Chapter 102

I was rooted in my place and I couldn't move. Si Ate Meredith ang naglabas sa babae na tinulungan kong makaakyat dito para makaharap si Luther. And that old woman... who I didn't know was his real mother. Napahinga ako ng malalim at hindi pa rin siya tinitingnan. He was still standing not far from me, sa gilid ng mga mata ko ay nakakuyom ang mga kamay niya at mukhang nagpapakalma na siya ng sarili.

My eyes then looked at the food I prepared on the floor. Ang sabaw ng iniluto ko ay tumapon na sa floor, naghalo na dahil nga sa dalawang putahe ang iniluto ko para sa kaniya. Muli akong napabuntong hininga at saka nilapitan ang pagkain. Kinuha ko 'yon at kinurot naman ang puso ko pagkasilip ng loob dahil basag nga ang pinaglagyan ko at nagkalat na rin ang kanin.

Ingat na ingat ako dito kanina...

My lips trembled. Tatlong oras ko ba naman 'to pinageffortan, eh. Pinalambot ko pa ng maigi yung buto-buto. Tapos masasayang lang?

"Did that woman gave you that food para ibigay sa akin?"

Narinig