako ng malalim at nanginig pa ang mga labi ko bago ko siya ulit sagutin. Pakiramdam ko kasi, lumalambot na naman ako.No... ayan ka na naman, Thes, nagiging mahina ka na naman."I'm fine. Mukha ba akong hindi okay?""Catalina--""Tayo ang hindi okay, Luther Rico at alam mo naman siguro ang dahilan, 'di ba?" I asked. Pointing about what happened in the past few weeks. Hindi ko na rin talaga napigilan, ito at inungkat ko na ulit.Hindi na nasundan pa ang tanong ko dahil tumigil muna ako sa pagsasalita. Sa isipan ko, baka sagutin na niya ako, baka sabihin na ni Luther ang tungkol sa kanila ng nanay niya, b-baka magkaroon siya ng ideya kung bakit ako nakipaghiwalay sa kaniya ng basta-basta. Again... I'm still giving him a chance.Another c-chance...Pero sa bawat segundo na lumilipas, sa bawat pagtibok ng puso ko, ay
I was breathing heavily. Nang sagutin ko na ang tawag ay nakatingin pa rin ako kay Luther. His hand, now out of his pocket, hung loosely by his side after I answered his call. Napansin ko rin na sandali siyang natigilan, his expression shifting slightly—from worry to relief, as if he had been waiting for me to answer after his numerous attempts of calling me.Alam na alam ko naman na ilang beses na niya akong tinatawagan, eh, na kahit "cannot be reached" at alam niyang off ang phone ko, I know... he's still trying. At dahil naman medyo na-appreciate ko 'yon ay nakaramdam ako ng kirot sa puso ko, pero... matigas pa rin ang desisyon ko. Ayoko talagang magpakita.I wanted him to know in his own the reason why I was acting this way, na hindi lang ito basta pag-iinarte o hindi lang ako tinotopak.Napakahalaga sa akin ng mga bagay na tungkol sa kaniya, eh, and it hurts me to realize that I only know less... tapos kung ano pa ang importante, ang mahahalagang bagay na hindi ko alam na dapat ni
After parking my car, I grabbed my phone and opened it. Habang hinihintay ko itong magbukas ay lumabas na rin ako ng sasakyan at sumilip sa direksyon ng bahay ko. And there... tama nga ang naisip ko! My eyes tightly closed, and I let out a deep sigh."Luther... Rico..." mahina kong sambit nang makita ang boyfriend—ex-boyfriend—kong lumabas sa may gate ng bahay ko habang may kausap na pulis. Napatigil sandali ang tingin ko sa kaniya. I gulped seeing him look stressed. His hair, that was always brushed neatly up, was now down and messy. He was wearing a white t-shirt and faded blue jeans, paired with slides. He look... still fine for me but his eyes showed worry.Nakaramdam ako ng guilt at bigla akong nakonsensya dahil--No. No, Thes!Ipinilig ko ang ulo ko sa mga naiisip ko.Tapos ka na magpadala sa kagwapuhan ni Luther, sa matatamis niyang mga salita. Alalahanin mo ang dahilan kung bakit ka galit at pinagtataguan siya! You’ve been through enough!But by thinking about it, siguro ay m
Nang marating na namin ang apartment nila ay isa-isa na rin naming binitbit ang pinamili namin. Kanina habang papunta ay naisip ko na baka walang mapagparadahan ng sasakyan ko dito, pero mabuti naman at sa gawing dulo pala ang apartment nila. Sa harapan kasi ay one-way lang, pero dito malaki ang space dahil puro mga puno na ng mangga."Ay, Miss Thess. Ito po pala si Lolo Balong. Siya po ang may-ari ng apartment. Mabait po siya!" tawag sa akin ni Karina.Lumapit naman ako kaagad sa kanila at napatingin ako sa matanda. Puti na ang lahat ng buhok, singkit, tapos maputi. "Magandang gabi ho," bati ko at nagmano dito kahit mukhang may lahi."Kaawaan ka ng Diyos, hija. Kaibigan ka kamo ni Ganda? Nag-alala ako dahil wala pa itong bata," baling nito kay Karina. "Umalis pala silang mag-tita."Hindi ako nakasagot agad dahil sa pangalan na binanggit. Ganda. Ikinangiti ko iyon at saka ako tumango."Inimbitahan ko po kasi sila. Recognition po kasi ng dalawang kambal na alaga ko," sagot ko.Mukhang
"Thank you, Cait. I'm okay, magmemessage-message ako sa 'yo gamit rin ang number na 'to to update you." Hindi na rin nagtagal ang usapan namin at siniguro lang ni Caitlin na maayos ang lagay ko. She even asked if I need her right now at pupuntahan niya daw ako. Huwag daw akong mag-alala dahil mag-iingat naman daw siya. But I refused because she has an early interview tomorrow. Isa pa, anong oras na rin, at hindi niya naman kabisado ang lugar dito. Nang ibalik ko naman kay Beauty ang cellphone ay hindi pa niya nakukuha nang may pumasok na mensahe galing sa kapatid ko. Tinatanong nito kung anong address ni Beauty in case. Pero nakalagay rin doon na hindi niya sasabihin kay Luther, para lang rin daw mapanatag siya na alam niya kung nasaan akong lugar. "Doon pa rin naman sa dati ang bahay ninyo, 'di ba?" I asked, I was already typing the address para maireply ko kay Caitlin. But what made me stop was when Beauty said no. "A-Ay, hindi na, Miss Thes. Napalayas na kami dun," sagot niya
Ramdam ko nang tinatawagan na ako ng ilang beses ni Luther pero wala na akong pakialam doon. Ang naisip ko lang ngayon na baka tanungin niya si Caitlin kung nasaan ako at baka mag-alala ang kapatid ko sa akin kaya naman iginilid ko na muna ang sasakyan at huminto. Saka ko nilingon si Beauty."M-Miss Thes, bakit?" tanong niya. Nahimigan ko ang kaba sa kaniya, mabagal na nga ang takbo ng sasakyan ko ay kinakabahan pa rin siya."Pwede mahiram ang phone mo, Beauty?" tanong ko. Kaagad naman siyang tumalima at inabot sa akin ang cellphone niya. Pero napansin ko rin ang pagtataka. Wala pa kasi akong sinasabi na sa lugar muna nila ako mag-sstay.But before that, I need to inform my sister first.I dialled Cait's number. Kabisado ko ang numero nito kaya naman hindi ko na kailangan buksan ang cellphone ko. Ayoko rin kasing gawin dahil nga pakiramdam ko hindi ako tinitigilan na tawagan ni Luther Rico.Napabuntonghininga ako at nakaramdam na naman ng kirot sa dibdib ko pagkatapos maalala ang nan
My hand slowly fell down. I swallowed hard and licked my trembling lips. Hindi na ako makapag-isip ng tama. Just... l-like that, he shared his past w-with Colene?"Sorry, Therese. I have to go. Anong oras na. Alas-sais ang usapan namin ni Luther kaya maiwan na kita, ha?" she said. "H-Hmm. Sige, thank you..."Nang maiwan akong mag-isa ay saka ako naiyak. Pinalis ko agad ang mga luhang nahulog sa magkabilang pisngi ko at kinalma ang sarili ko. I can't c-cry here... may mga tao. I-isa pa, tiyak na makikita ako ulit ni Colene. I don’t want her to think that I was affected by what she said. Baka rin isipin niya na wala talaga akong alam tungkol kay Luther at sa nanay nito.Napahikbi ako at binalikan ang cart ko. Pero habang palapit ako doon ay narinig kong nag-ring ang cellphone ko.And when I saw that it was Luther, I didn’t hesitate to answer it. Sinagot ko ‘yon agad.“Catalina—”"I hate you!" hikbi ko. Hirap na hirap akong pigilan ang pag-iyak ko. Napatingin na sa akin ang ibang mga nam
No, Thes. For sure, this is about work. Hindi ba at nabanggit ni Luther sa 'yo na itong si Colene ang lawyer niya para doon sa lupa? T-They're having problems there. What if ang bawat pamilya ay bibigyan rin nila ng tulong? ng grocery para makuha ang loob ng mga ito?Right… b-baka ganoon.Ghad. I hate this feeling.“A-Ah, ganoon po ba,” sagot ko dito at ngumiti. Napaatras rin ako nang balikan ng tingin si Colene na alam kong nakilala na ako dahil binilisan nito ang paglalakad.“Therese?” she asked, smiling. “Hi…” bati ko sa kaniya.Nang makalapit na si Colene ay sandali lang niya akong tiningnan at bumalik na rin ang atensyon niya sa ina ni Luther. Suddenly, I want to leave… my feelings are eating me up, the pain is making me feel suffocated, b-but my feet can't move.“Kanina ko pa po kayo hinahanap. Akala ko po nasa meat section kayo.”“Sorry, anak, ay. Natuwa ako mamili kaya naman dumito muna ako. Naalala ko ang mga anak ko sa bahay at ang apo ko.”Sa narinig ko, naikuyom ko ang mga
Napuno ng katuwaan ang eatery. Nagkaayaan pa silang uminom, light drink lang naman pero tumanggi ako at nagtubig na lang. Wala rin akong sa mood uminom kahit nung nakaraan na sobrang stress ako sa mga nangyari ay gusto ko sana. Come to think of it... ang tagal ko na rin talagang hindi umiinom at nagpapakalasing."Maraming salamat po ulit, Miss Thes. Sobrang saya po namin ni Ina!" sabi ni Ana. Nakasakay na kami ngayon sa kotse ko. Si Beauty at si Karina."No probs. Iyong sinabi ko, ha? Message me kung may kailangan at huwag mahihiya. Bibisita ako ulit dito kapag hindi na ako busy.""Opo! Mag-iingat po kayo, Miss Thes," sabay na nilang sabi saka tumingin kila Beauty."Ingat po!""Thank you, super twins!" sagot naman ni Beauty dito.Pagkapaalam ko sa mga nasa eatery ay tinungo na rin namin ang supermarket. Nagpalit na rin ako ng damit. Nakapencil cut skirt ako na navy blue at white basic top. Nakapag-alis na rin ako ng makeup doon kanina. Buti at naisipan ko rin na magdala ng extra mga