Ngayon ay nagsisisi na ako at pumayag pa ako na ihatid ni Luther sa hospital. Buong akala ko naman kasi ay ihahatid lang talaga niya ako at aalis rin pero ito at hindi niya naman sinunod ang gusto ko kahit nakailang pagpapasalamat na ako sa kabutihan niya.And what's worse? He even went inside the hospital with me!Ngayon ay iniisip ko kung ano ang isasagot ko sakaling makita siya ni Zack at tanungin ako dahil nga wala naman akong ibang kaibigan na lalake maliban sa kaniya. Hindi naman rin madaling mapaniwala ang isang 'yon, specially if the man who's with me is a Valleje.Kilalang-kilala ang pamilya ng mga ito. Pati nga yung fiancè ni Thaliana na kapatid nitong si Luther.Hahh. What am I gonna tell them? At paano rin kung narito na sila Mommy?Maniwala kaya sila kung sasabihin ko na magkaibigan kami ni Luther?Right! I will just tell them that Luther and I are very good friends.Gumana kaagad ang utak ko doon. Tumigil ako sandali sa pagmamadali upang pumunta sa silid ni Dad at hinawa
I was a model.A lot of brand owners and international fashion directors noticed me and offered big projects. Unfortunately, my sister, who's also pursuing a modeling career, was left behind. That's when mom talked to me.She said I need to step out of the spotlight for Caitlin to shine. Ibinigay ko 'yon. Isinuko ko kahit mahal na mahal ko ang pagmomodelo. Hindi ko na ipinaglaban ang gusto ko dahil sa atensyon at pagmamahal na nais ko mula sa kanila ni Mom. Ipinagpalit ko ang trabaho na pangarap at mahal ko para sa kanila dahil para sa akin ay mas mahalaga ang pamilya.Sometimes, they care, sometimes they don't. At tuwang-tuwa na ako sa tuwing mabibigyan nila kahit kaunti ng kanilang atensyon.I feel sorry for myself because it's like I'm begging for their love. Naisip ko nang baka hindi ako anak ni Mom dahil iba ang turing niya sa akin but that's impossible.A lot of people saying that we looked a like. Ang Mommy ang kamukha ko, at si Caitlin naman ay ang Dad."I am sorry for making
Luther didn't even ask me if I was sure about what I wanted. He didn't even seem hesitant. Right now, I feel like he will follow everything I say tonight. Iyon ang nakikita ko sa mukha niya pagkatapos ko na sabihin ang gusto ko. And after I got into his car earlier, he drove silently until we found a hotel—correction, not just any hotel, but the most expensive one. Alam ko itong Rigals' Hotel.Or maybe this place is just near?Actually, I didn't expect anything from him since we just happen to know each other because of Thaliana and her fiance. Pero, malinaw naman sa akin kung ano ang gusto niya--at alam ko na alam rin niya kung ano lang ang gusto ko rin sa kaniya.We just both wanted each other's body.Si Luther ang kumausap sa receptionist. I was just behind him waiting. Nakahalukipkip ako at nililibutan ng tingin itong hotel. Walang mga tao kaming kasabay, wala rin akong ibang naririnig maybe because it's already 3:00 am.Sinulyapan ko pa ang oras sa cellphone na hawak ko para maka
Again, Luther's jaw clenched. Making him look more impatient about what we're going to do. Pero pinatahimik lang rin niya ang mga labi ko nang malalim na halik. Napadaing akong muli lalo nang dumikit na naman ang likod ko sa isang pader habang buhat niya. Thank goodness no one's around. Pero siguro kung mayroon man rin magdaan? Wala kaming magiging pakialam. We didn't want to end the kiss. Kahit ako, gusto ko na ituloy sagabal lang kapag nauubusan na ako ng hininga. "Open... the door," he whispered in between our kiss. Itinapat ko lang ang keycard at nang marinig ko ang tunog non ay si Luther na ang nagbukas ng pinto. He pushed me against the door, and when we both got inside ay ibinaba niya ako. Hindi pa rin namin pinuputol ang aming halikan. I dropped the keycard on the floor while we were both removing our clothes. Ngayon ay para na kaming may oras na hinahabol habang inaalis ang saplot ng isa't-isa. My body yearns to be touched by him. At nang wala na akong kahit anong suot ay
Itinaas ko ang isang paa ko at pinadaan 'yon sa dibdib ni Luther pababa sa kaniyang matigas na tiyan hanggang sa kaniyang kahabaan. My toes reached its tip and I saw Luther shook his head while smirking.He's enjoying this so much... and so am I.I spready my legs wider in front of him, at nang bumalik ang tingin ni Luther sa aking gitna ay nakita ko ang pandidilim ng mga labi niya. Muling nagtagis ang kaniyang bagang habang nagtataas baba ang dibdib. Nang maayos siyang lumuhod sa gitna ng mga hita ko ay hinawakan niya ang aking isang binti at hinimas."Soaked for me..." halos hindi ko marinig na sabi niya.I swallowed hard when I saw Luther lick his fingers, then his wet hand went on my womanhood. Rubbing it on my wetness. Napasinghap ako nang habang tumatagal ang pagkilos ng kamay niya ay mas dumidiin 'yon. Ngunit hindi rin nagtagal ang ginagawa niya dahil muli na bumaba ang mukha niya at sinimulan naman paraanin ang dila niya sa hiwa ng aking pagka'ba'bae."A-Aaahhh..." a long moan
"Uhm, Ma'am, do you need help?" I stopped walking slowly when I heard a voice behind me. Dahan-dahan ako na napailing kasabay ng pag-angat ng kamay ko. "N-No. I am fine," I said and smiled. Pero hindi ata ngiti ang nagawa ko sa isang nagmamagandang loob na room attendant kung hindi ngiwi. Nakatingin siya sa akin ng may pagtataka at pag-aalala. Siguro ay ang nasa isip niya kung ano ang nangyari sa akin at iika-ika ako na naglalakad habang ang palad ay nakalapat sa pader. "Ganoon po ba, ma'am. Sigurado po kayo?" "Hmm. Sigurado ako. Okay na okay lang," sagot ko pa. Nang manatili ito sa harapan ko at mukhang nagdadalawang isip pa kung iiwan ako ay mas pinalawak ko ang ngiti ko para makumbinsi ito na ayos lang ako. My eyes even closed because I was trying so hard. Nang tumango ang room attendant at nagsimulang maglakad muli ay napabuntong hininga ako. I silently cursed. My legs are fckng shaking, my chichi are damn throbbing in pain. At ito... as usual after ng one hot night with a
I didn't give in. I still have some pride left in me at ayokong isipin naman ni Luther na easy to get ako kahit talagang nasarapan ako ng sobra sa mga pinaggagawa namin. Pero hindi ko naman ide-deny na ayokong maulit ang nangyari kasi napaka-plastic ko naman sa parte na 'yon. I enjoyed Luther's hot company. He's not an asshole. Honestly, ang sweet nga niya, eh. Caring even when he's so gigil na gigil and oh gosh, let's mention it. He's a freaking gentleman--well, first when we were at my house. He asked many times kung itutuloy pa ba namin and then he didn't left me alone at the hospital and waited for me. He proved that to me even more when we were in bed, sa hotel na. Na pwede pa lang maging gentleman pa rin siya kahit hindi na halos makapagpigil sa gigil. Pero sa seryosong usapan, I don't think what happened should be repeated, not that I will look for another man to do it again, siguro it's only just my curiosity about sx and what if feels like. Ngayon na naranasan ko na ay okay
"You need to go down in your position. Just ask for help to Uncle Tan, isa pa ay si Tyler naman nagpapakitang gilas na rin sa kumpanya nila. They will help you. Just open other businesses. Or bumili ng lupa at pagsakahan, makakatulong pa tayo sa mga nasa probinsya. Maraming magsasaka ang mabibigyan ng trabaho at--""I thank you for always thinking about me, anak. But, I cannot just leave, sa tingin mo ba ay ganoon kabait ang Uncle Tan mo? He's not like me, he's ruthless when it comes to running a company. Kawawa naman ang mga empleyado ko."Ugh. Dad and his kindness! Nakuha ko rin naman ito sa kaniya, ang pagmamalasakit sa kapwa pero kasi over-over naman yung kaniya. Kahit may threats na ay wala siyang pakialam."Your life is important to them also, dad. Mauunawaan nila kung bababa ka na sa pwesto at magpapahinga.""Catalina, I am only fifty-five, darling. Masyado pang maaga para mag-retire.""For a peaceful life, Dad! Iyong walang panganib! Hindi ganito na hinahabol ka ng mga bala a-
Bwisit. Of course the car was obvious! Ang laki non at nakaparada talaga sa labas! Dapat talaga iniwan ko na lang sa kung saan 'yon, eh! O kaya doon ko muna dinala sa bahay namin! Bakit ba kasi naisipan ko pang ibalik dito sa aparment!"A-Ang kotse niya ay iniwan niya muna dito! Oo! Saka, ako ay hindi nagsisinungaling, Sir Pogi. Wala si Miss Catalina Thes dito. Sino naman ang nagsabi sa 'yo na nandito siya dahil mukhang naperahan ka?" napagsalikop ko naman ang mga kamay ko dahil sa narinig ko na boses ni Beauty, ni hindi ata siya natinag sa galit ni Luther Rico dahil sa tono niya. Sandaling katahimikan ang narinig ko pagkatapos non pero ang mas ikinaalarma ko nang sumunod ay nang magsalita ulit si Luther. "Jason, looked around the place."Nagkatinginan kami ni Karina sa loob ng banyo at napahawak siya sa braso ko. Mas namutla siyang lalo. Halata ang takot sa mukha. At ngayon halu-halo naman na rin ang nararamdaman ko dahil hindi na lang kaba na makita ako ni Luther dito kung hindi i
Beauty was looking at me, at kahit hindi siya magsalita ay alam kong gusto niyang malaman kung ano ang gagawin namin. Ramdam ko na rin ang kaba niya siguro nga dahil iniisip niya na baka mapasama rin siya sa pagkupkop sa akin dito nang hindi sinasabi kay Luther."D-Don't worry, Beauty. Hindi naman--"I was about to tell her that Luther Rico won't do anything to them pero napatigil ako dahil nga hinawakan niya ako sa kamay. Nagsalubong ang mga kilay ko at nagtataka akong nakatingin sa kaniya lalo nang hilahin niya ako sa likod, sa may malapit sa cr."Wait, Beauty. What are you doing? Kakausapin ko na lang na umalis siya dito."It's annoying that Luther would go this far, sana ay bigyan na lang muna niya ako ng time. Hindi ba obvious sa boses ko na 'yon ang kailangan ko? Mahal ko naman siya, eh, pero kailangan ko lang rin na magpalipas ng panahon dahil sobra na rin naman yung sakit na naramdaman ko para sa akin.Maybe for him, iniisip niya na maaayos namin kapag harapan na pinag-usapan
"Mayaman ka ano, hija?"Iyon naman ang ikinabaling ko sa lolo. Nakangiti siya at naroon pa rin ang kislap ng lungkot sa mga mata niya. Hindi rin siya nagtagal na nakatingin sa akin dahil ibinaba niya ang atensyon sa pagkain na kakaunti pa lang ang nababawas pero mukhang wala na siyang gana."Hindi naman po... medyo lang po.""Pero ang mga magulang mo, may kaya? Mayamang?" tanong niya pa.Doon naman ako napatango. Nakatingin lang ako sa lolo at sa bawat segundong lumilipas mas nangingislap sa lungkot ang mga mata niya. I suddenly felt like he went here so he could talk to someone, or to avoid being lonely. Kasi ako, ganito minsan... kapag alam ko nang mararamdaman ko na ang matinding lungkot pag naalala ko yung sitwasyon ko at ng pamilya ko, tumutungo na ako agad sa salon sa Mall or sa boutique ko. Yung hindi ako mag-iisa at may makakausap akong iba kasi kapag mag-isa ako, alam kong lalamunin ako ng pag-iisip, ng kalungkutan."May mga negosyo po ang daddy," sagot ko. "May company po.
It's been two days after I decided to stay here in Beauty's place. Dalawang araw na rin nang makita ko ang mga pulis at si Luther Rico sa bahay ko. At… haa dalawang araw na rin nang sabihin ko kay Beauty na hindi ako buntis na ikinalungkot niya dahil akala nga daw niya ay talagang nagdadalang tao na ako dahil sa mood ko. Ngayon naman ay narito lang ako sa apartment, hindi ako lumalabas at nauubos ang oras ko sa pakikipag-usap sa email sa mga tauhan ko kung ano na ang lagay ng mga negosyo ko. Nagsabi rin ako sa kanila na baka kahit sa susunod na buwan ay hindi ako makabisita dahil nga busy ako. Nagbilin na rin ako sa mga employees ko sa bar tungkol sa renovation na nagaganap. Hindi naman ako bored dito kila Beauty, actually. I like the experience of living in this kind of place while interacting to other people. Nagustuhan ko rin bumili sa tindahan, yung tatlong beses kang tatawag ng 'pabili po' bago may bumili na tindera. Saka enjoy rin 'yong panonood namin ni Beauty ng basketball k
I bit my lower lip. Sa gilid ng mga mata ko ay napansin ko na ibinaba ni Beauty ang mga hawak niya at nilapitan ako. Ako naman ay nakayuko pa rin ang nakatingin sa nanginginig na mga palad ko. "Kulandra, kuha ka ng tubig," Beauty said. Pagka-utos niya non sa pamangkin ay hinawakan niya ang mga kamay ko at minasahe. "May nangyari ba pagkauwi mo sa bahay mo, Miss Thes? Nagkita kayo ni Sir Pogi?"Umiling ako kaagad. My lips are trembling too. Ibinukako ang mga labi ko pero hikbi agad ang lumabas sa akin kaysa paliwanag sa kung ano ang nangyari."Nahe-hurt naman ako makita ka na ganito, Miss Thes. Hindi ako sanay. Miss ko na yung makulit na amo ko. Pero take your time lang to be okay."Malungkot ang tono ng boses ni Beauty pagkasabi niya ng mga 'yon. At nang iabot na sa kaniya ni Karina ang tubig ay ibinigay niya rin 'yon agad sa akin. "Ito. Sa pamumula ng mga mata mo, eh, parang kanina ka pa naiyak rin. Uminom ka muna."I took the glass of water from her. Pagkainom ko doon ay saka a
Nothing bad happened to me while I was driving. Nakabalik naman ako sa apartment nila Beauty at Karina na maayos ako at hindi ako napahamak. Wala rin naman akong naperwisyo sa daan, pero napapreno ako kanina nang nakapasok na ako dito sa baryo dahil muntik na akong makasagasa ng tatlong bibe na tumatawid.Damn. That's so close. Nasaan kaya ang nanay ng mga 'yon? Paano kung hindi ko sila nakita? 'Di nadeads na sila. Konsensiya ko pa 'yon."I'm here na, Karina girl," sambit ko. Katulad ng paalam ko ay hindi ako magtatagal sa bahay ko. Dahil 'yong oras ko rin naman na sana na dapat ikinuha ko ng mga gamit ko ay hindi ko na nagamit dahil sa komosyon doon. I sighed deeply and placed my palm on the wall as I went up, hindi mawala sa isip ko si Luther."Tita Beauty, nakabalik na po si Miss Thes!"Hindi pa ako nakakapasok sa may apartment at paakyat pa lang ako ng maigsing hagdan nang marinig ko na rin ang pagsagot ni Karina. Nandito pa pala siya. Akala ko naman ay nakapasok na siya."Ay, sa
"I was worried...""But...are you really... okay?"Rinig kong dahan-dahan pa ang pagsasalita ni Luther. Nakaramdam naman ako ng kirot doon. I press my lips together. Huminga ako ng malalim at nanginig pa ang mga labi ko bago ko siya ulit sagutin. Pakiramdam ko kasi, lumalambot na naman ako.No... ayan ka na naman, Thes, nagiging mahina ka na naman."I'm fine. Mukha ba akong hindi okay?""Catalina--""Tayo ang hindi okay, Luther Rico at alam mo naman siguro ang dahilan, 'di ba?" I asked. Pointing about what happened in the past few weeks. Hindi ko na rin talaga napigilan, ito at inungkat ko na ulit.Hindi na nasundan pa ang tanong ko dahil tumigil muna ako sa pagsasalita. Sa isipan ko, baka sagutin na niya ako, baka sabihin na ni Luther ang tungkol sa kanila ng nanay niya, b-baka magkaroon siya ng ideya kung bakit ako nakipaghiwalay sa kaniya ng basta-basta. Again... I'm still giving him a chance.Another c-chance...Pero sa bawat segundo na lumilipas, sa bawat pagtibok ng puso ko, ay
I was breathing heavily. Nang sagutin ko na ang tawag ay nakatingin pa rin ako kay Luther. His hand, now out of his pocket, hung loosely by his side after I answered his call. Napansin ko rin na sandali siyang natigilan, his expression shifting slightly—from worry to relief, as if he had been waiting for me to answer after his numerous attempts of calling me.Alam na alam ko naman na ilang beses na niya akong tinatawagan, eh, na kahit "cannot be reached" at alam niyang off ang phone ko, I know... he's still trying. At dahil naman medyo na-appreciate ko 'yon ay nakaramdam ako ng kirot sa puso ko, pero... matigas pa rin ang desisyon ko. Ayoko talagang magpakita.I wanted him to know in his own the reason why I was acting this way, na hindi lang ito basta pag-iinarte o hindi lang ako tinotopak.Napakahalaga sa akin ng mga bagay na tungkol sa kaniya, eh, and it hurts me to realize that I only know less... tapos kung ano pa ang importante, ang mahahalagang bagay na hindi ko alam na dapat ni
After parking my car, I grabbed my phone and opened it. Habang hinihintay ko itong magbukas ay lumabas na rin ako ng sasakyan at sumilip sa direksyon ng bahay ko. And there... tama nga ang naisip ko! My eyes tightly closed, and I let out a deep sigh."Luther... Rico..." mahina kong sambit nang makita ang boyfriend—ex-boyfriend—kong lumabas sa may gate ng bahay ko habang may kausap na pulis. Napatigil sandali ang tingin ko sa kaniya. I gulped seeing him look stressed. His hair, that was always brushed neatly up, was now down and messy. He was wearing a white t-shirt and faded blue jeans, paired with slides. He look... still fine for me but his eyes showed worry.Nakaramdam ako ng guilt at bigla akong nakonsensya dahil--No. No, Thes!Ipinilig ko ang ulo ko sa mga naiisip ko.Tapos ka na magpadala sa kagwapuhan ni Luther, sa matatamis niyang mga salita. Alalahanin mo ang dahilan kung bakit ka galit at pinagtataguan siya! You’ve been through enough!But by thinking about it, siguro ay m