LOGINShare
//3
Last Updated:
2024-08-27 18:33:59Chapter three
Samantha
Parang ayaw ko na lumabas ng kwarto ko, kinakabahan ako, tanda ko naman ang mga nangyari, kaso yung parte na nasa tricycle ako parang panaginip.
Si kuya Jiro ba ang nagdala sa akin dito?
Hays ano ba yan! Bakit kase nalate akong umuwi, nasaktohan pang umulan at kumulog.
Ang gaan gaan na ng pakiramdam ko ngayon maski noong nilapitan ako ni kuya Jiro, halos ganun ang nangyayari tuwing niyayakap ako ni kuya Jiro kapag nakakarinig ako ng kulog at kidlat.
Para siyang gamot ko tuwing umaatake ang phobia ko, simua’t sapul ganun na talaga ang ginagawa niya kapag nakikita niyang umaatake ang phobia ko, niyayakap niya lang ako ng mahigpit at pinapakalma.
“Maam Sam gising ka na ba?” kumakatong na si manong Domeng sa pinto ko.
“Opo!” sigaw ko at agad ko siyang pinagbuksan.
“Pinapatawag ka ni sir Jiro.” Ito na yun, paano ako makakatakas ngayon, wala ng atrasan, matitikman ko na ang galit ng isang Jiro Villafuente.
“Manong samahan mo naman ako doon.”
“Hanggang sa labas lang ako ng pinto, nasa opisina siya ngayon.” may opisina kase siya malapit sa kwarto niya dito mismo sa bahay.
“Manong.” Nagmamakaawa ako kay manong Domeng na samahan ako sa loob, natatakot ako baka kung anong gawin sa akin, kung anong sabihin, first time kong sumuway pero sa totoo lang may karapatan naman akong gawin ang gusto ko, lampas na ako sa legal na taon at kailangan ko rin naman lumabas labas para naman mamotivate, mag unwind. Hays masabi ko kaya iyan kay kuya Jiro mamaya?
“Nako, halika na mamaya ako pa mapapagalitan.”
“Magsisipilyo muna ako manong at magpapalit, susunod na lang po ako doon.”
Nag ayos muna ako ng sarili, nakakahiya naman kakagising ko lang tapos deretso agad doon, hinintay ako ni manong Domeng sa labas ng kwarto ko, talagang siniguradong wala akong kawala, paano naman kaya ako tatakas nito?
Nasa tapat na kami nang pinto nang kwarto ni kuya Jiro, kumatok si kuya Jiro at pinapasok kami nim ang Domeng, mukhang busy siya ang aga aga nakaharap sa laptop niya.
“Lumabas ka na.” aakmang lalabas na sana ako. “Mang Domeng.” Pagdidiin niya sa pangalan nim ang Domeng.
Napatingin ako kay mang Domeng, nanghihingi ng tulong pero yung mukha niya nang aasar pa. “Sige po maiwan ko na kayo.”
Hindi nakafocus si kuya Jiro sa amin, abala siya sa tinatype niya kaya naman dumiretso na lang ako sa couch malapit sa table niya.
Nakikiramdam ako sa kung anong sasabihin niya sa akin, palalayasin kaya niya ako kapag sinabi ko yung mga nasa isip ko kanina?
Malamang ganun ang mangyayari, ano pang idadahilan ko, mali ko rin naman talaga, iniingatan lang din talaga niya na mangyari yung nangyari kagabi.
Hinihintay ko siyang magsalita kaso busy pa siya, nahihiya naman akong magsalita baka maistorbo ko siya sa ginagawa niya.
Halos magkakalahating oras na akong nakaupo hindi pa rin niya ako pinapansin.
Mag iisang oras na hindi pa rin niya ako kinakausap, pinapunta lang ba niya ako dito para panuorin siya? Napapasulyap ako sa kaniya pero busy siya sa ginagawa niya, hindi ako makapagsalita kung ano ano na lang din ang ginagawa ko dito, tinitignan bawat sulok ng kwartong ito.
Halos isang oras at kalahati bago ko narinig ang pagsara ng laptop ni kuya Jiro, nagulat na lang ako nakatingin na siya sa akin.
Napalihis ako ng tingin dahil nahihiya ako.
“Kanina pa kita hinihintay magsalta.”magsalita.” Sabi ni kuya Jiro.
Huh? Ako?
Bakit ako? siya itong nagpatawag sa akin tapos ako yung hinihintay magsalita?
Hindi ko naman masabi iyan sa kaniya. “Umm—”
“Wala ka talagang sasabihin?” ang seryoso ng tono ng boses niya kaya natataranta ako at kinakabahan. Ano bang dapat kong sabihin? Hindi ko rin alam. Natatakot ako ngayon sa kaniya kaya hindi ako makapagsalita.
“Kuya anong sasabihin ko?”
“Ewan ko sayo.” Mas lalo akong kinabahan nang biglang magsungit siya sa akin. “Ano ba kaseng ginawa mo kahapon? Kaya anong dapat mong sabihin?”
“Umm, lumabas kami nang mga kaibigan ko tapos hinintay namin yung sunset kaya nagabihan ako tapos nauna na akong umuwi sila naiwan pa kaso umulan at kumulog kaya—”
“Hindi ko sinabing magkwento ka, tinatanong ko kung anong sasabihin mo sa nangyari kahapon.” Ang bobo ko promise, napahiya ako doon ah hindi ko rin siya maintindihan.
“Ano bang sasabihin ko kuya?”
Napapikit siya ng mata at hindi na nagsalita. Ako yung nahihiya sa kaniya kase may kasalanan ako, ano ba dapat kong sabihin? Natataranta ako dito dahil sa kaniya, nakakatakot si kuya Jiro kapag seryoso siya, hindi tuloy gumagana ang utak ko.
Nagfocus akong mabuti para naman maintindihan ko sinabi niya, anong dapat kong sabihin sa ginawa ko kahapon?
Ngayon ko lang talaga napagtanto yun.
“Sorry po.” Narinig ko ang pagbuntong hininga niya, pakiramdam ko nasabi ko na ang hinihintay niyang masabi ko. “Sorry talaga kuya Jiro.”
“Hindi kita hinihigpitan dahil ayaw kong sumaya ka, hinihigpitan kita dahil inaalala kita.” Paliwanag niya sa akin.
“Alam ko naman iyon, kaso sunset yung hinihintay namin kaya nagabihan, tapos ang ganda doon, nakakagaan sa pakiramdam yun nga lang malayo dito.”
Tumatango na lang siya ngayon at hindi sumasagot sa mga sinasabi ko sa kaniya, okay na kaya siya? Hindi na siya galit?
Pero hindi naman ata siya nagalit sa akin, serious mode lang ba.
Hindi ko tuloy alam kung pwede na akong umalis o hindi kase naman nahihiya akong magsalita, pero hindi na ako nakakaramdam ng kaba ngayon, natatakot kase ako kanina dahil hindi ko magets yung gusto niyang ipahiwatig.
Naikwento ko tuloy mga ginawa namin doon, gumaan ang pakiramdam ko ng makita ko siyang ngumiti sandali.
Yung sorry ko lang pala ang hinihintay niya, kung nagets ko kaagad edi sana hindi na ako tumagal pa doon.
Paglabas ko sa kwarto ni kuya Jiro agad akong sinalubong ni manong Domeng na may ngiti sa kaniyang labi.
“Bakit po?” tanong ko agad.
“Mukhang good mood na ulit si sir.”
“Paano niyo po nasabi?”
“Hindi ka naman lalabas diyan sa kwarto niya hanggat hindi kayo nagiging okay.” Oo nga naman, pero para naman kaming magkasintahan sa sinasabi ni manong Domeng sa akin.
“Pinagsabihan lang po niya ako bilang kapatid niya.” yung ngiti ni manong domeng ayaw maalis. “Bakit po manong?” tanong ko agad kase parang kinikilig siya.
“Sobra ang pag aalala niya sayo kahapon, hindi siya mapakali, hind inga niya natapos yung dinner niya at maski yung meeting niya online matrack lang kung nasaan ka.”
Iniimagine ko palang kung gaano na siya mag alala parang may kuryente na sa katawan ko, kung hindi ko siya tinatawag na kuya malamang mapagkakamalan kaming magkasintahan.
“Kasalanan ko naman po iyon manong Domeng wala din po kasing signal banda doon sa pinuntahan po namin.”
“Yun nga din ang sinabi ko sa kaniya, imbis na ipautos niya sa iba ang paghahanap sayo, siya na itong kusang umalis upang hanapin ka, alalang alala sayo yung tao.” Sabay siko sa akin ng mahina na parang kilig na kilig.
Ayaw ko naman bigyan ng ibang malisya yung ginawa sa akin ni kuya Jiro, ang daming magagalit sa akin dito kung sakaling hindi na kuya ang turing ko sa kaniya, ang dami kayang nagkakagusto sa kaniya dito.
And I’m sure mask isa kompanya nila marami siyang tagahanga.
Napatulala na lang ako sa labas, kung susundin ko ang sarili ko at mapapahamak naman ako sa huli mas okay na sundin si kuya Jiro dahil alam kong hindi ko ikapapahamak ang gusto niya.
At dahil wala naman akong ginagawa tumulong na lang ako sa garden kaso pagdating ng alas tres ng tanghali pinatawag nanaman ako ni kuya Jiro.
“Bakit po?” tanong ko agad, ang bantot ko pa kase pinagpawisan ako doon sa ginawa ko sa mga halaman.
“Sasama ka sa akin.”
“Ha? Ah eh magbibihis muna ako.” tumango lang siya kaya nagmadali ako, saan naman kaya kami pupunta? Madalas naming puntahan ay grocery lang naman o kaya kakain sa labas, kasama syempre si manong Domeng.
Nagmadali akong bumalik dahil nakakahiyang paghintayin ang isang Jiro Villafuente.
Nasa labas na siya ng kwarto niya, nakapantalon at tshirt lamang siya, napakasimple at ang pogi niyang tignan, ngayon ko lang siya nakitang ganiyan ang porma.
Ano ba to bakit hindi ko maiwasan mahiya at mapatingin sa kaniya, mas makinis pa nga ang mukha niya kesa sa akin.
“Saan tayo pupunta kuya Jiro?”
“Basta.” Sumusunod na lamang ako sa kaniya, ang akala ko nga kasama si manong Domeng dahil doon ako sa likod uupo sana. “Dito ka sa tabi ko.” Utos niya sa akin.
Siya ang magmamaneho? Ngayon lang kami aalis ng walang ibang kasama.
Ang lakas tuloy kumabog nang dibdib ko.
Nagkunwari akong kalmado pero ang totoo naiilang ako, saan kami pupunta? Nakashades na siya ngayon habang nagmamaneho, pakiramdam ko isa akong prinsesa na pinagmamaneho ng isang gwapong prinsipe.
Ang gwapo niya ngayon lalo at nakashades siya.
Nakatanaw lang ako sa dinadaanan namin, hindi kami umiimik pero may music naman kaya maingay dito sa loob ng sasakyan.
Ayaw naman niyang sabihin kung saan kami pupunta, ang layo na namin sa madalas naming putahan, akala ko nga maggrogrocery lang kami.
Gusto ko na magtanong ulit kase naman hindi ko na alam kung saan kami pupunta.
Ipapaampon na ba niya ako sa iba?
Iwawala? Pero para naman akong pusa ililigaw.
Saan ba niya ako dadalhin? Tanging sarili ko lang ang dala ko at ang aking kaluluwa.
Medyo pamilyar ang dinaanan namin ngayon lalo na ng lumiko kami sa pataas na lugar. “Teka dito yung—” lumingon ako sa kaniya, yung ngiti niya hindi buo pero alam kongi isa lang ang nasa isipan naming dalawa ngayon.
Pupunta kami doon sa lugar kung saan ako dinala ng mga kaibigan ko.
“Maganda dito kuya.”
Alam kong maganda ang mood niya kahit nakashades siya, napapatulala tuloy ako habang nagmamaneho siya.
“Tumingin ka sa paligid kesa sa akin, mas maganda makikita mo.” Hindi ko namalayan ang sarili ko dahil pang artista talaga ang itsura ni kuya Jiro.
Nakakahiya tuloy yung sinabi niya sa akin.
Medyo malayo yung byahe pero sulit, sakto pa ang oras namin ngayon dahil hapon pa lang, ang bilis kase niya magmaneho.
Medyo kakaunti ang tao ngayon siguro dahil weekdays at may pasok.
Pagbaba namin ng sasakyan si kuya Jiro ang nililingon ng mga babaeng dumadaan dito at mga babaeng nakatambay.
Nahihiya akong lumapit sa kaniya para akong pulubi na nakisakay, pero ganun naman talaga ako sa buhay niya, hindi naman ako girlfriend.
“Saan ba dito magandang pwesto?” tanong niya sa akin.
“Doon kuya halika!” sigaw ko sa kaniya, ako ang tour guide niya kaya sinusundan lang niya ako, bumili pa siya ng ice cream para sa aming dalawa habang naghihintay magdilim.
Ang mga tao sa paligid halos sa amin ang tingin, akala siguro nila girlfriend ako, nakapambahay nga lang ako kase akala ko mamamalengke o maggrogrocery lang ako, pero hindi ko inakala na dito niya ako dadalhin.
Siguro dahil sa kwento ko kaya siya naengganyong pumunta dito.
Maganda naman talaga at nakakagaan sa pakiramdam. “Medyo mabagal magdilim.” Sambit ko kase naman ang tahimik naming dalawa.
“Kaya nga.”
May mga grupo ng mga babae na nakaupo malapit kay kuya Jiro, siya ang pinagtitinginan at pinag uusapan, sinadya ata nilang lapitan siya dahil nagtitilian sila habang tinitignan siya.
Si kuya Jiro naman kumakain lang ng ice cream habang nakatanaw sa paligid.
Ako naman nakatingin sa grupo ng mga babae na pinag uusapan siya, kilig na kilig sila sa kaniya tapos umuusod pa sila at gustong tabihan si kuya Jiro.
Ang lalandi, tsk!
Kung sabagay wala namang girlfriend si kuya Jiro bakit ako magagalit, dapat ikasiya ko pa nga kapag may nagustuhan siyang babae dahil hindi na magiging boring ang buhay niya, may pagakaabalahan na siyang iba, kaso nga lang paano ako? este iba na kase ang isasama niya kapag may gusto siyang puntahan.
“Ayaw mo ba niyan? Natutunaw na.”
“Ah gusto kuya wala lang akong panyo.”
May kinuha siya sa bulsa niya at lumapit sa akin, tumutulo na pala yung ice cream ko kakaisip ko ng kung ano ano, siya ang nagpunas sa kamay ko ng mga tumulong ice cream.
Ngayon lang dumampi ng matagal ang kamay ko at kamay niya, para akong nakuryente bigla kaya muntikan ko pa mahulog yung hawak kong ice cream.
“Okay na ako kuya, salamat.”
“Kapatid niya yan imposibleng girlfriend.” Rinig kong sabi ng babae, mukhang kami ang tinutukoy niya.
Kapatid nga naman talaga ang turing niya sa akin, ano pa ba ineexpect ko, bakit ba ako ganito? Siguro nadadala lang ako ng pagod kaya kung ano ano iniisip ko.
Hindi ako mapakali, naiirita ako ngayon hindi ko alam kung bakit.
Napapabuntong hininga na lang ako dahil baka nagseselos lang ako.
Ano daw? Selos? Ano ba itong naiisip ko bakit ako magseselos? Ang tagal naman ng sunset, gusto ko na umuwi, ayaw ko kase ng mga malalanding babae na umaaligid kay kuya Jiro, hindi ko sila gusto para sa kaniya.
Lumipat ako ng pwesto, sa pagitan nang mga babae at ni kuya Jiro.
Malapit na lumubog ang araw, hindi naman pinapansin ni kuya Jiro yung mga grupo ng babae na nasa gilid ko, hinarangan ko na sila, naiirita na kase ako sa kanila.
Pinagdamot yung hindi naman pag mamay ari.
Nagsisitayuan at nag-iingay ang mga tao dito dahil palubog na ang araw at napakaganda ng tanawin.
“Tignan mo dali, ang ganda oh!” turo ko kay kuya Jiro.
Tinanggal niya yung shades niya at ngayon ko lang siya nakitang ngumiti ng matagal habang nakatanaw sa sunset.
Ako naman nakatitig kay kuya Jiro dahil umiba ang mood ko nang makita ko siyang nakangiti kahit hindi dahil sa akin.
Ano bang meron sa taong ito bakit kaya niyang kontrolin ang mood ko maski ang puso ko.
Related chapters
The Billionaire's Revenge //4
Chapter fourSamanthaNakakatamad pumasok kung kailan graduating na ako, paano naman kase paiba-iba ang schedule ko minsan may pasok minsan wala, mas marami yung pinapagawa kesa sa tinuturo, kung sabagay pabor naman sa akin ito dahil mas marami akong oras gumala, yun nga lang hindi pwede sa gabi.Para akong natrauma sa nangyari sa akin noong nakaraang linggo, hindi naman sa natatakot ako kay kuya Jiro, natatakot ako para sa sarili ko, paano kung hindi dumating si kuya Jiro sa ganung sitwasyon, baka inatake na ako sa puso o kaya namatay, hays ang lala nang naiisip ko.“Sam!”“Oh Riri!”“Nahihirapan ako sa isang subject ko Sammy!” siya ang bestfrend kong si Riri magkaiba na kami ngayon ng subject kase naman bumagsak siya sa isang semester.“Tutulungan na lang kita total wala akong ginagawa.”“Talaga!”“Bilisan mo dahil may klase na ako mamaya.”“Oo heto na.”Nasa bench kami ng school at ako? naghihintay sa next subject ko, ang pangit kase ng schedule ko, para hindi ako antukin tutulunga
Last Updated : 2024-09-04The Billionaire's Revenge //5
Chapter fiveJiro“I’m busy I will call you later.”“Sir tungkol po kay Sam.” Napahinto ako sa ginagawa ko nang marinig ko ang pangalan ni Samantha.“Bakit? anong meron?”“Meron po kaseng umaaligid na lalake sa kaniya dito sa campus, classmate po niya, Jude ang pangalan, halata kaseng sinusundan si maam Samantha at naiilang siya dito, sir Jiro mukhang pauwi na rin po siya ngayon.”“Pero may klase pa siya diba?”“Opo, mukhang hindi na siya papasok sa last subject niya po sir.”Napabuntong hininga na lamang ako, sino naman kaya yang Jude? Wala siyang nababanggit sa akin na nambubully sa kaniya, ngayon lang nireport sa akin ng tauhan ko.Naghired ako ng magmamanman kay Sam sa lahat nang gagawin niya at kung saan man siya pupunta, hindi ako mapalagay sa nilagay kong tracker sa phone niya, kaya ginawa ko yan.Hindi lang dahil sa safety niya kung hindi para na rin sa tunay niyang pamilya, gusto kong makasiguro na hindi siya matatagpuan nang mga tunay niyang pamilya.Binilin ko agad si manon
Last Updated : 2024-09-05The Billionaire's Revenge //6
Chapter six Samantha Pumunta ako sa kwarto ni kuya Jiro upang magpaalam na papasok, nakita ko kaseng medyo bukas kaso nag alangan ako dahil maaga pa, baka kung ano makita ko. Iba naiisip ko hahaha, pero sige magpapaalam muna ako, gawain ko naman ito kapag bukas ang pinto niya, minsan kase nagbrebreakfast siya nang ganitong oras. Pagbukas ko sa pinto walang tao. Napatingin ako sa paligid at hinahanap siya, walang tao, walang nakaupo sa couch kung saan madalas siyang kumain nang almusal. “Kuya?” tawag ko sa kaniya kaso walang sumasagot. Aalis na lang ata ako, wala naman siya dito sa kwarto niya, iniwan pa niyang bukas. Humakbang ako paatras kaso nabigla ako dahil may nakaharang sa likuran ko hindi ko alam kung ano dahil wala namang kung ano diyan sa likuran ko kanina, kaya napaharap ako bigla kaso sa gulat ko kay kuya Jiro na nasa likuran ko pala ay napahawak ako sa tuwalya niya na nakasampay sa kaniyang leeg. Muntikan pa akong matumba patalikod mabuti na nga lang nasalo ng kam
Last Updated : 2024-09-08The Billionaire's Revenge //7
Chapter sevenSamantha“Kuya!” sigaw ko sa kaniya,bukas kase yung pinto ng kwarto niya at nakita ko siya na nasa table niya kaya nilapitan ko.“Hindi ka pa ba aalis, malalate ka.”“Magpapaalam palang naman ako na aalis na ako, sunod ka na lang kuya Jiro!” nakangiti ako sa kaniya pero nakatitig lang siya sa akin.Hindi ako natatakot sayo kahit ganiyan ka makatitig hahaha, alam kong maglelecture ka pa sa amin mamaya. Natutuwa nga ako dahil kasama kita araw araw kahit isang oras lang.Yung pakiramdam ko napakasafe ko talaga.Si mang Domeng ang naghatid sa akin ngayon dahil day off ng driver namin. “Ang saya moa ta ngayon.”“Syempre manong , nasa campus mamaya si sir Jiro.”“Kaya pala.”“Anong kaya pala?”“Hahaha wala naman Sam pagbutihan mo lang ang pag aaral mo.”“Syempre manong kailangan eh may bantay ako.”“Talaga naman si Jiro oh.”Masaya ang araw ko ngayon, ibang iba ang mood ko kaso sinalubong ako ni Jude na may masamang mood, ayaw ko mahawa kaya umiwas ako pero ang sama ng tingin
Last Updated : 2024-09-09The Billionaire's Revenge //8
Chapter eightJiroGago yung batang yun, ayaw tigilan si Sam kahit na dinamay ko ang pamilya ayaw pa rin tumigil, mas mainam siguro na patikman ko ulit ang pamilya niya ng mas malalang problema.Alam kong binubully nanaman niya si Sam kaya inilayo ko siya sa lalakeng yun.Kung ayaw mo siyang tigilan hindi rin kita titigilan. Inutusan ko ang tauhan ko na takutin ang pamilya ni Jude at sabihing may binubully siya sa campus at si Jude ang dahilan kaya nalugi sila, hindi pwedeng malaman ni Sam ang mga ginagawa ko.Kailangan lang tumigil ng lalakeng iyon, sinisisi pa si Sam sa pagkalugi ng kompanya nila pero ang totoo siya naman talaga ang dahilan, kaya pinaasikaso ko na sa tauhan ko ang lahat.Papunta na ako ngayon sa kompanya ko dahil may meeting akong kailangan puntahan.Halos dalawang oras ako sa conference hall namin.Umiinit lang dina ng ulo ko sa mga empleyado ko, kung hindi lang ako naaawa sa iba matagal ko na silang pinaalis, mga palpak.Paglabas ko ng conference room dumiretso ak
Last Updated : 2024-09-11The Billionaire's Revenge //9
Chapter nineSamanthaHindi na ako makahinga dito sa loob, napanghihinaan na ako ng pag asa, pakiramdam ko bibigay na ang katawan ko, hindi dahil sa takot dahil para akong nasosofocate sa loob ng banyong ito lalo na at walang ilaw tapos kanina pa ako nandito.Napaupo na lang ako sa sulok, pumikit at nagdasal, kinakalma ko ang aking sarili upang hindi ako mawalan ng malay.“Kuya Jiro sana hanapin mo ko.” Bulong ko sa aking sarili, pero kung wala siyang pake sa akin malamang uuwi nay un sa bahay at matutulog.Baka bukas na ako makita dito, baka hindi na nila ako makitang buhay dito bukas.Nakakanega yung sitwasyon ko, nasa dulo kase itong bahagi ng building kaya madalang na may dumaan dito, sinabi ko naman sa janitress na huwag ilolock, kaso bakit sarado sa labas.Hindi kaya sira ang pinto?Hinahabol ko na lang ang paghinga ko pero napapasilip ako sa ilaw sa labas, sign ba yan na huwag akong mawalan ng pag asa? Kahit madilim dito sa loob may nagsisilbi sa akin ng liwanag.Tumayo ako par
Last Updated : 2024-09-13The Billionaire's Revenge //10
Chapter tenSamanthaAkala ko nga hindi kami mapapansin ni kuya pero pumunta siya dito sa table namin ng may ngiti sa kaniyang labi, tinignan niya lang ako at hindi man lang pinuri, hindi man lang nagandahan.Nageffort pa ako magmake up pero ganun lang tititigan lang ako at tatanungin kung gutom na ako, nakakasama naman ng loob.Kung sabagay bakit niya ako pupurihin kung hindi ako maganda sa paningin niya, ang daming magagandang babae ngayon dito.Pangiti ngiti lang ako pero nalulungkot ako, hahaha umasa kase ako ang hirap pala kapag ganun, kailangan ko na tigilan ang kakapantasya ko kay kuya Jiro.May tinawag siyang waiter at nagserve sa amin ng pagkain. “Diyan lang muna kayo, may pupuntahan lang ako.” paalam niya sa amin ni manong Domeng habang kumakain.“Sige lang okay na kami dito.”“Ayos lang kami dito kuya.” Ngiti ko sa kaniya sabay alis na niya agad, pumunta siya sa mga nag-uusap usap na mga babae at mga lalake, mukhang pinupuri siya dahil sa naging antas niya ngayon, kapuri pu
Last Updated : 2024-09-15The Billionaire's Revenge //11
Chapter elevenJiroThis is my batchmate reunion and my classmate birthday.Ininvite ko si Samantha at syempre pati na rin si manong Domeng para hindi siya maboring sa bahay, lahat ng mga classmate ko noon ay umattend, hindi ko inasahan na kumpleto sila kaya lahat kinausap ko.Even my closest friend noon na si Ericka.Nakita ko na agad sila Samantha at manong Domeng na papunta sa isang table, para siyang may sariling ringlight dahil sa suot niya, bagay niya ang kaniyang suot.“Sinong tinititigan ng CEO batchmate namin? Mukhang natutulala ka diyan.”“Ah nothing.”Napasulyap pa ako ng isang beses sa kanila at nasa maayos naman silang pwesto, matapos kong kausapin ang mga classmate ko ay lumapit na ako kanila Sam at manong Domeng upang mabigyan sila ng makakain, nag-utos ako ng waiter.Kaso tinatawag nanaman ako ng isa kong classmate noon, hindi ko naman sila matanggihan dahil ngayon lang kami nagkita kita.Nakisama lang ako sa kanila, nakipagkwentuhan habang nasa gilid ko si Ericka na n
Last Updated : 2024-09-17
Latest chapter
The Billionaire's Revenge //52
Chapter fifty twoSamanthaSabi ko na nga ba hindi makakatanggi si kuya Jiro sa paanyaya ni Ericka, paano ba naman pinakausap pati nanay at tatay maimbitahan lang si kuya Jiro at kasama din ang mga schoolmates nila at dati nilang classmates, edi itong isa hindi makatanggi.Syempre sasama din ako babantayan ko si kuya Jiro baka kagatin ni Ericka.Naghahanap na ako ng maisusuot ko mamayang hapon, wala naman akong pangbeach party na theme nila magpantalon na lang ako.Nahihiya naman kase ako magshorts.Tinawagan ko si Riri kung may maipapahiram siya ag sabi niya may palda daw siya na may mahabang slit o kaya yung dress niya na maiksi pwede pangbeach, siguro yun na lang kaya hinihintay ko siya ngayon dito sa labas ng subdivision.Mahigpit kase dito.Inabot lang naman niya sa akin yung ipapahiram niya at bumalik din agada ko sa mansyon kaso pagkatingin ko ang iksi pala parang nagshorts na rin ako ng maiksi pero dress siya, hindi siya sexy sa bandang itaas.Ito na lang siguro, kailangan ko
The Billionaire's Revenge //51
Chapter fifty oneSamanthaHindi ako nakagalaw nang bigla niya akong yakapin ng mahigpit sabay sabing sorry, anong ibig sabihin niya doon? Nagsosorry ba siya dahil sa inasta niya at sinabi sa akin? Hindi ko nga malaman ang dahilan kung bakit niya ako pinapalayo sa babaeng iyon.Sinabi na niya na huwag na ako magtanong kaya mananahimik na lang ako pero nasaktan ako dahil parang ang sama sama ko kahit hindi ko naman alam ang nagawa ko sa kaniya.Kumawala siya sa pagkakayakap. “May ipapaencode ako sayo, kailangan ko after one hour.”“Sige kuya.” Parang walang nangyari, ganun ganun na lang ba? Pero ako ang dami kong kinikimkim na katanungan lalo na mga hindi ko maipaliwanag na reaksyon ni kuya Jiro.Hindi tuloy ako mapalagay, nahihiya naman ako magtanong dahil baka hindi nanaman kami magkalinawan.Nagfocus na lang ako sa ginagawa ko habang si kuya Jiro nasa upuan na niya at busy na din sa ginagawa niya.Napapatingin ako sa kaniya at napapaisip tungkol sa babaeng naghatid sa akin, sino ba
The Billionaire's Revenge //50
Chapter fiftySamanthaHinahabol ko ang paghinga ko, alam kong nag aalala si Rod sa akin at gusto na niyang magpatawag ng doktor, pinipigilan ko na lamang siya dahil ayaw ko makaabala.Kaso mukang abala na ako dahil kanina pa sila nag aalala maski mga magulang niya. “Ayos lang po ako.” pautal utal kong sabi.Wala dito si Ericka hindi ko alam kung nasaan, si Rod lang ang nag aasikaso sa akin dito sa isag kwarto, pakiramdam ko nga kwarto niya to kase naman may mga panlalake na gamit.“Tawag na lang ako ng doktor, nag aalala ako sayo.” Naiilang ako na naiirita ngayo dahil sa sakit ko, naiilang kase hinayaan kong yakapin ako ni Rod kanina, hindi naman kase ako makapalag kase naman kinakalma ko ang sarili ko, naiirita ako sa sakit ko kase ayaw kumalma.Umiling na lamang ako upang sabihin na huwag na.Napatingin ako sa orasan mag aalas onse na pala, nako po hindi pa ako nakakauwi. Nagkamali siya sa pag intindi na iuwi na niya ako, hays bakit kase yun ang lumabas sa bibig ko. Ang ibig ko lan
The Billionaire's Revenge //49
Chapter forty nineSamantha“Hello miss Samantha.” Napalingon agada ko dahil boses ni Rod ang narinig ko.“Anong klaseng pagbati yan nakakailang ka ah.”“Hindi ka ba sanay na tinatawag ka sa buong pangalan mo?”“Hindi.”Sabay kaming naglalakad. “Kamusta pala pakiramdam mo? hindi ka pumasok kahapon matapos natin maginuman.”“Ayos na ako.” alam din kaya niya mga pinagsasabi ko? Malamang nandoon sila noong nagdadaldal ako. nakakahiya magsalita kaya less talk less mistakes na lang.Ang dami niyang tinatanong sa akin kung may problema daw ba ako? Kung anong nararamdaman ko ngayon basta ang dami. “Gusto mo magunwind?”“Ha? Kakainom lang natin nakaraan.”“Unwind kako.”“Ah akala ko wine pasensya naman.”“After class may pupuntahan tayo.”“Kaso may—” naalala ko wala ng apala ulit si kuya Jiro sa opisina niya ang sabi niya kanina hindi muna ako papasok sa trabaho pero may sahod pa rin naman ako, ganiyan kagalante ang boss ko. “Sige sige pwede naman.” Nakakahiya naman nalibre na ako nakaraan ta
The Billionaire's Revenge //48
Chapter forty eightSamanthaNapatingin ako sa nagsasalita, nakakunot ang kaniyang noo habang hawak hawak ang aking braso, hindi naman masakit ang pagkakahawak niya sa akin.“Bakit nakatitig ka diyan kahawig mo si kuya Jiro.” Sabi ko.“Umuwi na tayo.”“Sandali hindi pa kami taps, manong Domeng bakit sinuot mo mukha ni kuya Jiro ha?” lahat sila nanahimik sa sinabi ko, paano naman kase pupunta si kuya Jiro dito eh umalis siya tapos kasama pa si Ericka. Napapikit ang kamukha ni kuya Jiro ng mariin at tsaka ao binuhat.Nahilo ako pagkabuhat niya at nagpumiglas kaunti kaso sumakit ulo ko kaya napahinto na lang ako ng makaupo na ako sa sasakyan.Dumidilim ang paningin ko at parang hinahalo ang tiyan ko, umaandar na ang sasakyan pero nakatulala pa rin ako, nilagay naman sa akin yung seatbelt pero hindi ako makakibo kase naman para akong maduduwal, hinahalo ata tiyan ko pero hindi ako nadudumi, sa iba lalabas.Ayokong maduwal bad yon.Ang hirap magpigil.Mabuti na lang mabilis ang byahe. Napi
The Billionaire's Revenge //47
Chapter forty sevenSamanthaAng lamig dito sa labas, pinatawag ko na sa gwardya si manong Domeng kilala naman siya kaso hindi naman daw sumasagot pa.Ihahatid pa siguro niya si kuya Jiro.Nakaupo lang ako sa gilid nagbabakasakaling makita sila na bumalik kaso wala eh, hindi nila ako hinanap, baka isipin ni kuya Jiro nasa galaan ako.Naghintay na lamang ako kase baka kapag kinulit ko yung gwardya mapagalitan pa ako, hindi na ako pumasok sa loob ng kompanya baka kase hindi ako makita agad.Pasilip silip ako sa daan kaso wala pa akong nakikita na kagaya ng sasakyan ni kuya Jiro, tayo upo ang ginagawa ko.Hanggang sa napagod na ako maghintay kaya umupo na lang ako at napayuko kase naman antok na ako, nakatingin lang ako sa sahig hanggang sa may itim na sapatos akong nakita sa tapat ko.Alam kong siya to kahit hindi ako tumingala.Naiiyak ako, binalikan ako.“Sam?” iba ang boses kaya napatingala ako. “Anong ginagawa mo dito?”“Rod.” Akala ko si kuya Jiro parang pareho sila ng sapatos pero
The Billionaire's Revenge //46
Chapter forty sixSamanthaHindi parin umuuwi si Ericka, parang balak na ata tumira dito, gabi na pero nandito parin siya sa mansyon, hindi tuloy ako makalapit kay kuya Jiro para kaseng binabakuran niya, gusto ko rin kamustahin si kuya Jiro.Napansin kong may dalang tray si Ericka mukang nilutuan ata ng dinner si kuya Jiro, feeling jowa lang? dapat ako ang magluluto sa kaniya ngayon.“Huy!”“Uy manong nakakagulat ka naman.”“Nakatulal ka diyan sa sulok, aba alam ko na kung bakit, gusto mong pumunta kay Jiro noh?”“Kakamustahin ko lang sana.”“Kanina pa nga nandyan yan.” Ang tinutukoy niya ay si Ericka. “Maski ako nahiya na pumasok sa loob ng kwarto ni Jiro, lumabas na nga si Jiro kanina kase ayaw niya ng may babae sa kwarto niya kaso pinilit nung Ericka na pumasok sa kwarto para makapagpahinga, hayaan mo walang gusto si Jiro dyan.”“Manong hindi naman yun ang inaalala ko.”“Hahaha.”“Gusto ko lang siyang kamustahin.”“Eh bakit hindi ka pumunta?”“Baka kase makaistorbo ako.”“Hindi nam
The Billionaire's Revenge //45
Chapter forty fiveSamanthaNaghahanap ako ng tsempo kung kailan pwedeng pumasok sa loob ng kwarto ni kuya Jiro gusto kong malaman ang lagay niya.Sakto naman si manong Domeng na lang ang nasa loob kaya nagmadali akong pumasok kaso natutulog si kuya Jiro, ngayon lang siya nagkasakit ng ganiyan, ibang iba ang itsura niya namumutla siya, siguro dahil ginaw na ginaw siya, epekto ng lagnat niya.“Kamusta siya manong?”“Mainit pa rin, kailangan niya ng pahinga para tumalab ang gamot.”Hindi ko siya maiistorbo ngayon, babalik na lang ulit ako baka sakaling gising na siya, aalis na sana ako kaso pinigilan ako ni manong Domeng.“Bantayan mo mua at akoy makikidate.”“Manong naman.”“Seryoso ako uy, ano tingin mo saken matandang binata?”“Manong.”“Hahaha diyan ka lang maghahanap yan ng tao mamaya kapag nagising.” Hindi tuloy ako nakaalis, iniwan ako ni manong Domeng, may date daw? Tinatamad ka lang ata magbantay manong eh.Pero hayaan na kasalanan ko naman kaya ako na lang ang magbabantay, lu
The Billionaire's Revenge //44
Chapter forty fourSamanthaDito lang ako nahimasmasan sa may tent namin ni Riri, nagamot na rin ang sugat ko pero ang hapdi parin, ang hirap ikilos ng mga paa ko parang namanhid, baka nakulangan ng dugo dahil sa sugat ko? Pero ayos naman na ang pakiramdam ko.Salamat kay kuya Jiro na hindi ako binalewala, siya lang ang naghanap sa akin sa lugar na iyon kahit na umuulan at mapapahamak siya.Alam kong nasaktan din siya sa paghahanap sa akin, binuhat ba naman niya ako habang madulas ang daan muntikan pa kami nahulog.Hindi ako makalabas ng tent nahihiya ako sa nangyari sa akin, parang ang laki kong abala sa kanila kaya dito muna ako sa loob at nagpapahinga, bukas naman yung labasan ng tent at may net lang na harang para hindi malamok dito.Maya maya pa biglang nagpakita si kuya Jiro at inalis ang zipper ng tent, nagulat ako kase pumasok siya dito sa loob, inalok niya ako ng kape kaya kinuha ko gusto ko mainitan ang tiyan ko.Napansin kong sumilip si Ericka dito sa loob ng tent ko pero u
