Chapter 100

Ang last card ko talaga para mapapayag si Luther ay iyong pakikipagbalikan ko kaso para naman rin kaming hindi naghiwalay nito. Hindi ko na rin pinush ang pagpupumilit sa kaniya kagabi dahil naisip ko nga na pag malapit na lang ang kasal kasi, talagang wala rin siya sa mood. Mas lalo ko pa nga 'yon na-confirm nang hindi na siya nag-aya na matulog. Wala talagang nangyari, as in, parang malapit nang pumuti ang uwak.

Usually, kapag nasa bahay niya ako, nagpaparamdam na siya agad, pero kagabi, talagang wala. Saka, para siyang pagod. Ramdam ko rin ang inis na alam kong dahil kay Rozzean, pero bukod doon, may iba pa, feel ko rin 'yon bigat at sakit sa kaniya. Tapos kagabi, nahuli ko siya na nakatingin lang sa ceiling ng kwarto niya. Akala niya ata tulog na ako non habang nakaunan sa bisig niya.

Hindi naman siya madalas ganon, na parang malalim ang iniisip. Pero sa hula ko nga, baka dahil sa naging lakad niya kahapon. He didn’t talk about what happened, kaya naisip ko na baka may kinalaman