Chapter six
Samantha
Pumunta ako sa kwarto ni kuya Jiro upang magpaalam na papasok, nakita ko kaseng medyo bukas kaso nag alangan ako dahil maaga pa, baka kung ano makita ko.
Iba naiisip ko hahaha, pero sige magpapaalam muna ako, gawain ko naman ito kapag bukas ang pinto niya, minsan kase nagbrebreakfast siya nang ganitong oras.
Pagbukas ko sa pinto walang tao.
Napatingin ako sa paligid at hinahanap siya, walang tao, walang nakaupo sa couch kung saan madalas siyang kumain nang almusal.
“Kuya?” tawag ko sa kaniya kaso walang sumasagot.
Aalis na lang ata ako, wala naman siya dito sa kwarto niya, iniwan pa niyang bukas.
Humakbang ako paatras kaso nabigla ako dahil may nakaharang sa likuran ko hindi ko alam kung ano dahil wala namang kung ano diyan sa likuran ko kanina, kaya napaharap ako bigla kaso sa gulat ko kay kuya Jiro na nasa likuran ko pala ay napahawak ako sa tuwalya niya na nakasampay sa kaniyang leeg.
Muntikan pa akong matumba patalikod mabuti na nga lang nasalo ng kamay ni kuya Jiro ang likuran ko.
Tapos ang kamay ko nakahawak sa tuwalya niya na nakasampay sa kaniyang leeg kaya mas lalo siyang napalapit sa akin.
Nanlaki ang mga mata ko lalo pa at napakalapit niya sa akin, wala siyang pang itaas na damit dahil kakaligo lang niya, mabuti na nga lang may suot siyang pang ibaba.
Hindi ako makagalaw, ang bilis ng kabog ng dibdib ko, ang bango kase ni kuya Jiro tapos parang ang sarap niyang yakapin ngayon.
Teka, teka, teka!
Yung utak ko kung ano ano iniisip.
Ako na mismo ang lumayo sa kaniya. “Pasensya na kuya.”
“Anong ginagawa mo dito?” tanong niya agad, parang wala lang sa kaniya yung nangyari, para nga kaming nasa pelikula kanina kaso siya? Balewala lang, nagpapantasya nanaman ako.
Nagpupunas na siya ngayon nang tuwalya sa basa niyang buhok.
“Ah eh, magpapaalam lang ako kuya Jiro na aalis na ako, papasok na.” ang aga ata niyang naligo, ganitong oras madalas kase nag aalmusal pa siya.
“Ah.” Yan lang sinabi niya. “Ingat.” Ang tipid talaga niya magsalita.
Wala naman na akong gagawin dito at ang awkward kase nakahalf naked siya nahihiya ako, lumabas na ako ng kwarto niya at doon nagtitili ng mahina.
Nakakahiya ka Sam! Sabi ko sa isipan ko, kase naman first time na mangyaro iyon sa amin, yun bang magkalapit kami ni kuya Jiro ng ganun tapos nakahalf naked pa siya.
Pakiramdam ko ang pula na ng mukha ko.
Bakit ganito? Sa ibang lalake hindi naman ganito ang pakiramdam ko, kung sabagay wala pa sa kalingkingan ni kuya Jiro ang mga lalake na nakikilala ko.
Hays, makapasok na nga!
Pagdating ko sa classroom nag alangan akong pumasok kase naman aasarin nanaman nila ako kay Jude, araw araw na lang, ang ganda ng mood ko ngayong umaga tapos umiiba habang palapit ako sa klase ko.
Nakakainis kase si Jude palagi na lang tumatabi sa akin, supportive naman ang ibang classmate kong bully. Nakakairita kaya.
Pagpasok ko umiba na ang seating arrangement, si Jude naman kausap ang mga kaibigan niya sa klase at hindi ako pinapansin.
Himala?
Ang layo ng inuupuan niya ngayon kesa sa dati.
Aba mabuti naman natauhan na siya.
Umupo na lamang ako sa dati kong inuupuan, hindi ko pinapansin si Jude, may ibang classmate naman ako na kakilala ko kaya nakipagkwentuhan muna ako sa kanila bago dumating yung professor namin.
Nagtataka ako kay Jude, ang tahimik niya at tanging yung kaibigan niya lang ang kinakausap niya, nakaraang mga araw at kahapon hindi siya ganiyan, anong nangyari?
Kapag nang aasar siya tsaka lang din mang aasar ang mga classmate ko sa akin, pero wala ngayon, busy yung leader nang pang aasar, para siyang may problema, hindi lang niya pinapahalata.
Napapasilip kase ako sa kaniya, tinitignan kung anong nangyari, malamang curious ako, hindi naman sa gusto ko yung ginagawa niya, kumbaga nacucurious lang ako sa nangyayari, baka mamaya masama na binabalak saken pero mukhang hindi naman.
Hindi na ako umalis pa sa klase kase sunod sunod ang mga subjects ko, wala namang nang aasar sa akin kaya ayos lang payapa na ako.
Minsan nga nagtataka yung ibang classmate ko nagtatanong kung anong nangyari kay Jude, abay hindi ko rin alam, kaya mas better quiet na lang.
Mas okay na tahimik siya.
“Nandiyan na bagong professor natin!” sigaw nang classmate ko sa labas.
Bagong professor? Patataka ko, maski ang ibang classmate ko nagtaka, ang iba naman mukhang alam na may paparating na bagong maglelecture sa amin.
Nagsi-ayos na silang lahat dahil may paparating nang professor namin, ako na nasa gitnang bahagi nang klase ay napalingon sa lalake na papasok dito sa loob ng classroom.
Namamalikmata ba ako?
Pero hindi lang niya kahawig ang nakikita ko.
Siya mismo.
Si kuya Jiro nga!
Siya ang professor ko? Paano nangyari yu?
Pumwesto siya sa harapan at tinignan kaming lahat bago nagsalita. “I’m your new professor for this semester, I’m Mr. Villafuente.” Hindi nga ako nagkakamali, si kuya Jiro nga.
Napalingon ang iba sa akin dahil pareho kami ng apelyedo, pero mas pinagtuunan nila ng pansin si Jiro dahil sa kaniyang angking kagwapuhan, ibang iba ang porma niya ngayon at nakasalamin pa siya, napakagentleman tignan parang ang sarap yakapin.
Pinagpapantasyahan tuloy siya ng mga babae kong classmate, halata naman sa kilos nila dahil napapangiti sila kay kuya Jiro.
Ag umpisa na siyang maglecture, mukhang istrikto ang dating niya sa akin pero ang gwapo niya, lahat nakatingin sa kaniya pero ako? iniisip ko, hindi na ako babagsak sa klaseng ito hahaha biro lang syempre kailangan kong galingan.
Ang pananalita niya, ang pagkilos niya, at kung paano niya ipaintindi ang lecture, nakakatuwa dahil ang galing, hindi ko maimagine na pwede pala siyang maging professor, nakakagulat lang.
Ang galing niya magturo kaso nakakakaba lang dahil nagtatawag siya nang mga sasagot sa tanong niya, nahihiya ako.
Ang bilis lang din ng oras nagsabi na siya na tapos na ang klase at umalis na agad, ako naman na pasaway umalis din at sinundan siya.
“Kuya!” sigaw ko pa, oo ng apala nasa hallway kami ang ingay ko.
Hindi niya ako pinapansin kahit alam kong narinig niya ang boses ko, binilisan ko na lang ang pagtakbo ko hanggang sa maabutan ko siya.
Ngumiti ako sa kaniya pero ang seryoso niya nang makita ako. “Yes?”
“Kuya este sir? Ano ba itatawag ko sayo dito?”
“Kung ano moa ko dito ganun itawag mo.”
“Ahh sir, sir kuya Jiro.” Hindi ko maipinta ang mukha niya parang gusto niyang mainis at matawa nang sabay sa akin. “Teka, ikaw na ba magiging professor ko hanggang graduation?”
“Yup.”
“Wow! Kuya ang galing! Ay sir pala.”
“Hindi ka papasa kung hind imo gagalingan.”
“Oo naman kuya ako pa ba, este sir hehehe.” Nalilito ako, hindi ko alam ang itatawag sa kaniya, nagsabi siya na may gagawin pa kaya hindi ko na sinundan.
Bumalik na ako sa klase ko, nakakatuwa lang kase makikita ko dito si kuya Jiro, yung ibang classmate ko nagtatanong kung kaano ano ko daw si kuya Jiro, sabi ko na lang malayong kamag anak.
Ang hirap naman kung ikwekwento ko pa talambuhay ko sa kanila, anyway, nawala din si Jude, mukhang may pinoproblema nga talaga siya, hindi siya nang aasar tapos yung mukha niya nag aalala kanina pa.
“Ano pala nangyari kay Jude?” tanong ko sa isang classmate ko.
“Narinig ko kanina sabi niya nalugi daw kompaniya nila, biglaan.”
“Huh? Biglaan? Pwede ba yu?”
“Ewan, yun kase rinig ko kaya itong si Jude umalis nagskip nanaman uuwi ata.”
Kaya pala alalang alala siya, yun pa man din ang pinagmamalaki niya, yung yaman ng pamilya nila pero hindi naman siya yung nagpalago, kundi yung mga magulang niya.
Labas na ako diyan family problem na yan.
Yung uwi ko nakakaexcite kase pwede kong kulit kulitin si kuya Jiro kaso pagdating ko sa pinto hinarangan agada ko nim ang Domeng. “Busy siya bawal istorbohin.”
“Ay, ganun po ba, akala ko pwede siyang kausapin.”
“Anong kailangan mo sa kaniya Sam?”
“Wala naman mang Domeng gusto ko lang makipagkwentuhan sa kaniya.”
“Hayaan mo sa susunod na lang.”
Nadismaya ako pero ayos lang baka busy sa kompanya kaso paano yun ang damo niyang trabaho, nagmamanage siya sa kompanya tapos nagiging professor pa siya? Kawawa naman si kuya, bakit kaya siya pumasoks a university namin bilang professor?
Malaki naman ang kinikita niya sa kompaniya kesa sa sasahurin niya, nakapagtataka lang kase pero okay na rin magkikita kami araw araw.
Ang saya ko lang dahil hindi ako maboboring sa subject na iyon dahil si kuya Jiro ang professor ko. Tititigan ko lang siya ginaganahan na ako.
Mag aaral akong mabuti nakakahiya kung bagsak ako sa subject niya tapos magkaapelyedo pa kami, hindi naman kase nila nakikita si kuya Jiro na kasama ko, maliban na lang sa mga tunay kong kaibigan na nakikita kung sino ang sumusundo sa akin kung minsan.
Chapter sevenSamantha“Kuya!” sigaw ko sa kaniya,bukas kase yung pinto ng kwarto niya at nakita ko siya na nasa table niya kaya nilapitan ko.“Hindi ka pa ba aalis, malalate ka.”“Magpapaalam palang naman ako na aalis na ako, sunod ka na lang kuya Jiro!” nakangiti ako sa kaniya pero nakatitig lang siya sa akin.Hindi ako natatakot sayo kahit ganiyan ka makatitig hahaha, alam kong maglelecture ka pa sa amin mamaya. Natutuwa nga ako dahil kasama kita araw araw kahit isang oras lang.Yung pakiramdam ko napakasafe ko talaga.Si mang Domeng ang naghatid sa akin ngayon dahil day off ng driver namin. “Ang saya moa ta ngayon.”“Syempre manong , nasa campus mamaya si sir Jiro.”“Kaya pala.”“Anong kaya pala?”“Hahaha wala naman Sam pagbutihan mo lang ang pag aaral mo.”“Syempre manong kailangan eh may bantay ako.”“Talaga naman si Jiro oh.”Masaya ang araw ko ngayon, ibang iba ang mood ko kaso sinalubong ako ni Jude na may masamang mood, ayaw ko mahawa kaya umiwas ako pero ang sama ng tingin
Chapter eightJiroGago yung batang yun, ayaw tigilan si Sam kahit na dinamay ko ang pamilya ayaw pa rin tumigil, mas mainam siguro na patikman ko ulit ang pamilya niya ng mas malalang problema.Alam kong binubully nanaman niya si Sam kaya inilayo ko siya sa lalakeng yun.Kung ayaw mo siyang tigilan hindi rin kita titigilan. Inutusan ko ang tauhan ko na takutin ang pamilya ni Jude at sabihing may binubully siya sa campus at si Jude ang dahilan kaya nalugi sila, hindi pwedeng malaman ni Sam ang mga ginagawa ko.Kailangan lang tumigil ng lalakeng iyon, sinisisi pa si Sam sa pagkalugi ng kompanya nila pero ang totoo siya naman talaga ang dahilan, kaya pinaasikaso ko na sa tauhan ko ang lahat.Papunta na ako ngayon sa kompanya ko dahil may meeting akong kailangan puntahan.Halos dalawang oras ako sa conference hall namin.Umiinit lang dina ng ulo ko sa mga empleyado ko, kung hindi lang ako naaawa sa iba matagal ko na silang pinaalis, mga palpak.Paglabas ko ng conference room dumiretso ak
Chapter nineSamanthaHindi na ako makahinga dito sa loob, napanghihinaan na ako ng pag asa, pakiramdam ko bibigay na ang katawan ko, hindi dahil sa takot dahil para akong nasosofocate sa loob ng banyong ito lalo na at walang ilaw tapos kanina pa ako nandito.Napaupo na lang ako sa sulok, pumikit at nagdasal, kinakalma ko ang aking sarili upang hindi ako mawalan ng malay.“Kuya Jiro sana hanapin mo ko.” Bulong ko sa aking sarili, pero kung wala siyang pake sa akin malamang uuwi nay un sa bahay at matutulog.Baka bukas na ako makita dito, baka hindi na nila ako makitang buhay dito bukas.Nakakanega yung sitwasyon ko, nasa dulo kase itong bahagi ng building kaya madalang na may dumaan dito, sinabi ko naman sa janitress na huwag ilolock, kaso bakit sarado sa labas.Hindi kaya sira ang pinto?Hinahabol ko na lang ang paghinga ko pero napapasilip ako sa ilaw sa labas, sign ba yan na huwag akong mawalan ng pag asa? Kahit madilim dito sa loob may nagsisilbi sa akin ng liwanag.Tumayo ako par
Chapter tenSamanthaAkala ko nga hindi kami mapapansin ni kuya pero pumunta siya dito sa table namin ng may ngiti sa kaniyang labi, tinignan niya lang ako at hindi man lang pinuri, hindi man lang nagandahan.Nageffort pa ako magmake up pero ganun lang tititigan lang ako at tatanungin kung gutom na ako, nakakasama naman ng loob.Kung sabagay bakit niya ako pupurihin kung hindi ako maganda sa paningin niya, ang daming magagandang babae ngayon dito.Pangiti ngiti lang ako pero nalulungkot ako, hahaha umasa kase ako ang hirap pala kapag ganun, kailangan ko na tigilan ang kakapantasya ko kay kuya Jiro.May tinawag siyang waiter at nagserve sa amin ng pagkain. “Diyan lang muna kayo, may pupuntahan lang ako.” paalam niya sa amin ni manong Domeng habang kumakain.“Sige lang okay na kami dito.”“Ayos lang kami dito kuya.” Ngiti ko sa kaniya sabay alis na niya agad, pumunta siya sa mga nag-uusap usap na mga babae at mga lalake, mukhang pinupuri siya dahil sa naging antas niya ngayon, kapuri pu
Chapter elevenJiroThis is my batchmate reunion and my classmate birthday.Ininvite ko si Samantha at syempre pati na rin si manong Domeng para hindi siya maboring sa bahay, lahat ng mga classmate ko noon ay umattend, hindi ko inasahan na kumpleto sila kaya lahat kinausap ko.Even my closest friend noon na si Ericka.Nakita ko na agad sila Samantha at manong Domeng na papunta sa isang table, para siyang may sariling ringlight dahil sa suot niya, bagay niya ang kaniyang suot.“Sinong tinititigan ng CEO batchmate namin? Mukhang natutulala ka diyan.”“Ah nothing.”Napasulyap pa ako ng isang beses sa kanila at nasa maayos naman silang pwesto, matapos kong kausapin ang mga classmate ko ay lumapit na ako kanila Sam at manong Domeng upang mabigyan sila ng makakain, nag-utos ako ng waiter.Kaso tinatawag nanaman ako ng isa kong classmate noon, hindi ko naman sila matanggihan dahil ngayon lang kami nagkita kita.Nakisama lang ako sa kanila, nakipagkwentuhan habang nasa gilid ko si Ericka na n
Chapter twelveSamanthaHeto nanaman ako, magigising na lang bigla at nasa kwarto nas, para akong nasa isang movie kagabi, nakasuot ng magandang damit pero may kalbaryong kinaharap.Ayaw ko na maging ganito, ako yung nahihirapan at napapagod sa sakit ko, natatandaan ko ang lahat kaya naman hindi ko alam kung anong mukha ang maihaharap ko kay kuya Jiro.Normal na ulit ang pakiramdam ko pero pakiramdam ko ang dami kong kailangan ipaliwanag kay kuya Jiro, yung nararamdaman ko kagabi hindi normal yun plus idagdag pa yung sakit ko.Lumabas na ako sa kwarto ko para mag almusal, hiyang hiya nanaman ako, ayaw kong makita si kuya Jiro, alam kong may kasalanan ako, hindi ko siya pinansin kagabi noong inaapproach niya ako.Hindi ko naman sinasadya yun, nagkusa kaya ang katawan ko na umiwas, kase naman akala ko nandoon siya sa babaeng kausap niya, akala ko hindi niya ako mapapansin, o baka nagkataon lang na nakita niya akong natataranta?Heto nanaman talaga ako, nagooverthink.Maglalakad palang a
Chapter thirteenSamanthaHindi ako nalate sa gagawin namin dahil hinatid ako ni kuya Jiro, ang hirap kapag may groupings tapos hind imo kaclose yung leader at ibang member, hindi ako makapagsuggest ng opinyon ko dahil sila palagi ang dapat masusunod.Nakikinig lang ako at tagasunod sa iuutos, dapat individual na lang, ang dami kase namin kaya tinamad ang professor namin magindividual activity.“Sam ikaw ang naatasan lumabas at mag interview, may sasama naman sayo kung gusto mo.”“Sino naman ang iinterviewhin kong may ari ng kompanya? Imposibleng harapin nila ako.”“Kaya mo yan, paano ka matututo, may iba iba rin naman kaming task na gagawin.” Ang sungit talaga ng leader na to pabida.Lahat sila may kaniya kaniya ng kasama, at dahil wala namang may gustong sumama sa akin ako na lang mag isa, hays sino naman kaya iinterviewhin ko?Biglang may sumaging nag iisang tao sa isipan ko.May ari ng kompanya? Si Kuya Jiro ng apala yun diba? Ayos lang pala kahit mag isa ko dahil mas makakausap k
Chapter fourteenSamanthaNaghintay ako ng halos kalahating oras dito sa opisina ni kuya Jiro, may dala dala silang pagkain ni manong Domeng at umiba nanaman ang mood niya, nakita kong nakangiti siya habang papasok dito sa loob.“Sabi sayo mas masarap to.”“Ibigay mo na lang kay Sam yan.”“Oh Sam.” May inabot sa akin si manong Domeng na Frappe. “Kaya pala tatlo kinuha mo ah.” Sabi niya kay kuya Jiro.Bumili lang pala sila ng makakain ni manong Domeng, nagmemeryenda sila ngayon dito at syempre nasali ako, hindi nila napag usapan yung nangyari kanina, parang wala lang pero ako? nakokonsensya dahil parang kasalanan ko yung nangyari.Parang balewala lang kay kuya Jiro yung ginawa niya.Kung sabagay siya naman kase ang may ari nitong kompanya may kapangyarihan siyang magtanggal ng mga empleyado niya pero parang sobra naman ata yung parusa nung babae kanina? Kasalanan naman kase niya parang dinidiscriminate niya yung mga kasambahay.“Oh siya may gagawin muna ako, maiwan ko muna kayo diyan.”
Chapter fortySamanthaPaglabas ko ng kwarto napatitig sa akin si kuya Jiro, tapos tumingin siya bandang ibaba. Huwag maging malisyoso yung paa ko tinitignan niya.“Sumama ka sa akin.” Bigla niyang sinabi.“Saan kuya?”“Basta.” Hindi ako lumalakad kaya naman hinila niya ang kamay ko upang sumama sa kaniya, hindi ko naman kase alam saan pupunta, nakasapatos na ako at ready na pumasok pero maya maya pa naman ang klase ko, wala yung first and second subject ko.Nagpahila na lang din ako at sa kotse ako dinala. “Saan tayo pupunta kuya?”“Bibili ng sapatos.”“Sapatos?”“Mo.”Napatingin ako sa sapatos ko, medyo nabubutas na pala ang harapan nito, kaya pala napatingin si kuya Jiro sa bandang ibaba dahil tinitignan niya ang sapatos ko, nakarubber shoes kase ako.Nahiya tuloy ako, tinago ko ang paa ko at umupo ng maayos. “Hindi ka bumili ng bagong sapatos.”“Ayos pa naman tong sapatos ko kuya Jiro.”“Masisira na.”Deretso kami sa mall, mamahaling mall pa talaga kami pumunta at kilala ata si ku
Chapter thirty nine Samantha Weekend ngayon kaya tambay sa bahay, hindi daw muna papasok ngayon si kuya Jiro, gusto rin magpahinga kaya makakapagpahinga din ako. Kaso hindi naman pwedeng late magising dahil kailangan ko rin pagtrabahuan yung allowance ko na binibigay ni kuya Jiro sa akin, kahit hindi niya iutos na pagtrabahuan ko yung allowance ko ay ginagawa ko parin. “Magandang umaga kuya!” “Magandang umaga Sam!” “Aba! Masaya ang prinsesa ni boss.” Pang aasar nila sa akin, nandito ako sa garden, sanay naman ako matawag ng ganiyan kahit nakakailang, ngumingiti o tumatawa na lamang ako. Prinsesa ni boss, ang sarap pakinggan prinsesa ni Jiro. Tumutulong lamang ako sa kanila hanggang maglunch, ayaw ko kase tumulong sa loob ng bahay dahil ang daming nakakairita doon, wala naman akong ginagawa sa kanila pero nararamdaman ko na ayaw nila sa akin kaya dito ako palagi sa labas tumutulong. Naghahakot din ako ng mga tuyong dahoon, kahit mainit dito atleast hindi mga peke ang mga nakaka
Chapter thirty eightSamanthaPara akong naging Cinderella ng ilang minuto dahil sa pagtakas namin ni kuya Jiro, maski naman ako pagkaupo ko gusto ko na umuwi, iba kase yung datingan sa akin ni Roderick ngayon, basta may kakaiba nararamdaman ko, itong si kuya Jiro naman naging best actor na sa kagustuhan ding tumakas.Mabuti na lang understanding si Riri paano may boylet na kasama hahaha mabait naman si Baste at nandoon din si Rod kaya ayos lang, hindi naman siya maglalasing.Sa ngayon hindi na ako si Cinderella, back to reality na ako, may pasok na rin kaya kailangan kong gumising ng maaga at gumayak ng sarili.Mamayang uwian deretso nanaman ako sa kompanya nila kuya Jiro, kahit papaano naman maayos ang trabaho ko doon sinasamahan naman ako ni manong Domeng sa gawain, at nakasahod na rin ako, dinagdag ni kuya Jiro sa allowance ko yung sahod ko, inalagay niya na lang sa account ko, parang sobra pa nga ang binigay niya sa akin.Makakapag ipon ako nito kaso nga lang kapa malapit na ang
Chapter thirty sevenSamanthaNabanggit ni Erick yung tungkol sa anniversary ng company nila kaya itong si Riri atat na atat sumama, hindi ko naman siya pwedeng tanggihan lalo inimbita din siya.Inimbita din naman si kuya Jiro kaso yung ate ni Erick na si Ericka.Alam ko pupunta si kuya Jiro kase close ata ang family nil ani Ericka lalo pagdating sa business, ano namang kinalaman ko doon? Hays bisita lang ni Erick, kay Riri na lang ako makikisabay.Naghanap kami ni Riri ng pwedeng maisuot sa bahay niya, mabait naman family niya at pinahiraman nila ako ng damit at sapatos na maisusuot.“Salamat ha.”“Sunduin na lang kita bukas dito sa may labas ng village.”“Okay sige.”Hindi siya makapasok sa village kase naman kailangan may tawagan pa sa loob na kakilala, hindi naman pwedeng ako kase kailangan yung may ari mismo ng bahay.Ganiyan kahigpit sa village dito lalo puro mayayaman ang nakatira.Isa na doon siyempre si kuya Jiro. Speaking of kuya Jiro, pupunta kaya siya? Siguro pupunta yun ,
Chapter thirty sixSamanthaMabuti na lang hindi na gaanong masakit itong paa ko, makakapasok ako ngayon at ihahatid naman ako, kaya ko na rin maglakad kaso dahan dahan lang, hindi muna ako pwedeng magsapatos kaya yung sandals ko na komportable ang isusuot ko.“Ako na maghahatid sayo, papunta din ako sa campus niyo.” Sabi ni kuya Jiro sa akin.Maganda ang mood niya, maaga kase ang klase namin sa kaniya kaya maaga din siyang papasok pero hindi siya ang first subject namin.Ngumiti lang ako, hindi niya ako inalalayan pero ayos lang hahaha nasanay na ata akong ginagawang prinsesa ni kuya Jiro hahaha.Kahapon kase hindi ko din makalimutan yung ginawa niya, binuhat niya ako na parang kakakasal lang namin, ano ba yan bakit kinikilig ako!Nawala na sa isip ko yung nakita kong pagbaril niya sa lalake, natabunan ng kilig, ang bango niya kase tapos ang sweet pa ng ginawa niya, imbis na alalayan lang ako binuhat naman na niya ako papunta sa kotse.Napansin ko ang sarili ko na nakangiti habang na
Chapter thirty fiveSamanthaInaalala ko si kuya Jiro ngayon, kase alam ko ang halos karamihan sa mga lalake mahilig gumanti, palalampasin na lang kaya niya yung ginawa nila sa kaniya?Hindi naman galit sa akin si kuya Jiro, akala ko kase ako ang masisisi kapag nabugbog siya pero hindi naman, sobra lang akong natuwa dahil may nagcocomfort sa akin na lalake kahit papaano.May gagawin sana ako ngayong araw pero may napansin akong kakaiba, may mga tauhan si kuya Jiro dito sa mansyon na hindi ko madalas makita.Nagtaka ako dahil hindi naman nagagawi ang mga ganung tauhan ni kuya Jiro, iba ang suot nila parang mga body guward niya.Hindi lang iisa ang nakita ko, ang iba nasal abas ng mansyon pero hind isa mismong harap kundi sa may bandang likod na parang may binabantayan.Tapos may nakasalubong pa akong ibang mga tauhan niya, anong nangyayari? Bakit nasa bandang likod sila, hindi ko sana mapapansin iyon kung hindi ako dumaan sa may gilid kase naman glass ang pader kaya kita sila, ako lang
Chapter thirty fourJIROIto yung unang beses na may tumadyak sa akin, hindi ko mapapalampas to, ang sakit ng buong katawan ko pero kaya ko pa naman kumilos.“Kinaya ka talaga ng lima?” tawang tawa si manong Domeng sa akin.“Huwag mo kong kausapin.”“Hahaha Jiro ikaw ba yan?”“Tumigil ka alam ko alam mo rason kung bakit.”“Hahaha oo naman kaso pwede mo naman sila dalhin sa malayong lugar at doon labanan.”“Naunahan ako, wala akong nagawa.” Kung umalis lang si Sam ng oras na iyon napatay ko na silang lahat kaso naunahan ako, hindi ko naman siya sinisisi dahil alam kong natatakot siya at natataranta.“Ganyan talaga kapag napapamahal na.”“Anong sabi mo?”“Napapamahal kako yung napapalapit ganon tapos ano umm, basta yun na yun mahirap na bitiwan.” Yung ngiti niya parang nang aasar.Ginawa ko lang kung anong dapat, alangan pabayaan ko si Sam, mga walang kwentang tao sa Lipunan ang mga nandoon maghintay sila ng oras nila ng malaman nila kung sino ang binangga nila.Hindi na ako sumagot sa
Chapter thirty threeSamanthaHinihigit ko ang aking mga braso kaso ang higpit ng pagkakahawak nila sa akin, nakatingin si kuya Jiro sa akin ngayon.Ayos lang ako kuya, lumaban ka, labanan mo sila. Yan ang gusto kong sabihin kaso natatakot ako dahil baka kung anong gawin nila kay kuya Jiro.“Bakit.” yan lang ang nasabi ko habang nakatitig siya sa akin, nanlalamig ang mga paa at kamay ko, hindi na dahil sa phobia ko ito, dahil na rin sa takot ko.“Pumikit ka na lang.” yan ang huling sinabi ni kuya Jiro sa akin bago siya pinagtulungan ng mga lalake na bugbugin.“Tama na!” sigaw ko, iisang lalake na lang ang nakahawak sa magkabilang braso ko pero hindi ako makawala dahil ang higpit ng pagkakahawak niya.Tinatakpan na lang ni kuya Jiro ang kaniyang mukha pero sinisipa siya ng mga lalake habang nakaluhod siya, hindi ko malaman kung napuruhan na ba ang mukha niya pero mahigpit niya itong tinakpan at ang katawan niya ang binugbog.Hindi ko matiis na makita siyang ginaganyan kaya naman pinili
Chapter thirty twoSamanthaMaayos naman ang naging trabaho ko kay kuya Jiro, wala naman siyang reklamo at si manong Domeng naman magaling umalalay sa akin.Sakto weekend na kaya naman naisipan kong ayain si kuya Jiro na pumuntang perya, ito kase yung pagkakataon na hindi ako masyadong pagod.Kapag weekdays nakakapagod din kahit na nasa school ka at nakikinig. “Kuya gusto mo bang pumunta ng perya mamaya?”“Perya?”“Yung nakita natin na may maraming ilaw sa daan.” Hindi siya umiimik. “Pwede din.” Ayun pumayag na din.“Ako gusto ko!” sigaw ni manong Domeng. “Ay may pupuntahan nga pala ako.” biglang nagbago isip niya, ang bilis ah, akala ko gusto niya sumama.Natuwa ako dahil makakapunta akong perya tapos may kasama akong may pera hahaha biro lang gusto ko lang din ipasyal si kuya Jiro.Si manong Domeng parang gusto ata sumama kaso saan naman kaya siya pupunta? Maaga kami umalis dito sa kompanya dahil may pupuntahan kami ni kuya Jiro, hindi pa kami ng dinner pero nagmeryenda kami paano k