Agad itong pinulot ni Master Seiji, “Nabasag. Palitan natin 'to bukas. Sa’n ba may malapit na optometrist?” “H’wag na po. Uuwi na po ako,” dagli akong tumayo at tinungo ang palabas ng restobar. Huminto ako syempre sa may parking area nang makalabas ako. Ihahatid nya ako eh, wala naman akong pera para mamasahe. “Sorry. I’m really sorry,” habol nya sa akin. Binuksan nya ang passenger’s seat para sa akin at agad akong sumakay. Napapapikit ako habang wala sa loob na nakatingin sa dinaraanan namin, kahit hindi naman nakita ni Ahya ang pangyayari sa restobar ay feeeling lagot akong lalo sa kanya. Kinakabahan talaga ako. “Sorry talaga, Kat… I’m really…” wala ring katapusan ang paghingi sa akin ng dispensa ni Master Seiji. “Hindi ko na-kontrol. Dapat hindi gano'n, shit!” anas nya, nahimigan ko ang pagkainis nya sa sarili kaya kinalmahan ko na lang. “Hindi po, okay lang. Pasensya na rin, nagulat lang ako.” Sa labas na lang ako ng gate nagpababa kay Master Seiji para makauwi na sya agad.
Humagulgol ako pagpasok ko sa kwarto ko. Ang dami kong gasgas sa mga siko, masakit ang ulo, balakang at likod ko. At nabasag pa ang screen ng cellphone ko. Pünyeta talaga! Akala ko sinuwerte na ‘ko ngayong araw na ‘to humabol pa talaga ang kamalasan. Dali-dali kong hinugasan ang mga siko ko habang kagat-kagat ang aking ibabang labi. Kasalukuyan kong ginagamot ang namamanhid ko nang mga siko sa hapdi nang kumatok sya sa aking kwarto. Tumatawag rin sya sa bago nyang biling iPhone. “Shobe? Shobe, please…” Umirap ako. Mangalyo na lang sya sa kakakatok at kaka-redial nya ng numero ko pero hinding-hindi ko talaga sya sasagutin. Siraulo! Nahiga ako sa kama ko at nagtakip ng unan sa aking ulo. Matagal-tagal din syang nasa pintuan ko lang tapos biglang tumahimik. Maya-maya ay narinig ko na si Atsi Olivia. Sya naman ang kumakatok sa pintuan ko. “Shobe? Shobe?” sabay katok nya sa pinto ko. Napikit ako, nagsumbong na naman sya kay Atsi para mapilit nya akong pagbuksan sya ng pinto. Hind
[Knives’ POV] “I thought you were sick. Why do you look like you’re wasted?!” “I’m not drunk; I just had a few sips. Alam mo namang hindi ako malakas uminom, ‘di ba?” hindi ako tumitingin kay Divine sa screen ng phone ko. Ayoko ring makita ang nakikita nyang itsura ko ngayon. “Yeah, and I thought you were sick! You’re supposed not to drink at all!” She seems distraught. Napahid ko nang mariin ang nguso ko at sumandal sa lamesa. She keeps on yapping and yapping like she’s totally concerned about me. I chose not to listen to her. My mind is flying elsewhere. Nababaliktad ni Kataleia ang mundo ko. Sinampal nya ako kanina. Sobrang gulat ko no’n. Agad na natanggal ang ispiritu ng alak sa akin. I deserve it anyway, kahit pa inis na inis ako sa kanya ay bawing-bawi naman iyon sa nagawa ko. Guilty talaga ako sa nangyari. We stumbled onto the pavement; may mga bruises ako sa braso. I know for sure mayroon din sya---at mas malala pa. I saw Atsi Olivia knock on her door, pero natigi
Kanina ka pa ba d’yan?!” pabulong na tanong nya sa akin. Aninag ko sa mahinang ilaw ng accent lights ang pagkamangha nya nang madatnan ako sa aking miserableng pagkakasalampak sa sahig sa tapat ng kwarto nya. “Are you hurt? Saan? Sa’n ang masakit sa ‘yo?” I got up and inspected her right away. “I’m gonna take you to the hospital.” “Okay lang ako, Ahya.” Niyayakap ko sya pero winawaksi nya ang mga kamay ko. Ramdam na ramdam ko ang galit nya sa akin. “Tara, at least let me attend to your bruises. Shit, I’m really sorry,” “Okay nga lang eh, nagamot ko na ‘yan. Okay na. Okay na ‘ko,” naiiritang pakli nya sa pangungulit ko. “You’re not answering my calls. Please don’t do that to me.” I said like I was uttering a prayer. “Baka kasi tulog na ‘ko. Nagising lang ako kasi nagugutom ako. Tara, kumain tayo.” Para akong asong nababahag ang buntot na sumunod sa kanya papunta sa comedor. Although somehow naibsan ang pag-aalala ko nang makita ko sya at kausapin nya ako. “Nagugutom
“Sa’n ka matutulog?” bulong ko habang nakasunod ako sa kanya sa pagpanhik ng hagdan. “Sa kwarto mo,” she answered casually. She walked in as I open the door. Minasdan ko syang dumiretso na nang higa sa kama ko. “I’ll take a quick shower, gusto mong sumama?” “Hmm… antok na ‘ko…” Iyon lang ang sagot nya sa akin. Niyakap nya ang ginagamit kong unan, inamoy-amoy nya ito. “Hmm… kaamoy mo ang unan mo. Ang sarap,” ngiti nyang namumungay na ang mga mata sa antok. Napapangiti ako as I watch her drift to sleep yakap-yakap ang unan ko. Ano ba’ng ginawa sa akin ng babaeng ito sa akin at nahulog na akong talaga sa kanya? +++++ “Babe, wake up,” I murmured and kissed her eye. “It’s nearly dawn.” “Hm?” grunting in dismay habang niyayakap ako na parang ayaw nya pang bumangon. Ganito kami tuwing umaga, mahirap syang gisingin. Samantalang lagi nya akong pinaaalalahanan bago kami matulog to wake her before the maids begin their day para walang makakita sa kanya sa paglabas nya sa kwarto ko. “H
“Kumpleto na lagi ang tulog,” sagot ko sa kanya. I glanced quickly at Shobe na napaka-nonchalant habang kumakain at nagba-browse sa kanyang iPhone. I felt the satisfaction na ginagamit nya ang binili ko. “Looks like Shoti is finally enjoying his vacation,” komento ng asawa nyang gumuhit na lang ang mga mata na nakatingin sa akin at hinihigop ang kape nya at sinulyapan si Shobe. Naiinis ako talaga sa mga nakaw nyang tingin na iyon, pero hindi ko sya pinupuna---tinititigan ko lang sya nang masama. “I gotta go. I need to be early, isasama ko si Yvonne sa office. May ipapalinis lang ako," paalam nya kay Atsi. I saw Atsi scoff, rolling her eyes before Mike kissed her forehead. He then tapped me on the back and headed to the door. “What’s with the face, Atsi?” “Nothing, I just remembered something,” sagot nya. Kumunot ang noo ko, gano’n ba ang reaksyon kapag may biglang naaalala? Parang hindi. I just shrugged my shoulders. “Shobe, tuyo na ang buhok mo?” Shit, kung pwede ko nga la
“Just a real ‘quick’ quickie, please. Ten minutes.” I hold her close, gently backing her off to the side of the bed. “Mabilis lang. 8 o’clock dapat nasa school na ‘ko, recognition day ngayon. Marami pa akong ipe-prepare, “she mutters in between our torrid kiss. “Ngayon na ba ‘yun? So, bakasyon na next week. I’ll have you naked in bed all day.” She giggles habang iniuupo ko ang balakang nya sa gilid ng kama. I spread her legs wide just enough for her other lips to fall open. “God, I want you so much,” I bury my face in her womanhood. Naghahalo ang natural nyang nakakaakit na amoy at ang feminine wash na ginagamit nya. Nakakabaliw. I savor every bit of her. I lick and suck her clit until I hear her purr like a lost little kitten. “Ohhmmm… Knives…” She let out that moan with her eyes shut tight, digging her fingers through my hair. Idinantay nya ang nanginginig nyang mga binti sa balikat ko, pulsating to my rhythm. I feel her melt as she orgasms. I wipe her clean outside and inside
[Kataleia's POV] “Good morning, Miss Kat,” bati sa akin ni Seiji nang magtama ang aming tingin. “Good morning, sir. Late na ba ‘ko?” Medyo patakbo na ang ginagawa kong lakad, hawak ko sa isang balikat ang shoulder bag ko at isa ko namang kamay ay may hawak na eco bag na may mga ribbons na i-a-award ko sa mga tinuturuan kong mga estudyante na nakakuha ng matataas na marka sa pagsusulit nila sa Filipino. “Hindi pa naman,” sulyap ni Seiji sa kanyang relo. “Mag-breakfast ka muna. May breakfast sa faculty… Akin na ‘yang mga dala mo, tulungan na kita.” “Hindi na po, ribbons lang naman ang laman nito—” Naputol ang pagsasalita ko at napalingon sa gilid ko nang may umagaw sa eco bag na aking dala. Si Ahya Knives. “Ako na’ng magdadala,” seryosong-seryoso ang mukha nyang nakatingin sa akin. “Good morning, Mr. Tuazon, come on in. Ginayak namin ang stage sa quadrangle. I hope you like it,” ngiti sa kanya ni Seiji. “Thanks. I’ll have a quick look,” sagot nya rito, inakbayan nya ako at nagsi