I thought galit sya sa akin, hindi pala. I played it cool as I reach for the door to push it close. I prevented a smile to hide my delight but I knew my eyes betrayed me. I was standing right beside her for a good few minutes habang tinitingnan sya sa pagtutupi ng mga damit bago nya ako napansin. “Oh?” parang nagulat sya sa ‘kin, nagulat rin ako sa kanya. “Yes? You told me to close the door.” “Sabi ko isarado mo ang pinto paglabas mo,” turan nya na papantig ang pagsasalita na parang maliit na bata ang kausap nya. “Oooh! Ikaw, huh! Akala ko ano,” I laugh as if she’s telling me a joke tapos hinawakan ko ang mga kamay nya. Baka sakaling mabago ng ngiti at lambing ko ang isip nya at hayaan na nya akong tumambay sa kwarto nya. “Oooh!” tumawa rin sya pero may hint of sarcasm dahil bahagya syang napapangiwi. “Nakita mo na ang loob ng kwarto ko. Makalat, ‘di ba? Hindi gaya ng kwarto mo. Satisfied?” “I don’t care, gusto mo ako pa’ng maglinis eh,” I fondle her long hair. Hindi sya
“Hi!” I mouthed mine too. Buti na lang hindi nakaisip si Divine na makipag-video conference kundi hindi ko sya matititigan sa suot nyang manipis na silk nightie. Dumapa sya sa higaan ko at nagbasa sa dala nyang notebook na I think lesson plan nya. She is such a sight to see! Ang cute nyang tingnan habang nagbabasa suot ang kanyang salamin at pink na lingerie sa ibabaw ng kama ko. Napansin nya ang pagkatulala ko sa kanya kaya napahagikhik sya. May sinulat sya sa pinilas nyang papel ng kanyang notebook at ipinakita iyon sa akin. ‘Don’t mind me, dito lang ako.’ Napakaganda talaga ng cursive nyang penmanship. Na-i-inlove na naman ako. “Okay,” nakangiting anas ko sa aking attractive na ibon. “Okay, who? Kay MC Builders o kay RDT?” si Divine ang sumagot sa ‘okay’ na nasabi ko. “No. I’m going to read their bid proposals first,” sagot ko naman. “Pag-aaralan ko muna, I’ll get back to you as soon as I’ve read everything saka mo i-push ang meeting.” Nakita ko syang tumayo at in-
[Kataleia’s POV] Napabalikwas ako sa higaan nang tumunog ang alarm ng cellphone ko. Naknang! Kanina pa pala ‘to nag-a-alarm, napipindot ko lang ang snooze. Maaga pa naman ako dapat ngayon dahil may flag ceremony. Nagmadali na akong tumayo. Sumilip muna ako sa labas at nakiramdam kung mayroon bang tao saka ako kumandirit papasok ng kwarto ko. Agad-agad akong naligo. Wala pa nga pala akong uniform, nasa baba pa. Hindi pa naiakyat ni Pearl o ni Yvonne, paano’y naging busy ang lahat sa kasal nina Mama. Kung minamalas pa akong talaga ngayong umaga na ito ay mamamalantsa pa ako. Dapat pala noong naalala ko na kagabi ay binaba ko na ito para naihanda. Pagkatapos kong maligo ay nagsuot na muna ako ng pink kong bathrobe saka bumaba ng hagdan para magtungo sa laundry area at tingnan kung naroroon ang brown na blouse at itim na pencil cut kong palda na uniform namin tuwing Lunes. “Kuya, good morning!” bati ko kay Kuya Mike nang masalubong at malampasan ko sya sa living room. “Male-late
“Dito na ‘ko, Ahya, h’wag ka nang mag-park,” bumaba na ako agad ng kotse pagkahinto nya sa harap ng gate. “Shobe! Ang baon mo!” hinabol pa nya ako ng sigaw. “Ay oo nga pala! Thanks po!” inabot ko sa bintana nya ang lock and lock tapos nagtatakbo na ako. Habang papalapit na ako sa quadrangle ay naririnig ko na ang pag-aassemble ng mga estudyante para sa flag ceremony. Nasalubong ko si Master Seiji sa may corridor papuntang faculty room. “Baka madapa ka, hindi ka pa naman gano’n ka-late,” natatawang wika nya sa akin. “Akin na ‘yan, ako na lang ang maglalapag sa table mo. Pumunta ka na ro’n, nagkakagulo na ang mga estudyante,” sabay abot nya ng mga dala-dala ko. Nagpasalamat ako sa sa kanya tapos tumakbo na ‘ko. Pawis na pawis talaga ako, dumidikit na sa leeg ko ang buhok ko sa pawis. Naalala ko ang panyo ko sa bag kaya bumalik ako kay Master Seiji, naabutan ko pa rin syang nakatayo sa pinag-iwanan ko sa kanya at tinitingnan ang laman ng lock and lock na dala ko. “Teka l
“Jayden, Ross, hali nga muna kayo rito,” tawag ko sa dalawang malalaking bulas na Grade 5 na estudyante sa pangalawang klase ko. “Pasuyo naman, pakibuhat naman ‘tong mga kwaderno at pakilagay sa lamesa ko sa faculty room. Baka makunan si Ma’am sa bigat ng mga kwaderno nyo.” At mabilis naman silang tumalima sa utos ko. “Buntis kayo ma’am?!” agad na tanong ng intrigerang babaeng estudyante na nakaupo sa harapan ko nang marinig nya ako. “Hindi ‘no! Biro ko lang ‘yon. Ikaw talaga!” natawa naman ako sa kanya. Ang batang ‘to, ang liit ng bibig pero napakahilig sa intriga, tsismosa rin siguro ang magulang nya kaya tsismosa rin sya. Pero napaisip na rin ako, dapat siguro nagpi-pills na ako kasi mayroon akong official fubu (fuck buddy) ngayon para kahit mag-unli kineme kami ay hindi ako mabubuntis. Mahirap na ring malusutan, okay lang sana kung binata pa ang kumakarat sa akin. ‘Yung medyo mahal na ang bibilhin ko para may glowing effect na rin sa balat. +++++ Magtatanghali na nang m
Nakipag-meetup sya sa isang lalakeng Intsik na Henson Yee ang pangalan sa isang restaurant. Pagkatapos naming kumain ay nag-convoy sila papunta sa isang napakalawak na bakanteng lote sa may Taguig. Hindi ko gaaanong maintindihan ang pag-uusap nila kasi intsikan lang sila ng intsikan mula pa kanina, bumubuntot-buntot lang ako sa kanila.Medyo nagda-dalawa ang paningin ko sa kakatitig sa malawak na kawalan at sa nakakasilaw na init ng araw kaya naglayo-layo muna ako sa kanila. Naisipan kong tawagan si Miss Nori kasi nag-alala ako sa ibang mga notebooks ng mga estudyante ko na hindi ko pa nakukuha.“Miss Nori, pakisuyo na lang ha. Pi-pickup-in ko mamaya sa school pagkatapos namin dito, biglaan kasi ang lakad eh.”“Hmp, oo na, sige! Kahit hindi man lang ako natirhan ng Jabee,” na-imagine ko ang mukha nyang nagpapairap-irap habang nagsasalita. Naalala ko bigla ang sinabi ni Miss Isabel na tawagin si Miss Nori kaso hindi na ako nakaakyat pa sa classroom nya dahil umalis na kami agad ni Ahya
Nagkaroon rin naman na ako ng jowang may kotse pero hindi kami gumagawa ng kababalaghan sa loob ng kotse; nakakahintay pa naman makarating sa pupuntahan. Pangalawang beses na namin ito ni Ahya sa loob ng magara nyang sasakyan, naisip kong titibay lalo itong sasakyan nyang ito dahil dalawang beses na namin itong nabe-blessing-an.Nauntog ako sa bintana nang mapaigtad ako sa kiliti nang supsupin nya ang útong ko.“Sorry. Are you hurt?” nag-alala sya sa akin kasi malakas nga naman ang pagkakalabog ng ulo ko.“Hindi. H’wag kang tumigil… Shit!”In-adjust nya ang sandalan ng upuan ng passenger’s seat, awtomatikong lumipat ako ng higa roon. Maganda ang sasakyan ni Ahya, ang spacious at futuristic ang itsura sa loob. Mataas-taas din ang ceiling hindi gaya ng ibang SUV na nasakyan ko na.“Ano ba ‘yan! Naka-panty na, may cycling shorts pa,” reklamo nya nang mahirapan syang hubarin ang masikip na panloob ko sa pencil cut kong palda. Ang taray, nagreklamo pa.“Nakakahiya naman sa ‘yo, kung alam k
Pulang-pula ang dibdib at leeg nya na para syang inaatake ng highblood sa pag-BJ ko sa kanya. Tumukod sya sa gilid ko sabay busal nya sa minumukbang ko kanina. “Ooohh… Shit! That’s so tight,” anas nya pagkuwa’y dahan-dahan na syang gumalaw sa ibabaw ko. Para syang hinahabol ng sampung kabayo sa pawis at hingal nya. Lumalangitngit ang kanyang SUV sa kanyang pagbayo. Nanlalagkit kami pareho sa pagsasalo ng pawis naming dalawa at nanlalabo ang salamin ko sa mata sa steam na dulot ng init ng aking katawan. Pero wala akong pakialam do’n ngayon, ang iniitindi ko ay ang líbog na nakasapi sa akin ngayon. Pakiramdam ko sa bituka ko na tumutusok ang b****a nya sa lalim ng kanyang access dahil yakap-yakap nya ang dalawa kong tuhod. Parang napaparalisa nya ang kalahati ng katawan ko sa sobrang sarap ng pagmamasahe nya sa kailaliman ko. Nagblangko ang utak ko. Napapatitig na lang ako sa umiilaw sa bubong ng sasakyan nya. “Masakit, babe?” bigla syang huminto nang mapansin ang kawalan ko ng kib
Tumahimik ang paligid ng ilang segundo na tila napakatagal para sa akin, hanggang sa sinagot na rin nya ang tanong ni Kataleia. “Uhm, oo, nauntog. Nauntog ako. Hindi ko kasi nakita… Madilim dito,” napakahinang bulong ni Veronica na halos hindi bumuka ang mga namamaga nang labi. Para akong nabunutan nang malaking tinik sa lalamunan. “See? Nauntog. Nagulat na nga lang ako pag-akyat ko dito umiiyak na sya eh. Hay naku! Ipapalipat ko na nga 'yang pasong ‘yan, laging na lang may nadidisgrasya rito,” natatawa na naiiling ako. Daig ko pang nakapasa sa bar exams nang maibsan ang kaba ko. “Magpahinga ka na Veronica. Ipapasunod ko na lang sa kwarto mo ang first aid kit... ‘Lika na, love.” yakag ko sa kanya. “Gutom na ‘ko, baka hindi pa sila kumakain kakahintay sa ‘tin,” Hinawakan ko syang muli sa braso pero tinapik nya nang malakas ang aking braso. “Hindi pwede! Anong first aid kit?! Kelangan ‘tong matahi,” although may pagpa-panic, marahan nyang sinapo ng panyo ang tumulong dugo sa pisngi ni
“Hindi ba sinabi kong h’wag mong aalisin ang tingin mo sa kanya?!” gumaralgal ang boses ko sa lakas ng aking hiyaw. “Napakawala mong silbi!” “Pa-pasensya na, Boss. A-aalis na po ako nga-ngayon— hahanapin ko si Madame,” nagkakandautal sya sa takot sa nag-aapoy kong titig. Tumalikod sya sa akin at akmang lalayasan ako kaya hinablot ko ang maiksi nyang blonde na buhok, hinatak ko ‘yun at naglakad patungo sa bahay. Hanggang sa napahiga sya sa semento ay hindi ko binitawan ang buhok nya at nagpatuloy sa bilis ng paglalakad. Dumidilim ang utak ko sa nagpupuyos kong galit. Hindi ko na naririnig ang mga matitinis nyang tili sa sakit na dulot ng pagkakakaladkad ko sa kanya paakyat sa hagdan patungo sa ikatlong palapag. “Saan sya nagpunta??!” nanggagalaiting hiyaw ko pagbalibag ko sa maliit nyang katawan sa gilid ng sofa, nauntog pa sya sa matulis na gilid ng kwadradong paso ng halaman kaya dumugo ang malapit sa kanyang kilay . “Nasampal na kita kanina bago kayo umalis, ‘di ba? Hindi ka p
Ilegal ang mga laban sa aking flight club. Mga puganteng kriminal ang aking mga manlalaro—mga itinakwil ng batas at itinulak sa aking teritoryo. Walang anunsyo sa TV o radyo, walang media, walang permit. Isa lang ang batas dito: lumaban hanggang sa huling hininga. Ang gantimpala? Kalayaan para sa nag-iisang mabubuhay na higit pang mahalaga kesa sa pera. At tanging mga high-definition na kamerang nakakonekta sa bahay ni Yasou at ng ilan pang kasapi ng pamilya ang tahimik na nagmamasid sa bawat laban. Sa aming pamilya, death boxing is a sport— a tradition. A challenge of courage. The definition of honor. Isang tournament kung saan ang bawat igkas ay hindi lang pagsubok ng lakas, kundi pati na rin ng tapang at paninindigan. Dito, ang bawat manlalarong nasa loob ng ring ay hindi lumalaban para lang manalo, kundi para patunayan ang kanilang sarili at para sa kanilang kasarinlan. Sa ring na ito, hindi sapat ang bilis ng kamao o tigas ng katawan. Kailangan ng tibay ng loob, dahil ang bawa
[Seiji’s POV] “Aniki! Faito Kurabu o katte ni shimeru nante arienai! Koko de sore ga wakattara, watashitachi no pātonā ga dore dake okoru ka wakatteru no ka!? (Older brother! You can’t just close the fight club like that! Do you know how frustrated our family will get?!) “Kore wa watashi no bijinesu da. Shimeru ka dou ka wa watashi no jiyuu da. (This is my business. Whether I close it or not is my choice.)” mahinanong tugon ko sa kausap ko sa malaking monitor. Bumuntung-hininga ako at hinila ang aking buong bigat sa nakalaglag na lubid. I can feel my muscles flexing with each pull. “No, we cannot do that. The cards have already been laid out, and it is not possible to return their money so easily. That is not how things are done!” Gumusot pang lalo kulubot nyang mukha sa galit nya nang ibalita ko sa kanya na isasarado ko na ang club na matagal kong pinagyaman. Kanina pa nya ako sinisermunan. Paulit-ulit na ang pagpapaliwanag ko, mapa-English, Tagalog, o Nihongo, wala syang mai
Nang makahuma ako sa pagkagitla ay lumabas ako ng kotse. Lumakad pa ako ng may ilang metro para habulin ng tingin ang kumakaripas na motor. Napakabilis nyang nakalayo, gatuldok na lang sya sa aking paningin na nagpapasingit-singit sa trapik. Syet! Sya ba ‘yun??! Napakapit ako banda sa aking dibdib para pigilan ang pagwawala ng puso ko. Natutulala sa kawalang nakatayo lang ako sa gitna ng kalsada sa ilalim ng malakas na ulan. Maya-maya narinig kong sumigaw ang pasahero ko pagbaba nya ng bintana. “Hoy praning! Hindi mo ba nararamdamang umuulan?!” “Ang tanga mo naman! Ginitgit ka na nga, hinabol mo pa. Isusumbong talaga kita kay Boss. Kung nagasgasan lang 'tong kotse pati ako yari kay Boss! Hindi ka nag-iisip...” naiinis na turan nya pagbalik ko sa kotse na tila basang sisiw sa pagkakaligo ko sa ulan. Halos bumula ang kanyang bibig sa kung anu-anong pinagsasabi nyang hindi ko na inintindi. Tahimik at nangangaligkig sa lamig na ipinagpatuloy ko ang pagtahak ko sa daan habang na
“Kung dudang-duda ka, edi tawagan mo. Tawagan mo si Boss, tanungin mo. Ngayon na, hangga’t nandito pa tayo kasi baka nga naman mali ako.” Nagngingitngit ang loob kong dinampot ko ang aking cellphone. Tatanungin ko talaga si Seiji. Sasabihin ko na ring ihahatid ko na ang bruhang ito kung saan pa ito pwedeng tumira bukod sa bahay namin kesa maibusal ko sa matabil nyang bibig ang cellphone at kamao ko. “Ni isang beses hindi pa ako nagkamali sa utos sa ‘kin. Sinu-sure ko lahat ‘yun. Bawal akong magkamali. Kung nagkamali na ako noon edi sana matagal na sana akong patay! Bente-dos lang ako, wala akong pinag-aralan pero hindi naman ako gano’n katanga.” “May galit ka ba sa ‘kin?!” hindi ko na talaga natiis at kinompronta ko na sya. “Kung makapagsalita ka parang kilalang-kilala mo na ‘ko eh. Wala akong ginawang masama sa ‘yo para sagut-sagutin mo ‘ko ng ganyan!” “Wala ka ngang ginagawang masama, pero lalo lang bumigat ang buhay ko mula noong dumating ka!” malakas na singhal nya sabay du
“Ikaw ha, inano mo?” kagyat kong hinampas si Seiji sa braso bago sumakay sa bagong bili nyang kulay pulang sedan. Natatawang ikinibit nya ang kanyang balikat sa pagmamaang-maangan nya. “Wala akong ginawa, ano?” Bumunghalit sya ng tawa sa pagpapalatak ko na nagpapailing-iling. “Abnormal ka ba? Tawa ka nang tawa?!” dagli akong nainis sa OA nyang tawa. Nagi-guilty na nga ako sa pag-atungal ni Veronica, tinatawanan pa ako. “Hindi ako abnormal, love. Ang abnormal eh ‘yung paalis na lang, nagagalit pa… Hay nako! Teka nga pala,” dumukot sya sa kanyang bulsa ng kanyang shorts at iniabot sa akin ang kumpol ng pera na naka-rubber band. “Tapos bumili ka na rin ng gamit mo, love. Kumain na rin muna kayo ng gusto n'yo bago kayo umuwi.” “Oh, may pang-grocery na ako, ‘di ba? Baka wala ka nang pera d’yan?” “Meron akong tinabi dito panggasolina ko. Kung may matitira ka pa, ilagay mo sa ipon mo para sa baby natin... Lumakad na kayo, love. Maaabutan n’yo na ang trapik sa daan kapag hindi pa kayo u
“Sumama ka na. Wala ring magda-drive sa ‘yo papunta sa bangko dahil isasama ko si Ibiza, may pupuntahan kami,” ani Seiji. “Kaya ko namang pumunta ng bangko nang mag-isa eh, mamamasahe na lang ako. Bakit kaylangang sumama pa d’yan?! Marunong ba talagang mag-drive ‘yan?” naiinis na turan nya. Paalog-alog ang suso nyang walang panapo sa papadyak-padyak nya. Tumutulis ang nguso ko habang tinitingnan ko sya sa pagmamarakulyo nya, ‘kung matadyakan ko lang ‘tong maliit na babae na ‘to talaga…’ gigil na nasabi ko na lang sa aking sarili. “Hindi ka pwedeng mamasahe, Veronica. Please, gumayak ka na lang. Pagkatapos naming kumain magbibihis na si Kataleia… Pasensya ka na, love, nagkaro’n ng emergency sa bar eh,” nagi-guilting hinawakan nya ang aking pisngi. “Magkita na lang tayo rito mamaya para makapunta tayo sa mansyon. Nag-promise ako kay Mama na du’n tayo magdi-dinner at matutulog,” “Okay lang, love. Kaso parang ayaw nya kasi,” tinapunan ko ng tingin ang pabulung-bulong na mestizang pins
Lumabas ako sa kwarto at binuksan ang katapat naming kwarto at binuksan ang ilaw nito na nasa gilid ng pinto. Ito ang drawing room ni Seiji. Puno ang bawat dingding ng kanyang mga obra. Gustung-gusto kong tumatambay rito kasi ang tahimik tsaka natutuwa ako sa pagtingin-tingin sa mga larawang iginuhit nya halos puro pagmumukha ko—iba’t ibang anggulo at facial expressions. Napaka-passionate nya sa pagpipinta. Kung gagawa nga lang si Seiji ng art gallery mapupuno nya iyon ng mga display kaso naisip ko baka walang pumunta kasi puro ako rin lang naman ang maidi-display nya. Napasimangot ako nang makita ang canvas na huli nyang iginuhit na nakalagay na naman sa painting stand. “Sabi ko itago eh, nakakahiya! Pa’no kung may makakita. Dyusko!” nagigiba ang aking mukha habang ibinabalik ko ang larawan ng aking hubad na katawan sa likuran ng aparador kung saan ito nakalagay. “Did Veronica bother you again? Ay! I told you I’ll dust it off myself,” ani Mamancona pagsilip nya at nadatnan nya ako