Mag-log inShare
//2
Huling Na-update:
2024-08-27 18:33:14Chapter two
Samantha
Masaya naman ako sa buhay ko, kasama ko ang kuya Jiro ko, yun nga lang maraming naiinggit sa akin dito, ang iba sa mga kasambahay maski na ang mga nakakakilala kay kuya Jiro na babae.
Hindi naman sila pinapansin ni kuya Jiro dahil busy siya sa kompanya at sa ibang bagay, nagtataka nga ako kung bakit wala pa siyang aswa dahil may itsura naman siya, mayaman din at mabait yun nga lang mas marami ang kasungitan sa katawan.
Wala rin siyang pinupuntang girlfriend dito sa bahay, trabaho at sa bahay lang talaga ang araw araw na gawain niya tapos minsan nakikilaro ng basketball, or golf basta sporty din naman siya.
“Kuya Jiro may ipapaalam sana ako sayo.”
“Ano?” agad niyang tanong.
“Kase may gagawin kami ng mga kaibigan ko, magbobonding lang.”
“Pwede naman basta umuwi ka bago magdilim.” Yun talaga ang palagi niyang bilin sa akin, umuwi bago magdilim eh mas masaya nga gumala kapag gabi kaso hindi ako pinapayagan ni kuya Jiro.
“Sige.” Napilitan ako, paano nanaman kaya ako makakapagpaalam sa mga kaibigan ko kung ganito? Sila nga nakakalabas pa ng gabi samantalang ako hindi.
Minsan naiinggit ako dahil ang iba nakakalabas sa gabi samantalang ako hindi, naiintindihan ko naman si kuya Jiro kaso para akong nasasakal minsan, pero hayaan na, kapakanan ko lang naman inaalala niya.
Atleast nakapagpaalam ako, paano kaya kung suwayin ko siya?
Ano kaya mangyayari? Kase naman hindi ko pa nasubukan tumakas sa kaniya, hindi ko pa alam kung paano gagawin iyon, ang hirap lang dahil baka itakwil niya ako kaya natatakot akong sumuway.
Bahala na, gusto ko lang naman sumaya ngayon, ang hirap ng nakakulong dito sa bahay na napakalawak.
Naghanda na ako upang umalis, si kuya Jiro nandito lang naman sa bahay niya may sarili siyang opisina dito kaya bawal siyang istorbohin.
“Saan ka nanaman pupunta Sam?”
“Sa mga kaibigan ko po mang Domeng nagpaalam naman na ako kay kuya.”
“Ah ganun ba, sige mag iingat ka.” Mabait itong si mang Domeng sa akin, siya lang halos ang mabait dito sa mansyon ni kuya Jiro. May iilan din pero mas masungit ang karamihan naiinggit ata sa akin dahil ako lang halos ang nakakapasok sa kwarto at opisina ni kuya Jiro.
May iilan din akong kaibigan dito sa mansyon kaso busy sila sa trabaho kaya hindi nila maharap mamasyal.
Lumabas ako pero may nasalubong akong mga malditang kasambahay, tinignan nila ako mula ulo hanggang baba at sinungitan, yung tipong wala ka namang ginagawa sa kanila pero ang sungit ng trato sayo? Ang hirap ng ganito pero hinahayaan ko na lang basta si kuya Jiro hindi magalit sa akin ayos na ako.
Akala nila nilulustay ko pera ni kuya Jiro, may allowance kase ako pero pinaghihirapan ko naman iyon, gumagawa din ako ng gawiang bahay at tumutulong kay kuya Jiro kung ano iutos sa akin, lalo kapag may sakit siya ako ang nag aalaga sa kaniya.
Hindi naman ako kagaya ng ibang tao na binibigyan lang ng pera tapos wala ng gagawin, syempre kailangan kong suklian lahat sa kaniya.
Tinatawagan na ako ng mga kaibigan ko kaya naman nagmadali akong lumabas ng bahay, kada labas ko dito pakiramdam ko yung mata ni kuya Jiro nasa likuran ko, parang may nagmamasid sa akin palagi.
Baka dahil sa takot lang ako sumuway kaya ako ganito? Hindi ko pa kase siya nakitang magalit sa akin, sa ibang tao oo pero sa akin hindi pa.
“Huy bakit balisa ka anong meron?”
“Ah eh wala naman.” Nabigla ako dahil sinundo ako ng mga kaibigan ko dito sa labas ng bahay malapit sa gate ng village.
“Hindi pa kame nakakapunta sa bahay niyo kailan kaya kami makakapasok doon?”
“Hindi ko naman bahay iyon nakikitira lang kase ako alam niyo yun.” nakwento ko naman sa kanila na ampon lang ako at hindi ko bahay iyon pero gusto kase nilang pumunta doon, alam niyo naman ang mga kaibigan diba halos gustong sumugod sa mga bahay ng kaibigan nila kaso wala naman akong bahay, hindi naman sa akin iyon kaya hindi ko sila madala. “Sa susunod na magpapaalam pa ako.”
“Okay lang naman, pero teka, nagpaalam ka ba na magagabihan ka? Medyo malayo kase pupuntahan natin.”
“Oo.” Nag alangan ako sa sagot ko kase alam ko naman na hindi ako papayagan ni kuya Jiro.
Napabuntong hininga na lamang ako, hindi naman siguro ako magagabihan ng sobra, bahala na basta gusto ko lang mag enjoy.
Sa kagustuhan kong maglibang ang layo pala ng pinuntahan naming lugar, maraming pumupunta dito kaya naman dito nila ako dinala, ngayon lang din ako nakakalabas, minsan lang din kami mamasyal ni kuya Jiro ay saglit lang din dahil masyado siyang abala sa trabaho.
Hindi ko na talaga namalayan ang oras hanggang sa mag aalasais na pala nandito pa kami, bigla ko na lang naalala ng tumunog ang phone ko.
Hindi ko sinagot kase natatakot ako.
“Hindi pa ba tayo uuwi?”
“Ano ba yan Sam yung sunset ang hinihintay natin uuwi ka na agad, ayun oh tignan mo.” turo niya sa palubog na araw, napakaganda nga talaga at hindi ko na talaga tinignan ang oras dahil nadadala ako sa tanawin at sa pagkwekwento ng mga kaibigan ko.
Mas lalong dumadami ang tao dito lalo pa at pagabi, dumadami na rin ang mga nagtitinda kaya hindi pa kami umaalis.
Napagtanto ko na gabi na, madilim na at wala akong makitang stars mukhang paulan pa.
“Hindi pa ba kayo uuwi? Mauuna na ako.”
“Huh? Uuwi? Alas otso pa lang ng gabi Sam, bakit takot na takot ka?” nahihiya ako kase naman para akong bata na natatakot mapalo ng magulang, takot lang kase ako dahil hindi ako tumupad sa usapan namin ni kuya Jiro.
Wala pang signal dito sa pinuntahan namin dahil mataas.
Ang pinakalate kong oras alasais pero ngayon alasotso na.
Hindi na ako mapakali ngayon, hindi na ako nag eenjoy lalo pa at pakiramdam ko uulan. “May kailangan kase akong gawin sa bahay, kailangan kong tulungan ang kuya ko.”
“Kaya mo ba umuwi mag isa mo?”
“Oo naman.” Bahala na basta makauwi.
“Sige ingat ka, dito lang kami maaga pa kase.”
Nakasanayan ko kase na sumunod sa tinakdang oras sa akin, simula bata ako ganun na, kahit nasa wastong edad na ako hindi ko magawa ang gusto ko kailangan susundin ko ang oras ni kuya Jiro, bakit ganun hindi ako makasuway, siguro dahil hindi ko pa kaya mabuhay mag isa, wala naman akong trabaho at nakaasa pa rin ako kay kuya Jiro.
Pwede na nga ako mag asawa kaso iba yung takot ko, parang ako at si kuya Jiro lang ang nasa mundong ito.
Sumakay na ako agad para naman makauwi na, nagpahatid ako sa terminal ng bus para mabilisan, hindi lang ako kinakabahan kay kuya Jiro kundi kinakabahan din ako sa panahon.
Sigurado ako hinahanap na niya ako, para talaga akong bata, buti pa yung mga estudyante doon kanina sa pinuntahan ko walang naninita, ako na over age na ata sa curfew curfew na yan pero heto aligagang umuwi.
Wala pa kami sa may terminal biglang bumuhos ang ulan, mas lalo akong kinabahan lalo ng kumukulog na.
Napatakip ako ng tenga at napapikit, grabe ang kaba ko ngayon lalo pa at huminto si manong driver dahil mababasa kaming dalawa kapag tumuloy siyang nagmaneho.
Huminto siya sa isang waiting shed, maraming taong nakasilong doon pero ako? hindi ako bumababa ng tricycle kahit na basang basa siya, nanginginig ako hindi dahil sa lamig, nawawala ako sa sarili kapag nakakarinig ako ng malakas na kulog.
May phobia ako sa kulog at kidlat kaya ayaw ko rin ng nagpapagabi, isa din yun sa dahilan kaya ayaw akong magabihan ni kuya Jiro dahil madalas kumukulog at kidlat sa gabi.
“Hoy miss bumaba ka na!”
“Miss!”
Para akong nananaginip na may sumisigaw pero hindi ko kayang bumaba dahil nanginginig ang buong katawan ko, hindi ko alam kung since birth ba ganito na ako dahil wala akong maalala sa pagkabata ko, basta simula ng nakilala ko si kuya Jiro ganito na ako, ang sabi naman niya sa akin nakuha ko daw ito noong namatay ang mga magulang ko.
Umiiyak na ako habang nakatakip ang aking magkabilang tenga gamit ang mga kamay ko, gusto ko na lumabas dahil basang basa na ako.
Ang dami ng sumisigaw sa akin pero hindi ko sila pinapansin.
Ang tagal kong nasa loob ng tricycle, nanginginig at umiiyak hanggang sa may maliwanag na tumutok sa aking mukha.
Hindi ko masyadong maimulat ang aking mga mata dahil malakas ang ilaw pero naaaninag ko na may sasakyan na nakatapat sa tricycle na sinasakyan ko.
Walang harang kase itong tricycle kaya kitang kita ako, at basang basa.
“Nandito na ako.” bigla kong narinig ang boses ni kuya Jiro, umiba ang pakiramdam ko parang nagkaroon ako ng lakas ng loob, totoo ba ito? o naghahalucinate lang ako?
Dahan dahan kong minulat ang mga mata ko at lumingon sa taong nasa gilid ko.
Nanginginig pa ako dahil sa takot at lamig pero pansin ko ang suot niya parang totoong si kuya Jiro nga, hinila ko ang kaniyang jacket ay yumakap sa kaniya.
Tinanggal naman niya agad ang suot niyang jacket at pinayakap sa akin.
“Kaya mong tumayo?” ang hina ng pandinig ko ngayon pero pinipilit kong kumalma.
Hindi ko kayang gumalaw, parang wala akong pakiramdam kanina pa pero habang nakayakap ako kay kuya Jiro para akong nasa higaan ko na inaantok at komportable.
Hindi ko na namalayan ang mga nangyari basta pagkagising ko nasa loob na ako ng higaan ko.
Kaugnay na kabanata
The Billionaire's Revenge //3
Chapter threeSamanthaParang ayaw ko na lumabas ng kwarto ko, kinakabahan ako, tanda ko naman ang mga nangyari, kaso yung parte na nasa tricycle ako parang panaginip.Si kuya Jiro ba ang nagdala sa akin dito?Hays ano ba yan! Bakit kase nalate akong umuwi, nasaktohan pang umulan at kumulog.Ang gaan gaan na ng pakiramdam ko ngayon maski noong nilapitan ako ni kuya Jiro, halos ganun ang nangyayari tuwing niyayakap ako ni kuya Jiro kapag nakakarinig ako ng kulog at kidlat.Para siyang gamot ko tuwing umaatake ang phobia ko, simua’t sapul ganun na talaga ang ginagawa niya kapag nakikita niyang umaatake ang phobia ko, niyayakap niya lang ako ng mahigpit at pinapakalma.“Maam Sam gising ka na ba?” kumakatong na si manong Domeng sa pinto ko.“Opo!” sigaw ko at agad ko siyang pinagbuksan.“Pinapatawag ka ni sir Jiro.” Ito na yun, paano ako makakatakas ngayon, wala ng atrasan, matitikman ko na ang galit ng isang Jiro Villafuente.“Manong samahan mo naman ako doon.”“Hanggang sa labas lang ak
Huling Na-update : 2024-08-27The Billionaire's Revenge //4
Chapter fourSamanthaNakakatamad pumasok kung kailan graduating na ako, paano naman kase paiba-iba ang schedule ko minsan may pasok minsan wala, mas marami yung pinapagawa kesa sa tinuturo, kung sabagay pabor naman sa akin ito dahil mas marami akong oras gumala, yun nga lang hindi pwede sa gabi.Para akong natrauma sa nangyari sa akin noong nakaraang linggo, hindi naman sa natatakot ako kay kuya Jiro, natatakot ako para sa sarili ko, paano kung hindi dumating si kuya Jiro sa ganung sitwasyon, baka inatake na ako sa puso o kaya namatay, hays ang lala nang naiisip ko.“Sam!”“Oh Riri!”“Nahihirapan ako sa isang subject ko Sammy!” siya ang bestfrend kong si Riri magkaiba na kami ngayon ng subject kase naman bumagsak siya sa isang semester.“Tutulungan na lang kita total wala akong ginagawa.”“Talaga!”“Bilisan mo dahil may klase na ako mamaya.”“Oo heto na.”Nasa bench kami ng school at ako? naghihintay sa next subject ko, ang pangit kase ng schedule ko, para hindi ako antukin tutulunga
Huling Na-update : 2024-09-04The Billionaire's Revenge //5
Chapter fiveJiro“I’m busy I will call you later.”“Sir tungkol po kay Sam.” Napahinto ako sa ginagawa ko nang marinig ko ang pangalan ni Samantha.“Bakit? anong meron?”“Meron po kaseng umaaligid na lalake sa kaniya dito sa campus, classmate po niya, Jude ang pangalan, halata kaseng sinusundan si maam Samantha at naiilang siya dito, sir Jiro mukhang pauwi na rin po siya ngayon.”“Pero may klase pa siya diba?”“Opo, mukhang hindi na siya papasok sa last subject niya po sir.”Napabuntong hininga na lamang ako, sino naman kaya yang Jude? Wala siyang nababanggit sa akin na nambubully sa kaniya, ngayon lang nireport sa akin ng tauhan ko.Naghired ako ng magmamanman kay Sam sa lahat nang gagawin niya at kung saan man siya pupunta, hindi ako mapalagay sa nilagay kong tracker sa phone niya, kaya ginawa ko yan.Hindi lang dahil sa safety niya kung hindi para na rin sa tunay niyang pamilya, gusto kong makasiguro na hindi siya matatagpuan nang mga tunay niyang pamilya.Binilin ko agad si manon
Huling Na-update : 2024-09-05The Billionaire's Revenge //6
Chapter six Samantha Pumunta ako sa kwarto ni kuya Jiro upang magpaalam na papasok, nakita ko kaseng medyo bukas kaso nag alangan ako dahil maaga pa, baka kung ano makita ko. Iba naiisip ko hahaha, pero sige magpapaalam muna ako, gawain ko naman ito kapag bukas ang pinto niya, minsan kase nagbrebreakfast siya nang ganitong oras. Pagbukas ko sa pinto walang tao. Napatingin ako sa paligid at hinahanap siya, walang tao, walang nakaupo sa couch kung saan madalas siyang kumain nang almusal. “Kuya?” tawag ko sa kaniya kaso walang sumasagot. Aalis na lang ata ako, wala naman siya dito sa kwarto niya, iniwan pa niyang bukas. Humakbang ako paatras kaso nabigla ako dahil may nakaharang sa likuran ko hindi ko alam kung ano dahil wala namang kung ano diyan sa likuran ko kanina, kaya napaharap ako bigla kaso sa gulat ko kay kuya Jiro na nasa likuran ko pala ay napahawak ako sa tuwalya niya na nakasampay sa kaniyang leeg. Muntikan pa akong matumba patalikod mabuti na nga lang nasalo ng kam
Huling Na-update : 2024-09-08The Billionaire's Revenge //7
Chapter sevenSamantha“Kuya!” sigaw ko sa kaniya,bukas kase yung pinto ng kwarto niya at nakita ko siya na nasa table niya kaya nilapitan ko.“Hindi ka pa ba aalis, malalate ka.”“Magpapaalam palang naman ako na aalis na ako, sunod ka na lang kuya Jiro!” nakangiti ako sa kaniya pero nakatitig lang siya sa akin.Hindi ako natatakot sayo kahit ganiyan ka makatitig hahaha, alam kong maglelecture ka pa sa amin mamaya. Natutuwa nga ako dahil kasama kita araw araw kahit isang oras lang.Yung pakiramdam ko napakasafe ko talaga.Si mang Domeng ang naghatid sa akin ngayon dahil day off ng driver namin. “Ang saya moa ta ngayon.”“Syempre manong , nasa campus mamaya si sir Jiro.”“Kaya pala.”“Anong kaya pala?”“Hahaha wala naman Sam pagbutihan mo lang ang pag aaral mo.”“Syempre manong kailangan eh may bantay ako.”“Talaga naman si Jiro oh.”Masaya ang araw ko ngayon, ibang iba ang mood ko kaso sinalubong ako ni Jude na may masamang mood, ayaw ko mahawa kaya umiwas ako pero ang sama ng tingin
Huling Na-update : 2024-09-09The Billionaire's Revenge //8
Chapter eightJiroGago yung batang yun, ayaw tigilan si Sam kahit na dinamay ko ang pamilya ayaw pa rin tumigil, mas mainam siguro na patikman ko ulit ang pamilya niya ng mas malalang problema.Alam kong binubully nanaman niya si Sam kaya inilayo ko siya sa lalakeng yun.Kung ayaw mo siyang tigilan hindi rin kita titigilan. Inutusan ko ang tauhan ko na takutin ang pamilya ni Jude at sabihing may binubully siya sa campus at si Jude ang dahilan kaya nalugi sila, hindi pwedeng malaman ni Sam ang mga ginagawa ko.Kailangan lang tumigil ng lalakeng iyon, sinisisi pa si Sam sa pagkalugi ng kompanya nila pero ang totoo siya naman talaga ang dahilan, kaya pinaasikaso ko na sa tauhan ko ang lahat.Papunta na ako ngayon sa kompanya ko dahil may meeting akong kailangan puntahan.Halos dalawang oras ako sa conference hall namin.Umiinit lang dina ng ulo ko sa mga empleyado ko, kung hindi lang ako naaawa sa iba matagal ko na silang pinaalis, mga palpak.Paglabas ko ng conference room dumiretso ak
Huling Na-update : 2024-09-11The Billionaire's Revenge //9
Chapter nineSamanthaHindi na ako makahinga dito sa loob, napanghihinaan na ako ng pag asa, pakiramdam ko bibigay na ang katawan ko, hindi dahil sa takot dahil para akong nasosofocate sa loob ng banyong ito lalo na at walang ilaw tapos kanina pa ako nandito.Napaupo na lang ako sa sulok, pumikit at nagdasal, kinakalma ko ang aking sarili upang hindi ako mawalan ng malay.“Kuya Jiro sana hanapin mo ko.” Bulong ko sa aking sarili, pero kung wala siyang pake sa akin malamang uuwi nay un sa bahay at matutulog.Baka bukas na ako makita dito, baka hindi na nila ako makitang buhay dito bukas.Nakakanega yung sitwasyon ko, nasa dulo kase itong bahagi ng building kaya madalang na may dumaan dito, sinabi ko naman sa janitress na huwag ilolock, kaso bakit sarado sa labas.Hindi kaya sira ang pinto?Hinahabol ko na lang ang paghinga ko pero napapasilip ako sa ilaw sa labas, sign ba yan na huwag akong mawalan ng pag asa? Kahit madilim dito sa loob may nagsisilbi sa akin ng liwanag.Tumayo ako par
Huling Na-update : 2024-09-13The Billionaire's Revenge //10
Chapter tenSamanthaAkala ko nga hindi kami mapapansin ni kuya pero pumunta siya dito sa table namin ng may ngiti sa kaniyang labi, tinignan niya lang ako at hindi man lang pinuri, hindi man lang nagandahan.Nageffort pa ako magmake up pero ganun lang tititigan lang ako at tatanungin kung gutom na ako, nakakasama naman ng loob.Kung sabagay bakit niya ako pupurihin kung hindi ako maganda sa paningin niya, ang daming magagandang babae ngayon dito.Pangiti ngiti lang ako pero nalulungkot ako, hahaha umasa kase ako ang hirap pala kapag ganun, kailangan ko na tigilan ang kakapantasya ko kay kuya Jiro.May tinawag siyang waiter at nagserve sa amin ng pagkain. “Diyan lang muna kayo, may pupuntahan lang ako.” paalam niya sa amin ni manong Domeng habang kumakain.“Sige lang okay na kami dito.”“Ayos lang kami dito kuya.” Ngiti ko sa kaniya sabay alis na niya agad, pumunta siya sa mga nag-uusap usap na mga babae at mga lalake, mukhang pinupuri siya dahil sa naging antas niya ngayon, kapuri pu
Huling Na-update : 2024-09-15
Pinakabagong kabanata
The Billionaire's Revenge //40
Chapter fortySamanthaPaglabas ko ng kwarto napatitig sa akin si kuya Jiro, tapos tumingin siya bandang ibaba. Huwag maging malisyoso yung paa ko tinitignan niya.“Sumama ka sa akin.” Bigla niyang sinabi.“Saan kuya?”“Basta.” Hindi ako lumalakad kaya naman hinila niya ang kamay ko upang sumama sa kaniya, hindi ko naman kase alam saan pupunta, nakasapatos na ako at ready na pumasok pero maya maya pa naman ang klase ko, wala yung first and second subject ko.Nagpahila na lang din ako at sa kotse ako dinala. “Saan tayo pupunta kuya?”“Bibili ng sapatos.”“Sapatos?”“Mo.”Napatingin ako sa sapatos ko, medyo nabubutas na pala ang harapan nito, kaya pala napatingin si kuya Jiro sa bandang ibaba dahil tinitignan niya ang sapatos ko, nakarubber shoes kase ako.Nahiya tuloy ako, tinago ko ang paa ko at umupo ng maayos. “Hindi ka bumili ng bagong sapatos.”“Ayos pa naman tong sapatos ko kuya Jiro.”“Masisira na.”Deretso kami sa mall, mamahaling mall pa talaga kami pumunta at kilala ata si ku
The Billionaire's Revenge //39
Chapter thirty nine Samantha Weekend ngayon kaya tambay sa bahay, hindi daw muna papasok ngayon si kuya Jiro, gusto rin magpahinga kaya makakapagpahinga din ako. Kaso hindi naman pwedeng late magising dahil kailangan ko rin pagtrabahuan yung allowance ko na binibigay ni kuya Jiro sa akin, kahit hindi niya iutos na pagtrabahuan ko yung allowance ko ay ginagawa ko parin. “Magandang umaga kuya!” “Magandang umaga Sam!” “Aba! Masaya ang prinsesa ni boss.” Pang aasar nila sa akin, nandito ako sa garden, sanay naman ako matawag ng ganiyan kahit nakakailang, ngumingiti o tumatawa na lamang ako. Prinsesa ni boss, ang sarap pakinggan prinsesa ni Jiro. Tumutulong lamang ako sa kanila hanggang maglunch, ayaw ko kase tumulong sa loob ng bahay dahil ang daming nakakairita doon, wala naman akong ginagawa sa kanila pero nararamdaman ko na ayaw nila sa akin kaya dito ako palagi sa labas tumutulong. Naghahakot din ako ng mga tuyong dahoon, kahit mainit dito atleast hindi mga peke ang mga nakaka
The Billionaire's Revenge //38
Chapter thirty eightSamanthaPara akong naging Cinderella ng ilang minuto dahil sa pagtakas namin ni kuya Jiro, maski naman ako pagkaupo ko gusto ko na umuwi, iba kase yung datingan sa akin ni Roderick ngayon, basta may kakaiba nararamdaman ko, itong si kuya Jiro naman naging best actor na sa kagustuhan ding tumakas.Mabuti na lang understanding si Riri paano may boylet na kasama hahaha mabait naman si Baste at nandoon din si Rod kaya ayos lang, hindi naman siya maglalasing.Sa ngayon hindi na ako si Cinderella, back to reality na ako, may pasok na rin kaya kailangan kong gumising ng maaga at gumayak ng sarili.Mamayang uwian deretso nanaman ako sa kompanya nila kuya Jiro, kahit papaano naman maayos ang trabaho ko doon sinasamahan naman ako ni manong Domeng sa gawain, at nakasahod na rin ako, dinagdag ni kuya Jiro sa allowance ko yung sahod ko, inalagay niya na lang sa account ko, parang sobra pa nga ang binigay niya sa akin.Makakapag ipon ako nito kaso nga lang kapa malapit na ang
The Billionaire's Revenge //37
Chapter thirty sevenSamanthaNabanggit ni Erick yung tungkol sa anniversary ng company nila kaya itong si Riri atat na atat sumama, hindi ko naman siya pwedeng tanggihan lalo inimbita din siya.Inimbita din naman si kuya Jiro kaso yung ate ni Erick na si Ericka.Alam ko pupunta si kuya Jiro kase close ata ang family nil ani Ericka lalo pagdating sa business, ano namang kinalaman ko doon? Hays bisita lang ni Erick, kay Riri na lang ako makikisabay.Naghanap kami ni Riri ng pwedeng maisuot sa bahay niya, mabait naman family niya at pinahiraman nila ako ng damit at sapatos na maisusuot.“Salamat ha.”“Sunduin na lang kita bukas dito sa may labas ng village.”“Okay sige.”Hindi siya makapasok sa village kase naman kailangan may tawagan pa sa loob na kakilala, hindi naman pwedeng ako kase kailangan yung may ari mismo ng bahay.Ganiyan kahigpit sa village dito lalo puro mayayaman ang nakatira.Isa na doon siyempre si kuya Jiro. Speaking of kuya Jiro, pupunta kaya siya? Siguro pupunta yun ,
The Billionaire's Revenge //36
Chapter thirty sixSamanthaMabuti na lang hindi na gaanong masakit itong paa ko, makakapasok ako ngayon at ihahatid naman ako, kaya ko na rin maglakad kaso dahan dahan lang, hindi muna ako pwedeng magsapatos kaya yung sandals ko na komportable ang isusuot ko.“Ako na maghahatid sayo, papunta din ako sa campus niyo.” Sabi ni kuya Jiro sa akin.Maganda ang mood niya, maaga kase ang klase namin sa kaniya kaya maaga din siyang papasok pero hindi siya ang first subject namin.Ngumiti lang ako, hindi niya ako inalalayan pero ayos lang hahaha nasanay na ata akong ginagawang prinsesa ni kuya Jiro hahaha.Kahapon kase hindi ko din makalimutan yung ginawa niya, binuhat niya ako na parang kakakasal lang namin, ano ba yan bakit kinikilig ako!Nawala na sa isip ko yung nakita kong pagbaril niya sa lalake, natabunan ng kilig, ang bango niya kase tapos ang sweet pa ng ginawa niya, imbis na alalayan lang ako binuhat naman na niya ako papunta sa kotse.Napansin ko ang sarili ko na nakangiti habang na
The Billionaire's Revenge //35
Chapter thirty fiveSamanthaInaalala ko si kuya Jiro ngayon, kase alam ko ang halos karamihan sa mga lalake mahilig gumanti, palalampasin na lang kaya niya yung ginawa nila sa kaniya?Hindi naman galit sa akin si kuya Jiro, akala ko kase ako ang masisisi kapag nabugbog siya pero hindi naman, sobra lang akong natuwa dahil may nagcocomfort sa akin na lalake kahit papaano.May gagawin sana ako ngayong araw pero may napansin akong kakaiba, may mga tauhan si kuya Jiro dito sa mansyon na hindi ko madalas makita.Nagtaka ako dahil hindi naman nagagawi ang mga ganung tauhan ni kuya Jiro, iba ang suot nila parang mga body guward niya.Hindi lang iisa ang nakita ko, ang iba nasal abas ng mansyon pero hind isa mismong harap kundi sa may bandang likod na parang may binabantayan.Tapos may nakasalubong pa akong ibang mga tauhan niya, anong nangyayari? Bakit nasa bandang likod sila, hindi ko sana mapapansin iyon kung hindi ako dumaan sa may gilid kase naman glass ang pader kaya kita sila, ako lang
The Billionaire's Revenge //34
Chapter thirty fourJIROIto yung unang beses na may tumadyak sa akin, hindi ko mapapalampas to, ang sakit ng buong katawan ko pero kaya ko pa naman kumilos.“Kinaya ka talaga ng lima?” tawang tawa si manong Domeng sa akin.“Huwag mo kong kausapin.”“Hahaha Jiro ikaw ba yan?”“Tumigil ka alam ko alam mo rason kung bakit.”“Hahaha oo naman kaso pwede mo naman sila dalhin sa malayong lugar at doon labanan.”“Naunahan ako, wala akong nagawa.” Kung umalis lang si Sam ng oras na iyon napatay ko na silang lahat kaso naunahan ako, hindi ko naman siya sinisisi dahil alam kong natatakot siya at natataranta.“Ganyan talaga kapag napapamahal na.”“Anong sabi mo?”“Napapamahal kako yung napapalapit ganon tapos ano umm, basta yun na yun mahirap na bitiwan.” Yung ngiti niya parang nang aasar.Ginawa ko lang kung anong dapat, alangan pabayaan ko si Sam, mga walang kwentang tao sa Lipunan ang mga nandoon maghintay sila ng oras nila ng malaman nila kung sino ang binangga nila.Hindi na ako sumagot sa
The Billionaire's Revenge //33
Chapter thirty threeSamanthaHinihigit ko ang aking mga braso kaso ang higpit ng pagkakahawak nila sa akin, nakatingin si kuya Jiro sa akin ngayon.Ayos lang ako kuya, lumaban ka, labanan mo sila. Yan ang gusto kong sabihin kaso natatakot ako dahil baka kung anong gawin nila kay kuya Jiro.“Bakit.” yan lang ang nasabi ko habang nakatitig siya sa akin, nanlalamig ang mga paa at kamay ko, hindi na dahil sa phobia ko ito, dahil na rin sa takot ko.“Pumikit ka na lang.” yan ang huling sinabi ni kuya Jiro sa akin bago siya pinagtulungan ng mga lalake na bugbugin.“Tama na!” sigaw ko, iisang lalake na lang ang nakahawak sa magkabilang braso ko pero hindi ako makawala dahil ang higpit ng pagkakahawak niya.Tinatakpan na lang ni kuya Jiro ang kaniyang mukha pero sinisipa siya ng mga lalake habang nakaluhod siya, hindi ko malaman kung napuruhan na ba ang mukha niya pero mahigpit niya itong tinakpan at ang katawan niya ang binugbog.Hindi ko matiis na makita siyang ginaganyan kaya naman pinili
The Billionaire's Revenge //32
Chapter thirty twoSamanthaMaayos naman ang naging trabaho ko kay kuya Jiro, wala naman siyang reklamo at si manong Domeng naman magaling umalalay sa akin.Sakto weekend na kaya naman naisipan kong ayain si kuya Jiro na pumuntang perya, ito kase yung pagkakataon na hindi ako masyadong pagod.Kapag weekdays nakakapagod din kahit na nasa school ka at nakikinig. “Kuya gusto mo bang pumunta ng perya mamaya?”“Perya?”“Yung nakita natin na may maraming ilaw sa daan.” Hindi siya umiimik. “Pwede din.” Ayun pumayag na din.“Ako gusto ko!” sigaw ni manong Domeng. “Ay may pupuntahan nga pala ako.” biglang nagbago isip niya, ang bilis ah, akala ko gusto niya sumama.Natuwa ako dahil makakapunta akong perya tapos may kasama akong may pera hahaha biro lang gusto ko lang din ipasyal si kuya Jiro.Si manong Domeng parang gusto ata sumama kaso saan naman kaya siya pupunta? Maaga kami umalis dito sa kompanya dahil may pupuntahan kami ni kuya Jiro, hindi pa kami ng dinner pero nagmeryenda kami paano k
