Nang matapos ang graduation rites ng mga bata, bigayan ng report cards at iba pang kailangang ipasa sa pagtatapos ng school year ay nakakuha rin ako ng pahinga kahit papaano. Nayakag ako ni Knives na mag-jogging tuwing umaga sa park na malapit sa mansyon. Tinuruan rin nya akong mag-drive sa kotseng binili nya para sa akin. Automatic transmission lang naman at malakas ang aking loob kaya hindi gaanong nagtagal ang pagtuturo nya, natuto ako agad magmaneho. Ang mina-master ko na lang ay ang tamang pagpa-park ng sasakyan at troubleshooting sa kalsada. Du’n kasi ako medyo kinakabahan sa takot kong magasgasan ang napakagandang kotseng binigay nya. Kapag wala akong seminar ay isinasama nya ako sa mga meetings nya with Mr. Yee o ‘di kaya naglo-long ride kami para makapag-unwind. Minsan overnight, minsan naman ay buong maghapon lang. Depende sa layo ng lugar at sa libreng oras na mayroon kami. Pasyal, food trip, picture-picture at ‘yung makapanindig-balahibong sex—hindi ‘yun nawawala. Hin
“‘Lika, Atsi, swimming po tayo. Nasa pool na po si Ahya,” yakag ko sa kanya nang makita ko syang umiinom ng kanyang tsaa at nagbabasa ng magazine sa living room. Tinanghali kasi ako ng gising kaya hindi na kami nakapag-jogging ni Knives, kaya swimming na lang daw para may exercise pa rin.Tiningnan nya ang suot kong brown na t-shirt at maong na shorts na may cycling shorts pa sa loob.“Magsu-swimming ka? Bakit ganyan ang suot mo, hindi mo isuot ‘yung mga binigay kong swimsuit sa ‘yo.” “Huh? Eh kasi po, ano,” hindi ko lang masabi pero ayaw ni Knives ng naka-bikini ako kapag dito lang sa bahay, lalo na kung naririto si Kuya Mike. Pero kapag nasa labas kaming dalawa ang gusto naman nya na pak na pak ako mag-bathing suit. “Shobe, ang tagal mo naman!” narinig ko ang malakas na tinig ni Knives mula sa pool area.“Sige na, Shobe, kayo na lang muna. May hinihintay kasi akong tawag. Enjoy kayo,” sagot nya tapos bumalik ang atensyon nya sa magazine na hawak kaya iniwan ko na sya at nagtungo na
Hindi na ako kumibo mula noon hanggang sa makatapos kaming kumain ng almusal. Lumapit sa amin si Atsi para magbeso at magpaalam na papasok na sya sa opisina. “Pupunta ka sa site mo sa Taguig tapos bibiyahe pa-Manila for Shobe’s Masteral class tapos babalik ka ng Taguig then susunduin mo sya ulit sa Manila at babalik sa Taguig. It’s too exhausting just thinking of it. Binigyan mo pa ng sariling kotse, hindi mo naman hinahayaang mag-drive para matuto mag-isa.” “Hey, I’m not complaining. And besides, Shobe’s class is only three days in a week,” natatawang sagot lang nya. May point si Atsi. Talagang nakakapagod ang ginagawa namin kapag may klase ako sa aking Masteral course. Minsan gusto ko na ring umangal kasi lagi akong puyat dahil simula nang mag-umpisa ang klase ko ay napadalas ang pag-uusap namin ni Seiji sa madaling araw. May pagkakataong gusto ko pa sanang habulin ang tulog ko sa umaga tutal tanghali pa naman ang pasok ko pero hindi ko magawa dahil maaga kami umaalis. Maaga kas
“I guess Atsi’s right. You’re old enough to drive,” ani Knives pagbalik namin sa pinagparadahan nya ng pulang kotse sa malawak na lupa ng construction site. “Huh?” kunwang nagitla ako sa sinabi nya. “Hahayaan kitang mag-solo ngayong araw na ‘to sa pagpasok mo sa klase mo. But just for today, okay? Titingnan ko lang kung gaano ka na kagaling magmaneho.” Inabot nya sa akin ang remote key ng kotse. “Sa ‘yo nga naman kasing kotse ‘yan, so dapat kaya mo nang i-drive nang wala kang kasama.” “O-okay,” medyo alanganin ko pang sagot. Pero sa totoo lang, lihim akong natutuwa, na-e-excite at kinakabahan at the same time. Matapos ang ilang linggong pagtuturo nya sa pagmamaneho ay sa wakas hahayaan na nya akong mag-isa. Nakaupo na ako sa driver’s seat nang ulitin nya ang lahat ng binibilin nya sa akin palagi. “Hindi mo kailangang bilisan, okay lang na mabagal ka. And the mirrors, fix your mirrors para ma-view mo lahat—kaliwa, kanan, at ‘yung likod. Teka,” ipinasok nya ang kalahati ng katawan
Nahihiwagaang kumunot ang noo ko. “Hindi po eh. Nandito po ako sa University. Uhm, bakit daw po kaya sya umuwi?” “I have no idea, Shobe. Hindi nga rin sa ‘kin nagsabi. Kay foreman ko lang nalaman na nagmamadali raw na umuwi. Try mo tawagan ulit, baka busy lang o ‘di kaya may emergency.” “Emergency?” Agad nagtahip ang dibdib ko sa sinabi ni Mr. Yee. Nagsasalubong ang kilay ko nang ipa-ring kong muli ang cellphone nya, pero gano’n pa rin—ring pa rin lang nang ring. Hindi uuwi ‘yun nang basta-basta dahil marami syang isinasaalang-alang sa pag-uumpisa ng pinapatayo nilang building. Iisa rin lang ang gamit naming kotse at dala ko pa ito ngayon. Malamang nag-taxi pa pauwi ‘yun kasi hindi naman sya marunong mag-commute, kaya baka nga mayroong emergency kaya napahangos si Knives na umuwi. Tinawagan ko si Atsi para tanungin kung may nangyari pero wala naman syang kaalam-alam. Hindi ko sya nakausap nang matagal dahil marami raw syang ginagawa sa office nya. +++++ “Oo, Ma’am Kat,
Matapos kong manghingi ng paumanhin sa gwardya ay tinulungan nya akong makalabas ng University premises nang matiwasay. Maingat kong ipinarada ang kotse sa tabi ng kalsada sa labas ng University. Tinawagan kong muli si Knives para alamin kung saang lupalop na sya naroroon at inabutan na ako rito ng gabi sa kahihintay sa kanya pero unattended na ito. Low battery na nga siguro ang cellphone nya. Naalala kong sinabi nya 'yon kanina noong nagkausap kami kanina. Napapasimangot ako habang blangkong nakatitig sa steering wheel. Ginagawa nya akong bata na hindi kayang umuwi nang mag-isa. Bahala sya sa buhay nya kung dumating sya rito na nakaalis na ako, isip-isip ko. Pero nag-text na rin ako sa kanya na bibiyahe na ako pauwi para hindi sya mamatay sa pag-aalala. Pinindot-pindot ko ang touchscreen display ng kotse at nag-search sa navigation system. Buti na lang mayroong built-in na ganito ang kotseng ito, ang kailangan ko na lang gawin ay mag-focus sa pagmamaneho at sunding maigi ang b
Humahagulgol si Nanay Myrna at Pearl habang pinagmamasdan nila ang kaawa-awa kong sinapit habang nilalapatan ako ng paunang lunas ni David, ang hardinerong anak ni Manong driver. Walang kaimik-imik na nakatungo lang ako at nakatitig sa mga kagamitang panggamot nya na nasa lamesa. Dinadama ko ang sakit ng aking nagkabukol-bukol na ulo at sa hapdi ng banayad na pagpapahid ni David ng gamot sa mga sugat ko sa mukha. “Ma’am tiisin po n’yo para hindi maipeksyon ang mga sugat n'yo, tapos uminom kayo ng gamot para mabawasan ang kirot,” anas ni David na napapangiwi rin kada mapapapiksi ako sa sakit. “Heto na ang mga gamit n’yo, Ma’am. Durog na durog ang eyeglasses n’yo. Basag ang laptop pati ang cellphone. Tsk tsk!” napapalatak na inilapag ni Manong driver ang mga iyon pati na ang mga folder ko na animo’y mga basura na lang sa kitchen counter. Hinayang na hinayang na napakamot ako sa aking sintido habang tinitingnan ang mga gadgets kong tigmak ng dents at barag na barag ang mga screen
Nag-momol. Nag-momox. Jumerjer. Kumarat! Kaya hindi na naalalang may usapan kami. Putang ina! Galit na galit ako habang nagkakandatuwad ako sa paghuhubad ng masikip kong maong. Maliligo ako baka sakaling mabawasan ang pamamaga ng mukha ko sanhi sa pagkakabugbog sa akin. Lalo akong naiyak nang makita ang aking itsura sa salamin ng banyo: Putok ang nguso, punit ang kilay at cheekbones, at may mangilan-ngilan kalmot, galos at pasa sa iba’t ibang parte ng mukha ko, maging sa aking leeg. Hindi ko rin mahawakan ang ulo ko sa natamo kong mga bukol at sa tindi ng pagkakahila ng buhok ko ng abnormal na asawa ni Knives. Ni hindi ko man lang naipagtanggol ang sarili ko. Paano’y naunahan na ako ng kaba at gulat nang hindi ko nakilala agad kung sino ang bumubuntal sa akin. Oo, inawat nga nya ang asawa nya, nakita ko ‘yun. Nagalit sya tapos inilayo ito. Pero hindi gano'n ang inaasahan kong reaksyon nya. Hindi ko ramdam. Walang bigat. Walang dating sa akin. Parang wala kaming pinagsamahan sama
Atubiling sumunod sila sa utos ni Knives. Nadama nila siguro ang tensyong namumuo sa amin kahit na ngiting-ngiti ako. Binilin ni Nanay Myrna ang karneng malapit nang maluto at lumakad palayo nang pasimpleng nagbubulungan. “Hindi ka na nahihiya talaga, ano?!” marahas ko syang tinulak nang tuluyan nang makapasok sina Pearl sa likurang pintuan kung saan kami nanggaling. Tumalikod ako sa kanya at akma na ring babalik sa loob pero pinigilan nya ako, pagalit na hinatak nya ako sa isang braso. “Don’t walk away from me! Mag-uusap tayo ngayon!” “Ano ba, Knives!” inis na pumiksi ako nang may ilang metro sa kanya. “Lasing ka, baka may makakita sa ‘tin, and’yan lang ang mama ko sa loob. Sa susunod na lang tayo mag-usap,” tumalikod ako ulit sa kanya sabay lakad ko nang mabilis palayo. “Mag-uusap lang naman tayo ah! Why do you always wanna get away from arguments, Kataleia, huh?! You’re not walking away from me again. We’ll talk. Now!” hinatak nya akong muli sa braso sabay yakap nya sa
Natigilan si Mama saglit, nangusap ang mga mata nyang tiningnan ako. Nagtataka sya siguro o nahiya sya bigla. Nang makahuma sya ay wari naman syang nabalisa na paalisin na agad si Seiji.“Ahh… Gawin mo na ‘yung fruits ni Ahya mo, ‘nak, ako na lang ang maghahatid kay Seiji sa labas. Naku! Gabing-gabi na pala, ano? Hindi ko na napansin ang oras! Si Miguel kasi parang ano, ang daldal! Dyusme, gusto ko na nga rin magpahinga eh. ‘Kamo may novena sa school n’yo bukas? Pwede ba ang outsider do’n? Kung pwede ang outsider, makikipag-novena ako. Para mapasyalan ko na rin ang pinagtuturuan ni Kataleia. Tara na, ihahatid na kita,” tuluy-tuloy na salita ni Mama. Nadidismayang tiningnan na lang ni Seiji ang hawak nyang baso na may laman pa sabay tungga. “Mag-magte-text ako kapag nakauwi na ‘ko,” Iyon na lang ang nasabi ni Seiji sa akin kasi hawak na ni Mama ang braso nya at iginigiya na sya palabas ng kusina at iniwan kami ni Knives.“Wow! Ang ganda ng suot mo. Bagay na bagay sa ‘yo. Sino’ng bumil
“Thank you for driving her home safe, Seiji. Pero sana nagpaalam kayo para hindi ako naghanap kay Kataleia, but anyways, thank you,” saad nya saka ipinagpatuloy ang pagkain. Nabalutan ako ng tensyon sa pasaring nyang iyon. Siguradong makakarinig na naman ako ng dramatic na litanya ni Knives once na makapag-solo kami.Inip na inip na ako sa paghuhuntahan nila sa dining table pero mukhang wala pang balak tapusin ni Tito Miguel ang gabing ito, ganyak na ganyak pa rin sya sa pagkukwento nya roon. Nakipag-shot pa sya ng isang whiskey sa mga lalake, kami namang mga babae, wine ang tinitira. Wala rin ni isa ang tumayo sa lamesa, nagpatuloy lang ang paghahain nina Nanay Myrna ng pika-pika at kung anu-ano pang pinapaluto ni Tito Miguel sa kanya.Parang hindi napagod si Tito Miguel sa biyahe nila. Samantalang ako, parang sinisilihan ang pwet ko sa pagkakaupo sa harap ng hapag. Nag-excuse na nga ako na pupunta na sa kwarto ko pero pinigilan ako ni Mama kasi mayroon pang bisita. +++++“Kukuha l
“Welcome back, Mrs. Tuazon! So nice to finally meet you,” bati ni Seiji na ngiting-ngiti. Kinuha nya ang kanang kamay ni Mama at humalik sa likod ng palad nya. Pinagmamasdan ko ang blankong expression ng mukha ni Mama na nakatitig kay Seiji. Inaasahan kong babawiin nya ang kamay nya at magsusungit, pero hindi, hinayaan lang nyang madampian ito ni Seiji ng halik. “Uhm, ‘Ma? Si Seiji po, ka-work ko,” pakilala ko kay Seiji. “Ka-work?” blanko rin ang expression ni Mama pagsulyap nya sa akin tapos ibinalik nya ulit ang tingin kay Seiji. “‘Kala ko boyfriend mo na itong matangkad at poging lalakeng ‘to.” Napaismid ako. Kung hindi rin ako nagkakamali ng hula ay kasalukuyang name-mesmerize si Mama ng lalakeng nasa harapan nya ngayon. Sa edad kong ito ngayon ko lang nakitang namangha si Mama sa lalakeng pinakikilala ko. Literal na galit kasi sya sa lahat ng lalakeng dumadalaw sa bahay namin noon kaya nga nasanay na akong sa mga relasyong lihim lang sa kaalaman nya. “Kataleia, I missed yo
“Papasok tayo,” buntung-hininga ni Seiji pagsakay nya ulit ng kotse at naghanda sa pagpasok sa loob ng mansyon. “Bakit daw?” maang na tanong ko sa kabila ng pagtatambol ng dibdib ko na isang kibit lang ng balikat ang isinagot nya. Ipinarada ni Seiji ang kotse nya sa mismong tapat ng malaking pinto ng main living room samantalang ang SUV ni Tito Miguel ay dumiretso sa garahe sa likuran. “Hindi mo nabanggit na darating ngayon sina Mama mo, wala tuloy akong brief,” ngisi nya. “At wala rin akong panty. Bulshit talaga!” hindi ko maiwasang hindi makapagmura. Kinuyumos ko ang mga namamasa kong kamay at ipinahid iyon sa laylayan ng aking bestidang amoy na amoy patahian pa. “‘Edi bagay talaga tayo?” sabay bunghalit nya ng tawa. “Oh, seryoso ka na naman,” untag nya nang hindi ko makuhang tumawa sa walang kwentang joke nya. “Ngitian mo naman ako, love. Kahit konti lang?” Nanunudyong pakiusap nya sa akin na naglulumagkit na irap lang ang isinagot ko. Nilingon ko ang loob ng livin
Pinaling ko ang aking ulo sa kanan nang maramdaman ko ang mainit na buga ng hinga nya sa likuran ng balikat ko habang banayad at dahan-dahan na inilalapat nya ang bra sa ilalim ng susø ko hanggang sa makarating sya sa likod ko at pagsugpungin ang magkabilaang dulo nito. “Hmmm, Kat,” malambing na usal nya ng pangalan ko na punumpuno ng pagnanasa. Inayos nyang maigi ang pagkakapakat ng strap at hinalikan ako sa balikat. ‘Yung halik na hindi lang basta dampi— nagtagal ng ilang segundo ang labi nya na nakadikit at nagpapasinghot-singhot sa mabango at makinis kong balat buhat sa spa. Pumikit ako at dinama kung may kuryente bang tumutulay papunta sa akin sa pagkakadama ko ng hininga nya sa leeg ko na tulad noong una kaming nagkadikit at naghalikan. Pero wala. Wala akong madama. Namanhid ako siguro ng sakit ng keps ko at sa matalim na tumusok sa puso ko sa tinuran ni Divine kanina. “Kung gaano kalaki ang pagkagusto ko sa ‘yo, gano’n din kita nirerespeto. Ayokong gumawa ng bagay na wa
Lumabas ako ng kwarto at dali-daling bumaba ng hagdan. Nagtatahip ang aking dibdib sa kakapigil ko sa emosyong nag-uumalpas sa dibdib ko. Ang kapal ng mukha ni Divine! Nagngingitngit ako sa asar. Sa akin pa sya magpapatulong talaga para makuha nya ang loob ni Knives. Sa dinami-rami ng pabor na pwede nyang hingin sa akin, ‘yun pa talaga! Pagdaan ko sa isang napakaganda at napakaliwanag na kwarto na may ilang mga taong nagpapa-mani pedi ay namataan ko si Seiji na nakaupo sa isa sa mga reclining chairs, nakataas ang mga paa at pasipol-sipol habang nagbabasa ng magazine. “Nagpapa-pedicure ka?” tanong ko paglapit ko sa kanya. “Huh? Hi, love!” gulat na bati nya paglingon nya sa akin. Minasdan nya ang tangan kong bag at ang aking mga damit at sapatos. “Tapos ka na sa spa mo?” “Oo, magpapalit na ako ng damit. Uhm, may malapit kayang boutique dito o kahit tiyangge? Kelangan ko kasi ng skirt.” “Merong mabibilhan sa malapit,” nahihiwagaang sagot nya. “Sige, iche-check ko na la
“Konti na lang, miss, konting tiis pa,” natatawang turan sa matabang aesthetician. Paano, sa tuwing ipapahid nya ang mainit-init na wax sa balat ko ay talagang naninigas ang mga hita at binti ko para labanan ang sakit. “'Eto na, ididikit ko na ‘tong strip, after nito konting linis na lang para masimot lahat,” dagdag pa nya. Akala naman nya magbabago nya ang nararamdaman ko sa sinabi nyang malapit na akong makatapos sa pagdurusa ko na ito para mapagbigyan ko lang si Divine. Idinikit nya ang wax strip sa ibabaw ng malagkit na amoy honey na wax sa may bandang tumbong ko, minasa-masahe ang kabuuan ng nadikitan ng papel sabay bumuwelo ng hila. “Skrrrtt!!!” “Ugh!” malakas na daing ko. Naangat ko ang likod ko sa sobrang sakit. Tangina talaga nitong buhay na ‘to! Literal na tiis-ganda! Dapat ito ang parusang iginagawad sa mga manyakis na lalake eh, paulit-ulit na iwa-wax ang bayäg hanggang sa magsisi sila sa ginawa nilang kasalanan. “Good girl! Last na ‘to, miss, tapos linis na tayo,”
“I just asked him why he has two phones, galit na sya agad. Why? Mali na ba ‘yun? Wala na akong K magtanong?” magkasunod na tanong nya sa akin. Iniisip pa rin pala nya ang nangyaring pagsinghal sa kanya ni Knives kanina. “Hindi ko po alam eh, baka wala lang sa mood,” pagrarason ko sa inasal ni Knives. Na-realize ko kung gaano na katagal na nawawala ‘yung dalawang babaeng gagawa sa amin. Parang nalalasing na nga ako sa iniinom namin dahil medyo umiinit na ang pakiramdam ko. “Nagtatawanan kayo kanina, dumating lang ako wala na sya sa mood?” nahimigan ko ang hinanakit sa tono ng boses nya. “Ah, eh… uhm...” napakamot na lang ako sa gilid ng aking noo nang hindi ko alam kung anong isasagot ko. “Inaamin ko nawalan ako ng time for him. I’ve been very busy sa business namin. Tamad akong magluto, hindi ako maasikasong asawa, mas inuuna ko ang social gatherings kesa sa humarap sa kusina, mamalantsa at maglinis ng penthouse. I’m not a ‘perfect wife’ —I mean, meron ba talaga no’n?” isinandal