Chapter six
Samantha
Pumunta ako sa kwarto ni kuya Jiro upang magpaalam na papasok, nakita ko kaseng medyo bukas kaso nag alangan ako dahil maaga pa, baka kung ano makita ko.
Iba naiisip ko hahaha, pero sige magpapaalam muna ako, gawain ko naman ito kapag bukas ang pinto niya, minsan kase nagbrebreakfast siya nang ganitong oras.
Pagbukas ko sa pinto walang tao.
Napatingin ako sa paligid at hinahanap siya, walang tao, walang nakaupo sa couch kung saan madalas siyang kumain nang almusal.
“Kuya?” tawag ko sa kaniya kaso walang sumasagot.
Aalis na lang ata ako, wala naman siya dito sa kwarto niya, iniwan pa niyang bukas.
Humakbang ako paatras kaso nabigla ako dahil may nakaharang sa likuran ko hindi ko alam kung ano dahil wala namang kung ano diyan sa likuran ko kanina, kaya napaharap ako bigla kaso sa gulat ko kay kuya Jiro na nasa likuran ko pala ay napahawak ako sa tuwalya niya na nakasampay sa kaniyang leeg.
Muntikan pa akong matumba patalikod mabuti na nga lang nasalo ng kamay ni kuya Jiro ang likuran ko.
Tapos ang kamay ko nakahawak sa tuwalya niya na nakasampay sa kaniyang leeg kaya mas lalo siyang napalapit sa akin.
Nanlaki ang mga mata ko lalo pa at napakalapit niya sa akin, wala siyang pang itaas na damit dahil kakaligo lang niya, mabuti na nga lang may suot siyang pang ibaba.
Hindi ako makagalaw, ang bilis ng kabog ng dibdib ko, ang bango kase ni kuya Jiro tapos parang ang sarap niyang yakapin ngayon.
Teka, teka, teka!
Yung utak ko kung ano ano iniisip.
Ako na mismo ang lumayo sa kaniya. “Pasensya na kuya.”
“Anong ginagawa mo dito?” tanong niya agad, parang wala lang sa kaniya yung nangyari, para nga kaming nasa pelikula kanina kaso siya? Balewala lang, nagpapantasya nanaman ako.
Nagpupunas na siya ngayon nang tuwalya sa basa niyang buhok.
“Ah eh, magpapaalam lang ako kuya Jiro na aalis na ako, papasok na.” ang aga ata niyang naligo, ganitong oras madalas kase nag aalmusal pa siya.
“Ah.” Yan lang sinabi niya. “Ingat.” Ang tipid talaga niya magsalita.
Wala naman na akong gagawin dito at ang awkward kase nakahalf naked siya nahihiya ako, lumabas na ako ng kwarto niya at doon nagtitili ng mahina.
Nakakahiya ka Sam! Sabi ko sa isipan ko, kase naman first time na mangyaro iyon sa amin, yun bang magkalapit kami ni kuya Jiro ng ganun tapos nakahalf naked pa siya.
Pakiramdam ko ang pula na ng mukha ko.
Bakit ganito? Sa ibang lalake hindi naman ganito ang pakiramdam ko, kung sabagay wala pa sa kalingkingan ni kuya Jiro ang mga lalake na nakikilala ko.
Hays, makapasok na nga!
Pagdating ko sa classroom nag alangan akong pumasok kase naman aasarin nanaman nila ako kay Jude, araw araw na lang, ang ganda ng mood ko ngayong umaga tapos umiiba habang palapit ako sa klase ko.
Nakakainis kase si Jude palagi na lang tumatabi sa akin, supportive naman ang ibang classmate kong bully. Nakakairita kaya.
Pagpasok ko umiba na ang seating arrangement, si Jude naman kausap ang mga kaibigan niya sa klase at hindi ako pinapansin.
Himala?
Ang layo ng inuupuan niya ngayon kesa sa dati.
Aba mabuti naman natauhan na siya.
Umupo na lamang ako sa dati kong inuupuan, hindi ko pinapansin si Jude, may ibang classmate naman ako na kakilala ko kaya nakipagkwentuhan muna ako sa kanila bago dumating yung professor namin.
Nagtataka ako kay Jude, ang tahimik niya at tanging yung kaibigan niya lang ang kinakausap niya, nakaraang mga araw at kahapon hindi siya ganiyan, anong nangyari?
Kapag nang aasar siya tsaka lang din mang aasar ang mga classmate ko sa akin, pero wala ngayon, busy yung leader nang pang aasar, para siyang may problema, hindi lang niya pinapahalata.
Napapasilip kase ako sa kaniya, tinitignan kung anong nangyari, malamang curious ako, hindi naman sa gusto ko yung ginagawa niya, kumbaga nacucurious lang ako sa nangyayari, baka mamaya masama na binabalak saken pero mukhang hindi naman.
Hindi na ako umalis pa sa klase kase sunod sunod ang mga subjects ko, wala namang nang aasar sa akin kaya ayos lang payapa na ako.
Minsan nga nagtataka yung ibang classmate ko nagtatanong kung anong nangyari kay Jude, abay hindi ko rin alam, kaya mas better quiet na lang.
Mas okay na tahimik siya.
“Nandiyan na bagong professor natin!” sigaw nang classmate ko sa labas.
Bagong professor? Patataka ko, maski ang ibang classmate ko nagtaka, ang iba naman mukhang alam na may paparating na bagong maglelecture sa amin.
Nagsi-ayos na silang lahat dahil may paparating nang professor namin, ako na nasa gitnang bahagi nang klase ay napalingon sa lalake na papasok dito sa loob ng classroom.
Namamalikmata ba ako?
Pero hindi lang niya kahawig ang nakikita ko.
Siya mismo.
Si kuya Jiro nga!
Siya ang professor ko? Paano nangyari yu?
Pumwesto siya sa harapan at tinignan kaming lahat bago nagsalita. “I’m your new professor for this semester, I’m Mr. Villafuente.” Hindi nga ako nagkakamali, si kuya Jiro nga.
Napalingon ang iba sa akin dahil pareho kami ng apelyedo, pero mas pinagtuunan nila ng pansin si Jiro dahil sa kaniyang angking kagwapuhan, ibang iba ang porma niya ngayon at nakasalamin pa siya, napakagentleman tignan parang ang sarap yakapin.
Pinagpapantasyahan tuloy siya ng mga babae kong classmate, halata naman sa kilos nila dahil napapangiti sila kay kuya Jiro.
Ag umpisa na siyang maglecture, mukhang istrikto ang dating niya sa akin pero ang gwapo niya, lahat nakatingin sa kaniya pero ako? iniisip ko, hindi na ako babagsak sa klaseng ito hahaha biro lang syempre kailangan kong galingan.
Ang pananalita niya, ang pagkilos niya, at kung paano niya ipaintindi ang lecture, nakakatuwa dahil ang galing, hindi ko maimagine na pwede pala siyang maging professor, nakakagulat lang.
Ang galing niya magturo kaso nakakakaba lang dahil nagtatawag siya nang mga sasagot sa tanong niya, nahihiya ako.
Ang bilis lang din ng oras nagsabi na siya na tapos na ang klase at umalis na agad, ako naman na pasaway umalis din at sinundan siya.
“Kuya!” sigaw ko pa, oo ng apala nasa hallway kami ang ingay ko.
Hindi niya ako pinapansin kahit alam kong narinig niya ang boses ko, binilisan ko na lang ang pagtakbo ko hanggang sa maabutan ko siya.
Ngumiti ako sa kaniya pero ang seryoso niya nang makita ako. “Yes?”
“Kuya este sir? Ano ba itatawag ko sayo dito?”
“Kung ano moa ko dito ganun itawag mo.”
“Ahh sir, sir kuya Jiro.” Hindi ko maipinta ang mukha niya parang gusto niyang mainis at matawa nang sabay sa akin. “Teka, ikaw na ba magiging professor ko hanggang graduation?”
“Yup.”
“Wow! Kuya ang galing! Ay sir pala.”
“Hindi ka papasa kung hind imo gagalingan.”
“Oo naman kuya ako pa ba, este sir hehehe.” Nalilito ako, hindi ko alam ang itatawag sa kaniya, nagsabi siya na may gagawin pa kaya hindi ko na sinundan.
Bumalik na ako sa klase ko, nakakatuwa lang kase makikita ko dito si kuya Jiro, yung ibang classmate ko nagtatanong kung kaano ano ko daw si kuya Jiro, sabi ko na lang malayong kamag anak.
Ang hirap naman kung ikwekwento ko pa talambuhay ko sa kanila, anyway, nawala din si Jude, mukhang may pinoproblema nga talaga siya, hindi siya nang aasar tapos yung mukha niya nag aalala kanina pa.
“Ano pala nangyari kay Jude?” tanong ko sa isang classmate ko.
“Narinig ko kanina sabi niya nalugi daw kompaniya nila, biglaan.”
“Huh? Biglaan? Pwede ba yu?”
“Ewan, yun kase rinig ko kaya itong si Jude umalis nagskip nanaman uuwi ata.”
Kaya pala alalang alala siya, yun pa man din ang pinagmamalaki niya, yung yaman ng pamilya nila pero hindi naman siya yung nagpalago, kundi yung mga magulang niya.
Labas na ako diyan family problem na yan.
Yung uwi ko nakakaexcite kase pwede kong kulit kulitin si kuya Jiro kaso pagdating ko sa pinto hinarangan agada ko nim ang Domeng. “Busy siya bawal istorbohin.”
“Ay, ganun po ba, akala ko pwede siyang kausapin.”
“Anong kailangan mo sa kaniya Sam?”
“Wala naman mang Domeng gusto ko lang makipagkwentuhan sa kaniya.”
“Hayaan mo sa susunod na lang.”
Nadismaya ako pero ayos lang baka busy sa kompanya kaso paano yun ang damo niyang trabaho, nagmamanage siya sa kompanya tapos nagiging professor pa siya? Kawawa naman si kuya, bakit kaya siya pumasoks a university namin bilang professor?
Malaki naman ang kinikita niya sa kompaniya kesa sa sasahurin niya, nakapagtataka lang kase pero okay na rin magkikita kami araw araw.
Ang saya ko lang dahil hindi ako maboboring sa subject na iyon dahil si kuya Jiro ang professor ko. Tititigan ko lang siya ginaganahan na ako.
Mag aaral akong mabuti nakakahiya kung bagsak ako sa subject niya tapos magkaapelyedo pa kami, hindi naman kase nila nakikita si kuya Jiro na kasama ko, maliban na lang sa mga tunay kong kaibigan na nakikita kung sino ang sumusundo sa akin kung minsan.
Chapter sevenSamantha“Kuya!” sigaw ko sa kaniya,bukas kase yung pinto ng kwarto niya at nakita ko siya na nasa table niya kaya nilapitan ko.“Hindi ka pa ba aalis, malalate ka.”“Magpapaalam palang naman ako na aalis na ako, sunod ka na lang kuya Jiro!” nakangiti ako sa kaniya pero nakatitig lang siya sa akin.Hindi ako natatakot sayo kahit ganiyan ka makatitig hahaha, alam kong maglelecture ka pa sa amin mamaya. Natutuwa nga ako dahil kasama kita araw araw kahit isang oras lang.Yung pakiramdam ko napakasafe ko talaga.Si mang Domeng ang naghatid sa akin ngayon dahil day off ng driver namin. “Ang saya moa ta ngayon.”“Syempre manong , nasa campus mamaya si sir Jiro.”“Kaya pala.”“Anong kaya pala?”“Hahaha wala naman Sam pagbutihan mo lang ang pag aaral mo.”“Syempre manong kailangan eh may bantay ako.”“Talaga naman si Jiro oh.”Masaya ang araw ko ngayon, ibang iba ang mood ko kaso sinalubong ako ni Jude na may masamang mood, ayaw ko mahawa kaya umiwas ako pero ang sama ng tingin
Chapter eightJiroGago yung batang yun, ayaw tigilan si Sam kahit na dinamay ko ang pamilya ayaw pa rin tumigil, mas mainam siguro na patikman ko ulit ang pamilya niya ng mas malalang problema.Alam kong binubully nanaman niya si Sam kaya inilayo ko siya sa lalakeng yun.Kung ayaw mo siyang tigilan hindi rin kita titigilan. Inutusan ko ang tauhan ko na takutin ang pamilya ni Jude at sabihing may binubully siya sa campus at si Jude ang dahilan kaya nalugi sila, hindi pwedeng malaman ni Sam ang mga ginagawa ko.Kailangan lang tumigil ng lalakeng iyon, sinisisi pa si Sam sa pagkalugi ng kompanya nila pero ang totoo siya naman talaga ang dahilan, kaya pinaasikaso ko na sa tauhan ko ang lahat.Papunta na ako ngayon sa kompanya ko dahil may meeting akong kailangan puntahan.Halos dalawang oras ako sa conference hall namin.Umiinit lang dina ng ulo ko sa mga empleyado ko, kung hindi lang ako naaawa sa iba matagal ko na silang pinaalis, mga palpak.Paglabas ko ng conference room dumiretso ak
Chapter nineSamanthaHindi na ako makahinga dito sa loob, napanghihinaan na ako ng pag asa, pakiramdam ko bibigay na ang katawan ko, hindi dahil sa takot dahil para akong nasosofocate sa loob ng banyong ito lalo na at walang ilaw tapos kanina pa ako nandito.Napaupo na lang ako sa sulok, pumikit at nagdasal, kinakalma ko ang aking sarili upang hindi ako mawalan ng malay.“Kuya Jiro sana hanapin mo ko.” Bulong ko sa aking sarili, pero kung wala siyang pake sa akin malamang uuwi nay un sa bahay at matutulog.Baka bukas na ako makita dito, baka hindi na nila ako makitang buhay dito bukas.Nakakanega yung sitwasyon ko, nasa dulo kase itong bahagi ng building kaya madalang na may dumaan dito, sinabi ko naman sa janitress na huwag ilolock, kaso bakit sarado sa labas.Hindi kaya sira ang pinto?Hinahabol ko na lang ang paghinga ko pero napapasilip ako sa ilaw sa labas, sign ba yan na huwag akong mawalan ng pag asa? Kahit madilim dito sa loob may nagsisilbi sa akin ng liwanag.Tumayo ako par
Chapter tenSamanthaAkala ko nga hindi kami mapapansin ni kuya pero pumunta siya dito sa table namin ng may ngiti sa kaniyang labi, tinignan niya lang ako at hindi man lang pinuri, hindi man lang nagandahan.Nageffort pa ako magmake up pero ganun lang tititigan lang ako at tatanungin kung gutom na ako, nakakasama naman ng loob.Kung sabagay bakit niya ako pupurihin kung hindi ako maganda sa paningin niya, ang daming magagandang babae ngayon dito.Pangiti ngiti lang ako pero nalulungkot ako, hahaha umasa kase ako ang hirap pala kapag ganun, kailangan ko na tigilan ang kakapantasya ko kay kuya Jiro.May tinawag siyang waiter at nagserve sa amin ng pagkain. “Diyan lang muna kayo, may pupuntahan lang ako.” paalam niya sa amin ni manong Domeng habang kumakain.“Sige lang okay na kami dito.”“Ayos lang kami dito kuya.” Ngiti ko sa kaniya sabay alis na niya agad, pumunta siya sa mga nag-uusap usap na mga babae at mga lalake, mukhang pinupuri siya dahil sa naging antas niya ngayon, kapuri pu
Chapter elevenJiroThis is my batchmate reunion and my classmate birthday.Ininvite ko si Samantha at syempre pati na rin si manong Domeng para hindi siya maboring sa bahay, lahat ng mga classmate ko noon ay umattend, hindi ko inasahan na kumpleto sila kaya lahat kinausap ko.Even my closest friend noon na si Ericka.Nakita ko na agad sila Samantha at manong Domeng na papunta sa isang table, para siyang may sariling ringlight dahil sa suot niya, bagay niya ang kaniyang suot.“Sinong tinititigan ng CEO batchmate namin? Mukhang natutulala ka diyan.”“Ah nothing.”Napasulyap pa ako ng isang beses sa kanila at nasa maayos naman silang pwesto, matapos kong kausapin ang mga classmate ko ay lumapit na ako kanila Sam at manong Domeng upang mabigyan sila ng makakain, nag-utos ako ng waiter.Kaso tinatawag nanaman ako ng isa kong classmate noon, hindi ko naman sila matanggihan dahil ngayon lang kami nagkita kita.Nakisama lang ako sa kanila, nakipagkwentuhan habang nasa gilid ko si Ericka na n
Chapter twelveSamanthaHeto nanaman ako, magigising na lang bigla at nasa kwarto nas, para akong nasa isang movie kagabi, nakasuot ng magandang damit pero may kalbaryong kinaharap.Ayaw ko na maging ganito, ako yung nahihirapan at napapagod sa sakit ko, natatandaan ko ang lahat kaya naman hindi ko alam kung anong mukha ang maihaharap ko kay kuya Jiro.Normal na ulit ang pakiramdam ko pero pakiramdam ko ang dami kong kailangan ipaliwanag kay kuya Jiro, yung nararamdaman ko kagabi hindi normal yun plus idagdag pa yung sakit ko.Lumabas na ako sa kwarto ko para mag almusal, hiyang hiya nanaman ako, ayaw kong makita si kuya Jiro, alam kong may kasalanan ako, hindi ko siya pinansin kagabi noong inaapproach niya ako.Hindi ko naman sinasadya yun, nagkusa kaya ang katawan ko na umiwas, kase naman akala ko nandoon siya sa babaeng kausap niya, akala ko hindi niya ako mapapansin, o baka nagkataon lang na nakita niya akong natataranta?Heto nanaman talaga ako, nagooverthink.Maglalakad palang a
Chapter thirteenSamanthaHindi ako nalate sa gagawin namin dahil hinatid ako ni kuya Jiro, ang hirap kapag may groupings tapos hind imo kaclose yung leader at ibang member, hindi ako makapagsuggest ng opinyon ko dahil sila palagi ang dapat masusunod.Nakikinig lang ako at tagasunod sa iuutos, dapat individual na lang, ang dami kase namin kaya tinamad ang professor namin magindividual activity.“Sam ikaw ang naatasan lumabas at mag interview, may sasama naman sayo kung gusto mo.”“Sino naman ang iinterviewhin kong may ari ng kompanya? Imposibleng harapin nila ako.”“Kaya mo yan, paano ka matututo, may iba iba rin naman kaming task na gagawin.” Ang sungit talaga ng leader na to pabida.Lahat sila may kaniya kaniya ng kasama, at dahil wala namang may gustong sumama sa akin ako na lang mag isa, hays sino naman kaya iinterviewhin ko?Biglang may sumaging nag iisang tao sa isipan ko.May ari ng kompanya? Si Kuya Jiro ng apala yun diba? Ayos lang pala kahit mag isa ko dahil mas makakausap k
Chapter fourteenSamanthaNaghintay ako ng halos kalahating oras dito sa opisina ni kuya Jiro, may dala dala silang pagkain ni manong Domeng at umiba nanaman ang mood niya, nakita kong nakangiti siya habang papasok dito sa loob.“Sabi sayo mas masarap to.”“Ibigay mo na lang kay Sam yan.”“Oh Sam.” May inabot sa akin si manong Domeng na Frappe. “Kaya pala tatlo kinuha mo ah.” Sabi niya kay kuya Jiro.Bumili lang pala sila ng makakain ni manong Domeng, nagmemeryenda sila ngayon dito at syempre nasali ako, hindi nila napag usapan yung nangyari kanina, parang wala lang pero ako? nakokonsensya dahil parang kasalanan ko yung nangyari.Parang balewala lang kay kuya Jiro yung ginawa niya.Kung sabagay siya naman kase ang may ari nitong kompanya may kapangyarihan siyang magtanggal ng mga empleyado niya pero parang sobra naman ata yung parusa nung babae kanina? Kasalanan naman kase niya parang dinidiscriminate niya yung mga kasambahay.“Oh siya may gagawin muna ako, maiwan ko muna kayo diyan.”
Chapter sixty sevenSamanthaMaski ako nagugulat sa sinasabi ni kuya Jiro, yung tsismis oo nakakagulat din dahil maski si Ericka alam niya yung tungkol sa tsismis dito, paiba iba naman ang mga sinasabi nila wala na sa katotohanan, akala nila eighteen lang ako?May dagdag bawas ang bawat kwento nila pero dahil kalmado lang si kuya Jiro pinipilit ko na lang din maging kalmado.“Seriously ganiyan lang magiging reactions mo? hindi ka ba gagawa ng ibang way or let say wala ka bang action na gagawin?”“That’s my problema, not yours.”“Inaalala lang naman kita Jiro paano kung may impact sa iba yun paano kung—”“Enough, please.” Halatang naiirita na si kuya Jiro, kase naman rinig na rinig ko ang usapan nila napapatingin sa akin si kuya Jiro habang nagsasalita kanina si Ericka.Akala niya siguro hindi ko pa alam na may tsismis na kumakalat dito sa opisina niya.“Jiro.” Banggit ni Ericka sa kaniya para pakalmahin siya alam niya kase na papunta na sa inis yung boses ni kuya Jiro.“Can you please
Chapter sixty sixSamanthaAraw araw kaming magkasama ni kuya Jiro, halos wala akong pakealam sa ibang tao, sa ibang bagay ngayon dahil focus ako sa trabaho at kay kuya Jiro.Hindi ko talaga namamalayan ang oras lalo na ang mga taong nakapaligid sa amin.Ganito pala mainlove wala kang pakealam sa mga tao na nasa paligid mo, alam ko naman na hindi ako nakakasakit at nakakagawa ng mali sa ibang tao, basta ang alam ko masaya ako.Nasa opisina na ako at si kuya Jiro, syempre sabay kaming pumasok, lumabas muna ako para bumili ng kailangan ko, aya wko naman kaseng mag utos lalo personal belongin ko naman bibilhin ko lalo na napkin.May mini grocery dito sa baba ng kompanya nila kuya Jiro, medyo malayo pa kaunti kaya doon ako pumunta.Mag isa ko lang naglalakad, excited ako palagi at masaya kaso ngayong araw parang nawirduhan ako bigla, may naramdaman akong kakaiba sa paligid ko, pakiramdam ko pinag uusapan ako kase naman bawat lingo ko sa taong madadaanan ko ay napapatingin sa akin.Pakiram
Chapter sixty fiveSamanthaPara akong nanaginip ng maganda, panaginip nga ba iyon? Pero hindi eh alam ko totoong nangyari iyon, totoong sinabi ko kay kuya Jiro na gusto ko siya.Teka? Kailangan ba tawagin ko pa rin siyang kuya? Hays bakit ganito ang aga aga kinikilig ako! napahawak tuloy ako sa magkabilang pisngi ko.Kakagising ko pa lang pero ang utak ko napakaganda ng mood na para bang lumalangoy sa alapaap.May kumatok sa pinto kaya binuksan ko agad ang akala ko nga si kuya Jiro inayos ayos ko pa buhok ko pero yung kasambahay pala.“Tinatawag ka ni sir.” Masungit niyang sabi sa akin mukang napag utusan siya.“Saan?”“Hanapin mo.” sabay alis na.Ganito dito, kapag ayaw sayo susungitan ka kahit wala ka namang ginagawang masama sa kanila, ganiyan na ganiyan ang ugali nila dito.Hindi ko masabing sanay na ako kase kapag ganiyan ang trato sa akin nasasaktan pa rin ako, tao lang din ako may pakiramdam.Pero hinahayaan ko na lang din para hindi lumaki ang away.Huwag lang nila akong sakt
Chapter sixty fourSamanthaHindi ginalaw ni kuya Jiro yung pagkain na binigay sa kaniya ni Ericka sabi niya kakainin na lang daw niya sa bahay kase nauna na niyang sinabihan si manong Domeng na umorder ng pagkain namin.Patingin tingin lang si manong Domeng sa kanila habang ako kunwari focus sa ginagawa pero ang tenga ko naririnig sila.Parang ako yung nasaktan kay Ericka hahaha paano kase trying hard kahit iniiwasan na siya hindi kaya niya napapansin yon.Umalis din siya mga alas kwatro na kase may pupuntahan daw sila ng mommy niya.Kinabukasan sabay ulit kami ni kuya Jiro pumasok at nagulat ako ng may humila sa akin, hindi naman malakas kaso napahinto ako, nasa likuran kase ako ni kuya Jiro hindi niya ako napansin.“Kamusta?”“Oh Rod, bakit nand—” oo nga pala naalala ko mag aapply siya, pero sige kunwari wala akong alam. “Baki nandito ka?”“Mag aapply ako dito.” Napatingin siya sa malayo, nakahinto pala si kuya Jiro at nakatingin sa amin.“Ah ganun ba, maganda yan.” Ngumiti ako kahi
Chapter sixty threeSamanthaNgayon lang ako gumising ng umaga na nag aalala sa amoy ko at sa itsura ko, ewan ko ba sarili ko bigla akong naaware.May pimples pa talaga ako ngayon, hays bakit dati hindi naman ako ganito kaaware.Iniba ko ang routine ko lalo na sa sarili ko, hindi ako mahilig maglalagay ng kung anoa no sa itsura pero ngayon bago lumabas naghilamos ako at naglagay ng kaunting make up.Mahahalata ba ni kuya Jiro ito?Hays ang aliwalas ng mukha talaga kapag nag aayos, bakit ngayon ko lang naisipan to gawin sa buong buhay ko?Paano ang aga aga pa naman at tamad na tamad akong mag ayos kapag ganito kaso ngayon parang nahihiya na akong lumabas kapag bagong gising.Inalis ko yung make up ko kase baka mapansin at maasar lang ako ni manong Domeng. Ang aga aga nalilito ako sa sarili ko, nagmumukha na akong tanga sa harap ng salamin.Lumabas na ako at sakto paglabas ko nasa harap ng pinto si kuya Jiro.“Kanina kapa gising ang tagal mong lumabas.”“Pano mo nalaman?”“Naririnig ko
Chapter sixty twoSamanthaAko yung naiilang kase naman ako lang yung inaasikaso ni kuya Jiro, kasama pa man din namin yung babaeng patay na patay sa kaniya.Palagi tuloy tumitignin sa akin si Ericka kahit kwento siya ng kwento ng walang kwenta.Kulang na lang subuan ako ni kuya Jiro, sa totoo lang kilig na kilig ako sa pag aasikaso niya sa akin, circle kase ang table namin kaya malapit lang siya sa akin.Syempre bago kami umuwi ni kuya Jiro ihahatid pa namin si Ericka.Papunta na kami sa parking lot ng sasakyan ni kuya Jiro, nasa likod lang nila ako kase ayaw ko naman silang sabayan pero si kuya Jiro lingon ng lingon sa akin na para akong bata na baka mawala.Hindi ko inasahan si Ericka na mauuna sa gilid ng driver seat, para lang makatabi si kuya Jiro, wala akong pakealam diyan, deretso na lang ako sa likuran ng sasakyan.Para akong bata talaga, parang anak nila.Nagkatitigan kami ni kuya Jiro sa salamin ng makapasok na siya sa loob, umiwas na lang ako ng tingin kase naman nakasiman
Chapter sixty oneSamanthaSabay kaming pumasok sa sasakyan kaya naman walang imikan sa amin, hindi ko alam kung totoo ang narinig ko kanina.Gusto ako ni kuya Jiro?Mahal niya ako?Ano ba talaga? Kapatid lang ba turing niya sa akin? Sinasabi lang ba niya iyon dahil kasama namin kanina si Rod?Mas lalong nanahimik dahil umaandar na ang sasakyan, nakafocus na siya sa daanan habang ako? nakatingin sa daan pero ang isip nasa sinabi ni kuya Jiro.Nanlalamig ang mga kamay ko patunay na kinakabahan ako, naeexcite at natatakot, halo halong emosyon ba kaya ako ganito ngayon.Bigla akong napaubo ng kaunti dahilan ng pagkalingon niya sa akin sabay abot ng tubigan niya. “Hindi na, meron naman ako.” may baon naman akong inumin kaso ubos na pala, parang nagdadry ang lalamunan ko kaso wala akong magawa kundi magkunwaring umiinom kahit ubos na laman.“Inumin mo na wala akong sakit.” Abot uli niya ng tubigan niya, kinuha ko na lang kesa naman ipilit ko na ayaw ko kase naman parang nagdradry lalamunan
Chapter sixtySamanthaBumaba rin lang ako sa sasakyan niya kase mag uumpisa na ang susunod kong klase, bakit ganun? Hindi ako makampante para kaseng may importanteng bagay akong kailangan malaman sa kaniya.Umalis na agad siya papunta na siyang kompanya, matagal tagal na rin simula ng nagturo siya dito sa campus namin and kami lang talaga ang klase niya, sa totoo lang sa klase niya lang ako ganado kase naiintindihan ko mga paliwanag niya.“Aba bakit malungkot ang prinsesa ni prof?”Hindi ko pinansin si Jude kase puro pang aasar lang ang gagawin niya sa akin, gusto ko lang ipahinga ang utak ko, marami akong gustong malaman at itanong kay kuya Jiro lalo yung tungkol kay Ericka, bakit parang ang laki laki ng pagsisisi sa mukha niya kanina.“So guys may company na ba kayo para magOJT?”Oo nga pala next week na iyon, nasabi ko na rin na doon ako sa kompanya nila kuya Jiro mag OOJT at pumayag naman si kuya Jiro, mababago nga lang ang oras ko, imbis na papasok ako dito sa campus, doon na ak
Chapter fifty nineSamanthaNadidismaya ako hindi kay kuya Jiro kundi sa sarili ko dahil ang dali kong umasa, hinalikan lang ako ang laki na ng expectations ko.Ganun ba talaga ang mga lalake? Kayang gawin ang lahat sa babae kahit hindi naman sila magkarelasyon? Lalo na at alam niyang hinahangaan siya ng lahat ng babae.Ganun ba talaga?Naluluha ako tuwing naiisip ko na pinaglalaruan lang ako ng ibang tao.Pero ano yung mga ipinapakita niyang pag aalala sa akin? Mga pagligtas? Siguro nga dahil kapatid lang ang turing niya sa akin, baka nadala lang siya noong gabing yun kaya niya ako nahalikan.Maaga akong umalis ng bahay, sinadya ko talaga dahil ayaw ko makita si kuya Jiro, sakto naman nandito na si manong Domeng.“Oh ang aga aga nakasimangot ka.” Agad na sabi ni manong Domeng.Ngumiti agada ko. “Hindi naman po.”Pilit na ngiti. “Ah siya ng apala salamat ha sa ginawa mo, kung hindi dahil sayo hindi ako makakabakasyon.”“Sabi mo uuwi ka din agad.”“Hahaha.” Tinawanan lang niya ako na p