Chapter nineSamanthaHindi na ako makahinga dito sa loob, napanghihinaan na ako ng pag asa, pakiramdam ko bibigay na ang katawan ko, hindi dahil sa takot dahil para akong nasosofocate sa loob ng banyong ito lalo na at walang ilaw tapos kanina pa ako nandito.Napaupo na lang ako sa sulok, pumikit at nagdasal, kinakalma ko ang aking sarili upang hindi ako mawalan ng malay.“Kuya Jiro sana hanapin mo ko.” Bulong ko sa aking sarili, pero kung wala siyang pake sa akin malamang uuwi nay un sa bahay at matutulog.Baka bukas na ako makita dito, baka hindi na nila ako makitang buhay dito bukas.Nakakanega yung sitwasyon ko, nasa dulo kase itong bahagi ng building kaya madalang na may dumaan dito, sinabi ko naman sa janitress na huwag ilolock, kaso bakit sarado sa labas.Hindi kaya sira ang pinto?Hinahabol ko na lang ang paghinga ko pero napapasilip ako sa ilaw sa labas, sign ba yan na huwag akong mawalan ng pag asa? Kahit madilim dito sa loob may nagsisilbi sa akin ng liwanag.Tumayo ako par
Chapter tenSamanthaAkala ko nga hindi kami mapapansin ni kuya pero pumunta siya dito sa table namin ng may ngiti sa kaniyang labi, tinignan niya lang ako at hindi man lang pinuri, hindi man lang nagandahan.Nageffort pa ako magmake up pero ganun lang tititigan lang ako at tatanungin kung gutom na ako, nakakasama naman ng loob.Kung sabagay bakit niya ako pupurihin kung hindi ako maganda sa paningin niya, ang daming magagandang babae ngayon dito.Pangiti ngiti lang ako pero nalulungkot ako, hahaha umasa kase ako ang hirap pala kapag ganun, kailangan ko na tigilan ang kakapantasya ko kay kuya Jiro.May tinawag siyang waiter at nagserve sa amin ng pagkain. “Diyan lang muna kayo, may pupuntahan lang ako.” paalam niya sa amin ni manong Domeng habang kumakain.“Sige lang okay na kami dito.”“Ayos lang kami dito kuya.” Ngiti ko sa kaniya sabay alis na niya agad, pumunta siya sa mga nag-uusap usap na mga babae at mga lalake, mukhang pinupuri siya dahil sa naging antas niya ngayon, kapuri pu
Chapter elevenJiroThis is my batchmate reunion and my classmate birthday.Ininvite ko si Samantha at syempre pati na rin si manong Domeng para hindi siya maboring sa bahay, lahat ng mga classmate ko noon ay umattend, hindi ko inasahan na kumpleto sila kaya lahat kinausap ko.Even my closest friend noon na si Ericka.Nakita ko na agad sila Samantha at manong Domeng na papunta sa isang table, para siyang may sariling ringlight dahil sa suot niya, bagay niya ang kaniyang suot.“Sinong tinititigan ng CEO batchmate namin? Mukhang natutulala ka diyan.”“Ah nothing.”Napasulyap pa ako ng isang beses sa kanila at nasa maayos naman silang pwesto, matapos kong kausapin ang mga classmate ko ay lumapit na ako kanila Sam at manong Domeng upang mabigyan sila ng makakain, nag-utos ako ng waiter.Kaso tinatawag nanaman ako ng isa kong classmate noon, hindi ko naman sila matanggihan dahil ngayon lang kami nagkita kita.Nakisama lang ako sa kanila, nakipagkwentuhan habang nasa gilid ko si Ericka na n
Chapter twelveSamanthaHeto nanaman ako, magigising na lang bigla at nasa kwarto nas, para akong nasa isang movie kagabi, nakasuot ng magandang damit pero may kalbaryong kinaharap.Ayaw ko na maging ganito, ako yung nahihirapan at napapagod sa sakit ko, natatandaan ko ang lahat kaya naman hindi ko alam kung anong mukha ang maihaharap ko kay kuya Jiro.Normal na ulit ang pakiramdam ko pero pakiramdam ko ang dami kong kailangan ipaliwanag kay kuya Jiro, yung nararamdaman ko kagabi hindi normal yun plus idagdag pa yung sakit ko.Lumabas na ako sa kwarto ko para mag almusal, hiyang hiya nanaman ako, ayaw kong makita si kuya Jiro, alam kong may kasalanan ako, hindi ko siya pinansin kagabi noong inaapproach niya ako.Hindi ko naman sinasadya yun, nagkusa kaya ang katawan ko na umiwas, kase naman akala ko nandoon siya sa babaeng kausap niya, akala ko hindi niya ako mapapansin, o baka nagkataon lang na nakita niya akong natataranta?Heto nanaman talaga ako, nagooverthink.Maglalakad palang a
Chapter thirteenSamanthaHindi ako nalate sa gagawin namin dahil hinatid ako ni kuya Jiro, ang hirap kapag may groupings tapos hind imo kaclose yung leader at ibang member, hindi ako makapagsuggest ng opinyon ko dahil sila palagi ang dapat masusunod.Nakikinig lang ako at tagasunod sa iuutos, dapat individual na lang, ang dami kase namin kaya tinamad ang professor namin magindividual activity.“Sam ikaw ang naatasan lumabas at mag interview, may sasama naman sayo kung gusto mo.”“Sino naman ang iinterviewhin kong may ari ng kompanya? Imposibleng harapin nila ako.”“Kaya mo yan, paano ka matututo, may iba iba rin naman kaming task na gagawin.” Ang sungit talaga ng leader na to pabida.Lahat sila may kaniya kaniya ng kasama, at dahil wala namang may gustong sumama sa akin ako na lang mag isa, hays sino naman kaya iinterviewhin ko?Biglang may sumaging nag iisang tao sa isipan ko.May ari ng kompanya? Si Kuya Jiro ng apala yun diba? Ayos lang pala kahit mag isa ko dahil mas makakausap k
Chapter fourteenSamanthaNaghintay ako ng halos kalahating oras dito sa opisina ni kuya Jiro, may dala dala silang pagkain ni manong Domeng at umiba nanaman ang mood niya, nakita kong nakangiti siya habang papasok dito sa loob.“Sabi sayo mas masarap to.”“Ibigay mo na lang kay Sam yan.”“Oh Sam.” May inabot sa akin si manong Domeng na Frappe. “Kaya pala tatlo kinuha mo ah.” Sabi niya kay kuya Jiro.Bumili lang pala sila ng makakain ni manong Domeng, nagmemeryenda sila ngayon dito at syempre nasali ako, hindi nila napag usapan yung nangyari kanina, parang wala lang pero ako? nakokonsensya dahil parang kasalanan ko yung nangyari.Parang balewala lang kay kuya Jiro yung ginawa niya.Kung sabagay siya naman kase ang may ari nitong kompanya may kapangyarihan siyang magtanggal ng mga empleyado niya pero parang sobra naman ata yung parusa nung babae kanina? Kasalanan naman kase niya parang dinidiscriminate niya yung mga kasambahay.“Oh siya may gagawin muna ako, maiwan ko muna kayo diyan.”
Chapter fifteenSamanthaPapasok na sana ako ng mapansin kong may bisita si kuya Jiro, napakaaga naman? Pero mukhang hindi siya sa kompanya niya galing parang doktor?Bakit pupunta sa kwarto ni kuya Jiro?Sumisilip ako kaso hindi naman gaanong bukas yung pinto kaya wala akong mabalitaan tungkol kay kuya Jiro, sa pananaw ko lang naman parang doktor yung pumasok sa kwarto niya.Mukhang okay naman siya kahapon pero hindi ko na siya nakausap o nakita noong gabi maaga siyang nagpahinga or late siya umuwi? Ewan hindi ko siya napansin kagabi.Para kaseng doktor yung pumasok, hula ko lang kaya kinabahan ako baka kung anong nangyari kay kuya Jiro.Hindi tuloy ako mapakali, ayaw ko naman makisilip, magkunwari kaya ako na kakausapin si kuya Jiro? Kaso ano namang idadahilan ko?Gusto ko lang naman malaman ang lagay niya. Wala akong mapagtanungan dito maliban kay manong Domeng na nasa loob din ata ng kwarto ni kuya Jiro.Yung mga kasambahay naman walang alam mga to.Malalate na ako kailangan kong
Chapter sixteenSamanthaIsang araw lang ang sakit ni kuya Jiro, mukang magaling na siya, kanina kase nakita kong nakabihis siya at papunta nanaman sa kompanya niya, mas maaga pa siyang papasok sa akin.Baka nga mamaya maglecture na siya sa amin, grabe napakaworkaholic niya.Baka mabinat siya sa ginagawa niya, isang araw lang na pahinga matapos magkasakit, ang hirap ata nun, kung sabagay napakabusy niyang tao, kulang ang isang araw niya sa lahat ng kailangan niyang gawin.Nag aalala lang ako dahil baka bumalik ang sakit niya, makikita ko naman siya mamaya sa campus.Habang naglalakad ako papunta sa may building namen may napansin akong lalake na nakatitig sa akin, pero hindi ko siya mamukhaan, nasa malayo palang siya nakikita ko na siyang nakatitig sa akin, nakahinto siya sa may gilid ng bench at mukhang may inaabangan.“Hey!” akala ko may iba pa siyang tinitignan sa akin noong medyo nakalapit na ako sa kaniya, kanina nag aalangan pa ako kung ako ba ang tinitignan niya o hindi pero na
Chapter sixty sevenSamanthaMaski ako nagugulat sa sinasabi ni kuya Jiro, yung tsismis oo nakakagulat din dahil maski si Ericka alam niya yung tungkol sa tsismis dito, paiba iba naman ang mga sinasabi nila wala na sa katotohanan, akala nila eighteen lang ako?May dagdag bawas ang bawat kwento nila pero dahil kalmado lang si kuya Jiro pinipilit ko na lang din maging kalmado.“Seriously ganiyan lang magiging reactions mo? hindi ka ba gagawa ng ibang way or let say wala ka bang action na gagawin?”“That’s my problema, not yours.”“Inaalala lang naman kita Jiro paano kung may impact sa iba yun paano kung—”“Enough, please.” Halatang naiirita na si kuya Jiro, kase naman rinig na rinig ko ang usapan nila napapatingin sa akin si kuya Jiro habang nagsasalita kanina si Ericka.Akala niya siguro hindi ko pa alam na may tsismis na kumakalat dito sa opisina niya.“Jiro.” Banggit ni Ericka sa kaniya para pakalmahin siya alam niya kase na papunta na sa inis yung boses ni kuya Jiro.“Can you please
Chapter sixty sixSamanthaAraw araw kaming magkasama ni kuya Jiro, halos wala akong pakealam sa ibang tao, sa ibang bagay ngayon dahil focus ako sa trabaho at kay kuya Jiro.Hindi ko talaga namamalayan ang oras lalo na ang mga taong nakapaligid sa amin.Ganito pala mainlove wala kang pakealam sa mga tao na nasa paligid mo, alam ko naman na hindi ako nakakasakit at nakakagawa ng mali sa ibang tao, basta ang alam ko masaya ako.Nasa opisina na ako at si kuya Jiro, syempre sabay kaming pumasok, lumabas muna ako para bumili ng kailangan ko, aya wko naman kaseng mag utos lalo personal belongin ko naman bibilhin ko lalo na napkin.May mini grocery dito sa baba ng kompanya nila kuya Jiro, medyo malayo pa kaunti kaya doon ako pumunta.Mag isa ko lang naglalakad, excited ako palagi at masaya kaso ngayong araw parang nawirduhan ako bigla, may naramdaman akong kakaiba sa paligid ko, pakiramdam ko pinag uusapan ako kase naman bawat lingo ko sa taong madadaanan ko ay napapatingin sa akin.Pakiram
Chapter sixty fiveSamanthaPara akong nanaginip ng maganda, panaginip nga ba iyon? Pero hindi eh alam ko totoong nangyari iyon, totoong sinabi ko kay kuya Jiro na gusto ko siya.Teka? Kailangan ba tawagin ko pa rin siyang kuya? Hays bakit ganito ang aga aga kinikilig ako! napahawak tuloy ako sa magkabilang pisngi ko.Kakagising ko pa lang pero ang utak ko napakaganda ng mood na para bang lumalangoy sa alapaap.May kumatok sa pinto kaya binuksan ko agad ang akala ko nga si kuya Jiro inayos ayos ko pa buhok ko pero yung kasambahay pala.“Tinatawag ka ni sir.” Masungit niyang sabi sa akin mukang napag utusan siya.“Saan?”“Hanapin mo.” sabay alis na.Ganito dito, kapag ayaw sayo susungitan ka kahit wala ka namang ginagawang masama sa kanila, ganiyan na ganiyan ang ugali nila dito.Hindi ko masabing sanay na ako kase kapag ganiyan ang trato sa akin nasasaktan pa rin ako, tao lang din ako may pakiramdam.Pero hinahayaan ko na lang din para hindi lumaki ang away.Huwag lang nila akong sakt
Chapter sixty fourSamanthaHindi ginalaw ni kuya Jiro yung pagkain na binigay sa kaniya ni Ericka sabi niya kakainin na lang daw niya sa bahay kase nauna na niyang sinabihan si manong Domeng na umorder ng pagkain namin.Patingin tingin lang si manong Domeng sa kanila habang ako kunwari focus sa ginagawa pero ang tenga ko naririnig sila.Parang ako yung nasaktan kay Ericka hahaha paano kase trying hard kahit iniiwasan na siya hindi kaya niya napapansin yon.Umalis din siya mga alas kwatro na kase may pupuntahan daw sila ng mommy niya.Kinabukasan sabay ulit kami ni kuya Jiro pumasok at nagulat ako ng may humila sa akin, hindi naman malakas kaso napahinto ako, nasa likuran kase ako ni kuya Jiro hindi niya ako napansin.“Kamusta?”“Oh Rod, bakit nand—” oo nga pala naalala ko mag aapply siya, pero sige kunwari wala akong alam. “Baki nandito ka?”“Mag aapply ako dito.” Napatingin siya sa malayo, nakahinto pala si kuya Jiro at nakatingin sa amin.“Ah ganun ba, maganda yan.” Ngumiti ako kahi
Chapter sixty threeSamanthaNgayon lang ako gumising ng umaga na nag aalala sa amoy ko at sa itsura ko, ewan ko ba sarili ko bigla akong naaware.May pimples pa talaga ako ngayon, hays bakit dati hindi naman ako ganito kaaware.Iniba ko ang routine ko lalo na sa sarili ko, hindi ako mahilig maglalagay ng kung anoa no sa itsura pero ngayon bago lumabas naghilamos ako at naglagay ng kaunting make up.Mahahalata ba ni kuya Jiro ito?Hays ang aliwalas ng mukha talaga kapag nag aayos, bakit ngayon ko lang naisipan to gawin sa buong buhay ko?Paano ang aga aga pa naman at tamad na tamad akong mag ayos kapag ganito kaso ngayon parang nahihiya na akong lumabas kapag bagong gising.Inalis ko yung make up ko kase baka mapansin at maasar lang ako ni manong Domeng. Ang aga aga nalilito ako sa sarili ko, nagmumukha na akong tanga sa harap ng salamin.Lumabas na ako at sakto paglabas ko nasa harap ng pinto si kuya Jiro.“Kanina kapa gising ang tagal mong lumabas.”“Pano mo nalaman?”“Naririnig ko
Chapter sixty twoSamanthaAko yung naiilang kase naman ako lang yung inaasikaso ni kuya Jiro, kasama pa man din namin yung babaeng patay na patay sa kaniya.Palagi tuloy tumitignin sa akin si Ericka kahit kwento siya ng kwento ng walang kwenta.Kulang na lang subuan ako ni kuya Jiro, sa totoo lang kilig na kilig ako sa pag aasikaso niya sa akin, circle kase ang table namin kaya malapit lang siya sa akin.Syempre bago kami umuwi ni kuya Jiro ihahatid pa namin si Ericka.Papunta na kami sa parking lot ng sasakyan ni kuya Jiro, nasa likod lang nila ako kase ayaw ko naman silang sabayan pero si kuya Jiro lingon ng lingon sa akin na para akong bata na baka mawala.Hindi ko inasahan si Ericka na mauuna sa gilid ng driver seat, para lang makatabi si kuya Jiro, wala akong pakealam diyan, deretso na lang ako sa likuran ng sasakyan.Para akong bata talaga, parang anak nila.Nagkatitigan kami ni kuya Jiro sa salamin ng makapasok na siya sa loob, umiwas na lang ako ng tingin kase naman nakasiman
Chapter sixty oneSamanthaSabay kaming pumasok sa sasakyan kaya naman walang imikan sa amin, hindi ko alam kung totoo ang narinig ko kanina.Gusto ako ni kuya Jiro?Mahal niya ako?Ano ba talaga? Kapatid lang ba turing niya sa akin? Sinasabi lang ba niya iyon dahil kasama namin kanina si Rod?Mas lalong nanahimik dahil umaandar na ang sasakyan, nakafocus na siya sa daanan habang ako? nakatingin sa daan pero ang isip nasa sinabi ni kuya Jiro.Nanlalamig ang mga kamay ko patunay na kinakabahan ako, naeexcite at natatakot, halo halong emosyon ba kaya ako ganito ngayon.Bigla akong napaubo ng kaunti dahilan ng pagkalingon niya sa akin sabay abot ng tubigan niya. “Hindi na, meron naman ako.” may baon naman akong inumin kaso ubos na pala, parang nagdadry ang lalamunan ko kaso wala akong magawa kundi magkunwaring umiinom kahit ubos na laman.“Inumin mo na wala akong sakit.” Abot uli niya ng tubigan niya, kinuha ko na lang kesa naman ipilit ko na ayaw ko kase naman parang nagdradry lalamunan
Chapter sixtySamanthaBumaba rin lang ako sa sasakyan niya kase mag uumpisa na ang susunod kong klase, bakit ganun? Hindi ako makampante para kaseng may importanteng bagay akong kailangan malaman sa kaniya.Umalis na agad siya papunta na siyang kompanya, matagal tagal na rin simula ng nagturo siya dito sa campus namin and kami lang talaga ang klase niya, sa totoo lang sa klase niya lang ako ganado kase naiintindihan ko mga paliwanag niya.“Aba bakit malungkot ang prinsesa ni prof?”Hindi ko pinansin si Jude kase puro pang aasar lang ang gagawin niya sa akin, gusto ko lang ipahinga ang utak ko, marami akong gustong malaman at itanong kay kuya Jiro lalo yung tungkol kay Ericka, bakit parang ang laki laki ng pagsisisi sa mukha niya kanina.“So guys may company na ba kayo para magOJT?”Oo nga pala next week na iyon, nasabi ko na rin na doon ako sa kompanya nila kuya Jiro mag OOJT at pumayag naman si kuya Jiro, mababago nga lang ang oras ko, imbis na papasok ako dito sa campus, doon na ak
Chapter fifty nineSamanthaNadidismaya ako hindi kay kuya Jiro kundi sa sarili ko dahil ang dali kong umasa, hinalikan lang ako ang laki na ng expectations ko.Ganun ba talaga ang mga lalake? Kayang gawin ang lahat sa babae kahit hindi naman sila magkarelasyon? Lalo na at alam niyang hinahangaan siya ng lahat ng babae.Ganun ba talaga?Naluluha ako tuwing naiisip ko na pinaglalaruan lang ako ng ibang tao.Pero ano yung mga ipinapakita niyang pag aalala sa akin? Mga pagligtas? Siguro nga dahil kapatid lang ang turing niya sa akin, baka nadala lang siya noong gabing yun kaya niya ako nahalikan.Maaga akong umalis ng bahay, sinadya ko talaga dahil ayaw ko makita si kuya Jiro, sakto naman nandito na si manong Domeng.“Oh ang aga aga nakasimangot ka.” Agad na sabi ni manong Domeng.Ngumiti agada ko. “Hindi naman po.”Pilit na ngiti. “Ah siya ng apala salamat ha sa ginawa mo, kung hindi dahil sayo hindi ako makakabakasyon.”“Sabi mo uuwi ka din agad.”“Hahaha.” Tinawanan lang niya ako na p