Thank you so much po for reading!
Pagkalapit ko ay napatingin na sa akin si Chitita, ang mga mata niya ay parang nanghihingi ng tulong sa 'kin pero muling binalikan ang babae."Ma'am, hindi po talaga pwede, eh. Saka nasa meeting po si sir. Kung magpupumilit po kayong pumasok ay tatawag na po talaga ako ng guard."Nakita ko naman ang gulat sa mukha ng babae. But what she did next stunned me and break my heart."P-Pakiusap... sige na... nakikiusap ako... may tatlo akong anak at wala kaming malilipatan..." She kneeled. She was crying."K-Kilala rin ako ni Rico, pag nakita niya ako, kakausapin niya ako sigurado. Hindi ko lang siya naabutan kahapon nang magpunta siya sa lugar namin dahil nasa trabaho ako hanggang gabi. Nagmamakaawa ako, miss."Did I hear it right? This woman called Luther... Rico? Is she someone he knows? "Ma'am--" and because I couldn't take it, nagsalita na rin ako."It's okay, Chitita. Ako na ang bahala, isasabay ko siya paakyat. Kung may gawin na hindi maganda ay ako na ang mananagot," sabi ko dito."
I was rooted in my place and I couldn't move. Si Ate Meredith ang naglabas sa babae na tinulungan kong makaakyat dito para makaharap si Luther. And that old woman... who I didn't know was his real mother. Napahinga ako ng malalim at hindi pa rin siya tinitingnan. He was still standing not far from me, sa gilid ng mga mata ko ay nakakuyom ang mga kamay niya at mukhang nagpapakalma na siya ng sarili.My eyes then looked at the food I prepared on the floor. Ang sabaw ng iniluto ko ay tumapon na sa floor, naghalo na dahil nga sa dalawang putahe ang iniluto ko para sa kaniya. Muli akong napabuntong hininga at saka nilapitan ang pagkain. Kinuha ko 'yon at kinurot naman ang puso ko pagkasilip ng loob dahil basag nga ang pinaglagyan ko at nagkalat na rin ang kanin. Ingat na ingat ako dito kanina... My lips trembled. Tatlong oras ko ba naman 'to pinageffortan, eh. Pinalambot ko pa ng maigi yung buto-buto. Tapos masasayang lang? "Did that woman gave you that food para ibigay sa akin?"Narinig
"Catalina, baby...""Huwag mo akong ma-baby, hindi mo ako madaraan sa ganiyan. Magtrabaho ka na ulit. Ayan," lingon ko sa lalakeng nasa pinto na mukhang nagulat dahil sa pagtingin ko dito."May bisita ka at mukhang mahalaga kaya uuwi na ako."But he was persistent. Nang makalabas ako ng opisina niya ay nakasunod pa rin siya. Kaya ang ginawa ko ay nilingon ko siya at sinamaan ng tingin."Don't. Follow. Me."He swallowed hard and then looked at the paperbag I was holding. Nasa mukha niya ngayon ang pagsisisi at ako naman ay nakaramdam ulit ng matinding lungkot nang maalala ang pagkain na pinaglaanan ko ng ilang oras para sa kaniya."I'm sorry... for the food you made f-for me."My lips trembled and I cried again. Bwisit bakit ba ang iyakin ko na?!Hindi ako sumagot at tinalikuran na lang siya. Nang makapasok ako sa elevator ay doon ako nag-iiyak. Malakas ang loob ko at wala namang tao."Sa-sayang... ang sarap-sarap pa naman ng mga 'to, eh..."Umuwi na muna nga ako sa bahay ko. Ito rin na
Am I... pregnant?Nagpabiling-biling ako sa kama habang iniisip ang sinabi ni Beauty kanina. Honestly, kahit ako syempre nagtataka rin sa mga nararamdaman ko, sa mga kilos ko. Also, for the past week, iba rin yung pagkain ko. I am always hungry, kahit anong pagkain ay kinakatakaman ko, kahit nga yung mga dating hindi ko naman kinakain ay gusto ko. Na-concious pa ako sa katawan ko dahil pakiramdam ko ay tumataba ako kakakain.And I like eating sweets, I woke up early, but most of the time I feel sleepy. "Sht talaga."Walang kwentang mga condom. Magli-leave talaga ako ng bad reviews sa mga brand ng condom na nagamit ni Luther dahil may nakalusot sa kaniya! Akala ko talaga ay safe, p-pero hindi kaya nung unang beses namin ginawa?Napabangon ako at kinuha ko ang cellphone ko. Nang balikan ko ang date kung kailan unang may nangyari sa amin ni Luther ay na-showeran niya talaga ako non. Pero safe ako that time! At imposible rin naman na 'yong nangyari nitong nakaraan lang nung nagtampo siya
LutherIt was never my intention to hurt Catalina. I just didn’t expect to see my real mother after nearly twenty years of abandoning me. Hindi ko rin inaasahan na... nakatira ito mismo sa lupa na pagmamay-ari ni dad. I only found out when I visited the place the other day. Paalis na ako noon ng lugar dahil katulad ng inaasahan ko, hindi tatanggapin ng mga tao ang pera na iaalok ko para umalis. ----"Akala ninyong mayayaman, lahat matatapatan ng pera! Dito na lumaki at nagkaisip ang mga anak namin, narito ang mga kabuhayan namin. Kung tatanggapin namin ang offer mo na isang daang libo, sa tingin mo ikabubuhay namin 'yan agad? Mabilis lang 'yan lalagpas sa mga kamay namin sa dami ng gastusin.""Tama po ang sinabi ni Nita, sir. S-Saka ang isang daang libo bawat pamilya na bibigyan po ninyo ay baka ho sa pampagawa pa lang ng bahay. Kaya kung papayag ho kayo baka pwede na ibenta na lang ninyo sa amin itong lupa."Tatlo lamang ang nakaharap sa akin ngayon—dalawang babaeng may katandaan na
"Luther."The trauma my real mother gave was too much but I forgot about it after receiving love from the family who accepted me. Pero ngayon, sa isang iglap lang, sa ilang segundo na pagkakita ko rito ay bumalik lahat ng masasakit na alaala na 'yon."Luther, brother. What's happening to you?"Napapitlag ako sa medyo may kalakasan nang boses na 'yon at napaangat ako ng ulo. Nasalubong ko ang tingin ni Cyron. I gulped and then put down my hands. Umayos rin ako ng upo at napatingin sa likod niya."Kanina ka pa?" I asked after I turned to look at him again. hindi ko narinig na bumukas ang pinto o kahit ang mga yabag niya papalapit sa lalim ng iniisip ko."Yeah," tumango naman siya pero nasa mukha pa rin ang pagtataka. Humalukipkip rin siya sa harapan ko at pinakatitigan ako."Nag-away kayo ng girlfriend mo? Parang wala ka sa sarili, eh."Umiling ako sa kaniya at tumayo. Cyron then went to the sofa. Naupo siya doon habang ako ay kumuha ng alak. I felt his eyes were watching me. Nang makak
That was the reason holding me back from telling my story to Catalina. I am scared. The fear I had that she might really let me go because of this only increased even more after my mother showed up and was with her. "R-Rico..." Even when my eyes close, I can still remember everything vividly. The child named Rico Deroma, that poor young man who was selling anything to earn money. Who was doing everything to be with his mother. "Nanay, nakabenta na ho ako pero--" "Bakit isang-daang piso lang? Tatamad-tamad ka na naman!" Hindi naging madali ang lahat sa akin noong bata ako sa poder ng nanay. It was hell, but I was too caught up in the thought and mindset that I would do anything just to be with her, dahil sobrang mahal na mahal ko siya noon at ayokong mawalay sa kaniya, kahit na nasasaktan na ako. Kahit na... hindi na tama. "Doon ka muna kila Aling Berta. Maglilinis ka ng kulungan nila ng baboy. Bayad na kaya bilisan mo diyan. May raket rin pala ako pagkatapos ko sa club."
Catalina"Ate, okay ka lang? Parang hindi ka mapakali?"Ngumiti ako ng tipid kay Zendaya pagkalingon ko sa kaniya. "Y-Yes! I'm fine naman," sagot ko at sinundan ko pa ng pagtawa. Pero totoo 'yong napansin niya, hindi talaga ako mapakali! Paano ay nandito na kami sa Italy at kadarating lang namin tapos hindi ko pa rin nirereplyan si Luther. Hindi ko pa nasasabi sa kaniya na milya-milya na ang layo namin na dalawa.The last message I've sent to him was thanking him about the food he sent. Halos lahat naman ng 'yon ay ipinauwi ko rin kay Beauty kasi hindi ko mauubos. Edi ang bruha, tuwang-tuwa. At ito pa, nabanggit na naman niya ang tungkol sa pagbubuntis ko kuno. Talaga daw atang may laman na ang tiyan ko dahil bakit ang daming ipinadalang pagkain ni Luther. Of course, I told her na dahil nga may atraso!Nakumbisin naman ang Beauty kasi nakita namn rin niya ang iyak ko at naikwento ko ang nangyari sa opisina. Pero ngayon medyo guilty ako kasi sabi ng matinong parte ng isipan ko na hin
"Let's buy pregnancy test kits. Iba ang pakiramdam ko sa inaakto mo."And we did that. Bumalik kami sa convenience store kung saan siya bumili ng ice cream. Tangi and I went out. She grabbed five pregnancy test kits and stood in line to pay, and I couldn’t help but glance at the PTs. I gulped, a feeling of coldness invading my system, and I didn’t know... it felt like I wanted to buy another one and try..."Thes, let's go!"Nang marinig ko ang excited na boses ni Tangi, napalingon ako sa kaniya. Hawak na niya at bayad na ang mga PTS."Ah, yes... Let's go!" pinasigla ko ulit ang boses ko at lumabas na kami. But my mind was filled with wanting to buy another PTs. Dapat ata lima yung binili ko non at ginamit p-paano pala kung unang try lang kaya negative? Ngayon gusto ko man na bumili kaso makikita naman ni Tangi, for sure tatanungin niya ako agad.Aahh. Later! Mamaya talaga!Bumalik kami sa bahay ni Tangi. At kahit ako, kinakabahan habang hinihintay siya. Nanlalamig rin ang mga kamay ko
Nang gabing 'yon, hindi rin ako nakatiis. Nagpaalam ako sa mga kaklase ko na mauuna na akong umuwi. I couldn't stay there while thinking about Luther, patuloy ko siyang tinatawagan, walang tigil. Nang makauwi na ako sa bahay ay pabalik-balik ako, hanggang sa mag-ring ang cellphone ko. Akala ko si Luther Rico na 'yon eh, pero bagsak ang mga balikat ko nang makita ko na si Beauty pala.She asked when I’d be coming back and got surprised when I told her I was already home. She asked what happened, and since I was still waiting for Luther’s call, sinabi ko sa kanya na magme-message na lang ako. Beauty then told me to calm down. I assured her she wasn’t at fault and apologized because she was the one who told Luther I was in Gabaldon, thinking he might still be there, looking for me.At sa paghihintay ko naman sa tawag ni Luther ay hindi ko na rin namalayan na nakatulog na pala ako sa sofa sa living room ko. Pero sandali lang 'yon dahil bandang alas-tres ng madaling araw ay nagising rin ak
Napalunok ako at napabuntong hininga ng malalim. Here we are again. "You really don't understand that I need time right now, Luther Rico. Iyon lang muna ang hinihingi ko."I can feel Hunter's intense gaze at me, tiningnan ko sya, like making him feel that he's listening to a private conversation and it's not good. Nang hindi naman siya natinag at seryoso pa rin ang mga mata na nakatuon sa akin ay tumalikod ako at nagsimulang maglakad."Hindi ako mag-iisip ng ganito kung sa tingin ko oras lang ang hinihingi mo.""Luther, napapagod na akong magpaliwanag. At sa tuwing mag-uusap tayo ng hindi ako okay, paulit-ulit lang rin naman ang mga sinasabi ko."I feel that he doesn't want to lose me, I appreciate that, nalaman ko na talagang mahal niya ako, and deep inside me I know kahit galit ako at tinakbuhan siya at ayaw ko siyang makita, sa kabila ng lahat ng 'yon ay mahal na mahal ko pa irn siya at may balak akong bumalik sa kaniya pero kasi ngayon, we both need time to contemplate about the
I sighed, not in frustration but in a sense of quiet defeat. Alam ko namang hindi rin talaga papatalo itong si Chandra. But then again, we're not even in an argument to begin with."At wait, nagkita na ba kayo ni Hunter?"Sa sumunod na tanong naman niya ay napataas ng sabay ang mga kilay ko. Iyong pagbanggit niya kasi ng pangalan... ngiting-ngiti pa siya at may ibang kahulugan ang ekspresyon ng mukha niya. Napailing ako doon."Chandra, I know that smile."Seatmate ko si Hunter noon, siya yung madalas na binubully ng ibang mga kaklase namin kasi crush nga ako. Ako pa ang nagtatanggol sa kaniya dati. Natandaan ko na irita si Zack dito kasi nga madalas kong tinutulungan noon."Oh, bakit? Iba na siya ngayon, Therese. Magugulat ka talaga pag nakita mo! Saka siya rin kasi ang nangulit kay Aina para papuntahin ka. Hindi ko lang alam kung bakit hindi pa siya ang nag-message sa 'yo. Torpe pa rin."Nagsalubong naman ang mga kilay ko. "Ang tagal na ng panahon, Chandra. Anong torpe ka diyan.""To
Beauty: Kumusta ka jan, Miss Thes? Ano? Natagpuan ka ba ni Sir Pogi? Hindi ka mahahanap non at nasa Gabaldon 'yon ngayon panigurado.Napabuntong hininga ako habang sinasagot ang nabasa kong mensahe ni Beauty. Nandito naman na ako sa Dinalungan, alas-otso ng umaga ako umalis para dumalo nga sa reunion ng mga high school batchmates ko.Me: Okay naman ako dito. Bumalik ba si Luther diyan? Tell me kung bumalik at kung may ginawa sa inyo, ha?Agad rin naman akong nakakuha ng sagot.Hindi ko ba alam kung matutuwa ako at nalusutan namin si Luther Rico kahapon o kakabahan ako para kay Beauty dahil sa pagsisinungaling niya nga at sa panliligaw pa dito. Pagkatapos kasi kumalma na kaming tatlo dahil nga sa nangyari kahapon ay ipinaliwanag sa akin ni Beauty na intentional daw talaga na iba ang sinabi niyang lugar. Paano ay tinanong ko kasi kung bakit sa Gabaldon ang sinabi niya.Bakit kako hindi na lang sa Siargao para mas malayo-layo.Joke.But I was a bit worried to Luther, medyo may konsensiya
Bwisit. Of course the car was obvious! Ang laki non at nakaparada talaga sa labas! Dapat talaga iniwan ko na lang sa kung saan 'yon, eh! O kaya doon ko muna dinala sa bahay namin! Bakit ba kasi naisipan ko pang ibalik dito sa aparment!"A-Ang kotse niya ay iniwan niya muna dito! Oo! Saka, ako ay hindi nagsisinungaling, Sir Pogi. Wala si Miss Catalina Thes dito. Sino naman ang nagsabi sa 'yo na nandito siya dahil mukhang naperahan ka?" napagsalikop ko naman ang mga kamay ko dahil sa narinig ko na boses ni Beauty, ni hindi ata siya natinag sa galit ni Luther Rico dahil sa tono niya. Sandaling katahimikan ang narinig ko pagkatapos non pero ang mas ikinaalarma ko nang sumunod ay nang magsalita ulit si Luther. "Jason, looked around the place."Nagkatinginan kami ni Karina sa loob ng banyo at napahawak siya sa braso ko. Mas namutla siyang lalo. Halata ang takot sa mukha. At ngayon halu-halo naman na rin ang nararamdaman ko dahil hindi na lang kaba na makita ako ni Luther dito kung hindi i
Beauty was looking at me, at kahit hindi siya magsalita ay alam kong gusto niyang malaman kung ano ang gagawin namin. Ramdam ko na rin ang kaba niya siguro nga dahil iniisip niya na baka mapasama rin siya sa pagkupkop sa akin dito nang hindi sinasabi kay Luther."D-Don't worry, Beauty. Hindi naman--"I was about to tell her that Luther Rico won't do anything to them pero napatigil ako dahil nga hinawakan niya ako sa kamay. Nagsalubong ang mga kilay ko at nagtataka akong nakatingin sa kaniya lalo nang hilahin niya ako sa likod, sa may malapit sa cr."Wait, Beauty. What are you doing? Kakausapin ko na lang na umalis siya dito."It's annoying that Luther would go this far, sana ay bigyan na lang muna niya ako ng time. Hindi ba obvious sa boses ko na 'yon ang kailangan ko? Mahal ko naman siya, eh, pero kailangan ko lang rin na magpalipas ng panahon dahil sobra na rin naman yung sakit na naramdaman ko para sa akin.Maybe for him, iniisip niya na maaayos namin kapag harapan na pinag-usapan
"Mayaman ka ano, hija?"Iyon naman ang ikinabaling ko sa lolo. Nakangiti siya at naroon pa rin ang kislap ng lungkot sa mga mata niya. Hindi rin siya nagtagal na nakatingin sa akin dahil ibinaba niya ang atensyon sa pagkain na kakaunti pa lang ang nababawas pero mukhang wala na siyang gana."Hindi naman po... medyo lang po.""Pero ang mga magulang mo, may kaya? Mayamang?" tanong niya pa.Doon naman ako napatango. Nakatingin lang ako sa lolo at sa bawat segundong lumilipas mas nangingislap sa lungkot ang mga mata niya. I suddenly felt like he went here so he could talk to someone, or to avoid being lonely. Kasi ako, ganito minsan... kapag alam ko nang mararamdaman ko na ang matinding lungkot pag naalala ko yung sitwasyon ko at ng pamilya ko, tumutungo na ako agad sa salon sa Mall or sa boutique ko. Yung hindi ako mag-iisa at may makakausap akong iba kasi kapag mag-isa ako, alam kong lalamunin ako ng pag-iisip, ng kalungkutan."May mga negosyo po ang daddy," sagot ko. "May company po.
It's been two days after I decided to stay here in Beauty's place. Dalawang araw na rin nang makita ko ang mga pulis at si Luther Rico sa bahay ko. At… haa dalawang araw na rin nang sabihin ko kay Beauty na hindi ako buntis na ikinalungkot niya dahil akala nga daw niya ay talagang nagdadalang tao na ako dahil sa mood ko. Ngayon naman ay narito lang ako sa apartment, hindi ako lumalabas at nauubos ang oras ko sa pakikipag-usap sa email sa mga tauhan ko kung ano na ang lagay ng mga negosyo ko. Nagsabi rin ako sa kanila na baka kahit sa susunod na buwan ay hindi ako makabisita dahil nga busy ako. Nagbilin na rin ako sa mga employees ko sa bar tungkol sa renovation na nagaganap. Hindi naman ako bored dito kila Beauty, actually. I like the experience of living in this kind of place while interacting to other people. Nagustuhan ko rin bumili sa tindahan, yung tatlong beses kang tatawag ng 'pabili po' bago may bumili na tindera. Saka enjoy rin 'yong panonood namin ni Beauty ng basketball k