“Don’t worry, right after natin kumain iuuwi na kita agad. Sorry, mukhang wrong timing yata ang aya ko sa ‘yo. Mainit ang ulo ng kuya mo,” wika ni Master Seiji nang mapansin ang pananahimik ko habang kumakain kami sa magandang restobar na pinuntahan namin. Masarap ang pagkain na in-order nya para sa akin pero hindi ko ito ma-enjoy dahil sa pag-aalala ko kay Ahya Knives. “Okay lang po, nakainom din kasi," pagdadahilan ko. “Medyo skeptical sya sa ‘kin.” “Gano’n talaga sya eh, sa sarili lang sya may tiwala. Hayaan ninyo ‘yon,” ngiti ko sa kanya. Binago ko ang expression ng mukha ko, ayokong ma-disappoint sya ngayong birthday nya. Inilinga ko ang paningin ko sa paligid ng restobar. Dito namin napiling maupo sa may open area ng second floor nito na katabi ng pasimano na overlooking ang magagandang ilaw ng mga kabahayan sa malayo. Nalingon ko ang platform sa likuran ko na may mga instruments, pero walang live band. “Weekday nga pala ngayon, ‘no? Masaya siguro rito kapag weekend
Agad itong pinulot ni Master Seiji, “Nabasag. Palitan natin 'to bukas. Sa’n ba may malapit na optometrist?” “H’wag na po. Uuwi na po ako,” dagli akong tumayo at tinungo ang palabas ng restobar. Huminto ako syempre sa may parking area nang makalabas ako. Ihahatid nya ako eh, wala naman akong pera para mamasahe. “Sorry. I’m really sorry,” habol nya sa akin. Binuksan nya ang passenger’s seat para sa akin at agad akong sumakay. Napapapikit ako habang wala sa loob na nakatingin sa dinaraanan namin, kahit hindi naman nakita ni Ahya ang pangyayari sa restobar ay feeeling lagot akong lalo sa kanya. Kinakabahan talaga ako. “Sorry talaga, Kat… I’m really…” wala ring katapusan ang paghingi sa akin ng dispensa ni Master Seiji. “Hindi ko na-kontrol. Dapat hindi gano'n, shit!” anas nya, nahimigan ko ang pagkainis nya sa sarili kaya kinalmahan ko na lang. “Hindi po, okay lang. Pasensya na rin, nagulat lang ako.” Sa labas na lang ako ng gate nagpababa kay Master Seiji para makauwi na sya agad.
Humagulgol ako pagpasok ko sa kwarto ko. Ang dami kong gasgas sa mga siko, masakit ang ulo, balakang at likod ko. At nabasag pa ang screen ng cellphone ko. Pünyeta talaga! Akala ko sinuwerte na ‘ko ngayong araw na ‘to humabol pa talaga ang kamalasan. Dali-dali kong hinugasan ang mga siko ko habang kagat-kagat ang aking ibabang labi. Kasalukuyan kong ginagamot ang namamanhid ko nang mga siko sa hapdi nang kumatok sya sa aking kwarto. Tumatawag rin sya sa bago nyang biling iPhone. “Shobe? Shobe, please…” Umirap ako. Mangalyo na lang sya sa kakakatok at kaka-redial nya ng numero ko pero hinding-hindi ko talaga sya sasagutin. Siraulo! Nahiga ako sa kama ko at nagtakip ng unan sa aking ulo. Matagal-tagal din syang nasa pintuan ko lang tapos biglang tumahimik. Maya-maya ay narinig ko na si Atsi Olivia. Sya naman ang kumakatok sa pintuan ko. “Shobe? Shobe?” sabay katok nya sa pinto ko. Napikit ako, nagsumbong na naman sya kay Atsi para mapilit nya akong pagbuksan sya ng pinto. Hind
[Knives’ POV] “I thought you were sick. Why do you look like you’re wasted?!” “I’m not drunk; I just had a few sips. Alam mo namang hindi ako malakas uminom, ‘di ba?” hindi ako tumitingin kay Divine sa screen ng phone ko. Ayoko ring makita ang nakikita nyang itsura ko ngayon. “Yeah, and I thought you were sick! You’re supposed not to drink at all!” She seems distraught. Napahid ko nang mariin ang nguso ko at sumandal sa lamesa. She keeps on yapping and yapping like she’s totally concerned about me. I chose not to listen to her. My mind is flying elsewhere. Nababaliktad ni Kataleia ang mundo ko. Sinampal nya ako kanina. Sobrang gulat ko no’n. Agad na natanggal ang ispiritu ng alak sa akin. I deserve it anyway, kahit pa inis na inis ako sa kanya ay bawing-bawi naman iyon sa nagawa ko. Guilty talaga ako sa nangyari. We stumbled onto the pavement; may mga bruises ako sa braso. I know for sure mayroon din sya---at mas malala pa. I saw Atsi Olivia knock on her door, pero natigi
Kanina ka pa ba d’yan?!” pabulong na tanong nya sa akin. Aninag ko sa mahinang ilaw ng accent lights ang pagkamangha nya nang madatnan ako sa aking miserableng pagkakasalampak sa sahig sa tapat ng kwarto nya. “Are you hurt? Saan? Sa’n ang masakit sa ‘yo?” I got up and inspected her right away. “I’m gonna take you to the hospital.” “Okay lang ako, Ahya.” Niyayakap ko sya pero winawaksi nya ang mga kamay ko. Ramdam na ramdam ko ang galit nya sa akin. “Tara, at least let me attend to your bruises. Shit, I’m really sorry,” “Okay nga lang eh, nagamot ko na ‘yan. Okay na. Okay na ‘ko,” naiiritang pakli nya sa pangungulit ko. “You’re not answering my calls. Please don’t do that to me.” I said like I was uttering a prayer. “Baka kasi tulog na ‘ko. Nagising lang ako kasi nagugutom ako. Tara, kumain tayo.” Para akong asong nababahag ang buntot na sumunod sa kanya papunta sa comedor. Although somehow naibsan ang pag-aalala ko nang makita ko sya at kausapin nya ako. “Nagugutom
“Sa’n ka matutulog?” bulong ko habang nakasunod ako sa kanya sa pagpanhik ng hagdan. “Sa kwarto mo,” she answered casually. She walked in as I open the door. Minasdan ko syang dumiretso na nang higa sa kama ko. “I’ll take a quick shower, gusto mong sumama?” “Hmm… antok na ‘ko…” Iyon lang ang sagot nya sa akin. Niyakap nya ang ginagamit kong unan, inamoy-amoy nya ito. “Hmm… kaamoy mo ang unan mo. Ang sarap,” ngiti nyang namumungay na ang mga mata sa antok. Napapangiti ako as I watch her drift to sleep yakap-yakap ang unan ko. Ano ba’ng ginawa sa akin ng babaeng ito sa akin at nahulog na akong talaga sa kanya? +++++ “Babe, wake up,” I murmured and kissed her eye. “It’s nearly dawn.” “Hm?” grunting in dismay habang niyayakap ako na parang ayaw nya pang bumangon. Ganito kami tuwing umaga, mahirap syang gisingin. Samantalang lagi nya akong pinaaalalahanan bago kami matulog to wake her before the maids begin their day para walang makakita sa kanya sa paglabas nya sa kwarto ko. “H
“Kumpleto na lagi ang tulog,” sagot ko sa kanya. I glanced quickly at Shobe na napaka-nonchalant habang kumakain at nagba-browse sa kanyang iPhone. I felt the satisfaction na ginagamit nya ang binili ko. “Looks like Shoti is finally enjoying his vacation,” komento ng asawa nyang gumuhit na lang ang mga mata na nakatingin sa akin at hinihigop ang kape nya at sinulyapan si Shobe. Naiinis ako talaga sa mga nakaw nyang tingin na iyon, pero hindi ko sya pinupuna---tinititigan ko lang sya nang masama. “I gotta go. I need to be early, isasama ko si Yvonne sa office. May ipapalinis lang ako," paalam nya kay Atsi. I saw Atsi scoff, rolling her eyes before Mike kissed her forehead. He then tapped me on the back and headed to the door. “What’s with the face, Atsi?” “Nothing, I just remembered something,” sagot nya. Kumunot ang noo ko, gano’n ba ang reaksyon kapag may biglang naaalala? Parang hindi. I just shrugged my shoulders. “Shobe, tuyo na ang buhok mo?” Shit, kung pwede ko nga la
“Just a real ‘quick’ quickie, please. Ten minutes.” I hold her close, gently backing her off to the side of the bed. “Mabilis lang. 8 o’clock dapat nasa school na ‘ko, recognition day ngayon. Marami pa akong ipe-prepare, “she mutters in between our torrid kiss. “Ngayon na ba ‘yun? So, bakasyon na next week. I’ll have you naked in bed all day.” She giggles habang iniuupo ko ang balakang nya sa gilid ng kama. I spread her legs wide just enough for her other lips to fall open. “God, I want you so much,” I bury my face in her womanhood. Naghahalo ang natural nyang nakakaakit na amoy at ang feminine wash na ginagamit nya. Nakakabaliw. I savor every bit of her. I lick and suck her clit until I hear her purr like a lost little kitten. “Ohhmmm… Knives…” She let out that moan with her eyes shut tight, digging her fingers through my hair. Idinantay nya ang nanginginig nyang mga binti sa balikat ko, pulsating to my rhythm. I feel her melt as she orgasms. I wipe her clean outside and inside
Nagpasinghap-singhap sya at tinuwid ang tayo nya, winawaksi nya ang mga yakap ko sa kanya. “‘Yan ang solusyon mo? Ganyan ang naiisip mong gawin? Maglayas? Magtanan?! Dyusko, Knives, laging sarili mo lang ang iniisip mo! Naisip mo ba ako d’yan sa mga plano mong ‘yan?! May buhay ako rito, may magulang ako, may mga kaibigan, may trabaho. Gusto mo talikuran ko rin lahat ng ‘yun para lang sa ‘yo?!” “Yes! Because I know you love me! Don't deny it, Kataleia. Mahal mo ‘ko, ramdam na ramdam ko ‘yun. Nagmamahalan tayong dalawa… Kung ayaw mong umalis, sige, hindi tayo aalis. Idi-divorce ko si Divine, magpapakilala tayo sa mama mo; I know she’ll understand. I’m sure about that. Please, I can’t lose you.” Tumayo ako at hinapit ko sya ng yakap nang may luha sa mga mata ko. I tried to kiss her, but just as I expected pumipiglas sya sa akin. “Ano ba, Knives! Hindi ka makikipag-divorce kay Divine! Hindi! Hindi mangyayari ‘yun, not in your wildest dreams!” “I’ll give her the company, she’ll take
“Yes po, Ahya?” “I want to give you this,” I pulled out the blue leather Tiffany box in my pocket and showed her what’s inside. "Happy, happy birthday, Shobe." “Wow! Ang ganda naman!” she exclaimed in delight as I hand her the necklace. Tuwang-tuwa sya habang inuusisa ito sa kanyang palad. Hinding-hindi talaga ako nagsisising ito ang pinili kong iregalo kahit halos kasinghalaga nito ang oto ko dahil sa pagniningning palang ng mga mata nya nasulit na ang binayad ko. “You wanna…?” muestra ko na isusuot ko sa kanya ang kwintas kung gusto nya. Kinikilig na tumalikod naman sya agad sa akin at ipinaling lahat ng buhok nya sa isa nyang balikat. “Pero, Ahya, baka magalit ka kapag hinubad ko ‘to mamaya ha, kasi baka mawala eh. Magsu-swimming kasi ako. Hindi ako marunong mag-swim-swim na kagaya ng ginagawa mo, pero magsu-swimming ako,” sabay bunghalit nya ng tawa. Natawa ako sa sinabi nya. Napaka-bubbly talaga ni Kataleia, that’s only one of the many things I love about her. “Of c
[Knives’ POV] “What are you doing?” I ask Divine when I see her moving my things onto my Tourister. “Packing up,” she softly answers. “Ako na’ng gagawa n’yan. May tinatapos lang ako, pero gagawin ko ‘yan,” I retorted, gazing not at her but at my MacBook. I really don’t like anyone touching my stuff—not even her. Our flight’s a few days away. Divine already bought the tickets; kailangan ko nang makauwi at harapin ang aberyang nangyayari sa isang site namin sa downtown Manhattan. My secretary went MIA a few days back—for no reason whatsoever. Investors keep bugging me about the construction delay, so I need to be there as soon as I can. ‘As soon as I can,’ I tell myself. But honestly, I couldn’t. My mind keeps telling me I should leave; kaya na ni Yee itayo ang mall kahit wala ako. Nasa kanya na lahat ng plano at resources para matapos ang project; in-assure na rin naman nya ako na he’ll keep in touch. But my heart keeps telling me otherwise, because it feels really empty
“Hindi po, nasobrahan lang ako sa tulog. Masakit kasi ang ulo ko kagabi,” sagot ko na napapakamot sa gilid ng aking sintido. Naagaw ang pansin nya ng mga kalat sa kwarto ko. “Ang gulo ng kwarto mo, Kataleia! Tingnan mo, inaagiw ka na!” turo nya sa mga nagkalat na damit at sa mga burol ng papel na nakalatag sa lapag. OA rin talaga si Mama; makalat lang naman kasi hindi pa ako nakakapaglinis, pero wala namang agiw. “‘Eto ang mga pasalubong ko sa ‘yo, magaganda ‘yan, imported. Sana kasya sa ‘yo.” “Naku, salamat po, ‘Ma!” Nagpasalamat ako kahit bahagya akong napapangiwi sa nakita ko nang iangat ko ang mga napamili nyang gamit at sapatos para sa akin. Wala talagang ka-taste-taste si Mama sa pagpili ng mga damit. Akala nya siguro kasing-edad ko na sya kaya parang puro pangmatanda ang kulay at style ng mga napili nya. “Akala ko anak nagalit ka sa ‘kin kasi pinauwi ko si Seiji kagabi, sorry ha. Nahiya kasi ako kay Knives eh, baka hindi nya gustong may natutulog na ibang tao rito, la
“Atsi! Bakit gising ka pa? Hindi na ako nakapagpaalam kasi sumakit bigla ang ulo ko.” At iyon na ang magiging opisyal na dahilan ko kung sakaling may magtatanong sa akin kung bakit ako biglang nawala sa inuman kagabi. “Hindi ako makatulog, sabi ni Bestie darating daw sya ng madaling araw eh. Hihintayin ko na lang,” kahit madilim ang kwarto ko ay kitang-kita ko ang mapuputi nyang ngipin sa kanyang pagngiti pati na ang nangingitim na paligid ng kanyang mga mata sa pagkakalat ng eyeliner nyang hindi pa nya natanggal. “Nakita kitang lumabas ng kwarto kaya naisip ko lang na silipin ka. Kaso, matagal kang bumalik.” “Nagkwentuhan pa kasi kami ni Nanay Myrna,” sagot ko naman habang pinupungas-pungas ang mabibigat kong mga mata. Inilapag ko ang dala kong pitsel at baso sa side drawer ng kama at naupo patalikod sa kanya, sinuot ko ang salamin ko at nagkunwaring may kinakalikot ako roon para hindi nya mapansin na nag-iiyak ako mula pa kagabi. “I’m pregnant, Shobe,” mahinang sambit nya.
Hatinggabi na nang bumangon ako sa kama ko. Kinurap-kurap ko ang namamaga at pagod na mga mata at tinungo ang banyo para maghilamos at magpalit ng damit. Binuksan ko ang pinto ko. Tahimik na ang buong mansyon. Wala na ang malakas na tugtog ni Atsi Olivia sa living room. Tapos na ang welcome home party nina Tito Miguel. Minasdan ko ang siwang sa ibaba ng nakapinid na pinto ng kwarto ni Knives, ngayong gabi lang madilim ang kwarto nya sa lahat ng mga gabi na naaaninag ang liwanag mula sa desk lamp nyang iniiwan lang nyang bukas magdamag. Nanariwang muli sa akin ng hapdi ng pagtatalo namin kanina at ang ginawa kong pakikipaghiwalay, nabasa na na naman ng luha ang paligid ng mga mata kong saglit lang na napreskuhan nang basain ko ang aking mukha. Bumaba ako sa hagdan, kanina pa tuyot na tuyot ang lalamunan ko kaya kukuha ako ng maiinom. Napaatras ako nang madatnan ko si Nanay Myrna sa comedor na nakaupo at nagkakape. Ngumiti ako pero iniwas ko ang aking tingin at dumiretso sa kusina.
Atubiling sumunod sila sa utos ni Knives. Nadama nila siguro ang tensyong namumuo sa amin kahit na ngiting-ngiti ako. Binilin ni Nanay Myrna ang karneng malapit nang maluto at lumakad palayo nang pasimpleng nagbubulungan. “Hindi ka na nahihiya talaga, ano?!” marahas ko syang tinulak nang tuluyan nang makapasok sina Pearl sa likurang pintuan kung saan kami nanggaling. Tumalikod ako sa kanya at akma na ring babalik sa loob pero pinigilan nya ako, pagalit na hinatak nya ako sa isang braso. “Don’t walk away from me! Mag-uusap tayo ngayon!” “Ano ba, Knives!” inis na pumiksi ako nang may ilang metro sa kanya. “Lasing ka, baka may makakita sa ‘tin, and’yan lang ang mama ko sa loob. Sa susunod na lang tayo mag-usap,” tumalikod ako ulit sa kanya sabay lakad ko nang mabilis palayo. “Mag-uusap lang naman tayo ah! Why do you always wanna get away from arguments, Kataleia, huh?! You’re not walking away from me again. We’ll talk. Now!” hinatak nya akong muli sa braso sabay yakap nya sa
Natigilan si Mama saglit, nangusap ang mga mata nyang tiningnan ako. Nagtataka sya siguro o nahiya sya bigla. Nang makahuma sya ay wari naman syang nabalisa na paalisin na agad si Seiji. “Ahh… Gawin mo na ‘yung fruits ni Ahya mo, ‘nak, ako na lang ang maghahatid kay Seiji sa labas. Naku! Gabing-gabi na pala, ano? Hindi ko na napansin ang oras! Si Miguel kasi parang ano, ang daldal! Dyusme, gusto ko na nga rin magpahinga eh. ‘Kamo may novena sa school n’yo bukas? Pwede ba ang outsider do’n? Kung pwede ang outsider, makikipag-novena ako. Para mapasyalan ko na rin ang pinagtuturuan ni Kataleia. Tara na, ihahatid na kita,” tuluy-tuloy na salita ni Mama. Nadidismayang tiningnan na lang ni Seiji ang hawak nyang baso na may laman pa sabay tungga. “Mag-magte-text ako kapag nakauwi na ‘ko,” Iyon na lang ang nasabi ni Seiji sa akin kasi hawak na ni Mama ang braso nya at iginigiya na sya palabas ng kusina at iniwan kami ni Knives. “Wow! Ang ganda ng suot mo. Bagay na bagay sa ‘yo. Sino’ng
“Thank you for driving her home safe, Seiji. Pero sana nagpaalam kayo para hindi ako naghanap kay Kataleia, but anyways, thank you,” saad nya saka ipinagpatuloy ang pagkain. Nabalutan ako ng tensyon sa pasaring nyang iyon. Siguradong makakarinig na naman ako ng dramatic na litanya ni Knives once na makapag-solo kami. Inip na inip na ako sa paghuhuntahan nila sa dining table pero mukhang wala pang balak tapusin ni Tito Miguel ang gabing ito, ganyak na ganyak pa rin sya sa pagkukwento nya roon. Nakipag-shot pa sya ng isang whiskey sa mga lalake, kami namang mga babae, wine ang tinitira. Wala rin ni isa ang tumayo sa lamesa, nagpatuloy lang ang paghahain nina Nanay Myrna ng pika-pika at kung anu-ano pang pinapaluto ni Tito Miguel sa kanya. Parang hindi napagod si Tito Miguel sa biyahe nila. Samantalang ako, parang sinisilihan ang pwet ko sa pagkakaupo sa harap ng hapag. Nag-excuse na nga ako na pupunta na sa kwarto ko pero pinigilan ako ni Mama kasi mayroon pang bisita. +++++ “Kuku